Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος

Χαρτιά, στέγη, ίσα δικαιώματα για πρόσφυγες και μετανάστες

Η «κα­πε­τά­νισ­σα» Κά­ρο­λα, του δια­σω­στι­κού Sea Watch 3, ενέ­πνευ­σε επί­δο­ξους μι­μη­τές και για λίγες μέρες τα λι­μά­νια της Ιτα­λί­ας έγι­ναν «πεδίο μάχης» ανά­με­σα στην προ­σπά­θεια του Σαλ­βί­νι να επι­βά­λει την πει­θαρ­χία στην απάν­θρω­πη απα­γό­ρευ­σή του και την προ­σπά­θεια δια­σω­στι­κών πλοί­ων να σώ­σουν ζωές και να δια­σφα­λί­σουν το αυ­το­νό­η­το δι­καί­ω­μα στην ασφα­λή με­τα­κί­νη­ση για τους απελ­πι­σμέ­νους, που επι­χει­ρούν να δρα­πε­τεύ­σουν από την κό­λα­ση της Λι­βύ­ης.

Πάνος Πέτρου |

Η δη­μο­σιό­τη­τα που προ­κά­λε­σε ει­δι­κά η σύλ­λη­ψη της Κα­ρό­λα, απο­κά­λυ­ψε για άλλη μια φορά τη συλ­λο­γι­κή υπο­κρι­σία, αλλά και ενοχή των κυ­βερ­νή­σε­ων της Ευ­ρώ­πης-φρού­ριο. Όλες οι κυ­βερ­νή­σεις είχαν μια καλή κου­βέ­ντα να πουν για την «κα­πε­τά­νισ­σα» κι έδει­ξαν προ­θυ­μία να κα­τη­γο­ρή­σουν τις πρα­κτι­κές του Σαλ­βί­νι, την ώρα που κι αυτές φρου­ρούν τα σύ­νο­ρά τους –είτε με τη συν­δρο­μή της FRONTEX ως απάν­θρω­πη εκ­δο­χή «ευ­ρω­παϊ­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης» στις «χώρες πρώ­της υπο­δο­χής», είτε από μόνες τους εντός της Ζώνης Σέν­γκεν, όπου η «ευ­ρω­παϊ­κή αλ­λη­λεγ­γύη» πάει πε­ρί­πα­το κι ο ένας πε­τά­ει στον άλλο σαν μπα­λά­κι όποια αν­θρώ­πι­νη ψυχή κα­τά­φε­ρε να πε­ρά­σει από τα συλ­λο­γι­κά-ευ­ρω­παϊ­κά «τείχη».

Η υπο­κρι­σία των «κε­ντρώ­ων ευ­ρω­παϊ­στών», που εμ­φα­νί­ζο­νται ως τάχα  αντί­πα­λοι της αντι­με­τα­να­στευ­τι­κής ακρο­δε­ξιάς, αλ­λη­λο­τρο­φο­δο­τεί­ται με μια λα­θρο­χει­ρία πολ­λών εθνι­κι­στών που, όπως και στην πε­ρί­πτω­ση της Κα­ρό­λα, σπεύ­δουν να ταυ­τί­σουν τους αντι­ρα­τσι­στές με κά­ποιους «πα­γκο­σμιο­ποι­η­τές» που υπο­τί­θε­ται ότι είναι «υπέρ των ανοι­χτών συ­νό­ρων και της με­τα­νά­στευ­σης». Στην Ευ­ρώ­πη, η προ­σω­πο­ποί­η­ση αυτής της φα­ντα­σί­ω­σης είναι ο Μα­κρόν, λόγω της ρη­το­ρι­κής δια­μά­χης του με τον Σαλ­βί­νι, αλλά και του αντα­γω­νι­σμού του με τη Λεπέν στη γαλ­λι­κή πο­λι­τι­κή σκηνή.

Κα­τά­λη­ψη του «Πάν­θε­ον»

Πρό­κει­ται για ένα σχήμα που δεν αντέ­χει σε κρι­τι­κή και συ­ντη­ρεί­ται από τους «Μα­κρο­νι­στές» ή τους «Σαλ­βι­νι­στές» αυτού του κό­σμου για δη­μα­γω­γι­κούς λό­γους. Αλλά η έμπρα­κτη αμ­φι­σβή­τη­ση αυτού του μύθου ισού­ται πά­ντο­τε με χί­λιες λέ­ξεις. Και η κα­τά­λη­ψη του Πάν­θε­ου, από με­τα­νά­στες χωρίς χαρ­τιά στο Πα­ρί­σι, τον έκανε θρύ­ψα­λα.

