Μίλησε επιτέλους [σιγά τα λάχανα, λέει ο λαός] ο επί πενταετία [2004-2009] πρωθυπουργός στη χώρα Κ. Καραμανλής. Και τι είπε; Ο,τι λένε όλοι όταν δεν έχουν να πουν τίποτα· μόνο κάτι σαν: ασφάλεια [προ παντός], σταθερότητα, καθαρός ορίζοντας, ανάπτυξη, εθνική ανασυγκρότηση. Μάλιστα.
Υπάρχει κάποιος Ελληνας πολιτικός, οποιουδήποτε κόμματος, που όταν αποφασίσει να μιλήσει θα πει κάτι διαφορετικό; Πανομοιότυποι [ομοιομοιόλογοι] άπαντες. Ολα αυτά θα επιτευχθούν, σύμφωνα με τον κ. Καραμανλή, εάν δοθεί η ψήφος του ελληνικού λαού στον κ. Μητσοτάκη ώστε να κατακτήσει την αυτοδυναμία και να μην τρέχουμε καλοκαιριάτικα σε επαναληπτικές εκλογές και μάλιστα με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Γιώργος Σταματόπουλος
Αλήθεια, ο ίδιος, πέντε χρόνια, τι ακριβώς έκανε; Στόμωσαν το έργο του οι «νταβατζήδες»; Μα αυτός δεν έλεγε ότι δεν τους φοβάται και ότι θα τους καταπολεμήσει; Και πώς συνέβη σε αυτήν ακριβώς την πενταετία που κυβέρνησε να εκτιναχτεί το χρέος της χώρας και να διπλασιαστεί; Πώς συνέβησαν αυτά ενώ το μόνο τους χρέος ήταν να βγάλουν τη χώρα από το χρέος [της];
Θεωρούν μήπως εκεί, στα προεκλογικά μαγειρεία της Ν.Δ., ότι αποκτά κύρος με την ομιλία του πρώην πρωθυπουργού η προεκλογική εκστρατεία του κόμματος; Είναι αλήθεια ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να σπάσει ο τελευταίος τη δεκάχρονη σιωπή του [που δεν έσπασε, αλλά ας έχει], γιατί πότε άλλοτε θα του δινόταν αυτή η δυνατότητα; Τώρα, μέσα στο γενικότερο κλίμα δεξιάς ευφορίας, βγήκε και μίλησε και μάλιστα με στυλ, με αέρα – όχι παίζουμε. Τι τραβάει κι αυτός ο ελληνικός λαός, μια ζωή άθυρμα στις διαθέσεις και στα παιγνίδια [όλων] των εξουσιών.
Οι Ελληνες πολιτικοί δεν αισχύνονται διότι ουδείς πολίτης τούς κατηγόρησε ποτέ για τις επιλογές τους, για τη στάση τους, για την προσφορά τους στην πατρίδα [ποια προσφορά και ποια πατρίδα, αυτά είναι μάλλον για ονειροπόλους και χαζοπατριώτες – και εδώ υπάρχει ένα θέμα από τους δήθεν διεθνιστές της κακιάς ώρας].
Δεν υπάρχουν πολιτικοί πατριώτες, υπάρχουν πολιτικοί που εκμεταλλεύονται τον πατριωτισμό και τον εκφυλίζουν σε κορόνες εθνικές και γενναίες, τις οποίες και αγνοούν οι πλείστοι. Ποιος να καθίσει να διαβάσει για τις πράξεις των προγόνων; Εδώ ο κόσμος καίγεται, η τεχνολογία μάς καθοδηγεί, η πραγματικότητα λέει ότι είμαστε προτεκτοράτο και τίποτε άλλο [είναι αλήθεια αυτό], όποιος δεν δηλώσει υποταγή στην αμερικανική πρεσβεία δεν θα δει άσπρη μέρα στην πολιτική του καριέρα· τι, παίζουμε τώρα;
Και όμως, αυτήν την πραγματικότητα την προσπερνάνε οι ευφυείς και οι βολεμένοι του συστήματος· προσποιούνται ότι δεν τους αφορά, σφυρίζουν κλέφτικα, γελάνε κιόλας με όσους δείχνουν αισθήματα αλληλεγγύης και συμπόνιας στα εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν κάθε μέρα από την πείνα και τη δίψα. Υπέροχη ανθρωπότης, υπέροχος [δεξιός] ρεαλισμός. Είναι γνωστό: κανείς δεν πέθανε ποτέ από ενοχή ή από ντροπή – τι να λέμε, ανοησίες συναισθηματικές, τέτοιες που πλέκουν ιστούς ανάσχεσης στην πορεία του καπιταλισμού και της αποανθρωποποίησης του είδους μας [που φαίνεται –και ίσως δεν έχει ξεφύγει από την έννοια– πίθηκος];
Είναι μερικοί χαζοβιόληδες που θεωρούν ότι θα επανακάμψει με τον Μητσοτάκη η «κανονικότητα»· τους καημένους… Είναι και μορφωμένοι.
efsyn.gr/
