Τα κίτρινα γιλέκα, τα συνδικάτα και η Αριστερά

Συζητώντας με τον Γάλλο αγωνιστή Philippe Juraver

Ο Γάλ­λος αγω­νι­στής Philippe Juraver βρέ­θη­κε πρό­σφα­τα στην Αθήνα για να μι­λή­σει σε εκ­δή­λω­ση για το κί­νη­μα των κί­τρι­νων γι­λέ­κων. Ο Philippe Juraver είναι ενερ­γός στο κί­νη­μα των κί­τρι­νων γι­λέ­κων, πα­λιός συν­δι­κα­λι­στής της CGT (συ­ντα­ξιού­χος σι­δη­ρο­δρο­μι­κός) και στέ­λε­χος της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας (France Insoumise -FI). Με αυτήν την τρι­πλή ιδιό­τη­τά του, ήταν σε θέση να πα­ρου­σιά­σει τις ανά­γκες της πλειο­ψη­φί­ας της κοι­νω­νί­ας σε όλα τα επί­πε­δα και τις απα­ντή­σεις που επι­χει­ρεί­ται ή χρειά­ζε­ται να δο­θούν κοι­νω­νι­κά, συν­δι­κα­λι­στι­κά και πο­λι­τι­κά.

Κατερίνα Γιαννούλια

Πα­ρα­κο­λου­θή­σα­με την ομι­λία του, αλλά εί­χα­με επί­σης την ευ­και­ρία να συ­ζη­τή­σου­με μαζί του πριν την έναρ­ξη της εκ­δή­λω­σης. Εδώ, πα­ρου­σιά­ζου­με την ει­κό­να που απο­κτή­σα­με από τα όσα είπε, για τον κόσμο των κί­τρι­νων γι­λέ­κων, τη γαλ­λι­κή κρίση αλλά και στην πο­λι­τι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή κα­τά­στα­ση στη Γαλ­λία.

Η ενερ­γή εμπλο­κή του στο κί­νη­μα των κί­τρι­νων γι­λέ­κων δεν ξε­κί­νη­σε αυ­τό­μα­τα και αυ­θόρ­μη­τα. Την πε­ριέ­γρα­ψε ως μια συ­νει­δη­τή από­φα­ση που πήρε όταν πα­ρα­τή­ρη­σε ότι αυτό που συ­νέ­βαι­νε αφο­ρού­σε «την αντί­στα­ση στις ανι­σό­τη­τες και την προ­πα­γάν­δι­ση της διεκ­δί­κη­σης μιας καλής ζωής για όλους». Η πε­ρι­γρα­φή του πώς και γιατί συν­δέ­θη­κε με το κί­νη­μα των κί­τρι­νων γι­λέ­κων, είχε ιδιαί­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον, καθώς ο ίδιος είναι συν­δι­κα­λι­στι­κό και πο­λι­τι­κό στέ­λε­χος και μας υπεν­θύ­μι­σε ότι στα κί­τρι­να γι­λέ­κα ήταν πολύ επι­φυ­λα­κτι­κοί με τους συν­δι­κα­λι­στές και την πο­λι­τι­κή. Η προ­σπά­θεια σύν­δε­σης μαζί τους και η κα­τά­λη­ξη σε σχέ­σεις εμπι­στο­σύ­νης ήταν στό­χος της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας και αρ­κε­τών συν­δι­κα­λι­στών, που πέ­τυ­χε αρ­χι­κά, αλλά χρειά­ζε­ται ακόμη πολλή δου­λειά.

