ΜΕΤΑ: Απεχθής η εικόνα στο δρόμο προς το 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες μιας απαράδεκτης κατάστασης βίας, νοθείας, εργοδοτικών και κομματικών παρεμβάσεων, σε αρχαιρεσίες συνδικάτων, σε συνέδρια εργατικών κέντρων και ομοσπονδιών στον ιδιωτικό τομέα, που στόχο έχουν τον έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος και των συσχετισμών, που διαμορφώνονται στις συνδικαλιστικές οργανώσεις για το 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ που θα γίνει το Μάρτη του 2019. Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα, το πρόσφατο Συνέδριο της ΟΙΥΕ.

Πρό­κει­ται για πάλη μη­χα­νι­σμών και για αντα­γω­νι­σμό των ερ­γο­δο­τι­κών – κυ­βερ­νη­τι­κών συν­δι­κα­λι­στών (ΠΑ­ΣΚΕ-ΔΑ­ΚΕ-ΕΑΚ) με τους κομ­μα­τι­κούς μη­χα­νι­σμούς (ΠΑΜΕ), έξω από τα προ­βλή­μα­τα και τις ανά­γκες της ερ­γα­τι­κής τάξης.

Πα­λεύ­ουν να απο­κτή­σουν ένα άδειο συν­δι­κα­λι­στι­κό «κου­φά­ρι», έτσι όπως έχουν κα­τα­ντή­σει τη ΓΣΕΕ, η οποία όμως είναι γε­μά­τη με προ­νό­μια από την υλο­ποί­η­ση προ­γραμ­μά­των ΕΣΠΑ που εκ­χω­ρούν οι κυ­βερ­νή­σεις και οι ερ­γο­δό­τες, για να την έχουν του  χε­ριού τους, να είναι ο «πο­λιορ­κη­τι­κός κριός» για τις ελα­στι­κές ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις  και να τη χρη­σι­μο­ποιούν στο πλαί­σιο της λε­γό­με­νης «Κοι­νω­νι­κήςΣυμ­μα­χί­ας», της τα­ξι­κής συ­νερ­γα­σί­ας και του κοι­νω­νι­κού εται­ρι­σμού. Γι’ αυτό το λόγο, γί­νε­ται και ο με­γά­λος καυ­γάς!

Οι ερ­γο­δό­τες και οι κυ­βερ­νή­σεις τα τε­λευ­ταία ει­κο­σι­πέ­ντε χρό­νια πέ­ρα­σαν όλες τις αντερ­γα­τι­κές τους με­ταρ­ρυθ­μί­σεις, χωρίς να ανοί­ξει ρου­θού­νι, αφού εξα­σφά­λι­ζαν τη συ­ναί­νε­ση μιας ηγε­σί­ας ξε­κομ­μέ­νης απ’ τα προ­βλή­μα­τα της Ερ­γα­τι­κής Τάξης. Απο­κο­ρύ­φω­μα ήταν η στάση της στην τε­λευ­ταία μνη­μο­νια­κή οχτα­ε­τία, όπου δι­καιο­λό­γη­σε τα μνη­μό­νια και λει­τούρ­γη­σε ως «αμορ­τι­σέρ» για την εκτό­νω­ση της ερ­γα­τι­κής και λαϊ­κής δυ­σα­ρέ­σκειας, και έφτα­σε στην κρί­σι­μη στιγ­μή του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος του 2015 να συ­μπα­ρα­τα­χθεί με τις δυ­νά­μεις του «Μέ­νου­με Ευ­ρώ­πη» και σή­με­ρα στη συ­γκρό­τη­ση κοι­νού με­τώ­που με τους ερ­γο­δό­τες με πρό­σχη­μα την ανά­πτυ­ξη της χώρας μας!

Απέ­να­ντι λοι­πόν σ’ αυτήν την εξω­νη­μέ­νη συν­δι­κα­λι­στι­κή ηγε­σία της ΓΣΕΕ μια τέ­τοια αντι­πα­ρά­θε­ση μη­χα­νι­σμών ούτε ωφε­λεί, ούτε έχει να προ­σφέ­ρει κάτι θε­τι­κό για την Ερ­γα­τι­κή Τάξη. Η κα­τά­στα­ση αυτή γί­νε­ται απο­κρου­στι­κή στα μάτια των ερ­γα­ζο­μέ­νων και απο­μα­κρύ­νει όλους όσοι θέ­λουν να εντα­χθούν στη συλ­λο­γι­κή πάλη για τη διεκ­δί­κη­ση των δι­καιω­μά­των τους. Έτσι ο αριθ­μός των  συν­δι­κα­λι­σμέ­νων ερ­γα­τών θα μειώ­νε­ται, προς δόξαν της ερ­γο­δο­σί­ας και των κυ­βερ­νή­σε­ων, ενώ η βία, η τρο­μο­κρα­τία, οι απο­λύ­σεις, η απλή­ρω­τη, ανα­σφά­λι­στη και «μαύρη» ερ­γα­σία θα συ­νε­χί­σουν να ζουν και να βα­σι­λεύ­ουν.

