Απεργιακός ξεσηκωμός ενάντια στο νέο Ασφαλιστικό!

Από νωρίς το πρωί, από το Σύ­νταγ­μα μέχρι το Μου­σείο, το κέ­ντρο της Αθή­νας πλημ­μύ­ρι­σε από πολ­λές χι­λιά­δες ερ­γα­ζό­με­νους του ιδιω­τι­κού και δη­μό­σιου τομέα, αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νους και μι­σθω­τούς επι­στή­μο­νες, συ­ντα­ξιού­χους, φοι­τη­τές και ανέρ­γους. Ένα ορ­γι­σμέ­νο πο­τά­μι δια­δη­λω­τών που απαι­τού­σε την από­συρ­ση του σχε­δί­ου που σφα­γιά­ζει (ξανά) τις συ­ντά­ξεις και πλήτ­τει τα ασφα­λι­στι­κά δι­καιώ­μα­τα όλων των κα­τη­γο­ριών.

«Κάτω τα χέρια απ’ την Ασφά­λι­ση, δεν είναι για πα­ζά­ρια και για διά­λυ­ση», «μία είναι η λύση στο Ασφα­λι­στι­κό, μνη­μό­νιο στο κε­φά­λαιο και όχι στο λαό», «κάτω τα μνη­μό­νια, νέα και παλιά, καμιά θυσία, για τα αφε­ντι­κά», «Τσί­πρας και Στουρ­νά­ρας, έκα­ναν συμ­φω­νία, να σω­θούν οι τρά­πε­ζες, να κλεί­σουν τα Τα­μεία», ήταν με­ρι­κά από τα συν­θή­μα­τα της μα­ζι­κό­τα­της πο­ρεί­ας.

Στην πλα­τεία Κλαυθ­μώ­νος, αντα­πο­κρι­νό­με­νοι στο κά­λε­σμα ΓΣΕΕ-ΑΔΕ­ΔΥ, βρέ­θη­καν τα συν­δι­κά­τα των λι­με­νερ­γα­τών, των εκ­παι­δευ­τι­κών, υγειο­νο­μι­κών, τρα­πε­ζι­κών υπαλ­λή­λων, ερ­γα­ζό­με­νων στα ασφα­λι­στι­κά τα­μεία και στην το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση. Μαζί τους και για­τροί, δι­κη­γό­ροι και μη­χα­νι­κοί, μι­σθω­τοί οι πε­ρισ­σό­τε­ροι, που βλέ­πουν τις εξο­ντω­τι­κές ει­σφο­ρές και τη φο­ρο­λο­γία, να συ­ντρί­βουν τα ει­σο­δή­μα­τά τους.

Εντυ­πω­σια­κό σε όγκο και παλμό και το μπλοκ της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας, με τα ηγε­τι­κά της στε­λέ­χη στην πρώτη γραμ­μή. Αρ­κε­τές χι­λιά­δες δια­δη­λω­τές και στην πο­ρεία του ΠΑΜΕ.

Στο ύψος του Συ­ντάγ­μα­τος, δεν έλει­ψαν κά­ποια επει­σό­δια με­τα­ξύ αντιε­ξου­σια­στών και ΜΑΤ.

Η πο­λυ­πλη­θέ­στε­ρη κι­νη­το­ποί­η­ση στην πε­ρί­ο­δο δια­κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα-πριν καν συ­μπλη­ρω­θούν 5 μήνες από τον «θρί­αμ­βο» της 20ης Σε­πτέμ­βρη-και η δυ­να­μι­κή της, απο­δει­κνύ­ουν ότι το μπλο­κά­ρι­σμα της αντια­σφα­λι­στι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης είναι μια μάχη που μπο­ρεί να κερ­δη­θεί. Με αφε­τη­ρία τη ση­με­ρι­νή με­γά­λη κι­νη­το­ποί­η­ση, ένας νέος κύ­κλος ξε­κι­νά για το κί­νη­μα και την Αρι­στε­ρά.

Η συ­νέ­χεια των κα­θη­με­ρι­νών δρά­σε­ων στους χώ­ρους δου­λειάς, στις γει­το­νιές, στα αγρο­τι­κά μπλό­κα και η κλι­μά­κω­ση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων με την κή­ρυ­ξη νέας με­γά­λης-ενω­τι­κής απερ­γί­ας με την κα­τά­θε­ση του νο­μο­σχε­δί­ου, είναι τα απα­ραί­τη­τα στοι­χεία για να νι­κή­σου­με σε αυτή τη μάχη, ανοί­γο­ντας το δρόμο για την ανα­τρο­πή της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής και των βάρ­βα­ρων μέ­τρων της αυ­ταρ­χι­κής λι­τό­τη­τας.

Για την επί­τευ­ξη αυτού του στό­χου, εξί­σου κα­θο­ρι­στι­κός πα­ρά­γο­ντας είναι η ύπαρ­ξη ενός μα­ζι­κού με­τώ­που της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς, που θα εκ­φρά­σει τους αγώ­νες των “από κάτω” και θα δώσει εναλ­λα­κτι­κή πο­λι­τι­κή απά­ντη­ση στη μνη­μο­νια­κή συ­ναί­νε­ση και την ακρο­δε­ξιά απει­λή.