ΤΕΣΤ ΔΩΔΕΚΑ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Θεώρησε το μικρό αυτό ερωτηματολόγιο σαν την προσωπική σου εισαγωγή σ’ αυτό το κεφάλαιο, που αναφέρεται στον τρόπο που οι θεσμοί και οι προσωπικές στάσεις μπορούν να σε θυματοποιήσουν, αν τους το επιτρέψεις.
Ναι Όχι
____ ____ 1. Παίρνεις τις ευθύνες της δουλειάς σου πιο σοβαρά από τις προσωπικές και τις οικογενειακές σου ευθύνες;
____ ____ 2. Πιστεύεις ότι είναι δύσκολο να χαλαρώσεις και να βγάλεις απ’ το μυαλό σου τα πράγματα της δουλειάς;
____ ____ 3. Βρίσκεις ότι θυσιάζεις το χρόνο σου για να βγάλεις λεφτά ή να αποκτήσεις υλικά αγαθά;
____ ____ 4. Αφιερώνεις τη ζωή σου στην επιδίωξη εξασφαλίσεων, όπως είναι οι συντάξεις κ.λπ.;
____ ____ 5. Βάζεις πιο ψηλά την απόκτηση υλικών αγαθών και κύρους, από την ευχαρίστηση της ανθρώπινης επαφής;
____ ____ 6. Σαστίζεις εύκολα με τα εμπόδια και τα μπερδέματα που δημιουργεί η γραφειοκρατία;
____ ____ 7. Πιστεύεις ότι είναι τρομερό ν’ αποτύχεις σε μια δουλειά; Νομίζεις ότι πρέπει να βάζεις πάντοτε τα δυνατά σου;
____ ____ 8. Πιστεύεις ότι η ομάδα ή η εταιρεία είναι πιο σημαντική από το άτομο;
____ ____ 9. Εκνευρίζεσαι όταν αναγκάζεσαι να μετέχεις σε συνομιλία ή σε ανόητες τυπικότητες, σχετιζόμενες με τη δουλειά;
____ ____ 10. Το βρίσκεις δύσκολο να απουσιάσεις από τη δουλειά σου χωρίς να νιώσεις ένοχος;
____ ____ 11. Μιλάς και κινείσαι πάντα γρήγορα;
____ ____ 12. Νευριάζεις με τους άλλους, όταν δεν κάνουν τα πράγματα όπως νομίζεις εσύ ότι πρέπει;
Αν έχεις απαντήσει ναι σε οσεσδήποτε απ’ αυτές τις ερωτήσεις, ανήκεις κατά πάσα πιθανότητα στο είδος των θυμάτων, που είναι περισσότερο αφοσιωμένα σ’ ένα θεσμό, παρά στον εαυτό τους και στην προσωπική τους ολοκλήρωση. Για άλλη μια φορά πρέπει να τονίσουμε πόσο σημαντικός είναι ο καθένας μας – σαν ένα ζωντανό, ανθρώπινο πλάσμα. Τίποτε δεν αξίζει να του αφιερώσεις τη ζωή σου, σε βάρος της ευτυχίας σου.
Η ελευθερία, δεν περιορίζεται στην απαλλαγή μας από την κυριαρχία των άλλων ανθρώπων. Εξίσου σημαντικό είναι να μην εξουσιάζεται κανείς από τα υλικά αγαθά, την εργασία, τις επιχειρήσεις κ.λπ. Μερικοί άνθρωποι αγωνίζονται σκληρά για να κερδίσουν την ελευθερία τους στις σχέσεις τους με την οικογένεια και τους φίλους τους. Απαιτούν να τους σέβονται οι άλλοι σαν άτομα και να μην τους υποδεικνύουν πώς να ζήσουν. Κατά τραγική ειρωνεία, όμως, είναι σκλάβοι της δουλειάς τους και των θεσμών, που, στην πραγματικότητα, προορίζονται να τους υπηρετούν, έναντι κάποιας αμοιβής. Συχνά βρίσκονται σε αδυναμία να ρυθμίσουν μόνοι το χρόνο τους κι έτσι δεν έχουν σχεδόν καμιά δυνατότητα παρέμβασης στη διαμόρφωση της καθημερινής ζωής τους. Σπάνια έχουν εσωτερική ηρεμία. Το μυαλό τους τρέχει συνεχώς. Ποτέ δεν έχουν αρκετή ενεργητικότητα για οτιδήποτε άλλο, εκτός από τα καθήκοντά τους. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι κατέκτησαν την ανεξαρτησία τους και ότι δεν τους εξουσιάζει κανείς.
Ψάξτε καλά μέσα σας, καθώς διαβάζετε το κεφάλαιο αυτό. Αν είσαστε δούλοι κάποιων θεσμών, οποιοιδήποτε κι αν είναι αυτοί – δουλειά, οργάνωση, χόμπι, σχολείο ή σπουδές – και δε σας μένει χρόνος για τον εαυτό σας, αν βάζετε το καθήκον σας πιο ψηλά από την ευτυχία σας, τότε αφήσατε να σας θυματοποιήσουν- ή θυματοποιήσατε τον εαυτό σας, με τους διάφορους θεσμούς της ζωής σας.