Για να απο­τυ­πώ­σει το κλίμα που επι­κρα­τεί στη γαλ­λι­κή κοι­νω­νία και τρο­φο­δο­τεί το κί­νη­μα των κί­τρι­νων γι­λέ­κων επα­νήλ­θε πολ­λές φορές στη λέξη «θυμός». Εξή­γη­σε ότι είναι αυτός ο θυμός, που αν μεί­νει στο πρώτο επί­πε­δο έκ­φρα­σης, χωρίς τα­ξι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό, μπο­ρεί να γίνει εκ­με­ταλ­λεύ­σι­μος ακόμα και από την ακρο­δε­ξιά. Ακρι­βώς αυτό επι­χεί­ρη­σε η Μα­ρίν­Λε­πέν, στην αρχή του κι­νή­μα­τος των κί­τρι­νων γι­λέ­κων και είναι αυτό που μας με­τα­φέ­ρει και ο Philippe Juraver, ότι το Εθνι­κό Μέ­τω­πο θέλει να κε­φα­λαιο­ποι­ή­σει εκλο­γι­κά τη δυ­σα­ρέ­σκεια, χωρίς ωστό­σο να απο­δέ­χε­ται και να στη­ρί­ζει τα βα­σι­κά οι­κο­νο­μι­κά αι­τή­μα­τα των κί­τρι­νων γι­λέ­κων, για δί­καιο φο­ρο­λο­γι­κό σύ­στη­μα και για κά­λυ­ψη των βα­σι­κών ανα­γκών της ζωής των ερ­γα­ζό­με­νων φτω­χών.

Ο Philippe ισχυ­ρί­στη­κε ότι η συ­νει­δη­τή πα­ρέμ­βα­ση της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας, άλλων αρι­στε­ρών ορ­γα­νώ­σε­ων και συν­δι­κα­λι­στών από τα SUD-SOLIDAIRES, την CGT κ.ά., κα­τά­φε­ρε να ανα­δεί­ξει την τα­ξι­κή φύση των αι­τη­μά­των, προ­σπα­θεί να προ­σα­να­το­λί­σει τη δυ­σα­ρέ­σκεια ενά­ντια στο κε­φά­λαιο και να μην την αφή­σει αό­ρι­στη προς την οποια­δή­πο­τε κα­τεύ­θυν­ση. Επί­σης κα­τά­φε­ρε με αυτήν την πα­ρέμ­βα­ση να αντι­με­τω­πί­σει τον κίν­δυ­νο να ενι­σχυ­θούν οι ρα­τσι­στι­κές ιδέες. Η κο­ρυ­φαία στιγ­μή αυτής της προ­σπά­θειας ήταν η πρώτη συν­δυα­σμέ­νη δράση κί­τρι­νων γι­λέ­κων και συν­δι­κά­των στην απερ­γία που έγινε στις 5 Φλε­βά­ρη, η οποία ανοί­γει εν­δια­φέ­ρο­ντες δρό­μους για τη συ­νέ­χεια. Ήδη προ­ε­τοι­μά­ζε­ται νέα με­γά­λη απερ­γία, για τα μέσα Μάρτη, αυτήν τη φορά με τη συμ­με­το­χή πε­ρισ­σό­τε­ρων συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων. Έχει ορι­στεί για την ημέρα που θα τε­λειώ­νει ο δια­βό­η­τος «Με­γά­λος Διά­λο­γος» του Μα­κρόν.

Η προ­σπά­θεια που κα­τα­βάλ­λε­ται συ­νει­δη­τά από συν­δι­κα­λι­στές και πο­λι­τι­κά στε­λέ­χη στη Γαλ­λία να συν­δε­θούν με τα κί­τρι­να γι­λέ­κα, μπο­ρεί να απο­δώ­σει οφέλη και στις δύο πλευ­ρές: και στα κί­τρι­να γι­λέ­κα και στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα.

Πάνω σε αυτό το ζή­τη­μα, ο Philippe Juraver ανα­φέρ­θη­κε στα προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν τα συν­δι­κά­τα στη Γαλ­λία, αλλά και σε ολό­κλη­ρη την Ευ­ρώ­πη. Ο συν­δι­κα­λι­σμός έχει γρα­φειο­κρα­τι­κο­ποι­η­θεί και έχει απο­κο­πεί από την πάλη για την κά­λυ­ψη των ανα­γκών των αν­θρώ­πων στους οποί­ους ανα­φέ­ρε­ται και υπο­τί­θε­ται ότι εκ­προ­σω­πεί. Με τα λόγια του: «Δυ­στυ­χώς, τα συν­δι­κά­τα δεν ήτανε πάντα αρ­κε­τά αντι­προ­σω­πευ­τι­κά για τα βά­σα­να που υπο­φέ­ρει ο κό­σμος».