Οι με­τα­νά­στες κα­τα­λη­ψί­ες, που επέ­λε­ξαν να ονο­μα­στούν «Μαύρα Γι­λέ­κα» (ανα­φο­ρά στα «Κί­τρι­να»), απαί­τη­σαν συ­νά­ντη­ση με τον πρω­θυ­πουρ­γό και ει­σέ­πρα­ξαν ως απά­ντη­ση μια βίαιη αστυ­νο­μι­κή επι­χεί­ρη­ση, με δα­κρυ­γό­να, συλ­λή­ψεις και τραυ­μα­τι­σμούς, που εκ­κέ­νω­σε το Πάν­θε­ον.

Με το κεί­με­νό τους υπεν­θύ­μι­σαν την ύπαρ­ξη «αυτών που δεν έχουν χαρ­τιά, δεν έχουν φωνές, δεν έχουν πρό­σω­πα για τη Γαλ­λι­κή Δη­μο­κρα­τία». Ζη­τώ­ντας χαρ­τιά και μέσα με τις άλλες δρά­σεις τους (σε αε­ρο­δρό­μια, εται­ρί­ες κ.ά.), ανέ­δει­ξαν όλα τα προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν πρό­σφυ­γες και με­τα­νά­στες: «εκεί­νο το ση­μείο που η γαλ­λι­κή αστυ­νο­μία μας στοι­βά­ζει σε αε­ρο­πλά­να προς την Αλ­γε­ρία, το Ντα­κάρ, το Χαρ­τούμ, το Μπα­μά­κο ή την Κα­μπούλ», «Θέ­λου­με να πούμε στα αφε­ντι­κά που μας εξευ­τε­λί­ζουν και μας σπάνε τα κό­κα­λα ότι ο φόβος πλέον βρί­σκε­ται στη δική τους πλευ­ρά!», «υπάρ­χουν 200.000 άδεια σπί­τια στο Πα­ρί­σι και οι άν­θρω­ποί μας κοι­μού­νται κάτω από τις γέ­φυ­ρες του πε­ρι­φε­ρεια­κού». Ζη­τώ­ντας χαρ­τιά υπεν­θυ­μί­ζουν ότι κοινή ρίζα όλων των προ­βλη­μά­των είναι μια πο­λι­τι­κή που εξα­κο­λου­θεί να αντι­με­τω­πί­ζει κά­ποιους αν­θρώ­πους ως «λα­θραί­ους». Όπως λένε και κά­ποια αι­τή­μα­τά τους:

Χαρ­τιά και σπί­τια για όλους και για όλες!

Ελευ­θε­ρία με­τα­κί­νη­σης και εγκα­τά­στα­σης!

Ούτε στους δρό­μους, ούτε στη φυ­λα­κή, χαρ­τιά τώρα!

Πο­γκρόμ Τραμπ

Αυτές τις μέρες το ίδιο ζή­τη­μα απα­σχο­λεί και την άλλη πλευ­ρά του Ατλα­ντι­κού, όπου ο Ντό­ναλντ Τραμπ ορ­γα­νώ­νει ένα πο­γκρόμ συλ­λή­ψε­ων-απε­λά­σε­ων «πα­ρά­νο­μων με­τα­να­στών» σε 10 δια­φο­ρε­τι­κές πό­λεις. Σε αντί­θε­ση με τις κλα­σι­κές με­γα­λο­στο­μί­ες του Αμε­ρι­κα­νού προ­έ­δρου, ο πρα­κτι­κός αντί­κτυ­πος θα είναι πολύ πιο πε­ριο­ρι­σμέ­νος. Το οι­κο­νο­μι­κό κό­στος, η επι­χει­ρη­σια­κή δυ­σκο­λία, η άρ­νη­ση διά­φο­ρων Δήμων/Πο­λι­τειών/Υπη­ρε­σιών να στη­ρί­ξουν μια τέ­τοια επι­χεί­ρη­ση (κρί­νο­ντας είτε την ηθική της, είτε απλά την ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τά της) επι­βε­βαιώ­νουν ότι πρό­κει­ται σε με­γά­λο βαθμό για επι­κοι­νω­νια­κή κί­νη­ση.

