- του Σπύρου Αραβανή
———————–————
Ξεκουμπώνεις το πουκάμισο
σαν να ανοίγεις με τα δάχτυλά σου ένα
κενοτάφιο.
*
Όταν τα επιρρήματα επαναστατήσουν,
θα μάθεις τι ειπώθηκε πριν απ’ την πρώτη
λέξη.
*
«Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;»
ρωτούσε εναγωνίως η Γοργόνα κάθε
συμβολαιογράφο.
*
Σε κάθε μια ρυτίδα βλέπει
και μια ερώτηση που δεν έκανε
ποτέ.
*
Μια μέλισσα ερωτεύτηκε
ένα τριαντάφυλλο και του χάρισε ένα
γιασεμί.
*
«Ο σοφός είναι τα γένια ή η γενιά του;»
διερωτάται ο πλάτανος στο κέντρο μιας
πλατεία.
*
Να εμπιστεύεσαι πάντα
την άποψη της ταξιθέτριας για το
έργο.
*
Η Ιστορία είναι σαν το κρεμμύδι:
όσο τη ξεφλουδίζεις τόσο πιο πολύ
δακρύζεις.
*
Με τόσες επετείους και Παγκόσμιες Ημέρες
ξέχασε την ημέρα των δικών του
γενεθλίων.
*
Αυτό που φοβόμαστε περισσότερο
είναι αυτό που έχει ήδη
συμβεί.
*
Η πολιτική είναι μια τέχνη
που απολαμβάνεις μετά
θάνατον.
*
Αντί για την ελευθερία της διαλογής
επιμένει να προτιμά τη διαλογή της
ελευθερίας.
*
Με δυο δάκτυλα μπορείς να σωπάσεις
τη φωνή του τζίτζικα, αλλά όχι και τον
παλμό.
*
Επιστρέφουμε πάντα
στο παιδί που δεν υπήρξαμε
ποτέ.
*
Να εκτιμούμε την Άνοιξη
απ’ τους πόθους που δεν κατάφερε να
αφυπνίσει.
*
Τα 24 γράμματα της αλφαβήτου αρκούν
για μια εγκυκλοπαίδεια· όχι όμως και για έναν
στίχο.
*
Όποιος μπορεί να κατονομάζει
τις επιθυμίες του, είναι ένας άνθρωπος χωρίς
επιθυμίες.
