Προχθές ζήσαμε το αδιανόητο (από αδιανόητο σε αδιανόητο το πάμε τελευταία): τη μια μέρα, υπεροπλισμένοι αστυνομικοί απαγόρευσαν σε νέα παιδιά να δώσουν κουβέρτες, νερό και μπισκότα σε άλλα νέα παιδιά που κάνουν κατάληψη (και έχουν κάθε δικαίωμα!) στο Πανεπιστήμιο στα Προπύλαια (κάναν και προσαγωγές, λες και διακινούσαν ναρκωτικά ή όπλα!) και την άλλη μέρα, οι ίδιοι ρίξαν (εντελώς απρόκλητα) χημικά στους διαδηλωτές για τους φόνους στα Τέμπη, στους διαδηλωτές υπέρ της αξίας της ζωής και της δικαιοσύνης στον θάνατο.
Νόρα Ράλλη
Ταυτόχρονα, ένας γερανός της αστυνομίας έκανε τρελή πορεία, με φουλ γκάζια, σε κεντρικότατο δρόμο, και από τύχη πραγματικά δεν έχουμε νεκρό!… Θα μπορούσε να ’ναι και σκηνή ταινίας…Συνιστούν πολιτική είδηση τα παραπάνω; Το πόσοι βγήκαν στους δρόμους είναι πολιτική είδηση; Οι λόγοι για τους οποίους βγήκαν χιλιάδες στους δρόμους, είναι; Προφανώς. Το τι επιλέγει να προβάλει ένα Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ συνιστά πολιτική είδηση; Ωπ, εδώ κάπως μπλέκονται τα πράγματα. Κι όμως, το τι επιλέγουν να προβάλλουν -από τα τηλεοπτικά κανάλια έως ένα τόσο σημαντικό φεστιβάλ- είναι ξεκάθαρα πολιτική επιλογή.
Αναφερόμαστε φυσικά στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που ολοκληρώθηκε την προηγούμενη Κυριακή, σε μια πόλη γεμάτη πένθος και οργή, με ταινία λήξης… για τα κατοικίδια! Αυτό… Τα τελευταία χρόνια, το φεστιβάλ απολιτικοποιείται όλο και περισσότερο με επιστέγασμα το «ευχαριστώ τον Παπακαλιάτη», που είπε τον περασμένο Νοέμβρη ο πρωθυπουργός: 63 χρόνια θεσμός, μόνο τον Παπακαλιάτη βρήκε να ευχαριστήσει. Οπότε, αναρωτιέμαι: αν είσαι σε θέση εξουσίας, που στηρίζει η συγκεκριμένη κυβέρνηση, ίσως και ταινία με κατοικίδια θα δείξεις (να ’ταν και καλή…) και όσο πιο απολιτίκ (στην ουσία) να γίνει ο θεσμός που ηγείσαι θα προσπαθήσεις. Ισως… (Το πολύ το ίσως-ίσως κάπου γίνεται βέβαιο-βέβαιο βέβαια…)
efsyn.gr
