Κάποιοι νομίζουν ότι με το να ασχολούνται συνεχώς με το τι κάνουν οι άλλοι (και σχεδόν ποτέ με το τι κάνουν οι ίδιοι: τις οικείες, δηλαδή, ανεπάρκειες, ανικανότητες, απωθημένα, κτλ), με άλλα λόγια με το να αυτοχρίζονται «άτεγκτοι» τιμητές των άλλων (και ποτέ αυτοτιμητές), κερδίζουν χώρο και χρόνο. Χαμηλόφωνα τους λέω στο αυτί: μια τρύπα στο νερό κάνετε. Και μεγαλόφωνα: συνεχίστε…
Ο μεγαλοϊδεατισμός των σχολείων αποτυπώνεται στις γιορτές και στις επετείους.
Μισέλ Φάις
Εντέλει, παράγουμε και καταναλώνουμε περισσότερη (κακή) Ελλάδα απ’ όσο αντέχει η Ελλάδα.
Συντρέχω, όπου μπορώ, γιατί με έχουν συνδράμει και θέλω να με συνδράμουν όποτε χρειαστεί. Τόσο απλό. Πρόκειται περί μιας άφατης όσο και πρακτικής συμβιωτικής συνθήκης.
Ολοι αυτοί που θεωρούν αυτονόητο πως έχουν ανοιχτή γραμμή με την ευτυχία είναι ακριβώς αυτοί που δεν έχουν καλό σήμα, πέφτει το σύστημα, δεν ακούνε καλά και τα συναφή.
Ωδή στο ηλεκτρικό υπόστρωμα (και λόγω ενεργειακής κρίσης), για κάθε καταπονημένο μέλος: αυχένα, μέση, γόνατα, γάμπες, κτλ.
Το πρώτο ανάγνωσμα που με τάραξε ήταν «Ο άνθρωπος που γελά» του Βίκτωρα Ουγκώ. Το πρωτοδιάβασα σε εικονογραφημένη έκδοση σε διακοπές Χριστουγέννων στην περίφημη σειρά «Ατλαντίς» των αδελφών Πεχλιβανίδη, μια σειρά που γαλούχησε πνευματικά και αισθητικά γενιές και γενιές.
Οι λίστες αυτών που έχασες, αυτών που ξέχασες, αυτών που αποξενώθηκες, αυτών που απώθησες. Αυτές είναι δύσκολες λίστες. Οι υπόλοιπες; Αλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.
Κάποιες μέρες βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο, κάποιες μισοάδειο. Αναμενόμενο. Κάποιες πάλι δεν βλέπεις τη στάθμη του νερού, κάποιες ούτε καν το ποτήρι. Στο γύρισμα του χρόνου όλα είναι αναστρέψιμα – μπορούν να γίνουν. Με άλλα λόγια: Υγεία, Αγάπη, Σθένος.
efsyn.gr
