ΝΑΙ στις ομαδικές απολύσεις και με τη βούλα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου!

Γιάννης Νικολόπουλος

Πράσινο φως στις ομαδικές απολύσεις και σαφή θέση υπέρ των απαιτήσεων του κουαρτέτου των θεσμών, «εταίρων» και δανειστών παίρνει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο είχε κληθεί να αποφανθεί επί του θέματος με αφορμή προδικαστικό ερώτημα του ελληνικού Συμβουλίου της Επικρατείας και έπειτα από τη σχετική προσφυγή της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ.

Είναι μά­λι­στα έξοχα δη­λω­τι­κό στην από­φα­ση του δι­κα­στη­ρί­ου το γε­γο­νός ότι στο δια­τα­κτι­κό το­νί­ζε­ται πως «οξεία οι­κο­νο­μι­κή κρίση και υψηλή ανερ­γία ΔΕΝ μπο­ρούν να δια­φο­ρο­ποι­ή­σουν τις απα­ντή­σεις και τις από­ψεις του Δι­κα­στη­ρί­ου». Με απλά λόγια ητ­τή­θη­κε κατά κρά­τος μια υπο­τι­θέ­με­νη «κόκ­κι­νη γραμ­μή» της κυ­βέρ­νη­σης, που επι­κα­λού­ταν ότι στην Ελ­λά­δα δεν μπο­ρούν να εφαρ­μο­στούν απαι­τή­σεις των «εταί­ρων» για ομα­δι­κές απο­λύ­σεις όταν η χώρα διέρ­χε­ται ακρι­βώς οξεία οι­κο­νο­μι­κή κρίση και έχει ακρι­βώς υψη­λούς δεί­κτες ανερ­γί­ας…

Η από­φα­ση επο­μέ­νως κα­τα­δει­κνύ­ει τον πο­λι­τι­κό στρου­θο­κα­μη­λι­σμό και τη λο­γι­κή Πό­ντιου Πι­λά­του που διέ­πει τη συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ και την ηγε­σία του υπουρ­γεί­ου Ερ­γα­σί­ας, τόσο τη ση­με­ρι­νή με την Εφη Αχτσιό­γλου όσο και την προη­γού­με­νη, με τον Γιώρ­γο Κα­τρού­γκα­λο, που είχαν πε­τά­ξει το μπα­λά­κι των όποιων εξε­λί­ξε­ων στη «δια­πραγ­μά­τευ­ση» των ερ­γα­σια­κών ζη­τη­μά­των και των θέ­σε­ων που θα υιο­θε­τού­σε και θα συμ­φω­νού­σε η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά, ακρι­βώς σε αυτή την από­φα­ση-πό­ρι­σμα-απά­ντη­ση του Ευ­ρω­παϊ­κού Δι­κα­στη­ρί­ου.

Τι απο­φά­σι­σε το Ευ­ρω­παϊ­κό Δι­κα­στή­ριο (κρί­σι­μα τα ση­μεία 37 επό­με­να του πλή­ρους κει­μέ­νου); Ότι, ναι μεν, ο κα­θο­ρι­σμός των σχε­τι­κών ορίων και πο­σο­στών ως προς τις απο­λύ­σεις εμπί­πτουν στην αρ­μο­διό­τη­τα των εθνι­κών κρα­τών και των εθνι­κών πο­λι­τι­κών για την απα­σχό­λη­ση, αυτά όμως ακρι­βώς τα όρια και πο­σο­στά , ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕ­ΡΙ­ΠΤΩ­ΣΗ, δεν πρέ­πει να εμπο­δί­ζουν ή να κα­θι­στούν ανε­φάρ­μο­στο, το κοι­νο­τι­κό δί­καιο (το πε­ρί­φη­μο «ευ­ρω­παϊ­κό κε­κτη­μέ­νο»…) για την ελευ­θε­ρία εγκα­τά­στα­σης των επι­χει­ρή­σε­ων εντός της ΕΕ, την ελευ­θε­ρία δια­κί­νη­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων και κυ­ρί­ως τις δια­τά­ξεις της κοι­νο­τι­κής οδη­γί­ας 98/59/ΕΚ (και αφο­ρούν την ευ­χέ­ρεια και τους όρους απο­δέ­σμευ­σης προ­σω­πι­κού) οι οποί­ες δεν μπο­ρούν να κα­θί­στα­νται «χωρίς σαφή  κρι­τή­ρια, με σαφές σκε­πτι­κό και ΚΑΤΑ ΠΕ­ΡΙ­ΠΤΩ­ΣΗ» ανε­φάρ­μο­στες στην Ελ­λά­δα.

