Απορούν οι νέοι και ερωτούν πώς βλέπουμε, εμείς οι πρεσβύτεροι, να πάει το πράγμα στη χώρα, με τόσες αντιξοότητες γύρω μας, με παράλογη καταστολή, με τέτοια οικονομική δυστοκία, με τόση ανεργία που μαστίζει πλέον τους περισσότερους κλάδους. Τι να απαντήσεις; Βρήκαν θαυμάσια ευκαιρία τα φιλελεύθερα σαΐνια να απλώσουν τις «ιδέες» τους [υπεραστυνόμευση, ιδιωτικοποιήσεις και τα συναφή] και μάλιστα να τις εφαρμόσουν, αδιαφορώντας με θρασύτητα για τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι περισσότεροι Ελληνες.
Γιώργος Σταματόπουλος
Εν μέσω πανδημίας δεν προώθησαν τα νομοσχέδια για την παιδεία και το περιβάλλον; Δεν έστειλαν τις δυνάμεις τους να τσακίσουν τις συγκεντρώσεις των νέων στις πλατείες; Επιπόλαιες [και αστόχαστες], δεν λέω, αυτές οι συγκεντρώσεις αλλά όχι και να ξαποστείλεις ένοπλους να διαλύσουν τους νέους, χρησιμοποιώντας δε χημικά μέσα σε πυκνοκατοικημένη περιοχή, όπου διαβιούν άνθρωποι με αναπνευστικά και άλλα προβλήματα υγείας -αυτό είναι έγκλημα, ή μήπως όχι; Η χρήση βίας είναι οβελιστέα από όλους, ειδικά όταν είναι κρατική και αναίτια. Κανείς άνθρωπος δεν πρέπει να εξαναγκάζεται, έλεγε ο Σίλερ [τυχαία διαβάζω μια φράση από μια επιλογή από το έργο του]: «Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανάξιο του ανθρώπου από το να υφίσταται βία, διότι η βία τον αναιρεί. Οποιος την ασκεί εναντίον μας αμφισβητεί ούτε λίγο ούτε πολύ την ανθρώπινη φύση μας· εκείνος που την υφίσταται από δειλία, απορρίπτει την ανθρωπιά του».
Δεν λέω ότι υφιστάμεθα την αστυνομική βία λόγω δειλίας, αλλά έτσι όπως πάει η δουλειά, με τα αβανταδόρικα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας να συμφωνούν και να επικροτούν τη βία των ένστολων, θα εθιστούμε στο τέλος σε αυτή τη βία και θα τη θεωρούμε μάλιστα απαραίτητη για την ασφάλειά μας και τη διαφύλαξη της ζωούλας μας.Υπάρχει πραγματικά αυτός ο κίνδυνος, γι’ αυτό οι νέοι οφείλουν να αντιδράσουν, όχι όμως χαζά και τάχα επαναστατικά. Δεν υπάρχει και άλλη εναλλακτική λύση πλην εκείνης πιθανώς που θα προκύψει από μια συνετή θα λέγαμε αντίδραση -υπάρχει και η συνετή αντίδραση, τι να κάνουμε, αρκεί να γίνει ορατή [από τους νέους], μια λύση από τα κάτω. Η μείζων αλλά και η ελάσσων αντιπολίτευση στέκονται αμήχανες και αναποτελεσματικές σε όποιον κριτικό ή καταγγελτικό λόγο αποτολμούν να αρθρώσουν ή να ψελλίσουν [σε ώτα μη ακουόντων ούτως ή άλλως -προέχει τώρα η επάνοδος στην «ομαλότητα», ακόμη και για τον ίδιο τον λαό, που του λείπει το μεροκάματο].
Οπως και να ‘χει, οφείλουν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συνεννοηθούν σε βασικά τουλάχιστον σημεία ώστε να αποφευχθούν η κρατική μονομέρεια και η αντιλαϊκή, αυταρχική πολιτική της κυβέρνησης. Υπάρχουν πολλοί λόγοι ανησυχίας εκ μέρους της κοινωνίας, που, όντως, δοκιμάζεται σκληρά, στα όριά της εν προκειμένω. Εάν δεν συνεννοηθούν, σε λίγο καιρό θα μας κλαιν οι ρέγκες, ζήτω δηλαδή που καήκαμε. Διότι δεν αλλάζει η δεξιά νοοτροπία, όπως και να ‘χει. Ακούω συμπεριφορές από κυβερνητικά στελεχάκια, τουλάχιστον απαράδεκτες [προώθηση δικών τους παιδιών -σιγά την είδηση-, ρεβανσισμός, εκδικητικότητα και όλα τα αηδή συμπαρομαρτούντα]. Απέναντι σε μια τέτοια «πολιτεία», ξέχασα, έχουμε και το ιερατείο, όσοι νιώθουν ακόμη πολίτες… κάτι πρέπει να γίνει, αδερφέ.
efsyn.gr/
