της Κατερίνας Καπουλέα
——————–———————-
Θα τρίψω τα μάρμαρα
κι από τη σκόνη τους
θα φτιάξω ένα
λευκό χυλό.
Θα τον απλώσω πάνω
στο μελαμψό τους
πρόσωπο.
Θα τους πασαλείψω
όπου φαίνεται δέρμα.
Τι θα βρείτε πάλι να ξεχωρίσετε;
Θα πάρω τ’ ανασηκωμένα
καυλιά τους και θα τα γυρίσω
με δύναμη προς τα πίσω.
Θα ράψω τα υγρά μουνιά τους
την ώρα που τρίβονται
με δύναμη.
Κάθε προσπάθεια
παρά φύσιν έρωτα
θα αυτοκαταστρέφεται
σε 50 δευτερόλεπτα.
Τι θα βρείτε πάλι να ξεχωρίσετε;
Θα μαζέψω κάθε πολύχρωμη σκέψη
που τριγυρνάει αλήτικα στους δρόμους
και θα την κλείσω σε ευαγές ίδρυμα.
Καθαρά νύχια.
Καθαρές σκέψεις.
Καθαρά λόγια.
Απλά.
Έλα ψυχούλα μου εσύ.
Μικρή,
βρωμιάρικη
ψυχούλα μου.
Η μαμά θέλει, να σου δώσει
ένα φιλάκι.
Έφτασε η ώρα να πάμε
σπίτι.
Έφτασε η ώρα
να ξεχωρίσουνε
τα πράγματα.
Φωτογραφία: Από την παράσταση της «Λυσιστράτης» του Μιχαήλ Μαρμαρινού
