Ισότητα απέναντι στο θάνατο; Στην αρρώστια; Όχι δα! Οσοι εκλαμβάνουν τις κοινωνίες ως κομμάτι της φύσης, οργανωτικά και ηθικά, το ξέρουν καλά: η αντιπαραγωγική, μη καπάτσα, ώστε να «αριστεύσει», φύρα, αυτή που εύκολα αντικαθίσταται, δεν αφορά τα από πάνω στρώματα.
Κατέ Καζάντη
Αν για την περιώνυμη τάξη των καλοθρεμμένων πλουσίων παραμένει ένα από τα μείζονα να μην διακόπτεται η αστική τους γαλήνη με ποταπότητες όπως η αρρώστια ή ο θάνατος των πτωχών, επί κυβερνήσεως Κυριάκου Μητσοτάκη και υπουργίας Αδωνι Γεωργιάδη, από τις εξαγγελίες στην ΔΕΘ, το πρόβλημα επιλύθηκε. Τι κι αν στις δημόσιες δομές υγείας ρημάζουν οι υποδομές; Τι κι αν περικόπτεται δραστικά το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό; Τι κι αν το πόπολο στοιβάζεται ώρες επί ωρών στα επείγοντα, τι κι αν αργοπεθαίνει σιωπηλά;
Το λούστρο, που επικαλύπτει τη φρικωδία, είναι εδώ: το Εθνικό Πρόγραμμα Προσυμπτωματικού Ελέγχου ή Προλαμβάνω ή όπως αλλιώς, ήρθε για να χρησιμεύσει ως καθρεφτάκι σε ανίδεους ιθαγενείς. Και όχι μόνο. Ο συμπληρωματικός του ρόλος είναι, προφανώς, να λάβουν το διάφορο οι «άριστοι» επιχειρηματίες της υγείας. Όχι, βεβαίως, οι μικρομεσαίοι ιατροί με εργαστήρια, αλλά οι όμιλοι-κολοσσοί, οι οποίοι και συμβάλλονται με το κράτος. Και πληρώνονται αδρά από αυτό.
Όποια και όποιος, όμως, έχει χρησιμοποιήσει τα απεσταλμένα παραπεμπτικά της ΗΔΙΚΑ, ταχύτατα διαπιστώνει την απάτη: στην περίπτωση που θα χρειαστεί περαιτέρω έλεγχο, ο χρόνος και το χρήμα που θα σπαταληθούν θα μείνουν αλησμόνητα. Εκκινώντας από το περιβόητο τεστ για τον καρκίνο του παχέος εντέρου: κάθε δυστυχής ύπαρξη που θα χρειαστεί περαιτέρω έλεγχο, θα προσκρούσει σε τοίχο. Εάν, παρ’ ελπίδα, απαιτηθεί κολονοσκόπηση –εξέταση ούτως ή άλλως απαραίτητη για τα άνω των 50 άτομα- ο Γολγοθάς είναι εδώ. Στα δημόσια νοσοκομεία ο χρόνος αναμονής εγγίζει, και υπερβαίνει, το 6μηνο. Στα συμβεβλημένα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, πέραν του ότι η συμμετοχή των ασφαλισμένων υπερβαίνει τα 80 ευρώ, πιθανά ευρήματα πολυπόδων, πλην των πολύ μικρών, δεν αφαιρούνται. Που σημαίνει ότι μια μάλλον δύσκολη εξέταση θα πρέπει να επαναληφθεί. Εννοείται πως κάθε βιοψία χρεώνεται χωριστά. Τα 100 τόσα ευρώ, δεν τα γλιτώνεις. Χώρια οι αμοιβές των ιατρών. Εάν δε απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση, η αναμονή στα δημόσια νοσοκομεία, άγνωστη. Το κόστος της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» απαγορευτικό.
Περνώντας στον καρδιολογικό έλεγχο, τα πράγματα γίνονται μάλλον χειρότερα. Εάν απαιτηθούν, περαιτέρω των αιματολογικών, εξετάσεις, καρδιογράφημα, stress-echo και αξονική στεφανιογραφία, όχι ασυνήθιστα για το σύνολο του πληθυσμού άνω των 50, το κόστος ακουμπά τα 300 ευρώ. Και τα υπερβαίνει. Διότι εδώ αξίζει να σημειωθεί η εκμετάλλευση της αγωνίας των πασχόντων. Συμβεβλημένα διαγνωστικά συνδυάζουν απαραίτητα το stress-echo με ετέρα εξέταση, που δεν περνάει από τον ΕΟΠΠΥ. Το κόστος φτάνει τα 100 ευρώ, ανεβάζοντας το σύνολο στα 400 τόσα. Εάν παρ’ ελπίδα χρειαστεί επεμβατική στεφανιογραφία, εκεί, μπροστά στο έρεβος, σηκώνoνται τα χέρια ψηλά. Η αναμονή για το δημόσιο νοσοκομείο άγνωστη. Η τιμή για τα ιδιωτικά, μη συζητήσιμη για τους εξαρτημένους από τον μισθό τους.
Εάν πάσχεις από διάφορα άλλα νοσήματα, αυτοάνοσα επί παραδείγματι ή άλλα, που απαιτούν εξειδικευμένους ελέγχους, έως ότου βρεις άκρη σε δημόσια δομή, το κόστος των εργαστηριακών εξετάσεων και η δέουσα αναμονή εξοντώνουν σωματικά και ψυχικά.
Το ερώτημα πώς και κατά πόσο ο μέσος άνθρωπος, μισθωτός/τη, δύναται να ανταποκριθεί στα παραπάνω, χωρίς να καταχρεωθεί ή χωρίς να πεινάσει, είναι προφανώς ρητορικό. Όπως ρητορικό είναι το ερώτημα της χρησιμότητας της δήθεν πρόληψης που, κυριολεκτικά πουλά, ως διαφημιστικό προϊόν, το κράτος Μητσοτάκη. Ποιοι κερδίζουν, αυταπόδεικτο. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες της υγείας μαζεύουν κέρδη, υπερτιμολογώντας. Η διαρκής απαξίωση του δημόσιου τομέα τους αφήνει ελεύθερο, δίχως ανταγωνιστή, πεδίο. Το αυτό ισχύει και στις ασφαλιστικές εταιρείες.
Και οι πτωχοί, πλην τίμιοι, ασθενείς; Τούτοι, ας πρόσεχαν! Ή ας προσεύχονταν, να μην τους βρει η κακιά η ώρα. Η κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας είναι μια νέα, μητσοτάκειος, «τελική λύση» που τους στέλνει απευθείας στον παράδεισο, ως ανθρωπολογικά απορρίμματα.
*Φωτογραφία: Και για ασθενοφόρα ούτε λόγος, όταν υπάρχουν δεν υπάρχουν οδηγοί…
Σχόλια (0)