Σαν να άρχισαν να τα μασάνε τα λόγια τους οι «ειδικοί» σχετικά με τη συμπεριφορά του πόπολου απέναντι στον κορονοϊό – άλλα αντ’ άλλων σε ό,τι αφορά τη χρήση μασκών, δίνοντας μάλιστα έμφαση [σχεδόν απειλητικά] στην προσωπική ευθύνη· ό,τι είχε να κάνει το κράτος το έπραξε, λέει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, με άνεση δε, λες και δεν συμβαίνει τίποτα.
Γιώργος Σταματόπουλος
Λοιπόν, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι (Ευριπίδης, «Ελένη», 1.617-1.618), δεν υπάρχει τίποτα πιο χρήσιμο για τους θνητούς από μια συνετή δυσπιστία [σώφρονος δ’ απιστίας ουκ έστιν ουδέν χρησιμώτερον βροτοίς]. Συμβαίνει και τούτο: Οταν ο αρχαίος σοφός Ανάχαρσις, Σκύθης παρακαλώ, βάρβαρος δηλαδή για τους Αθηναίους, παραβρέθηκε σε μια συνεδρίαση της εκκλησίας του δήμου κατάπιε τη γλώσσα του· το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ήταν το εξής: Στους Ελληνες μιλούν οι σοφοί αλλά αποφασίζουν οι ανίδεοι (λέγουσι μεν οι σοφοί παρ’ Ελλησι, κρίνουσι δε οι αμαθείς). Αυτό δεν περιποιεί τιμή για τη λειτουργία της άμεσης, όπως τη λέμε, δημοκρατίας, αντικατοπτρίζει εντούτοις το χάσμα μεταξύ επιστήμης και πολιτικής.
Οι επιστήμονες αναγκάζονται σήμερα στην Ελλάδα να υπακούσουν σε ό,τι τους ωθούν οι πολιτικοί ηγέτες, έρμαια και αυτοί και πειθήνια όργανα των μεγάλων συμφερόντων, που θέλουν, σώνει και καλά, να γίνει «επανεκκίνηση» της εθνικής οικονομίας. Πάει και η επιστήμη, πάνε και οι «ειδικοί» – χαιρετίσματα στους δικούς μας δηλαδή κι ό,τι θέλει ας γίνει· πόσες μανούλες θα κλάψουν [γονείς γενικά, αδέλφια, παιδιά, φίλοι και λοιποί συγγενείς]; Η οικονομία να είναι καλά, οι ελίτ και οι φίλοι μεγαλοεπιχειρηματίες. Πάνω απ’ όλα ο φιλελευθερισμός, μην ξεχνιόμαστε.
Είναι απαραίτητες, ως φαίνεται, η δυσπιστία και η αμφισβήτηση του λόγου των «ειδικών» όταν αυτός ο λόγος αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη – και αυτό το διαπιστώνουν οι περισσότεροι. Οσο αφελής κι αν εμφανίζεται [και πολλές φορές είναι] ο ελληνικός λαός, δεν μπορεί να μην ξεχωρίσει τις μεγάλες αντιφάσεις, ειδικά όταν αυτές έχουν κρατική προέλευση· πιο ειδικά όταν αφορούν τη ζωή του και την επιβίωσή του. Εχει, όντως, προκύψει πρόβλημα επιβίωσης για πολλούς – τα ούτως ή άλλως ισχνά αποταμιευτικά αποθέματα έχουν εξαϋλωθεί για τους πολλούς.
Επαίρονται οι καψεροί της κυβέρνησης ότι πήραν εγκαίρως μέτρα κατά του ιού, σφυρίζοντας αδιάφορα για το ότι έχουν γίνει τα λιγότερα τεστ, λέγοντας ταυτόχρονα ασυναρτησίες, ότι πρέπει δηλαδή να νοσήσει το 60-70% του πληθυσμού. Αδιαφορούν -παγερά, και αυτό είναι εξωφρενικό- για το στίγμα που μένει ανεξίτηλο επάνω τους και μέσα τους [και γύρω τους] και δεν είναι άλλο από αυτό της απαξίωσης που επέδειξαν στη συγκρότηση και ενδυνάμωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Αυτό θα τους κυνηγάει μια ζωή και δεν μπορούν να το αλλάξουν, ό,τι τέχνασμα κι αν μετέλθουν. Σε αυτό το κρίσιμο για το μέλλον της χώρας θέμα πρέπει να κριθούν· και είναι ένα μόνο ανάμεσα στις μεγάλες αντινομίες ετούτης της ασταθούς κυβέρνησης.
.efsyn.gr
