Σαδισμός αλά ΣΥΡΙΖΑ: Μας τελείωσαν και πρέπει να πανηγυρίσουμε!

Αν δούμε τα “μνημόνια” ως ένα κινηματογραφικό έργο, αυτό έχει μία αρχή με κάποια δεδομένα, μια εξέλιξη της υπόθεσης και μια κορύφωση στο τέλος, όπου πλέον τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Φανταστείτε για παράδειγμα μια υπόθεση όπου ένας serial killer εξοντώνει διαδοχικά μέχρι ενός τα μέλη μιας οικογένειας.

Φα­ντα­στεί­τε για πα­ρά­δειγ­μα μια υπό­θε­ση όπου ένας serial killer εξο­ντώ­νει δια­δο­χι­κά μέχρι ενός τα μέλη μιας οι­κο­γέ­νειας. Φα­ντα­στεί­τε τώρα

στο τέλος του έργου ο ιδιο­κτή­της του κι­νη­μα­το­γρά­φου να στή­νει πα­ρά­στα­ση επί της οθό­νης, κα­λώ­ντας τους εμ­βρό­ντη­τους θε­α­τές να πα­νη­γυ­ρί­σουν για το τέλος του έργου!

Παναγιώτης Μαυροειδής

Ωστό­σο, τα «μνη­μό­νια” δεν ηταν κι­νη­μα­το­γρα­φι­κό έργο με φα­ντα­στι­κή υπό­θε­ση αλλά ένα ΚΟΙ­ΝΩ­ΝΙ­ΚΟ ΚΑΙ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΟ ΠΡΟ­ΓΡΑΜ­ΜΑ με συ­γκε­κρι­μέ­νη αφε­τη­ρία και συ­γκε­κρι­μέ­νους τα­ξι­κούς στό­χους. Έτσι, σή­με­ρα, με μια συρ­ρι­κνω­μέ­νη οι­κο­νο­μία κατά 25%, πα­ράλ­λη­λα έχου­με:

1.Στην αφε­τη­ρία, του προ­γράμ­μα­τος (2009), το εξω­τε­ρι­κό  χρέος ήταν  πε­ρί­που 300 δις και 127% του ΑΕΠ και σή­με­ρα είναι 322 δις και 180% του ΑΕΠ.

2.Ισως ακόμη πιο ση­μα­ντι­κό είναι ότι, το χρέος αυτό,το 2010 ήταν βα­σι­κά προς ιδιώ­τες το­κο­γλύ­φους καθε εί­δους (Γερ­μα­νι­κές και Γαλ­λι­κές τρά­πε­ζες, άλλοι χρη­μα­το­πι­στω­τι­κοι γύπες κλπ), ενώ σή­με­ρα είναι προς θε­σμι­κούς μη­χα­νι­σμούς ή κράτη της ΕΕ με επα­χθέ­στε­ρους νο­μι­κούς όρους.

3.Η ανερ­γία το 2009 ήταν σχε­δόν 9,5% και 465.000 άνερ­γοι και σή­με­ρα είναι πε­ρί­που 20% και πε­ρί­που 1.000.000 άνερ­γοι (στην ουσία πολ­λοί πε­ρισ­σό­τε­ροι) Αυτό ση­μαί­νει, αφε­νός οτι λεί­πει δου­λειά και ει­σό­δη­μα, πε­ρί­που από μισό εκα­τομ­μύ­ριο πε­ρισ­σό­τε­ρους και αφε­τέ­ρου, αυτοί που δου­λεύ­ουν έχουν μειω­μέ­νη δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή δυ­να­τό­τη­τα.

4.Οι μι­σθοί στον ιδιω­τι­κό τομέα εχουν μειω­θεί κατά μέσο όρο γύρω στο 20%.

5.Οι μι­σθοί των Δη­μο­σί­ων υπαλ­λή­λων από 14 εχουν γίνει 12 το χρόνο, ενώ μειώ­θη­καν και ονο­μα­στι­κά.

6.Οι συ­ντά­ξεις απο 14 εγι­ναν 12 το χρόνο (μαζί και με άλλα ψα­λι­δί­σμα­τα οι συ­ντα­ξιού­χοι έχα­σαν έως και 50% του ει­σο­δή­μα­τος και πάνω από 50 δις αθροι­στι­κά) , ενώ θα μειω­θούν και άλλο από 1η Γε­νά­ρη 2019.

7.Η φο­ρο­λο­γία των μι­σθω­τών αυ­ξή­θη­κε (μεί­ω­ση αφο­ρο­λό­γη­του, κα­τάρ­γη­ση απαλ­λα­γών, αλ­λα­γή κλί­μα­κας), ενώ και οι ελεύ­θε­ροι επαγ­γελ­μα­τί­ες και αγρό­τες, πραγ­μα­τι­κά σφα­γιά­στη­καν.

8.Το νέο ασφα­λι­στι­κό κα­θε­στώς, έχει υψη­λό­τε­ρες ει­σφο­ρές και πολύ χα­μη­λό­τε­ρες κα­λύ­ψεις , ει­δι­κά για τους νέους ασφα­λι­σμέ­νους.

9.Οι συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις στην ουσία κα­ταρ­γή­θη­καν, ενώ γε­νι­κεύ­τη­καν με­ρι­κή, προ­σω­ρι­νή και εκ πε­ρι­τρο­πής απα­σχό­λη­ση.

