Ο Τσίπρας υπονομεύει κάθε πιθανότητα αναθεώρησης της Συνθήκης του Δουβλίνου

Η Ελλάδα, αναπόσπαστο τμήμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ

Σύμ­φω­να με τα ελ­λη­νι­κά ΜΜΕ, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της «Αυγής», «την επι­σή­μαν­ση ότι η Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση δεν πρέ­πει να κάνει πίσω ανα­φο­ρι­κά με ει­λημ­μέ­νες απο­φά­σεις στο με­τα­να­στευ­τι­κό», έκανε ο Αλέ­ξης Τσί­πρας, κατά τη διάρ­κεια της πα­ρέμ­βα­σής του στο Ευ­ρω­παϊ­κό Συμ­βού­λιο, ανα­φε­ρό­με­νος στο θέμα της ανα­θε­ώ­ρη­σης της Συν­θή­κης του Δου­βλί­νου, για την οποία είχε απο­φα­σι­στεί να έχει ολο­κλη­ρω­θεί μέχρι το τέλος του 2018 και τώρα με­τα­τί­θε­ται στο «τα­χύ­τε­ρο δυ­να­τό». 

Μάνια Μπαρσέφσκι

Ανε­ξάρ­τη­τα από την από­κρυ­ψη από τον πρω­θυ­πουρ­γό του γε­γο­νό­τος ότι ο ίδιος έχει υπο­νο­μεύ­σει εκ των προ­τέ­ρων κάθε πι­θα­νό­τη­τα θε­τι­κής ανα­θε­ώ­ρη­σης του απα­ρά­δε­κτου Κα­νο­νι­σμού του Δου­βλί­νου, έχο­ντας απο­δε­χτεί εδώ και μήνες την επι­στρο­φή προ­σφύ­γων από τη Γερ­μα­νία στην Ελ­λά­δα, το κύριο στοι­χείο αυτής της πα­ρέμ­βα­σης είναι η απου­σία οποιασ­δή­πο­τε συ­νο­λι­κής κα­ταγ­γε­λί­ας στην ακο­λου­θού­με­νη αντι­προ­σφυ­γι­κή πο­λι­τι­κή της ΕΕ και η προ­σή­λω­ση του Αλ. Τσί­πρα στην εφαρ­μο­γή των «ει­λημ­μέ­νων απο­φά­σε­ων».

Για μια ακόμη φορά, στο Ευ­ρω­παϊ­κό Συμ­βού­λιο -ως βα­σι­κή διά­κρι­ση με τις αντι­με­τα­να­στευ­τι­κές πο­λι­τι­κές που ακο­λού­θη­σαν οι προ­κά­το­χες του κυ­βερ­νή­σεις- ο Έλ­λη­νας πρω­θυ­πουρ­γός έκανε επί­δει­ξη υπο­κρι­τι­κής «αν­θρω­πι­στι­κής» ρη­το­ρι­κής. Άλ­λω­στε τον Οκτώ­βρη του 2017, σε ένα προη­γού­με­νο Ευ­ρω­παϊ­κό Συμ­βού­λιο, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας, απο­σα­φη­νί­ζο­ντας τότε τις προ­θέ­σεις του, είχε κα­τα­θέ­σει στα ση­μεία 2, 3 και 4 των προ­τά­σε­ων που είχε υπο­βά­λει, τα αι­τή­μα­τα για: α) Έναν ευ­ρω­παϊ­κό μη­χα­νι­σμό επι­στρο­φών προ­σφύ­γων σε χώρες προ­έ­λευ­σης ή διέ­λευ­σης. β) Ένα μη­χα­νι­σμό χρη­μα­το­δό­τη­σης για πρό­σφυ­γες στο έδα­φος της Τουρ­κί­ας και εξέ­τα­ση των δυ­να­το­τή­των ενί­σχυ­σής του. γ) Την εφαρ­μο­γή της Συμ­φω­νί­ας «επα­νεισ­δο­χής» που έχει υπο­γρά­ψει η Τουρ­κία.