Με απλά λόγια, το Ευ­ρω­παϊ­κό Δι­κα­στή­ριο δια­δη­λώ­νει ρητά  ότι το «ευ­ρω­παϊ­κό κε­κτη­μέ­νο», στο οποίο ορ­κί­ζε­ται η συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ λει­τουρ­γεί υπέρ του κε­φα­λαί­ου σε ευ­ρω­ε­νω­σια­κή κλί­μα­κα, ότι πι­θα­νά βέτο από πλευ­ράς εθνι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων και αντί­θε­τη σχε­τι­κή νο­μο­θε­σία για τις ομα­δι­κές απο­λύ­σεις, δεν επι­τρέ­πε­ται να έχουν γε­νι­κή εφαρ­μο­γή στην εγ­χώ­ρια αγορά ερ­γα­σί­ας, καθώς αυτή έχει πάψει να απο­τε­λεί εξαί­ρε­ση εντός του ενιαί­ου, ευ­ρω­παϊ­κού χώρου του επι­χει­ρείν και ότι κάθε πε­ραι­τέ­ρω άσκη­ση εθνι­κής πο­λι­τι­κής που θα αντι­βαί­νει ακρι­βώς σε αυτή την ελευ­θε­ρία του επι­χει­ρείν, δεν μπο­ρεί να γίνει απο­δε­κτή και να εφαρ­μο­στεί, χωρίς σαφή και κατά πε­ρί­πτω­ση αι­τιο­λο­γη­μέ­να (δη­λα­δή, ανά επι­χεί­ρη­ση και ούτε καν ανά κλάδο…) κρι­τή­ρια προ­στα­σί­ας των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό­τε­ρο δε όλων, είναι το γε­γο­νός ότι το Ευ­ρω­παϊ­κό Δι­κα­στή­ριο ου­σια­στι­κά εν­θαρ­ρύ­νει δίπλα στην κα­το­χύ­ρω­ση ως υπέρ­τε­ρου, ερ­γα­τι­κού (δη­λα­δή ερ­γο­δο­τι­κού) δι­καί­ου, την υπο­γρα­φή επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­βά­σε­ων, την αντί­στοι­χη υπο­γρα­φή «σχε­δί­ου απο­λύ­σε­ων» ανά επι­χεί­ρη­ση, έπει­τα από αμοι­βαία «συμ­φω­νία κυ­ρί­ων» ερ­γο­δό­τη και ερ­γα­ζο­μέ­νων, η οποία αντι­κει­με­νι­κά και φρι­κα­λέα θα λει­τουρ­γεί υπέρ του εκά­στο­τε επι­χει­ρη­μα­τία.

