Ξεκαρδίσου ρε, πόσο πιο ευτυχισμένο πρέπει να σε κάνουμε?
Χαλάμε τα ωραία μας λεφτά πού τα έχουμε βγάλει με τον ιδρώτα σας,επενδύοντας τα για να έχετε δουλίτσα, να μην κάθεστε και κοπροσκυλάτε από το πρωί ως το βράδυ, σας έχουμε την ασφάλεια σας, με τους γιατρούς σας, τα νοσοκομεία σας, τα μπερικέτια σας, σας δίνουμε τα μισθά σας βρέξει χιονίσει, 300 ολόκληρα γιούρο, αντί να σας στείλουμε στα Γιούρα και σεις αχαΐρευτοι έχετε και παράπονα, τι θέλετε, δεν βλέπετε πόσα παίρνουν στη Μολδαβία, 70€ πού έλεγε και ο ογκόλιθος της πολιτικής ηθικότητας, τι κάνετε εσείς παραπάνω απ’ αυτούς βρε τεμπελχανάδες και πρέπει να σας φερόμαστε σαν βασιλιάδες;
Κώστας Γκιώνης
Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος, πού δεν είχε πει ο Ηράκλειτος, ούτε ο Καλλίμαχος ποτέ, αλλά ήταν ένα ρητό ίσως κάποιου κακόμοιρου εργοδότη πού έπεσε στα γαμψά νύχια των αιμοσταγών μπολσεβίκων εργαζόμενων του.
Ποτέ δεν αναρωτηθήκατε τι τραβάει ένας έρημος εργοδότης όταν έχει να κάνει μ’ ένα ασκέρι αρπακτικών όπως είσαστε εσείς οι εργαζόμενοι, το μόνο πού σας νοιάζει είναι να πίνετε τους φρέντο σας και να καπνίζετε και ο δόλιος να σας πληρώνει κι από πάνω.
Ζείτε για να στεναχωρείτε το αφεντικό σας, ποτέ δεν είπατε, αυτό το μήνα δεν θέλω χρήματα, να πας και συ αφεντικούλη μου να ξεκουραστείς σε μιά ταπεινή καλύβα στις Μαλδίβες, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο, καμμία πολυτέλεια, τι σας ζητάει βρε καθάρματα, ν’ ακουμπήσει το πονεμένο του κορμί σε μιά χρυσαφένια άμμο!
Ξεκαρδίσου ρε, πρέπει να είσαι ευτυχισμένος, δεν μπορεί ο άλλος να ανέχεται την σκατόφατσα σου, μέσα στη μπίχλα, επειδή εσύ είσαι ένας κομπλεξικός ζηλιαρόγατος και εμείς περνάμε τεράστια κρίση αλλά δεν κάνουμε έτσι, κανονικά θα έπρεπε να πληρώνεται πού δουλεύεται, σας φιλοξενούμε σε χώρο ιδιοκτησίας μας, σας γυμνάζουμε, σας κοινωνικοποιούμε και σεις ντουβάρια, επιτέλους ανταποδώστε κάτι από τα τόσα ευεργετήματα πού σας παρέχουμε!
Ευελπιστούμε όταν σας στείλουμε το μυστικό χαφιέ μας, να μας αναφέρει ότι μπήκε σε ένα χώρο πού το γέλιο έστω και ηλίθιοξεχείλιζε, κάτι σαν το Δελφινάριο, σκεφτείτε ότι έχετε δουλειά, ότι πληρώνεστε κιόλας γι αυτό, ότι πληρώνεστε πλουσιοπάροχα, για να γυρνάτε το απόγευμα στη γειτονιά σας, να σας βλέπουν οι υπόλοιποι πού κάθονται και ξύνουν τα αχαμνά τους και να σας ζηλεύουν, άσε πού οι γυναίκες θα σας πέφτουν σαν τρελές, να να ένας δουλευταράς θα λένε!
Επιτέλους μιά εργοδοσία έσπασε τις μαύρες αλυσίδες του συνδικαλισμού και έβαλε τα πράγματα στη κανονική τους διάσταση, δεν αντέχεται πια αυτή η κατάσταση με τους μουτρωμένους ρεμπεσκέδες, να περιφέρουν τα κρεμασμένα μάγουλα τους και τις κουρασμένες μασέλες τους, από το φαγοπότι των χρημάτων μας, δεν θα περάσει ο φασισμός των αργυρώνητων υπαλληλίσκων, η εργασία….. απελευθερώνει πού έλεγε κι ένας σύντροφος παλιά!
http://sioualtec.blogspot.com
