Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να βρίσκονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες μιας διαρκώς επιδεινούμενης κρίσης αμοιβών, δικαιωμάτων και εργασιακών κινήτρων. Η εργασία τους δεν αναγνωρίζεται, δεν αμείβεται και δεν προστατεύεται στο μέτρο που πραγματικά, με βάση τα παραγωγικά δεδομένα και τις κοινωνικές ανάγκες, της αναλογεί.
Χρήστος Γούλας*
Οι πρόσφατες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό δεν αρκούν να αντισταθμίσουν τις απώλειες που έχει υποστεί το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα (πάνω από 10% τον Απρίλιο), ενώ μόνο ένας στους τέσσερις εργαζόμενους συνεχίζει να καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Οι μεμονωμένες αυξήσεις του κατώτατου μισθού με κυβερνητικές αποφάσεις, χωρίς διάλογο, διαπραγματεύσεις και με σημαντικά μειωμένο ρόλο των συνδικάτων, είναι μέρος του προβλήματος της γενικότερης υποβάθμισης της ποιότητας της εργασίας στη χώρα μας.
Στην Ελλάδα ουσιαστικά δεν υφίσταται πραγματικός κοινωνικός διάλογος και ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις εδώ και σχεδόν μία δεκαετία. Τα συνδικάτα υποχρεώνονται να συμμετέχουν σε μια προσχηματική διαδικασία παράλληλων μονολόγων όπου στο τέλος η εκάστοτε κυβέρνηση αποφασίζει και ανακοινώνει το ύψος του κατώτατου μισθού, πολλές φορές χωρίς να βασίζεται σε πραγματικά οικονομικά, παραγωγικά και κοινωνικά δεδομένα. Πρόκειται για σημαντική θεσμική υστέρηση σε σχέση με τις διεθνείς πρακτικές και το ευρωπαϊκό θεσμικό κεκτημένο.
Ο κοινωνικός διάλογος σημαίνει ενισχυμένες συλλογικές διαπραγματεύσεις, όπου αποτελεί τον αποτελεσματικότερο θεσμικό μηχανισμό που επιτρέπει στις ισχυρότερες ευρωπαϊκές οικονομίες να αναπτύσσονται σε καιρούς οικονομικής μεγέθυνσης, αλλά και να προσαρμόζονται με κοινωνικά δίκαιο τρόπο στις περιόδους κρίσεων και οικονομικής ύφεσης. Δεδομένης της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας είναι περισσότερο επείγον από ποτέ οι οργανώσεις των εργαζομένων και η ΓΣΕΕ να ανακτήσουν τη θεσμική διαπραγματευτική ισχύ τους. Διαφορετικά, οι όποιες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό θα συνεχίζουν να εμφανίζονται ως απλά «κυβερνητικά δώρα στιγμής», εργαλειοποιώντας μια πολύ σημαντική παραγωγική διάσταση. Αποσπασματικές λύσεις, μακριά από κάθε προοπτική παραγωγικής αναδιάταξης και βελτίωσης της ποιότητας της εργασίας.
* Γενικός διευθυντής ΙΝΕ-ΓΣΕΕ
efsyn.gr
