Συνέδριο ΝΔ: Στα βήματα των φιλελεύθερων που έγιναν ακροδεξιοί στην Ευρώπη

Ο Σαμαράς εξαπέλυσε μια φαινομενικά αντικυβερνητική επίθεση, η οποία στην ουσία της ήταν αντιαριστερή και αντικομμουνιστική και καμία σχέση δεν είχε με τα ούτως ή άλλως άθλια, κυβερνητικά πεπραγμένα.

«Χι­λιά­ρι­κα μόνο για Έλ­λη­νες», έταξε ο Μη­τσο­τά­κης σε μια ακραία, ρα­τσι­στι­κή και μι­σαλ­λό­δο­ξη, ρου­σφε­το­λο­γι­κή υπό­σχε­ση, με πρό­σχη­μα τη φαι­νο­με­νι­κή δη­μο­γρα­φι­κή υπο­χώ­ρη­ση και πραγ­μα­τι­κή αιτία, την προ­φα­νή από­πει­ρα της ΝΔ αφε­νός να μι­μη­θεί τη με­τα­μόρ­φω­ση των θε­ω­ρού­με­νων φι­λε­λεύ­θε­ρων και δε­ξιο-λαϊ­κών πο­λι­τι­κών σχη­μα­τι­σμών στην Ευ­ρώ­πη σε ακρο­δε­ξιά, πο­λι­τι­κά και (συγ)κυ­βερ­νη­τι­κά σχή­μα­τα και αφε­τέ­ρου να ψα­ρέ­ψει ψή­φους στα θολά και δο­λο­φο­νι­κά νερά των υπο­στη­ρι­κτών της Χρυ­σής Αυγής.

Γιάννης Νικολόπουλος

Και δίπλα στα χι­λιά­ρι­κα για κάθε «ελ­λη­νό­που­λο», όπως ο πρό­ε­δρος της ΝΔ επέ­μει­νε στην ομι­λία του, δυο και τρεις φορές, έταξε κά­μπο­σο φως, όχι στο τού­νελ, αλλά στην αρ­πα­κτι­κή επι­δρο­μή των κα­πι­τα­λι­στών, ντό­πιων και ξένων, πα­λιών και νέων, επεν­δυ­τών και εντρε­πρε­νέρ της νέας επο­χής. Μια «φω­τει­νή Ελ­λά­δα» της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας και της πε­ραι­τέ­ρω λε­η­λα­σί­ας των δη­μό­σιων υπο­δο­μών και της εξου­θέ­νω­σης της ερ­γα­τι­κής τάξης, η οποία θα βυ­θι­στεί σε πο­λυ­ε­τές «σκο­τά­δι», αν υλο­ποι­η­θούν οι εξαγ­γε­λί­ες του Μη­τσο­τά­κη. Σε ση­μα­ντι­κό πο­σο­στό, το συ­νέ­δριο της ΝΔ έδρα­σε σαν το κα­πά­κι που κύ­λη­σε στον τέν­τζε­ρη των γα­λά­ζιων προ­τά­σε­ων για τη συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση, που φω­νά­ζει τον πα­ρο­ξυ­σμό της θε­σμι­κής, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης αντε­πα­νά­στα­σης, την οποία θα ήθελε να επι­βά­λει η ΝΔ ως επό­με­νη κυ­βέρ­νη­ση, προ­κει­μέ­νου η «κακή» με­τα­πο­λί­τευ­ση να πάρει ορι­στι­κό, θε­σμι­κό και ορ­γα­νω­τι­κό, τέλος.

Επεν­δύ­σεις, λοι­πόν. Δη­λα­δή, τι ωραίο πλιά­τσι­κο! Ο ένας εκ των δυο αντι­προ­έ­δρων της ΝΔ, Κω­στής Χα­τζη­δά­κης, το έκανε και πε­νη­ντα­ρά­κια : Θα γί­νουν επεν­δύ­σεις, όπως έγι­ναν όταν ήταν υπουρ­γός και διέ­λυ­σε ολο­κλη­ρω­τι­κά τη δια­βρω­μέ­νη και μι­σο­δια­λυ­μέ­νη Ολυ­μπια­κή, την οποία χρη­σι­μο­ποί­η­σε ως πε­τυ­χη­μέ­νο(!) πα­ρά­δειγ­μα επα­νεκ­κί­νη­σης της εται­ρεί­ας, εκ­χω­ρώ­ντας την στην οι­κο­γέ­νεια Βα­σι­λά­κη, ιδιο­κτή­τρια της Aegean. Κα­θα­ρές, κρυ­στάλ­λι­νες κου­βέ­ντες, που δεν αφή­νουν αμ­φι­βο­λί­ες για το τί ακρι­βώς πε­ρι­μέ­νει τον στενό, πια, πυ­ρή­να, των δη­μό­σιων υπο­δο­μών και λει­τουρ­γιών του κρά­τους, μιας και οι διοι­κη­τι­κά και γε­ω­γρα­φι­κά πε­ρι­φε­ρεια­κές έχουν προ πολ­λού ιδιω­τι­κο­ποι­η­θεί, έχουν ξε­που­λη­θεί και έχουν δια­λυ­θεί.