Οι μη­χα­νι­σμοί αυτοί δεν πεί­θουν για τις καλές τους προ­θέ­σεις. Το ΠΑΜΕ κα­ταγ­γέλ­λει τις ερ­γο­δο­τι­κές πα­ρεμ­βά­σεις, τις «μαϊ­μού» αρ­χαι­ρε­σί­ες και τις αδια­φα­νείς δια­δι­κα­σί­ες, μόνο που και το ίδιο, όπου το παίρ­νει, χρη­σι­μο­ποιεί ανά­λο­γες με­θό­δους.

Χωρίς να θέ­λου­με να ταυ­τί­σου­με τις ευ­θύ­νες που έχει ο ερ­γο­δο­τι­κός – κυ­βερ­νη­τι­κός συν­δι­κα­λι­σμός, για τη ση­με­ρι­νή κα­τά­στα­ση εκ­φυ­λι­σμού και απα­ξί­ω­σης του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, επι­ση­μαί­νου­με ότι με την τα­κτι­κή που ακο­λου­θούν οι δυ­νά­μεις του ΠΑΜΕ, ενι­σχύ­ε­ται η απο­στρά­τευ­ση, η απο­γο­ή­τευ­ση αλλά και η ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα των αγώ­νων.

Η διέ­ξο­δος, λοι­πόν, δεν βρί­σκε­ται σε έναν άγονο αντα­γω­νι­σμό των μη­χα­νι­σμών για τον έλεγ­χο ενός συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, ξε­δο­ντια­σμέ­νου και ανή­μπο­ρου να υπε­ρα­σπί­σει την Ερ­γα­τι­κή Τάξη. Οι τα­ξι­κές, αγω­νι­στι­κές και διεκ­δι­κη­τι­κές δυ­νά­μεις, καθώς και  κάθε τί­μιος αγω­νι­στής συν­δι­κα­λι­στής και ερ­γα­ζό­με­νος πρέ­πει να πά­ρουν την κα­τά­στα­ση στα χέρια τους.

Το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα στη χώρα μας χρειά­ζε­ται επα­να­θε­με­λί­ω­ση και ανα­συ­γκρό­τη­ση σε νέα βάση. Έτσι όπως είναι σή­με­ρα, δεν αλ­λά­ζει και το μόνο που θα επα­να­λαμ­βά­νε­ται θα είναι ένας πό­λε­μος μη­χα­νι­σμών με «εγ­γυ­η­τές» τις δυ­νά­μεις κα­τα­στο­λής, την αστυ­νο­μία και τους μπρά­βους, μια ει­κό­να θλι­βε­ρή που δεν έχει καμιά σχέση με τις αξίες του ερ­γα­τι­κού – συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος και που γί­νε­ται απο­κρου­στι­κή στην πλειο­νό­τη­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων! Εξάλ­λου, απο­τε­λεί κα­τά­ντια, για ακόμα μια φορά, η ηγε­σία της ΓΣΕΕ να «..ζητά άμεσα συ­νά­ντη­ση με την πο­λι­τι­κή ηγε­σία του Υπουρ­γεί­ου Δη­μό­σιας Τάξης…» για να κάνει τα συ­νέ­δριά της με την πε­ρι­φρού­ρη­ση των ΜΑΤ και της αστυ­νο­μί­ας.

Χρειά­ζε­ται να ανοί­ξει μια συ­ζή­τη­ση μέσα στις γραμ­μές του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος με στόχο την αλ­λα­γή της δομής του, που θα δια­σφα­λί­ζει τη δη­μο­κρα­τι­κή συμ­με­το­χή των ερ­γα­ζο­μέ­νων και τον κα­θο­ρι­σμό της πο­ρεί­ας από τους ίδιους τους ερ­γα­ζό­με­νους και που δεν θα ανα­πα­ρά­γει τους μη­χα­νι­σμούς. Συ­γκρό­τη­ση με­γά­λων και ισχυ­ρών πρω­το­βάθ­μιων κλα­δι­κών συν­δι­κά­των και ενο­ποί­η­ση των συν­δι­κά­των του ιδιω­τι­κού και δη­μό­σιου τομέα.

Οι δυ­νά­μεις του ΜΕΤΑ είναι δια­τε­θει­μέ­νες να συμ­βάλ­λουν σε μια τέ­τοια προ­ο­πτι­κή.

rproject.gr