Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια κοπέλα που η ανάγκη την έσπρωξε στην ξενιτιά.
Εκεί, πρόκοψε, έγινε καθηγήτρια σε κόλετζ, μάζεψε σέντσι σέντσι την προικούλα της και παντρεύτηκε Έλληνα μετανάστη συνάδελφό της.
Δεν ξέχασε ποτέ την πατρίδα και πάντα νοσταλγούσε να έρθει μια μέρα πίσω.
Ένα πρωϊ ή βράδυ έχει και διαφορά ώρας στο αμέρικα, χτύπησε το αϊφόν της και στην άλλη άκρη της γραμμής ήτο ο πρωθυπουργος της χώρας που ζήτησε τον επαναπατρισμό και τις πολύτιμες γνώσεις της στα οικονομικά καθώς και του συζύγου της.
Στέλλα Κατσαρέα
Η ώρα είχε έλθει επιτέλους να υπηρετήσει την χώρα που την γέννησε.
Για τον εαυτό της τίποτα δεν ζήτησε, το ηθικό πλεονέκτημα της αριστερής της συνείδησης δεν το επέτρεπε.
Μόνο ένα σπιτάκι να μείνει, και να της το πληρώνει το κόμμα σε μια εργατική πολυκατοικία.
Τόσο σεμνή, αριστερή μέχρι το μεδούλι.Θαυμάστρια του Αλαβάνου ένα πράγμα.
Και ήταν τόσο κοντά στον απλό λαό που ζήτησε και έλαβε τη θέση της αναπληρώτριας υπουργού εργασίας και κοινωνικής αλληλεγγύης αρμόδια για την καταπολέμηση της ανεργίας.
Εδώ κλάψανε και οι κουρτίνες του υπουργείου.
Με βαθιά κοινωνική ενσυναίσθηση τσάκισε το ΕΚΑΣ των φτωχοπειναλαίων και κάθε εργασιακό δικαίωμα μέσα σε τρία χρόνια.
Αλλά το έκανε με πόνο ψυχής όπως κάθε γνήσιος αριστερός που ξέρει πως θέλει θυσίες για να πάρεις πίσω την πατρίδα σου από τους ξένους.
Κι αυτή, την τόσο εργατικιά για τα δικαιώματα της πλέμπας, χτυπάτε εσείς σήμερα επειδής πήρε όπως κάθε εργαζόμενος με το βασικό μισθό επιδότηση ενοικίου.
Ε, δεν έχετε ούτε ιερό ούτε όσιο. Αλλά και ποιον ευεργέτη δεν έχετε στηλιτεύσει αχάριστες μπυθουλαίϊκες τσοκαρίες.
Γι αυτό φεύγουν οι άθρωποι στα εξωτερικά, δεν αντέχεστε. Ου να μου χαθείτε ντε.
/revolucionhellas.blogspot.gr/