Αλλά η ομι­λία και η το­πο­θέ­τη­ση που ξε­χώ­ρι­σε ήταν εκεί­νη του πρώην προ­έ­δρου και πρω­θυ­πουρ­γού, Αντώ­νη Σα­μα­ρά. Ο Σα­μα­ράς εξα­πέ­λυ­σε μια φαι­νο­με­νι­κά αντι­κυ­βερ­νη­τι­κή επί­θε­ση, η οποία στην ουσία της ήταν αντια­ρι­στε­ρή και αντι­κομ­μου­νι­στι­κή και καμία σχέση δεν είχε με τα ούτως ή άλλως άθλια, κυ­βερ­νη­τι­κά πε­πραγ­μέ­να.

Ο γνω­στών εθνι­κι­στι­κών και ακρο­δε­ξιών πε­ποι­θή­σε­ων πο­λι­τι­κός έκρι­νε σκό­πι­μο να υιο­θε­τή­σει τις κα­τα­λή­ψεις και τις αναι­μι­κές δια­δη­λώ­σεις μα­θη­τών για το μα­κε­δο­νι­κό, που υπο­κι­νή­θη­καν από πυ­ρή­νες της Χρυ­σής Αυγής, έδει­ξε τά­σεις… ζή­λειας επει­δή η ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση εφαρ­μό­ζει τα μνη­μό­νια, τη λι­τό­τη­τα και το ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας σε πλήρη αντι­στοι­χία και συ­νέ­χεια με τη δική του, έχο­ντας την πολ­λα­πλά­σια υπο­στή­ρι­ξη από τις Βρυ­ξέλ­λες και την Ουά­σιγ­κτον, και, τέλος, πα­ρα­χά­ρα­ξε την πρό­σφα­τη ιστο­ρία του με­τα­να­στευ­τι­κού στην Ελ­λά­δα, ισχυ­ρι­ζό­με­νος ότι επί ημε­ρών του δεν υπήρ­χαν… Μό­ριες(!) που συ­νι­στούν «απαν­θρω­πιά».

Προ­φα­νώς «ξέ­χα­σε» την άθλια κα­τά­στα­ση της Αμυ­γδα­λέ­ζας, τα αλ­λε­πάλ­λη­λα αστυ­νο­μι­κά πο­γκρόμ ενα­ντί­ον «νό­μι­μων» με­τα­να­στών με τον ευ­φη­μι­στι­κό τίτλο του Ξέ­νιου Δία, τα υπό­γεια μπου­ντρού­μια στα αστυ­νο­μι­κά τμή­μα­τα και το ξύλο στα μου­λω­χτά, το τεί­χος που υψώ­θη­κε στον Έβρο, την προ­κλη­τι­κή ανοχή στις δο­λο­φο­νι­κές επι­θέ­σεις των χρυ­σαυ­γι­τών κατά με­τα­να­στών, όλα, γε­γο­νό­τα και κα­τα­στά­σεις που απο­τέ­λε­σαν νε­ο­δη­μο­κρα­τι­κή, συ­γκυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κη και συ­ντε­λέ­στη­καν στη διάρ­κεια της συ­γκυ­βέρ­νη­σης ΝΔ-ΠΑ­ΣΟΚ-ΔΗ­ΜΑΡ, όταν ο Σα­μα­ράς ήταν πρω­θυ­πουρ­γός.

Ενώ σε μια απί­θα­νη ακρο­βα­σία κα­τά­φε­ρε κάπως να ταυ­τί­σει τις «Μό­ριες» με την επά­ρα­τη «πο­λι­τι­κή ανοι­χτών συ­νό­ρων», για να μην πα­ρε­ξη­γη­θεί από το κοινό του (που αλά­λα­ζε σε κάθε ακρο­δε­ξιά κο­ρώ­να) για υπο­ψία… αντι­ρα­τσι­στι­κής πα­ρέκ­κλι­σης.

