- της Gaia Zaccagni
——————–———-
Στις γκριζοπράσσινες σιωπές
Αρχαίων καλοκαιριών
Ριζόθηκε μια ελιά
Και η κομψή ματιά
Αστραπιαία σαν αλεπού
Βυθίζεται μακριά
Στη γραμμή του ορίζοντα
Εκεί που σμίγουν
ονείρατα και μνήμες
Πουθενά
Ποτέ και πάντα
Ασπόμαυρα λέπια του καιρού