Η ΚΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ
Πίστη στο καθήκον δε σημαίνει σκλαβιά. Μπορεί κανείς να είναι πιστός σε μια οργάνωση και να αφιερώσει τον εαυτό του στα καθήκοντά του με τιμιότητα και ακεραιότητα, χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα να γίνει υπηρέτης της. Ο σημαντικότερος άνθρωπος στον κόσμο, στον οποίο οφείλει κανείς αιώνια πίστη, είναι ο εαυτός του. Δεν έχεις παρά μια ζωή – και είναι ανόητο να αφήνεις τη δουλειά ή οποιοδήποτε άλλο θεσμό να κυριαρχεί πάνω της, κυρίως αν σκεφτείς πόσες άλλες εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν. Εκμετάλλευση της αφοσίωσης στο καθήκον γίνεται κάθε φορά που κάποιοι δίνουν μεγαλύτερη αξία στα κέρδη παρά στον άνθρωπο, καθώς και κάθε φορά που θυσιάζεται το ανθρώπινο πνεύμα στο όνομα του πάντα μεταβαλλόμενου «κοινού καλού».
Το πώς θα χρησιμοποιήσει κανείς την αφοσίωσή του, είναι εντελώς δική του υπόθεση. Πρέπει να πιστέψεις ότι η ευτυχία σου και η υποχρέωσή σου να βοηθάς και να αγαπάς τα μέλη της οικογένειάς σου είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή σου. Αυτό δε χρειάζεται να το εξηγήσεις σε κανέναν, αλλά μπορείς ν’ αρχίσεις να οργανώνεις τη ζωή σου γύρω από την έννοια του καθήκοντος προς τον εαυτό σου. Είναι πολύ πιθανό να ανακαλύψεις ότι έτσι γίνεσαι τελικά πιο παραγωγικός στη δουλειά σου και πιο ευχάριστος στους άλλους.
Ένας διευθυντής, που δεν μπορεί να εγκαταλείψει το γραφείο του, δε θα ‘πρεπε να κάθεται καν στο γραφείο αυτό. Εσύ, όμως, είσαι ο διευθυντής της ζωής σου και μπορείς να αποφασίσεις ενεργά να χρησιμοποιήσεις τον χρόνο σου με τρόπους που, χωρίς να προδίδουν την πίστη σου στους φορείς που έχεις διαλέξει, εξυπηρετούν ταυτόχρονα την υγεία σου, την ευτυχία και, το πιο σημαντικό, την αυτοεκπλήρωσή σου.
Η κακή χρήση της έννοιας του καθήκοντος σκοτώνει. Γεμίζει τη ζωή σου με στρες, ένταση, άγχος και ανησυχία και σε οδηγεί στον τάφο πολύ πριν της ώρας σου. Τα πράγματα που είναι πραγματικά σημαντικά για σένα θα παραμερίζονται πάντα, μπροστά σε κάποιο καθήκον που «πρέπει» οπωσδήποτε να γίνει – κι όλο αυτό το αιώνιο τράβηγμα, το πήγαιν’ έλα, οι ατέλειωτες ταλαιπωρίες, θα δικαιολογούνται στο όνομα του καθήκοντος. Στο τέλος, εκείνο ακριβώς, στο οποίο διάλεξες να αφιερώσεις τη ζωή σου, θα είναι ο δολοφόνος σου. Κι εσύ θα το έχεις υποστηρίξει με τις κλασικές εκλογικεύσεις όλων των ηλιθίων, που έζησαν πριν από σένα και που ισχυρίστηκαν ότι η λατρεία του «κοινού καλού» είναι πιο σημαντική από τους ανθρώπους που την υπηρετούν.
Συνέχισε να υπηρετείς αυτές τις ανοησίες, αν δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς κατάλαβε, όμως, ότι γίνεσαι το μεγαλύτερο θύμα του κόσμου, όταν αφοσιώνεσαι σε πράγματα όπως η δουλειά, τα κέρδη ή το καθήκον. Ο Ράντγιαρντ Κίπλιγκ έγραφε κάποτε: «Οι άνθρωποι, που σκοτώνονται από την υπερβολική δουλειά, είναι περισσότεροι απ’ όσο δικαιολογεί η σημασία που αναγνωρίζει στη δουλειά ο κόσμος».
Πραγματικά, οι οργανισμοί και οι υπηρεσίες θα ‘πρεπε να φτιάχνονται για να υπηρετούν τον άνθρωπο – και όχι το αντίστροφο. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι οι εταιρείες δεν υπάρχουν καθόλου στον πραγματικό κόσμο, τον κόσμο του ανθρώπου. Βγάλε το ανθρώπινο δυναμικό από την Τζένεραλ Μότορς και τι θα απομείνει; Ένας σωρός από άχρηστα μηχανήματα, άδεια εργοστάσια και γραφεία, συρτάρια γεμάτα άχρηστα χαρτιά: ένας άχρηστος εξοπλισμός. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που κάνουν τους οργανισμούς να λειτουργούν και, μια και είσαι ένας απ’ αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει ολόκληρη η συμμετοχή σου στο κατεστημένο να έχει σαν προσανατολισμό τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων – και πάνω απ’ όλα του εαυτού σου και των ανθρώπων που αγαπάς.
ΝΑ ΚΙΝΕΙΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΝΗΜΑΤΑ
ΓΟΥΑΙΗΝ ΝΤΥΕΡ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΛΑΡΟΣ
Εικόνα: Kito Fujio’s photos of Japanese playgrounds at night are strangely captivating – Curbedclockmenumore-arrow : Surreal | https://gr.pinterest.com/pin/38984353007209485/