Η απο­στρο­φή όμως του Σα­μα­ρά για τον Δε­κέμ­βρη του ΄44, ότι «δεν σκέ­φτο­νται τι θα είχε γίνει αν το ΕΑΜ είχε νι­κή­σει τη μάχη της Αθή­νας», δεν ανα­ζω­πυ­ρώ­νει απλώς τον υπο­τι­θέ­με­νο, «αθώο», «ανα­θε­ω­ρη­τι­κό» διά­λο­γο για την πρό­σφα­τη, νε­ο­ελ­λη­νι­κή ιστο­ρία και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο για την τα­ξι­κά κρί­σι­μη δε­κα­ε­τία του ΄40. Ο Σα­μα­ράς και οι υπό­λοι­ποι στη ΝΔ αντι­λαμ­βά­νο­νται πως η δε­κα­ε­τία που ανοί­γει το 2020, θα είναι μια τα­ξι­κά εκρη­κτι­κή δε­κα­ε­τία και προ­σπα­θούν να επι­βά­λουν μια συ­γκε­κρι­μέ­νη όχι ανά­γνω­ση των ιστο­ρι­κών γε­γο­νό­των, αλλά προ­ε­τοι­μα­σία της τα­ξι­κής τους πλευ­ράς για τα μελ­λού­με­να.

Μπο­ρού­με πάντα να δούμε όχι την σα­μα­ρι­κή υπό­θε­ση της νίκης του ΕΑΜ, αλλά την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της με­τα­δε­κεμ­βρια­νής και με­τεμ­φυ­λια­κής Ελ­λά­δας των νι­κη­τών αστών, κε­ντρώ­ων και βα­σι­λι­φρό­νων.

Της Ελ­λά­δας που έστει­λε «στις φά­μπρι­κες της Γερ­μα­νί­ας και του Βελ­γί­ου τις στοές» το πα­ρα­γω­γι­κό­τε­ρο και νε­α­νι­κό­τε­ρο τμήμα του πλη­θυ­σμού της, της Ελ­λά­δας της Μα­κρο­νή­σου, της εκτέ­λε­σης του Μπε­λο­γιάν­νη και της δο­λο­φο­νί­ας του Λα­μπρά­κη, της Ελ­λά­δας που είχε στα βα­σι­λι­κά ανά­κτο­ρα,ως ανώ­τα­τη αρ­χό­ντισ­σα, την Φρει­δε­ρί­κη της χι­τλε­ρι­κής νε­ο­λαί­ας, της Ελ­λά­δας της ανά­πη­ρης κοι­νο­βου­λευ­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, στα έδρα­να της οποί­ας κά­θο­νταν σε­ση­μα­σμέ­νοι δω­σί­λο­γοι και ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες, εκλεγ­μέ­νοι βου­λευ­τές, με τον Συ­να­γερ­μό του Πα­πά­γου και την ΕΡΕ του Κα­ρα­μαν­λή, της Ελ­λά­δας που συ­ντε­λέ­στη­κε μια από τις χει­ρό­τε­ρες δι­κτα­το­ρί­ες του 20ου αιώνα στον ευ­ρω­παϊ­κό χώρο. Αυτή ήταν η Ελ­λά­δα που δεν έχασε τον Δε­κέμ­βρη του ΄44, εξαι­τί­ας κυ­ρί­ως των εγκλη­μα­τι­κών λαθών της ηγε­σί­ας του ΕΑΜ. Η ιστο­ρι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και οι πλη­γές που άνοι­ξαν, και σε με­γά­λο βαθμό πυορ­ρο­ούν ακόμη, μετά τον Δε­κέμ­βρη του ΄44 είναι αθλιέ­στε­ρη και συ­ντρι­πτι­κό­τε­ρη από το «αν» του κάθε Σα­μα­ρά.

Αλλά, το βα­σι­κό συ­μπέ­ρα­σμα και από τις υπό­λοι­πες λί­γο-πο­λύ στο ίδιο μήκος κύ­μα­τος, το­πο­θε­τή­σεις δεν αλ­λά­ζει – η ΝΔ ακο­λου­θεί τα βή­μα­τα των πάλαι ποτέ λαϊ­κο-φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών σχη­μα­τι­σμών της Ευ­ρώ­πης που τις μέρες της κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης με­τα­μορ­φώ­θη­καν γοργά σε ακρο­δε­ξιά και πα­ρο­ξυ­σμι­κής τα­ξι­κής επί­θε­σης, κόμ­μα­τα.

/rproject.gr