10.Αε­ρο­δρό­μια, λι­μά­νια , τρά­πε­ζες, ενέρ­γεια, νερό, τρένα κλπ, πέ­ρα­σαν κο­ψο­χρο­νιά σε ιδιώ­τες.

Και ο βαρύς κα­τά­λο­γος συ­νε­χί­ζε­ται.

Τι ση­μαί­νουν τα πα­ρα­πά­νω με οι­κο­νο­μι­κούς, κοι­νω­νι­κούς και πο­λι­τι­κούς όρους ; Το λε­γό­με­νο ΤΕΛΟΣ του προ­γράμ­μα­τος «μνη­μό­νια «, βρί­σκει τη μι­σθω­τή ερ­γα­ζό­με­νη πλειο­ψη­φία, τα φτωχά με­σαία στρώ­μα­τα των πό­λε­ων και της πε­ρι­φέ­ρειας, λε­η­λα­τη­μέ­νους και σε τρα­γι­κά δυ­σμε­νέ­στε­ρη θέση.

Η κα­τά­στα­ση αυτή, ότι και να λέει ο Τσί­πρας ή ο Μη­τσο­τά­κης, ήρθε για να μεί­νει. Όλα πλέον έχουν μπει στον αυ­τό­μα­το πι­λό­το της ΕΕ και της ευ­ρω­ζώ­νης, το ελ­λη­νι­κό κρά­τος έχει ήδη ανα­δο­μη­θεί και προ­σαρ­μο­στεί ανά­λο­γα, ώστε αυτή η βίαια επι­βλη­θεί­σα κοι­νω­νι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα να δια­τη­ρη­θεί με νύχια και με δό­ντια. Είναι όρος επι­βί­ω­σης του ελ­λη­νι­κού κε­φα­λαί­ου και συν­θή­κη μό­νι­μης κα­θή­λω­σης των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών στρω­μά­των. Οι όποιες με­τα­βο­λές στο εξής – αν δεν ανα­τρα­πεί αυτή η πο­λι­τι­κή- θα είναι, λίγο πάνω, λίγο κάτω, από αυτή τη νέα αφε­τη­ρία. Θα θυ­μί­ζουν τη δια­κύ­μαν­ση που έχουν τα δό­ντια σε ένα πριό­νι και τί­πο­τα πε­ρισ­σό­τε­ρο.

Αυτό λοι­πόν που μας ζη­τά­ει η κυ­βέρ­νη­ση   να πα­νη­γυ­ρί­σου­με, δεν είναι το τέλος του εφιάλ­τη των μνη­μο­νί­ων, αλλά αντί­θε­τα, την επι­τυ­χή, δη­λα­δή κα­τα­στρο­φι­κή για τα λαϊκά στρώ­μα­τα ολο­κλή­ρω­ση (σε αυτή τη φάση) της ερ­γα­τι­κής και κοι­νω­νι­κής γε­νο­κτο­νί­ας που συ­νι­στούν τα “μνη­μό­νια”. Πρό­κει­ται για πρω­το­φα­νή σα­δι­σμό…

Κάθε αστι­κή κυ­βέρ­νη­ση, κάθε προ­σκυ­νη­μέ­νος πο­λι­τι­κός στην ελ­λη­νι­κή ολι­γαρ­χία και την ΕΕ, τα ίδια λίγο ως πολύ θα έλεγε σε αυτή τη φάση. Το εί­χα­με δει το έργο και με το Σα­μα­ρά το 2015.

Όμως τούτη η κυ­βέρ­νη­ση, δεν είναι απλώς μια ακόμη ανα­λώ­σι­μη μνη­μο­νια­κή κυ­βέρ­νη­ση από τις πολ­λές που υπήρ­ξαν και κα­τέρ­ρευ­σαν με τη λαϊκή οργή. Είναι η πο­λι­τι­κά χρη­σι­μό­τε­ρη κυ­βέρ­νη­ση για το σύ­στη­μα, ακρι­βώς επει­δή διέ­συ­ρε κάθε έν­νοια αρι­στε­ρής πο­λι­τι­κής και εναλ­λα­κτι­κής, «δι­καιώ­νο­ντας” την δεξιά αλλά και τη φα­σι­στι­κή ακρο­δε­ξιά.

Τους αρι­στε­ρούς και κομ­μου­νι­στές, όχι μόνο δεν τους αφορά το δί­λημ­μα “Τσί­πρας και Δη­μο­κρα­τία ή Μη­τσο­τά­κης και ακρο­δε­ξιά”, αλλά έχουν διπλό λόγο να βρε­θούν απο­φα­σι­στι­κά και αδιάλ­λα­κτα εχθρι­κοί στις επι­κοι­νω­νια­κές γε­λοιό­τη­τες Τσί­πρα και Καρ­τε­ρού:

Μι­σού­με μια μνη­μο­νια­κή, αντερ­γα­τι­κή, ευ­ρώ­δου­λη κυ­βέρ­νη­ση θλι­βε­ρών δια­χει­ρι­στών της αστι­κής πο­λι­τι­κής.

Αλλά επί­σης, μι­σού­με και αντι­πα­λεύ­ου­με με όλα τα μέσα μια κυ­βέρ­νη­ση και πο­λι­τι­κή στρα­τη­γι­κή που τη μόνη σχέση που έχει με την αρι­στε­ρά είναι η ηθική και πο­λι­τι­κή ζημιά που της προ­κα­λεί.

rproject.gr