Ως γλοιώδης κόλλα ανάμεσα στους αρμούς της επικοινωνίας έχει καταγραφεί, ήδη από τον δέκατο ένατο αιώνα, η δημοσιογραφία. Εδώ και δύο αιώνες δηλαδή η δημοσιογραφία έχει υποκαταστήσει την παιδεία [αναφέρονται επιχειρήματα ασφαλώς] και είναι πρόξενος πολλών κακών στον πολιτισμό, προοιωνιζόμενη ένα ζοφερότατο μέλλον για τις επόμενες γενιές, εννοείται πολύ χειρότερο από το δικό μας παρόν. Δεν αρκείται εντούτοις στην υποκατάσταση παιδείας και πολιτισμού -έχει προχωρήσει και έχει διαβρώσει [έχει αλώσει] την ίδια την πολιτική, την ίδια τη διακυβέρνηση. Οι κυβερνώντες δεν έχουν ανάγκη να ασκούν πολιτική, το κάνουν αυτό τα παπαγαλάκια τους στην τηλεόραση και τις εφημερίδες, που πληρώνονται βέβαια αδρά γι’ αυτήν τους την εκδούλευση.
Γιώργος Σταματόπουλος
Αυτή είναι και η διαφορά από τους προηγούμενους αιώνες, ότι τώρα δεν χρειαζόμαστε πολιτικούς, έχουμε δημοσιογράφους που τους εκπροσωπούν επάξια, αδιαφορώντας κυνικά εάν κατεξευτελίζουν τη λειτουργία της δημοσιογραφίας, που πρέπει να στέκεται ισότιμα και ισοσθενώς απέναντι σε όλα τα κόμματα εξουσίας. Παλιότεροι, αλλά και μειράκια της δημοσιολαγνείας, έχουν αποθρασυνθεί τόσο ώστε δεν λαβαίνουν υπόψη τους την κριτική, την αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, γελούν ειρωνικά με τους καλεσμένους της αντίθετης άποψης· φερέφωνα περιωπής, αγενή και αναιδή. Δεν παλεύεται ο κεκοσμημένος με αρώματα «άνεσης» ραγιαδισμός τους -διότι, όντως, είναι ραγιάδες: στη σκέψη και τη συμπεριφορά. Το δε άκρον άωτον της υποκρισίας τους είναι όταν ομιλούν για πολυφωνία και ελευθερία έκφρασης, τη στιγμή που δεν αφήνουν τον ομιλητή της αντίπαλης γνώμης να ολοκληρώσει μία πρόταση. Κάτι ότι τελειώνει ο χρόνος, κάτι για διαφημίσεις στις οποίες πρέπει να οδηγηθούν, γιατί από αυτές ζούνε, λένε τα δικά τους και μένουν άφωνοι οι καλεσμένοι. Τι θέλουν κι αυτοί οι ευλογημένοι που πάνε στα κανάλια τους;
Το λες σε μερικούς φίλους αυτό, που αποδέχονται τις προσκλήσεις αυτών των νεοδημοσιογράφων, και να τι απαντάνε: «Να τους αφήσουμε να αλωνίζουν μόνοι τους και να χειραγωγούν τον κόσμο με την ατελείωτη προπαγάνδα τους;». Δίκιο, ίσως, έχουν αλλά δεν θα έπρεπε να απαντάνε με ερώτηση. Να ρωτήσουν τους εαυτούς τους πρώτα -αλλά αυτό απαιτεί παραίτηση από την εξουσία. Αρα, φαύλος κύκλος. Επικρατεί ο πιο επιτήδειος και ποτέ ο πιο ικανός, αυτό είναι νόμος πια στη σφαίρα της επικοινωνίας και στη λειτουργία, παρακαλώ, της δημοκρατίας. Ολοι μιλάνε για ελευθερία και δημοκρατία αλλά έχει σημασία τι χρήση κάνει ο καθείς αυτών των εννοιών, τι εννοεί ο πάσα ένας, διάολε, επικαλούμενος τέτοιες έννοιες.
Λες και αυτοί που πάνε για να αντιμετωπίσουν, υποτίθεται, τη σκληρή μονομέρεια των φιλελεύθερων δημοσιογράφων [περί φανατικών δεξιών, παλαιάς μάλιστα κοπής, πρόκειται] προλαβαίνουν να αρθρώσουν αντιπολιτευτικό λόγο -πνίγονται στις κραυγές των «οικοδεσποτών», αυτής της κάστας που διακορεύει τη γλώσσα και το πνεύμα, την αξιοπρέπεια και την ευγένεια, τα οποία όφειλαν να καθορίζουν τους νόμους της επικοινωνίας. Γνωρίζει αυτούς τους νόμους η ΕΣΗΕΑ ή «μπάτε σκύλοι, αλέστε» και λοιπά; Ποτέ κανείς δεν κοκκίνισε από ντροπή για την κατάντια της επικοινωνίας.
efsyn.gr/