Το επί­μα­χο, με­τα­ξύ άλλων, από­σπα­σμα από το σάϊτ της ΚΑ­ΘΗ­ΜΕ­ΡΙ­ΝΗΣ, η οποία δη­μο­σιεύ­ει και το πλή­ρες κεί­με­νο της από­φα­σης του Ευ­ρω­παϊ­κού Δι­κα­στη­ρί­ου (με επε­ξη­γή­σεις και σχό­λια εντός πα­ρέν­θε­σης): Το δι­κα­στή­ριο επι­κα­λού­με­νο την οδη­γία 98/59/ΕΚ, ανα­φέ­ρει πως «ελ­λεί­ψει συμ­φω­νί­ας με τους εκ­προ­σώ­πους των ερ­γα­ζο­μέ­νων επί σχε­δί­ου ομα­δι­κών απο­λύ­σε­ων (σ.σ. δη­λα­δή προη­γεί­ται ως υπέρ­τε­ρο δί­καιο ο κα­τα­κερ­μα­τι­σμός σε επί­πε­δο επι­χεί­ρη­σης – όπως συμ­βαί­νει με τις επι­χει­ρη­μα­τι­κές συμ­βά­σεις – και μιας ‘’σύμ­φω­νί­ας κυ­ρί­ω­ν’’ για τις απο­λύ­σεις), ο ερ­γο­δό­της δεν μπο­ρεί να προ­βεί στις απο­λύ­σεις αυτές, εφό­σον η αρ­μό­δια δη­μό­σια αρχή (σ.σ. δη­λα­δή το υπουρ­γείο Ερ­γα­σί­ας στη χώρα μας) στην οποία το σχέ­διο πρέ­πει να κοι­νο­ποι­η­θεί, δεν εγκρί­νει, με αι­τιο­λο­γη­μέ­νη από­φα­σή της εντός της προ­βλε­πό­με­νης από την ως άνω ρύθ­μι­ση προ­θε­σμί­ας και κα­τό­πιν εξε­τά­σε­ως του φα­κέ­λου και αξιο­λο­γή­σε­ως των συν­θη­κών της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας, της κα­τα­στά­σε­ως της επι­χει­ρή­σε­ως (σ.σ. που παί­ζει τε­λι­κά τον πρω­ταρ­χι­κό ρόλο για το Ευ­ρω­παϊ­κό Δι­κα­στή­ριο, που απο­φαί­νε­ται υπέρ της κατά πε­ρί­πτω­σης εξέ­τα­σης) και του συμ­φέ­ρο­ντος της εθνι­κής οι­κο­νο­μί­ας, την εν όλω ή εν μέρει υλο­ποί­η­ση των σχε­δια­ζό­με­νων απο­λύ­σε­ων (σ.σ. με απλά λόγια, δεν μπο­ρεί εντέ­λει να απορ­ρι­φθεί ΣΥ­ΝΟ­ΛΙ­ΚΑ ένα επι­χει­ρη­μα­τι­κό σχέ­διο απο­λύ­σε­ων, ή θα εγκρί­νε­ται εν όλω ή εν μέρει…). Δεν ισχύ­ει όμως το ίδιο, εάν δια­πι­στω­θεί ότι, λόγω των τριών κρι­τη­ρί­ων αξιο­λο­γή­σε­ως στα οποία πα­ρα­πέ­μπει η ρύθ­μι­ση αυτή (σ.σ. δη­λα­δή το εθνι­κό δί­καιο) και της κατά πε­ρί­πτω­ση εφαρ­μο­γής της από την ως άνω δη­μό­σια αρχή υπό τον έλεγ­χο των αρ­μο­δί­ων δι­κα­στη­ρί­ων, η επί­μα­χη ρύθ­μι­ση έχει ως συ­νέ­πεια να κα­θί­στα­νται οι δια­τά­ξεις της οδη­γί­ας άνευ πρα­κτι­κής απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας, ζή­τη­μα του οποί­ου η εξέ­τα­ση από­κει­ται στο αι­τούν δι­κα­στή­ριο (σ.σ. δη­λα­δή το ελ­λη­νι­κό ΣτΕ).»

Όπως κα­θί­στα­ται σαφές, το νέο τοπίο ζού­γκλας, εξου­θέ­νω­σης και κα­τα­στρο­φής για την ερ­γα­τι­κή τάξη της Ελ­λά­δας πέ­ρα­σε από το Ευ­ρω­παϊ­κό Δι­κα­στή­ριο, που έδωσε πια την από­λυ­τη κυ­ριαρ­χία στο κε­φά­λαιο, με­γά­λο, μικρό, με­σαίο και την ανε­ξέ­λεγ­κτη επι­χει­ρη­μα­τι­κή του δρα­στη­ριό­τη­τα.  Μένει  να δούμε πως θα πλα­σά­ρει επι­κοι­νω­νια­κά η ηγε­σία του υπουρ­γεί­ου Ερ­γα­σί­ας και η υπό­λοι­πη συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ τη νέα «επι­τυ­χία» της σε βάρος της πλα­τιάς, ερ­γα­ζό­με­νης, κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας.

rproject.gr