- του Μιχάλη Παπαδόπουλου
——————–———–—––——–
Όπως υπάρχουν οι σκουπιδιάρηδες του Δήμου
που μαζεύουν με τις φαγάνες
ή τα μεγάλα κυλινδροειδή απορριμματοφόρα
τα σκουπίδια από τους δρόμους
έτσι υπάρχουν και οι σκουπιδιάρηδες της γλώσσας
την καθαρίζουν από τη βρομιά της
απολυμαίνουν τις λέξεις
τις κάνουν να γυαλίζουν, να διαβάζονται
όπως υπάρχουν επίσης
κι οι σκουπιδιάρηδες της σάρκας
παθιασμένοι από έρωτα, που γλείφουν παντού
αγκαλιάζουν, γυμνώνονται
χειρίζονται το σώμα σαν καταβόθρα
ρουφούν ώς το μεδούλι τα βρόμικά του νερά
ώσπου να βλαστήσει πάλι το σάπιο
η μπόχα των μυστικών βόθρων της πολιτείας
η μπόχα του ασύλληπτου νοήματος
η πολύτιμη, διεγερτική μπόχα του έρωτα
