Αμετανόητοι παραμένουν οι κύριοι της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά την υπέρβαση εξουσίας εκ μέρους των αστυνομικών οργάνων -επιμένουν να τη δικαιολογούν. Είπαμε να επιβάλουν τον νόμο, όχι όμως καταπατώντας τον νόμο. Αφρίζουν οι λακέδες της εξουσίας γιατί ο κόσμος δεν δείχνει συμπάθεια σε ένα θεσμικό όργανο όπως είναι η αστυνομία.
Γιώργος Σταματόπουλος
Δεν ξέρω γιατί ο κόσμος δείχνει να μη σέβεται την αστυνομία, ίσως κουβαλάει αυτήν την απέχθεια από παλιά, από την αυθαιρεσία των χωροφυλάκων στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, από την παντοδυναμία τους να σέρνουν στις φυλακές καθέναν που τον θεωρούσαν εχθρό του κράτους. Και στις πόλεις όμως η αποστροφή ήταν ίδια για τους μπασκίνες [μπας κι είναι εδώ, μπας κι είναι εκεί], όπως τους αποκαλούσαν. [Το «μπάτσοι» φαίνεται να το έχουν συνηθίσει χωρίς όμως τις άλλες δύο έννοιες που το συνοδεύουν.]
Δεν κρύβεται το μένος των χειροκροτητών τούτης της κυβέρνησης όταν έρχονται αντιμέτωποι με ανθρώπους που προτάσσουν πάνω απ’ όλα τα δικαιώματα του πολίτη και τη μανία τους να έχουν σαν σημαία την αξιοπρέπεια και τη σωματική ακεραιότητα. Αυτά είναι δευτερεύοντα για τους νέους «επιτελικούς» κυβερνητικούς και τα τσιράκια τους. Είναι και οι αστυνομικοί άνθρωποι, ουρλιάζουν.
End of ad break in 5 s
Βεβαίως, ποιος είπε ότι δεν είναι; Να κάνουν καλά τη δουλειά τους, ας θυμούνται όμως ότι τα χέρια τους δεν είναι λυμένα, όπως αναιδώς μεταφέρουν εδώ κι εκεί στην επικοινωνία. Ενας μάλιστα εξ αυτών, εκπρόσωπός τους παρακαλώ, δεν δίστασε να προτείνει την καθιέρωση ιδιώνυμου για να μπορούν να δρουν ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς, χωρίς έλεγχο, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να λογοδοτούν σε ανωτέρους και στη Δικαιοσύνη.
Τέτοια έχουν στο μυαλό τους και τέτοια προτείνουν -πώς, μετά, να μην τρομάξει η κοινωνία; Με τέτοια μυαλά δεν θα πάει καλά η χώρα -το κακό είναι ότι συμμερίζονται τέτοιες σκέψεις πολλοί από τον δημοσιογραφικό χώρο, να ξεμπερδεύουν επιτέλους με όσους εξακολουθούν να σκέπτονται και να δρουν διαφορετικά από ό,τι εκείνοι που δεν ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα, την καθεστηκυία τάξη. Ε, τι κάνουμε, δεν έχουν όλοι την ίδια συμπεριφορά, εκτός εάν αυτό επιδιώκουν οι «προστάτες» μας· την ενιαία γλώσσα την έχουν επιβάλει, εάν επιβάλουν και την ενιαία σκέψη, χαιρετίσματα στους δικούς μας.
Από τη στιγμή που τα αστυνομικά όργανα εισβάλλουν στα σπίτια μας, μας συλλαμβάνουν και μας βάζουν χειροπέδες, βιαιοπραγούν ασχημόνως, καταπατώντας το απαραβίαστο της προσωπικής ζωής και εξευτελίζοντας την προσωπικότητά μας, ε, τότε κάπως πρέπει να αντιδράσει η κοινωνία, να ξυπνήσει από τον λήθαργό της, να συνειδητοποιήσει με ποιους έχει να κάνει και τι κινδύνους αντιμετωπίζει για τη συνοχή της [όση συνοχή έχει καταφέρει].
Δεν είναι «νόμος και τάξη» αυτό [ωμή και ανέλεγκτη βία] στο οποίο επιδίδονται με λύσσα σχεδόν τα αστυνομικά όργανα κατόπιν εντολών των προϊσταμένων τους. Γιά δες, ο Χρυσοχοΐδης. Αποφασισμένος να φέρει την ασφάλεια στους Ελληνες. Να τη φέρει -δημοκρατικά όμως. Μπορεί;
efsyn.gr/