Αλλά αυτό δεν αναι­ρεί κά­ποιες σκλη­ρές αλή­θειες. Ότι για έστω κι έναν άν­θρω­πο που θα απε­λα­θεί, ο αντί­κτυ­πος δεν θα είναι απλά «επι­κοι­νω­νια­κός». Ότι οι «ρε­α­λι­στές» επι­κρι­τές του σχε­δί­ου υπεν­θυ­μί­ζουν ότι η δια­βό­η­τη ICE (Υπη­ρε­σία Ελέγ­χου Με­τα­νά­στευ­σης και Τε­λω­νεί­ων), γνω­στή και ως «Γκε­στά­πο», δου­λεύ­ει ήδη «στα κόκ­κι­να» εδώ και χρό­νια (από την εποχή Ομπά­μα), σπά­ζο­ντας δια­δο­χι­κά ρεκόρ απε­λά­σε­ων. Ότι η ύπαρ­ξη πε­ρί­που 10 εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων σε κα­θε­στώς «πα­ρα­νο­μί­ας» επι­τρέ­πει στον Τραμπ να επι­δί­δε­ται σε τέ­τοια επι­κοι­νω­νια­κά παι­χνί­δια «ψυ­χο­λο­γι­κού πο­λέ­μου», πο­ντά­ρο­ντας σε διπλό αντί­κτυ­πο: Στην κα­τα­τρο­μο­κρά­τη­ση κάθε με­τα­νά­στη στις ΗΠΑ. Και στην ικα­νο­ποί­η­ση μιας συ­ντη­ρη­τι­κής κοι­νω­νι­κής βάσης, που εκ­παι­δεύ­τη­κε να θε­ω­ρεί τους «πα­ρά­νο­μους» ως πρό­βλη­μα κι είναι έτοι­μη να υπο­δε­χτεί την υπό­σχε­ση μιας δυ­στο­πί­ας (έφο­δοι σε σπί­τια, χώ­ρους δου­λειάς, σχο­λεία, νο­σο­κο­μεία) ως «επι­τέ­λους κάτι γί­νε­ται!». Ο κό­σμος του αντι­ρα­τσι­στι­κού κι­νή­μα­τος ορ­γα­νώ­νει ομά­δες άμε­σης ενη­μέ­ρω­σης-κι­νη­το­ποί­η­σης για την προ­στα­σία κάθε θύ­μα­τος της ICE, ενώ επι­χει­ρεί να πε­ριο­ρί­σει το κλίμα πα­νι­κού.

Ελ­λά­δα

Στην Ελ­λά­δα, η κυ­βέρ­νη­ση της Νέας Δη­μο­κρα­τί­ας πα­ρα­λαμ­βά­νει από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μια εξί­σου τρα­γι­κή κα­τά­στα­ση. Όπως έγρα­ψε εύ­στο­χα ο Στρά­τος Γε­ωρ­γού­λας για την απερ­χό­με­νη κυ­βέρ­νη­ση: «Σή­με­ρα απο­φεύ­γε­ται συ­νή­θως από τα επί­ση­μα χείλη η λέξη “λάθρo”. Στις επί­ση­μες πρά­ξεις, όχι». Πάνω σε αυτό το θλι­βε­ρό «κε­κτη­μέ­νο» θα πα­τή­σει η νέα κυ­βέρ­νη­ση, για να προ­σφέ­ρει στη συ­ντη­ρη­τι­κή κοι­νω­νι­κή της βάση ρα­τσι­στι­κό «νόμο και τάξη».