Ας δούμε, όμως, ποιες είναι οι από κοι­νού «ει­λημ­μέ­νες απο­φά­σεις» των Ευ­ρω­παί­ων ηγε­τών και ποιες αβί­ω­τες συν­θή­κες έχουν δια­μορ­φώ­σει για τους πρό­σφυ­γες:

Κύ­ριος άξο­νας των πο­λι­τι­κών της ΕΕ είναι η απο­τρο­πή της ει­σό­δου των προ­σφύ­γων στο ευ­ρω­παϊ­κό έδα­φος και η δια­τή­ρη­σή τους σε στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης εκτός Ευ­ρώ­πης. Στη Δυ­τι­κή Με­σό­γειο, η συμ­φω­νία της ΕΕ για την επα­να­προ­ώ­θη­ση των προ­σφύ­γων και με­τα­να­στών στη Λιβύη έχει με­τα­τρέ­ψει τη χώρα σε πραγ­μα­τι­κή επί­γεια κό­λα­ση για τους πρό­σφυ­γες και τους με­τα­νά­στες, που υφί­στα­νται τα πιο φρι­κια­στι­κά βα­σα­νι­στή­ρια και που­λιού­νται ως δού­λοι στα σκλα­βο­πά­ζα­ρα των ντό­πιων «πο­λέ­μαρ­χων», με συ­νευ­θύ­νη της ΕΕ και των κυ­βερ­νή­σε­ών της, ιδίως της Ιτα­λί­ας. Μόνο μέσα στους τέσ­σε­ρις πρώ­τους μήνες του 2018 οι πνιγ­μοί των αν­θρώ­πων που προ­σπά­θη­σαν να δια­φύ­γουν ξε­πέ­ρα­σαν τους 600, σύμ­φω­να με τους «Για­τρούς Χωρίς Σύ­νο­ρα». Πρό­σφα­τα, επι­βλή­θη­κε η ανα­στο­λή της δρα­στη­ριό­τη­τας και του τε­λευ­ταί­ου από τα πλοία διά­σω­σης προ­σφύ­γων από ορ­γα­νώ­σεις εθε­λο­ντών, καθώς τα πλη­ρώ­μα­τά τους κα­τη­γο­ρού­νταν συ­στη­μα­τι­κά ως δήθεν «δια­κι­νη­τές».

Αντί­στοι­χα, στο Αι­γαίο, η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση δεν παύει να επα­να­λαμ­βά­νει διαρ­κώς την «απαί­τη­ση» εφαρ­μο­γής της συμ­φω­νί­ας ΕΕ–Τουρ­κί­ας, στη σύ­να­ψη της οποί­ας είχε πρω­το­στα­τή­σει ο ίδιος ο Αλέ­ξης Τσί­πρας. Η συμ­φω­νία αυτή όχι μόνο έχει εγκλω­βί­σει σε συν­θή­κες εξα­θλί­ω­σης χι­λιά­δες πρό­σφυ­γες στα νησιά, με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό­τε­ρο πα­ρά­δειγ­μα αυτό της Μό­ριας, αλλά και έχει οδη­γή­σει σε δε­κά­δες προ­σφυ­γι­κά ναυά­για και σε εκα­το­ντά­δες θύ­μα­τα στα θα­λάσ­σια και στα χερ­σαία σύ­νο­ρα, καθώς οι πρό­σφυ­γες υπο­χρε­ώ­νο­νται να επι­λέ­γουν όλο και πιο επι­κίν­δυ­νες δια­δρο­μές στην προ­σπά­θεια δια­φυ­γής τους προς την Ευ­ρώ­πη. Ιδίως σε μία χρο­νι­κή στιγ­μή που η επι­βί­ω­σή τους κα­θί­στα­ται όλο και πιο επι­σφα­λής, αφε­νός λόγω των απε­λά­σε­ων που πραγ­μα­το­ποιού­νται συχνά από το ακραία αυ­ταρ­χι­κό κα­θε­στώς Ερ­ντο­γάν και αφε­τέ­ρου λόγω της δια­τή­ρη­σής τους σε συ­νο­ρια­κά προ­σφυ­γι­κά στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης με κά­κι­στες συν­θή­κες δια­βί­ω­σης και αδυ­να­μία εύ­ρε­σης ερ­γα­σί­ας, πολύ κοντά στα μέ­τω­πα των πο­λε­μι­κών συ­γκρού­σε­ων της πε­ριο­χής.

Οι πα­ρά­νο­μες επα­να­προ­ω­θή­σεις στον Έβρο και η ανά­πτυ­ξη πο­λε­μι­κών πλοί­ων του ΝΑΤΟ και της FRONTEX για την απο­τρο­πή των προ­σφυ­γι­κών εισ­ρο­ών από κοι­νού με το ελ­λη­νι­κό Λι­με­νι­κό, έρ­χε­ται, άλ­λω­στε, σε πλήρη αντί­θε­ση με τη ρη­το­ρι­κή Τσί­πρα για ασφα­λείς δρό­μους διέ­λευ­σης. Το συχνό επι­χεί­ρη­μα της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης και του υπουρ­γεί­ου Με­τα­να­στευ­τι­κής Πο­λι­τι­κής ότι προ­σπα­θεί έτσι να κα­τα­πο­λε­μή­σει το trafficking είναι γε­λοιω­δώς οξύ­μω­ρο, καθώς η με­τα­τρο­πή της χώρας μας σε ανά­χω­μα της πο­ρεί­ας των προ­σφύ­γων προς την Ευ­ρώ­πη είναι ακρι­βώς το στοι­χείο που ενι­σχύ­ει την πα­ρά­νο­μη δια­κί­νη­ση αν­θρώ­πων, τις συν­θή­κες εξα­θλί­ω­σης και τους μα­ζι­κούς πνιγ­μούς.