Γι’ αυτό, η προ­σπά­θεια σύ­γκλι­σης κί­τρι­νων γι­λέ­κων-συν­δι­κά­των μπο­ρεί να ανα­ζω­ο­γο­νή­σει και τα δύο και να υπάρ­ξουν θε­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα συ­νο­λι­κά για το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα στη Γαλ­λία και την αντι­στρο­φή της κα­τά­στα­σης ήττας που βιώ­νου­με τα τε­λευ­ταία χρό­νια, της κρί­σης.

Ο Philippe ανα­φέρ­θη­κε, επί­σης, στο θέμα του τρο­με­ρού αυ­ταρ­χι­σμού και της βίας κυ­βέρ­νη­σης και αστυ­νο­μί­ας, στα αι­τή­μα­τα που προ­βάλ­λο­νται στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις, στη με­γά­λη συμ­με­το­χή των γυ­ναι­κών στο κί­νη­μα (αφού αυτές δέ­χο­νται τη με­γα­λύ­τε­ρη επί­θε­ση). Δή­λω­σε εν­θου­σια­σμέ­νος που μπό­ρε­σε να μοι­ρα­στεί αυτές του τις σκέ­ψεις με εμάς στην Ελ­λά­δα, που έχου­με δώσει με­γά­λους αγώ­νες τα χρό­νια των μνη­μο­νί­ων.

 

Η μάχη των ευ­ρω­ε­κλο­γών: «Και τώρα ο Λαός»
Συ­ζη­τώ­ντας με έναν πο­λι­τι­κό αγω­νι­στή, ήταν φυ­σι­κό να απα­σχο­λή­σει και η πο­λι­τι­κή κα­τά­στα­ση στη Γαλ­λία και στην Ευ­ρώ­πη, μέσα από την οποία ανα­δύ­θη­κε έστω κι έμ­με­σα το ζή­τη­μα των ευ­ρω­ε­κλο­γών.

Ο Philippe Juraver, ως στέ­λε­χος της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας (FI), συμ­με­τέ­χει και στη μάχη των Ευ­ρω­ε­κλο­γών του 2019. Είναι γνω­στό και ελ­πι­δο­φό­ρο το γε­γο­νός ότι η Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία έχει πρω­το­στα­τή­σει στη δη­μιουρ­γία ενός κοι­νού Ευ­ρω­ψη­φο­δελ­τί­ου, με τίτλο «Και τώρα ο Λαός» («Maintenant le Peuple»), με στόχο να ενω­θούν οι λαοί της Ευ­ρώ­πης ενά­ντια στις πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας που επι­βάλ­λει το κε­φά­λαιο εξαι­τί­ας της κρί­σης και να αντι­με­τω­πι­στεί η ακρο­δε­ξιά και ο ρα­τσι­σμός που η ίδια η Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση (ΕΕ) καλ­λιερ­γεί.

