«Πιστεύω πως τα ελαττώματά μας αν καταφέρουμε να τα κάνουμε να φαίνονται πλεονεκτήματα, λάμπουν πολύ περισσότερο από τα πλεονεκτήματά μας» (Φραντς Μπεκενμπάουερ)
Όλοι οι συνεπείς ποδοσφαιρόφιλοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν κάποια πράγματα για την ουσία του αθλήματος σε κάποιο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, που στον καθένα είναι διαφορετικό… Κάποιοι «μαθαίνουν ποδόσφαιρο» έγκαιρα, κάποιοι άλλοι αργούν, κάποιοι δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά όσα χρόνια κι αν περάσουν…
Για να διαμορφώσει πάντως κάποιος άποψη για ποδοσφαιριστές που δεν έχει δει να παίζουν στα χρόνια του, θα στηριχθεί στα διαβάσματά του. Δηλαδή στις μαρτυρίες των άλλων, αλλά και σε οτιδήποτε μπορεί να καταλάβει από στιγμιότυπα που μπορεί να βρει κυρίως στο you tube. Τον Φραντς Μπεκενμπάουερ, μία από τις εμβληματικότερες φυσιογνωμίες τόσο του γερμανικού, όσο και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, δεν τον έχουν προλάβει ως παίκτη πολλοί άνθρωποι από αυτούς που βρίσκονταν στη Γη την ημέρα που αυτός πέθανε…
Η Lady Hope δεν τον πρόλαβε ούτε αυτή να φοράει σορτσάκια και φανέλες ομάδων. Όμως, όταν αγάπησε -και αποφάσισε να υποστηρίζει με πάθος την Εθνική (Δυτικής τότε) Γερμανίας- ο Φραντς Μπεκενμπάουερ ήταν ο προπονητής πάνω στον οποίο η γερμανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία στήριζε τις ελπίδες της για «νέες εγκαθιδρύσεις» στον ευρωπαϊκό και στον παγκόσμιο θρόνο…
Η πορεία του σαν ομοσπονδιακός τεχνικός ξεκίνησε με μία παρουσία σε τελικό Μουντιάλ το 1986, αλλά το να νικήσεις τον Ντιέγκο Μαραντόνα τότε ήταν κάτι το σχεδόν ακατόρθωτο (ακόμα και για τους Γερμανούς)… Η Εθνική (Δυτικής) Γερμανίας δεν εντυπωσίασε σε εκείνο το τουρνουά, ευνοήθηκε όμως από τις κληρώσεις, διέθετε την κατάλληλη νοοτροπία και με μόλις μία μεγάλη νίκη (στον ημιτελικό επί της Γαλλίας) έφτασε στον τελικό.
Το 1988 η ομάδα του Μπεκενμπάουερ ήταν πιο ποιοτική, φιλοξένησε το Euro στα δικά της γήπεδα, αλλά ο Μάρκο Φαν Μπάστεν και η παρέα του στον ημιτελικό είπαν ένα μεγαλοπρεπές και κάπως σοκαριστικό «stop» στους οικοδεσπότες. Αυτό το πάθημα, όμως, έγινε μάθημα και έτσι το 1990 στα ιταλικά γήπεδα παρουσιάστηκε μία πραγματική αρμάδα που παρέσυρε τα πάντα στο διάβα της: είτε με εντυπωσιακές νίκες, είτε στο ρελαντί, ακόμα και με διαιτητική εύνοια, όπως το αμφισβητούμενο πέναλτι στον τελικό με την Αργεντινή…
Σε κάθε περίπτωση, ο Φραντς Μπεκενμπάουερ έφτανε στην κορυφή του κόσμου και σαν προπονητής, όπως και σαν ποδοσφαιριστής αρκετά χρόνια νωρίτερα… Φτιαγμένος για την κορυφή, λοιπόν…
Καθοδηγούσε μαεστρικά τις ομάδες του (από οποιοδήποτε μετερίζι) χάρη στον ασύγκριτα εγκεφαλικό τρόπο σκέψης του, που ερχόταν να προστεθεί ως προσόν στις γνωστές παραδοσιακές γερμανικές αρετές. Δεν είναι τυχαίο πως το ανέβασμα του (δυτικο) γερμανικού ποδοσφαίρου, και σε συλλογικό, και σε εθνικό επίπεδο, ήταν συνυφασμένο με την παρουσία του μεγάλου «Κάιζερ». Προσωπικότητα που μπορούσε να μετατρέψει το απλό σε ξεχωριστό, το ποιοτικό σε επιβλητικό, το ικανό σε ανίκητο, την ήττα σε μάθημα και πείσμα για τα επόμενα, την προσδοκία σε ρεαλισμό. Δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν τα ελαττώματα και τα λάθη, αλλά σε ανθρώπους όπως ο Φραντς Μπεκενμπάουερ η υστεροφημία σχεδόν υποχρεώνει τις σχετικές εστιάσεις να στρέφονται προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Και αυτές είναι οι θετικές, γιατί ήταν πολλές και σε άφθονες για τα κοινά μέτρα ποσότητες…
Τυχεροί όσοι μίλησαν μαζί του, όσοι άκουσαν κάποιες συμβουλές του, τις απόψεις του για διάφορα ζητήματα. Ακόμα και αν κάποιος διαφωνούσε μαζί του σε κάτι ή και σε πολλά, μόνο κέρδος θα είχε αν άκουγε την εκάστοτε θέση του Μπεκενμπάουερ. Και σαν παίκτης, και σαν προπονητής, και σαν ποδοσφαιρικός παράγοντας, αποτελούσε βασικό στυλοβάτη του κάθε εγχειρήματος, του «κάθε πρότζεκτ που έτρεχε». Μία σχολή σκέψης από μόνος του… Μία μηχανή παραγωγής πρωταθλητών, επίσης…
Φεύγοντας από τη ζωή λίγες μέρες πριν, άφησε το γερμανικό ποδόσφαιρο σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Όχι χαμηλό φυσικά, αλλά με έντονη τη δίψα για επιστροφή στις διακρίσεις, στις διεθνείς πρωτιές. Σε ένα μεταίχμιο που αναζητά τις δικαιώσεις του όποιου προγραμματισμού και του ανάλογου μόχθου που συστηματικά καταβάλλεται. Το πνεύμα του Φραντς Μπεκενμπάουερ θα μπορεί να καθοδηγεί όλες τις σχετικές μελλοντικές προσπάθειες (π.χ. της εθνικής Γερμανίας στο επερχόμενο Euro 2024 που θα γίνει στη Γερμανία), αρκεί οι κατά καιρούς αρμόδιοι να θέλουν να καταλάβουν τη σκέψη του, να μάθουν από τον τρόπο του και να εκμεταλλευτούν την παντοτινή του κυριαρχική αύρα…
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/418409_mia-sholi-skepsis-apo-monos-toy
