Υπερήφανος ο νεαρός υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε από τηλεοράσεως ότι έγιναν πάνω από 6.000 αποβολές μαθητών λόγω κινητών. Εδώ επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά ότι η κυβέρνηση αυτή έχει αναγάγει την τιμωρία, την ποινή, τη βία ως κύριο εργαλείο αντιμετώπισης των όποιων κοινωνικών προβλημάτων. Και είναι θλιβερό ένας νέος άνθρωπος, και δη των νέων τεχνολογιών, να χρησιμοποιεί αυτές τις μεθόδους όταν πρέπει να ξέρει ότι ο ψηφιακός μας κόσμος απαιτεί εργαζόμενους αλλά και πολίτες με αναπτυγμένες τις κοινωνικές δεξιότητες – πρωτοβουλία, ανάληψη ευθύνης, δημιουργικότητα, επινοητικότητα, συνεργασία, κριτική ικανότητα κ.ά.
Ο αυταρχισμός στην εκπαίδευση είναι εκείνη η μέθοδος που προετοίμαζε τους μελλοντικούς χειρώνακτες να ενταχθούν ομαλά στο αυταρχικά και ιεραρχικά οργανωμένο εργοστάσιο, το οποίο χρησιμοποιούσε μόνο τις μηχανικές ικανότητες του σώματός τους. Σήμερα οι νέες τεχνολογίες έχουν ριζικά αλλάξει το τοπίο της εργασίας. Οι χειρωνακτικές εργασίες τείνουν να εξαφανιστούν και η καινοτομία γίνεται συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης εργασίας.
Ολύμπιος Δαφέρμος*
Επομένως η παιδαγωγική αντιμετώπιση του όποιου προβλήματος θα πρέπει και αυτή να υπηρετεί την ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων και όχι να την αποθαρρύνει. Ενα σχολείο οργανωμένο για να υπηρετεί τη βιομηχανική περίοδο βρίσκεται σήμερα εκτός εποχής. Επόμενο είναι να πλήττεται από κρίση και να μην μπορεί να λειτουργήσει ικανοποιητικά. Αυτό σημαίνει αδιαφορία και βαριεστημάρα των μαθητών, κόπωση και πελάγωμα των εκπαιδευτικών, αδυναμία συνεννόησης εκπαιδευτικών-μαθητών. Σκέφτηκε καθόλου ο υπουργός πώς θα μπορούσε να οργανωθεί το σχολείο ώστε να λειτουργεί καλά; Σήμερα συνιστά κοινότητα το σχολείο; Καλλιεργούνται η συνεργασία και η συνεννόηση;
Γίνεται ελκυστικό το σχολείο με διάφορες ομαδικές εργασίες, με προγράμματα όπου θα καλλιεργούνται οι κοινωνικές ικανότητες και επιπλέον θα δίνουν την ευκαιρία στους μαθητές να αξιολογούν, να οργανώνουν και να αξιοποιούν το πλήθος των πληροφοριών που παίρνουν από πολλές ελκυστικές πηγές. Σήμερα το σχολείο δεν είναι η μοναδική πηγή γνώσης, όπως ήταν παλιότερα -εξ ου και η γοητεία του- και ούτε δίνει τις πιο σύγχρονες γνώσεις. Προνομιακό πεδίο του σχολείου νομίζω ότι θα ήταν η, με συνεργασία εκπαιδευτικών και μαθητών, ένταξη, αξιολόγηση και επεξεργασία των πληροφοριών που κομίζουν οι μαθητές από τις εξωσχολικές πηγές. Ή το σχολείο θα ακολουθήσει τις σημαντικές αλλαγές που συντελούνται στον σημερινό κόσμο ή θα βρίσκεται σε μόνιμη κρίση.
*Επίτιμος σύμβουλος Παιδαγωγικού Ινστιτούτου
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/450898_gerasmenes-lyseis
Σχόλια (0)