Σε ηλικία εκατό 100 πέθανε σήμερα στην Ρώμη το ιστορικό στέλεχος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Πιέτρο Ινγκράο. Από τους πρωταγωνιστές της αντίστασης κατά του φασισμού, εξελέγη επί δέκα συνεχείς νομοθετικές περιόδους βουλευτής του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματός.
Βαθύς γνωστής της ιταλικής πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, διατήρησε πάντα στενούς δεσμούς με την ομάδα που δημιούργησε το περιοδικό και την εφημερίδα Il Manifesto, και η οποία διαφώνησε με την επίσημη γραμμή του κόμματος.
Μετά την στροφή και την μετονομασία του ΙΚΚ σε Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς, ο Πιέτρο Ινγκράο προσχώρησε στην Κομμουνιστική Επανίδρυση του Φάουστο Μπερτινόττι. Ήταν ο πρώτος κομμουνιστής πρόεδρος της ιταλικής βουλής και ως πρόεδρος της, ήταν αυτός που ανακοίνωσε τη δολοφονία του χριστιανοδημοκράτη ηγέτη Άλντο Μόρο από τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες» το 1978.
Ο Ινγκράο ξεκίνησε τον αντιφασιστικό του αγώνα το 1939 και το 1940 έγινε μέλος του παράνομου Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας για να συμμετάσχει ενεργά στην Αντίσταση. Το τέλος του πολέμου τον βρήκε να ηγείται της αριστεράς πτέρυγας του ΚΚ της Ιταλίας που μετονομάστηκε σε Ιταλικό ΚΚ ή PCI, για να ξεκινήσει μια πορεία δεκαετιών με άξονα το δημιουργικό μαρξισμό και τα κοινωνικά κινήματα.
Το 1956 μπήκε στη Γραμματεία του ΙΚΚ και παρέμεινε για μια δεκαετία, έζησε με δραματικούς τόνους την εισβολή και τη καταστολή των Σοβιετικών στην Ουγγαρία, αλλά δημοσίως τη στήριξε. Αργότερα ζήτησε δημοσίως συγγνώμη.
Συμμετείχε στο Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς PDS και αποτέλεσε το συντονιστή της τάσης των Δημοκρατικών Κομμουνιστών έως την αποχώρησή του το Μάιο του 1993 για να παραμείνει κοντά στη Κομμουνιστική Επανίδρυση, για να γίνει μέλος της τον Μάρτιο του 2005.
Ο Ινγκράο έγραψε ποιήματα και αρκετά πολιτικά δοκίμια, ενώ το πιο σημαντικό του θεωρείται το βιβλίο «Ραντεβού στο τέλος του αιώνα», που έγραψε σε συνεργασία με τη Ροσάνα Ροσάντα και δημοσιεύτηκε το 1995. Εγραψε ακόμα το «Μάζες και Εξουσία» το 1977, «Η κρίση και ο τρίτος δρόμος» το 1978, «Τα αδύνατα πράγματα», η αυτοβιογραφία του σε μορφή συνέντευξης με τον ιστορικό Νικόλα Τρανφάλια, που εκδόθηκε το 1990, ενώ το 2006 εκδόθηκε η νέα του αυτοβιογραφία με τίτλο «Ήθελα το φεγγάρι». Το 2007 εκδόθηκε το πολιτικό δοκίμιο «Η πρακτική της αμφιβολίας».
«Μία εμβληματική μορφή»
Ο πρωθυπουργός δήλωσε για τον θάνατο του Πιέτρο Ινγκράο:
Ο Πιέτρο Ινγκράο υπήρξε μία εμβληματική μορφή του αριστερού ευρωκομμουνισμού και της ριζοσπαστικής ευρωπαϊκής αριστεράς, ένας ηγέτης σταθερός στις αξίες του, ανοιχτός στην σκέψη του και βαθύτατα ανθρώπινο… Σε εποχές αναδίπλωσης αποτέλεσε ένα σταθερό σημείο αναφοράς για τους αριστερούς ανθρώπους και θα συνεχίσει να φωτίζει την σκέψη και την καρδιά μας στους αγώνες του μέλλοντος… Ας κρατήσουμε ζωντανή την μνήμη του. Στην οικογένεια του και τους συντρόφους του εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια
«Μας προετοίμασε για τα αδιέξοδα του υπαρκτού σοσιαλισμού»
Σε ανακοίνωση της η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, «αποχαιρετά τον Πιέτρο Ινγκράο, σεβαστό σύντροφο και ξεχωριστή προσωπικότητα της διεθνούς Αριστεράς… στέλεχος ηγετικό ενός μεγάλου αριστερού κόμματος όπως το ιστορικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας» και « ηγέτη του ρεύματος του αριστερού ευρωκομουνισμού που συνέβαλε από πολύ ενωρίς στην αναζήτηση σταθερών και συγχρόνως ανοιχτών σχέσεων με τα κινήματα και την κοινωνία των πολιτών, παραμένοντας πιστός στο όραμα της απελευθέρωσης του ανθρώπου από κάθε είδους καταναγκασμό. Διορατικός, μας προετοίμασε έγκαιρα για τα αδιέξοδα του υπαρκτού σοσιαλισμού επιμένοντας ότι ο αναστοχασμός είναι σπουδαίο εφόδιο στη δράση», αναφέρει η σχετική ανακοίνωση και καταλήγει:
«Στον ΣΥΡΙΖΑ θα θυμόμαστε πάντα το ενδιαφέρον του για τις εξελίξεις στη χώρα μας και στο κόμμα μας, δεν παρέλειψε ποτέ σε δύσκολες εκλογικές μάχες ή όταν το κίνημα συγκρουόταν με τη νεοφιλελεύθερη λιτότητα να δώσει το παρόν του και να μας ενθαρρύνει. Με συμβολές από το θεωρητικό του έργο και στη δική μας θεμελίωση θα θυμόμαστε πάντοτε τον ιστορικό άνθρωπο Πιέτρο Ινγκράο που μας εκμυστηρεύτηκε στα απομνημονεύματά του, όσο κι αν αυτό αποδείχθηκε κινούμενος ορίζοντας, ότι “ήθελε το φεγγάρι”».
