- της Ράνιας Παπακώστα
——————–————–——
Τ’ αφράτα μπλε παπλώματα
οι στεγνές βόλτες στην εξοχή
οι μουσικές προγυμνάσεις στα ωδεία
τα καραμελωμένα μήλα
Τσόφλι μια ζωής καλοσχηματισμένης
έτοιμης από καιρό να εκκολαφθεί
Το φως
Το φως είναι εκείνη
Την φιλάω στα μάτια
γιατί στα μάτια φιλά
μόνο αυτός που ξέρει
να κρατάει μυστικά
Τα χείλη της ανοίγουν σαν ώριμο φρούτο
τα μάτια της, φριχτές παγίδες άγριων ζώων
σε δάση ατελείωτα
τα στήθη της, σημαίες χωρών
που κυματίζουν μεσίστιες
από το βαρύ πένθος
ενός μικρού θανάτου
που πρόκειται να επέλθει
Πόσο κοστίζει η σπατάλη πολύτιμων ωρών;
Ποιός πληρώνει;
Ο χρόνος
Ο χρόνος δεν είναι παρά μια σύμβαση
Ο θάνατος
Ο θάνατος είναι ο τελευταίος εχθρός
Τίποτα δεν σου φανερώνεται
αν δεν παραδοθείς σε μιαν ομίχλη
κι ο μόνος τρόπος να γλιτώσεις
απ΄τον ίλιγγο μια πτώσης
είναι
πέφτοντας