Η ανα­φο­ρά του Αλέξη Τσί­πρα στην ανά­γκη της ευ­ρω­παϊ­κής «αλ­λη­λεγ­γύ­ης» για τον κα­τα­με­ρι­σμό των προ­σφύ­γων στην Ευ­ρώ­πη και στον Ευ­ρω­παϊ­κό Μη­χα­νι­σμό Πο­λι­τι­κής Προ­στα­σί­ας, απο­τε­λεί μία ακόμα προ­σπά­θεια εξω­ραϊ­σμού της αντι­με­τα­να­στευ­τι­κής πο­λι­τι­κής της ΕΕ, με δε­δο­μέ­νο ότι ο μη­χα­νι­σμός αυτός, στην ίδια τη συ­στα­τι­κή του πράξη, προ­βλέ­πει τη «συ­νέ­πεια» με τους στό­χους που έχουν τεθεί από τις κυ­βερ­νή­σεις της ΕΕ: μιας ΕΕ που δεν με­ταρ­ρυθ­μί­ζε­ται, αλλά κι­νεί­ται όλο και πιο ρα­τσι­στι­κά, όλο και πιο ακρο­δε­ξιά, υψώ­νο­ντας φραγ­μούς και κα­τα­στρα­τη­γώ­ντας όχι μόνο τα δι­καιώ­μα­τα των προ­σφύ­γων και με­τα­να­στών, αλλά και χρη­σι­μο­ποιώ­ντας την ισλα­μο­φο­βία ως πρό­σχη­μα για την επι­βο­λή μέ­τρων κα­τα­στο­λής για το σύ­νο­λο των πο­λι­τών που αγω­νί­ζο­νται ενά­ντια στη σκλή­ρυν­ση των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών. Εξάλ­λου, και η ανα­ζή­τη­ση «λύσης» στο Προ­σφυ­γι­κό δια­μέ­σου των πρό­σφα­των επα­φών της ελ­λη­νι­κής με την αι­γυ­πτια­κή κυ­βέρ­νη­ση, ση­μα­το­δο­τεί όχι μόνο τη σύ­σφι­ξη της λυ­κο­φι­λί­ας Ελ­λά­δας – Αι­γύ­πτου και Ισ­ρα­ήλ, αλλά και μια ανα­ζή­τη­ση λύσης στο πρό­τυ­πο της Λι­βύ­ης, με τη δια­τή­ρη­ση των προ­σφύ­γων εκτός Ευ­ρώ­πης.

Στον αντί­πο­δα αυτών των αντι­προ­σφυ­γι­κών πο­λι­τι­κών, η πρό­τα­ση της Αρι­στε­ράς δεν μπο­ρεί παρά να ακο­λου­θεί το πα­ρά­δειγ­μα της πρό­σφα­της δια­δή­λω­σης χι­λιά­δων αν­θρώ­πων και στην Ιτα­λία, που φο­ρώ­ντας κι αυτοί κί­τρι­να γι­λέ­κα, δια­δή­λω­σαν αυτές τις μέρες κατά των αντι­με­τα­να­στευ­τι­κών πο­λι­τι­κών της κυ­βέρ­νη­σης Σαλ­βί­νι. Για να κλεί­σουν πα­ντού οι «Μό­ριες». Για τα ανοι­χτά σύ­νο­ρα για τους πρό­σφυ­γες προς τις χώρες όπου επι­θυ­μούν να ζή­σουν, για τον τερ­μα­τι­σμό του κοι­νω­νι­κού απο­κλει­σμού των προ­σφύ­γων και των με­τα­να­στών, για την ισό­τι­μη κοι­νω­νι­κή έντα­ξή τους σε όλες τις χώρες υπο­δο­χής τους, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της χώρας μας. Για το κλεί­σι­μο των hot spots και των κέ­ντρων κρά­τη­σης, για τον τερ­μα­τι­σμό των απε­λά­σε­ων και των «επα­να­προ­ω­θή­σε­ων».

rproject.gr