Ο Juraver ανα­φέρ­θη­κε στην ακραία κα­τά­στα­ση αυ­ταρ­χι­σμού με την οποία αντι­με­τω­πί­ζο­νται τα κί­τρι­να γι­λέ­κα, στους νό­μους που απα­γο­ρεύ­ουν στην ουσία τις δια­δη­λώ­σεις, ενώ στο­χο­ποιούν και επι­βάλ­λουν ποι­νές φυ­λά­κι­σης σε όσους θε­ω­ρού­νται αρι­στε­ροί ακόμα και λόγω της ομι­λί­ας τους (!). Αυτά απο­τυ­πώ­νουν το ζή­τη­μα της δη­μο­κρα­τί­ας που αντι­με­τω­πί­ζουν οι λαοί σε όλη την Ευ­ρώ­πη. Πα­ράλ­λη­λα, πε­ρι­γρά­φο­ντας την αντερ­γα­τι­κή πο­λι­τι­κή και τη φο­ρο­λο­γι­κή πο­λι­τι­κή της Γαλ­λί­ας, που με­τα­φέ­ρει πλού­το από τα φτωχά ερ­γα­ζό­με­να στρώ­μα­τα προς τους πλού­σιους, εξή­γη­σε ότι και αυτό απο­τε­λεί κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα για όλες τις χώρες της Ευ­ρώ­πης. Αντί­στοι­χα και με το φαι­νό­με­νο του κιν­δύ­νου της ακρο­δε­ξιάς. Αυτά, σύμ­φω­να με τον Juraver, απο­τε­λούν τα βα­σι­κά ζη­τή­μα­τα που ενο­ποιούν τις ανά­γκες απά­ντη­σης όλων των λαών της Ευ­ρώ­πης από κοι­νού.

Όπως είπε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: «Ξέ­ρε­τε κα­λύ­τε­ρα ως λαός το πρό­βλη­μα της δη­μο­κρα­τί­ας. Ξέ­ρε­τε καλά ότι η εξου­σία του λαού είναι αντί­θε­τη με την ολι­γαρ­χία. Η εξου­σία κά­ποιων που έρ­χο­νται να μας κλέ­ψουν τα κοι­νω­νι­κά μας δι­καιώ­μα­τα, την ελευ­θε­ρία μας. Ο ευ­ρω­παϊ­κός φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός, με την πρω­το­βου­λία και της χώρας μας οδη­γεί το λαό στη φτώ­χεια, τη μι­ζέ­ρια και φυ­σι­κά στο θυμό.

Στο όνομα της ελεύ­θε­ρης δια­κί­νη­σης των ευ­ρω­παϊ­κών κε­φα­λαί­ων είναι υπεύ­θυ­νοι για μα­ζι­κές απο­λύ­σεις, για να δη­μιουρ­γή­σουν πε­ρισ­σό­τε­ρα κέρδη. Οι μι­σθω­τοί τούς χρη­σι­μεύ­ουν σαν κοι­νω­νι­κή με­τα­βλη­τή ρύθ­μι­σης της οι­κο­νο­μί­ας. Τόσο το χει­ρό­τε­ρο αν οι αν­θρώ­πι­νες και οι­κο­λο­γι­κές συ­νέ­πειες αυτού του οι­κο­νο­μι­κού συ­στή­μα­τος είναι κα­τα­στρο­φι­κές στους αν­θρώ­πους και τον πλα­νή­τη. Ο κα­πι­τα­λι­σμός είναι κυ­νι­κός και κα­τα­στρο­φι­κός, δεν είναι πια αν­θρώ­πι­νος».

Όπως λέει «την ώρα που όλοι οι λαοί της Ευ­ρώ­πης έχουν χτυ­πη­θεί από την ανερ­γία, τη φτώ­χεια κλπ, κυ­ρί­ως έχου­με να δου­λέ­ψου­με στα πιο λαϊκά προ­ά­στια. Και αυτή είναι μία δου­λειά πολύ πο­λύ­πλο­κη για να την εξα­σκή­σεις. Γιατί στα λαϊκά προ­ά­στια βρί­σκο­νται οι “με­γά­λοι ξε­χα­σμέ­νοι”, οι “αό­ρα­τοι”».

Με αυτόν τον προ­σα­να­το­λι­σμό και για να αντα­πο­κρι­θού­με σε αυ­τούς τους στό­χους, με το «Maintenant le Peuple» («Και τώρα ο Λαός») στις Ευ­ρω­ε­κλο­γές θα έχου­με μια ευ­και­ρία εκ­κί­νη­σης της ανα­σύ­ντα­ξης του κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς.

rproject.gr