Ο θό­ρυ­βος γύρω από την από­δο­ση ΑΜΚΑ, με την κα­τάρ­γη­ση της εγκυ­κλί­ου που απλο­ποιού­σε τη δια­δι­κα­σία μετά από από­φα­ση Βρού­τση είναι εν­δει­κτι­κός. Ένα ζή­τη­μα που χρό­νι­ζε (πώς δια­σφα­λί­ζε­ται η πρό­σβα­ση στη δη­μό­σια υγεία) και επί ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που πήγε κάπως να ρυθ­μι­στεί με μια αμ­φι­λε­γό­με­νη εγκύ­κλιο λίγο πριν τις εκλο­γές(!) έρ­χε­ται ξανά στην επι­και­ρό­τη­τα, με την από­φα­ση επι­στρο­φής στην προη­γού­με­νη κα­τά­στα­ση, ενώ δίνει τη δυ­να­τό­τη­τα στον Μπο­γδά­νο να πα­νη­γυ­ρί­ζει ρα­τσι­στι­κά ότι απο­δό­θη­κε «λευ­τε­ριά στον ΑΜΚΑ»! Είναι ένα ζή­τη­μα που δεν θα γι­νό­ταν «παι­χνί­δι» στα χέρια πο­λι­τι­κά­ντη­δων, αν χαρ­τιά και νο­μι­μο­ποι­η­τι­κά έγ­γρα­φα δια­σφά­λι­ζαν την πλήρη ισο­τι­μία με­τα­να­στών και προ­σφύ­γων σε όλα τα επί­πε­δα της κοι­νω­νι­κής ζωής.

Αντί­στοι­χα, η ΝΔ βάζει στο στό­χα­στρο τις κα­τα­λή­ψεις στέ­γης, επι­χει­ρώ­ντας να ταυ­τί­σει την αλ­λη­λεγ­γύη με την «ανο­μία». Σε αυτές (από τη Νο­τα­ρά 26, της οποί­ας κό­πη­κε το ρεύμα με αστυ­νο­μι­κή εντο­λή, ως το Σίτι Πλάζα που δρο­μο­λό­γη­σε πρό­σφα­τα την ολο­κλή­ρω­ση της παύ­σης της λει­τουρ­γί­ας του), οι άν­θρω­ποι που έσπευ­σαν να κα­λύ­ψουν ανά­γκες που αρ­νιό­ταν να κα­λύ­ψει το κρά­τος, σή­με­ρα αντι­με­τω­πί­ζουν το ζή­τη­μα της υπε­ρά­σπι­σης/δια­σφά­λι­σης των με­τα­να­στών και προ­σφύ­γων που φι­λο­ξε­νή­θη­καν, καθώς είναι οι πλέον ευά­λω­τοι ως «πα­ρά­νο­μοι» απέ­να­ντι στην αστυ­νο­μία και τις αρχές.

Στη Μόρια πάλι, το κο­λα­στή­ριο που απο­τε­λεί την επι­το­μή της «κα­τά­στα­σης εξαί­ρε­σης» για κά­ποιους συ­ναν­θρώ­πους μας, επι­βε­βαιώ­θη­κε ότι «το κρά­τος έχει συ­νέ­χεια» στα βα­σι­κά. Με τον Μι­χά­λη Χρυ­σο­χο­ΐ­δη να επι­σκέ­πτε­ται το κο­λα­στή­ριο και να δη­λώ­νει ικα­νο­ποι­η­μέ­νος από όσα είδε στην «αντι­με­τώ­πι­ση του προ­βλή­μα­τος».

Αυτή η απαν­θρω­πιά, με τα τόσα δια­φο­ρε­τι­κά «κε­φά­λια», πρέ­πει να τε­λειώ­νει, χτυ­πώ­ντας την «καρ­διά του τέ­ρα­τος», απαι­τώ­ντας χαρ­τιά, νο­μι­μο­ποι­η­τι­κά έγ­γρα­φα, τα­ξι­διω­τι­κά έγ­γρα­φα, ίσα δι­καιώ­μα­τα για όλους κι όλες. Για να δια­σφα­λι­στεί για κάθε άν­θρω­πο το αυ­το­νό­η­το δι­καί­ω­μα στη με­τα­κί­νη­ση, στην πρό­σβα­ση στις δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες, στην αξιο­πρε­πή ερ­γα­σία. Για να μπει ένα τέλος στο απάν­θρω­πο κυ­νή­γι στα σύ­νο­ρα, στον εγκλει­σμό, στη στυ­γνή εκ­με­τάλ­λευ­ση, στο κα­θε­στώς απαρτ­χάιντ. Κα­νέ­νας άν­θρω­πος δεν είναι λα­θραί­ος!

/rproject.gr