- του Λευτέρη Τηλιγάδα
————————–——–
Γκρεμισμένα όνειρα δεν υπάρχουν…
Κάτι αυλές μόνο στο μέσα χάος της ίριδας
– άδηλων επιθυμιών μακέτες τρισδιάστατες-
εγκαταλελειμμένες στη βαρύτητα της σκόνης,
και στην αγέρωχη μελαγχολία της παραίτησης.
Ρώτα τον άνεμο και τη βροχή,
τις λιακάδες και την απόγνωση
– κυρίως τη μοναξιά της κάθε μέρας,
για τις αντοχές των υλικών τους.
Δεν υπάρχει, θα σου πουν,
τίποτα πιο δυνατό, πιο ζωντανό, και πιο επίμονο
απ’ τα ανεκπλήρωτα όνειρα των ανθρώπων.
Επέζησαν των συμβιβασμών της ενηλικίωσης,
των ιδιοτελών συνθηκών του αναγκαίου,
της πολυτελούς ευφράδειας των ερώτων,
των κανιβαλισμών του ενεστώτα
και των πιστώσεων της ήττας τους,
Λίγο να κλείσεις τα μάτια και θα δεις
εγκαταλελειμμένες πολιτείες
– πολεοδομίες ζωντανές του παρελθόντος,
για να κλέψεις τις γραμμές τους
και να σχεδιάσεις τη συνέχεια της διαδρομής.
Γκρεμισμένα όνειρα δεν υπάρχουν…
Κάτι αυλές μόνο… ξεχασμένες
στον ακάλυπτο της λογικής μας.
