- του Έκτωρα Πανταζή
———————–—————
Και στα πιό σκοτεινά του κόσμου γυρίσματα
από μιας αρχής, από τα πιο αρχαία βήματα
κυβερνά ιδιοσυγκρασία
Βάζω στα λόγια υγρασία
Τώρα είναι πιο δεινή η θέση, τώρα στο λιόγερμα
που ο πανικός τη δύσης εικονικά τα δείχνει μα την αλήθεια
και χάνουμε την ουσία-το χέρι ψάχνει για μεδούλι-
Βάζω στα λόγια υγρασία
Που πέφτει το όνειρο με ίδιες λέξεις
κάνει να μοιάζουν και οι εικόνες;
Ή έχει ο χρόνος μια χροιά που όμοια βάφει
καταπραΰνουμε των πόνων τα βάθη
κι αντλούμε από την ίδια εστία φωτιάς
και ηδονές που ανεβάζει καυτός νοτιάς
Κι όπως διαβάζουμε τον κόσμο δια του ανθρώπου
ψάχνοντας στο τραύλισμα τι θα πει τ όνειρό του
αρχαία φωτιά νέα φωτιά ξανακοιτάμε
το αίνιγμα συχνορωτούμε
Δε θα πει μ αυτό το συχνοανέβασμα πως βατός ο δρόμος
Τρέχει από τα νύχια μας ο χρόνος
Μη ζητάς ό,τι δεν πέτυχαν οι αιώνες να το πετύχεις μόνος
Τρέχει από τα νύχια μας ο χρόνος.
Ακόνι του θανάτου τροχίζει νου κα νου.
Κάλυκες
