Μία η οδός [μας]…

Aφώτιστοι και πεφωτισμένοι, ανόητοι, ημιμαθείς, αλλόφρονες, νάρκισσοι, κλασαυχενιζόμενοι, κομπορρήμονες, ματαιόδοξοι, κενοί, αγχωμένοι, αλλοτριομορφοδίαιτοι, κενοβαρείς, αλαφιασμένοι, ανέραστοι, ανεόρταστοι, ανεξέταστοι, δεξιοί, ακροδεξιοί, ρατσιστές, φασίστες, αριστεροί, ακροαριστεροί -όλοι στο ίδιο τσουβάλι; Ε, όχι, ο καθένας όμως «ανήκει» σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες [κατηγορίες…] και μάλιστα υπερασπίζεται το «ανήκειν» του. Χάος.

Γιώργος Σταματόπουλος

Γελοίοι κι επικίνδυνοι για τη δημοκρατία άνθρωποι εξακολουθούν να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, τον κοινοτικό χώρο αλλά και τη σφαίρα της επικοινωνίας. Το έγκλημα στα Τέμπη σχεδόν έχει καταπέσει σε πταίσμα, αυτός ο ανεκδιήγητος υπουργός, που ήλθε πρώτος σε σταυρούς στις Σέρρες (ψηφίστηκε από είκοσι χιλιάδες ιερόσυλους και αναίσθητους συμπολίτες [συμπολίτες…]), παραμένει ακόμη βουλευτής, εκπρόσωπος δηλαδή ενός κομματιού του λαού στο [έπρεπε να είναι] Σχολείο της Δημοκρατίας. Ναό της Δημοκρατίας αποκαλούν το Κοινοβούλιο οι ιερόσυλοι… Να πίστευαν τουλάχιστον σε έναν θεό οι αθεόφοβοι ή στη δύναμη του πνεύματος, του φωτός, διάολε. Μπα. Ποια ακρίβεια, ποια εγκληματικότητα, ποια γενοκτονία στην Παλαιστίνη, ποιες δικαστικές αυθαιρεσίες, ποια οικονομικά σκάνδαλα -το πανηγύρι στο πρωτοχρονιάτικο πανηγύρι στο Σύνταγμα ήταν [και θα είναι εσαεί οτιδήποτε παρεμφερές] το κύριο θέμα. Ασήμαντα θέματα για ασήμαντους, όπως αποδεικνύεται οσημέραι, ανθρώπους. Δεν την ξεχνάμε την ασημαντότητα, ίσως γιατί μας τη θυμίζουν κάθε μέρα, βομβαρδιστικά δε, οι εκπομπάρχες, οι λογής δημοσιολόγοι, οι πολιτικοί μαϊντανοί από κάθε χώρο, που μιλάνε επί παντός του επιστητού χωρίς ντροπή, χωρίς αξιοπρέπεια, ίσως γιατί την έχουμε κάνει [την ασημαντότητα] δεύτερη φύση μας -σχεδόν άπαντες. Θα ήταν μεγαλοστομία η έλλειψη της σχετικότητας;

Ο ανήφορος είναι δύσκολος, δυσκολότερος εντούτοις ο κατήφορος, αν και η ηρακλείτεια σκέψη φρονεί πως είναι εν και ταυτόν [οδός άνω κάτω μίη]. Δεν έχει τέρμα ο πολιτιστικός τουλάχιστον κατήφορος, διότι από τον πολιτισμό ξεκινάνε όλα αν και οι οικονομικά ισχυροί ουδόλως ενδιαφέρονται για το τι σημαίνει πολιτισμός, τι σημαίνει αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη -σιγά μη σκοτίζονται με ανιαρές και «παραδοσιακές», παρωχημένες έννοιες. Συμβαίνει αυτό γιατί ήδη είναι σκοτεινός ο νους τους· το νόημα δεν είναι το φως τους -καλύτερα: το φως δεν είναι το νόημά τους. Δεν είναι πρέπον να σπάσει κανείς την τηλεόρασή του, αν και, αν το έπραττε, από πολλά δεινά θα απαλλασσόταν, πολλά νεύρα του θα παρέμεναν ήρεμα και θα έρρεαν συνεσταλμένα.

Μπορεί κάποιος να πει ότι όλα έχουν πάρει τον δρόμο τους, τον κατήφορο δηλαδή, αλλά κάποιος άλλος φαίνεται έτοιμος να ανεβεί την ανηφόρα τη μεγάλη, που προϋποθέτει βεβαίως σθένος και αποφασιστικότητα, γερό στομάχι, υποστήριξη από την κοινότητα [που ευτυχώς υπάρχει ακόμη έστω και σε λανθάνουσα μορφή], επαφή με τη γλώσσα, την παράδοση, τον πολιτισμό, την Ιστορία, τον κριτικό νου.

Οποια όμως εφόδια κι αν έχει κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τους αναίσχυντους της κυβέρνησης και με τους τηλεοπτικούς υποστηρικτές τους. Οι τελευταίοι όσο πάνε και πολλαπλασιάζονται -δεν ξέρεις πώς να προφυλαχτείς, δεν υπάρχει χώρος να κρυφτείς, τουλάχιστον για να μη μολυνθείς από την εθελόδουλη σκέψη τους, για να μην ντραπείς από τις υποτελείς και εμετικές γονυκλισίες τους.

https://www.efsyn.gr/stiles/yposimeioseis/458754_mia-i-odos-mas