- του Γιώργου Καρτάκη
——————–———–
Με είπαν καλή μα δεν ήμουν – γυναίκα ήμουν,
κι ενώ στο αίμα έχω τη φυγή,
κατάφερνε να φεύγει μόνο εκείνος.
Με τους μνηστήρες είχα μια ενδιαφέρουσα ζωή:
ύφαινα – ξύφαινα,
κι αντί για έναν
στα δάχτυλα έπαιζα πολλούς
και προ παντός το μύθο
που μ΄έχει καταγράψει ως πιστή.
Η επανάληψη έχει στοιχειώσει τη ζωή μου.
-Δυστυχία μου,
γιατί στημόνια δεν υπάρχουν πια στην αγορά,
μα σαν αράχνη εγώ τραβώ από την κοιλιά μου.
