Φοιτητικές εκλογές στις 18 Μάη: Με ενότητα, να δυναμώσουμε τις αντιστάσεις

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές έρχονται σε μια συγκυρία που η επίθεση στο δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο-όπως και γενικότερα στη δημόσια δωρεάν παιδία- γίνεται όλο και σκληρότερη.

Αφού ήδη εί­δα­με τις συ­νέ­πειες του νόμου Κε­ρα­μέ­ως-Χρυ­σο­χο­ΐ­δη, με την ΕΒΕ να απο­κλεί­ει χι­λιά­δες μα­θή­τριες από το δη­μό­σιο πα­νε­πι­στή­μιο και ανα­μέ­νου­με τις επό­με­νες με την πα­νε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία και τις δια­γρα­φές να βρί­σκο­νται στα σκα­ριά, η υπουρ­γός παι­δεί­ας, στην τε­λευ­ταία σύ­νο­δο των πρυ­τά­νε­ων, ανα­κοί­νω­σε τον νέο νό­μο-πλαί­σιο, ο οποί­ος αν και δεν φέρ­νει τόσο ρι­ζι­κές αλ­λα­γές όσο προη­γού­με­νοι νόμοι εντεί­νει ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο τη νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρο­ποί­η­ση της δη­μό­σιας εκ­παί­δευ­σης. 

Ρόζα Δασκάλου-Χριστάκη

Συ­νο­λι­κή επί­θε­ση

Αρ­χι­κά, με­τα­τρέ­πει τα πτυ­χία σε απλούς τί­τλους βε­βαί­ω­σης σπου­δών, απο­συν­δέ­ο­ντάς τα πλή­ρως από τα επαγ­γελ­μα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα που έστω και τυ­πι­κά εξα­σφα­λί­ζουν μέχρι τώρα. Για να αντα­πε­ξέλ­θουν στις απαι­τή­σεις της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας, οι φοι­τη­τές/ριες θα υπο­χρε­ού­νται, ου­σια­στι­κά, σε ένα διαρ­κές κυ­νή­γι όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρων χαρ­τιών, στην προ­σπά­θεια δια­μόρ­φω­σης ενός προ­σω­πι­κού «προ­σο­ντο­λο­γί­ου». Φυ­σι­κά, χωρίς καμία δυ­να­τό­τη­τα συλ­λο­γι­κής διεκ­δί­κη­σης αφού πέρα από την όξυν­ση του αντα­γω­νι­σμού, οι υπο­ψή­φιοι ερ­γα­ζό­με­νοι θα βρί­σκο­νται μόνοι απέ­να­ντι στην ερ­γο­δο­σία και διαρ­κώς υπό της απει­λή να χά­σουν μια θέση εν­δε­χο­μέ­νως από κά­ποιον με πιο παχύ φά­κε­λο προ­σό­ντων.

Επί­σης, η θέ­σπι­ση «ανε­ξάρ­τη­του» (;) manager για τη διοί­κη­ση των ιδρυ­μά­των και η χρη­μα­το­δό­τη­σή τους με αντα­πο­δο­τι­κά κρι­τή­ρια ανοί­γει την πόρτα στο ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο και επι­χει­ρεί να με­τα­φέ­ρει το κό­στος σπου­δών στις ίδιες τις φοι­τή­τριες. Καθώς, η κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση είναι ήδη πε­νι­χρή, οι ιδιω­τι­κές εται­ρί­ες θα φα­νούν ως οι­κο­νο­μι­κοί «σω­τή­ρες» δη­μιουρ­γώ­ντας ένα πα­νε­πι­στή­μιο- επι­χεί­ρη­ση όπου η έρευ­να θα διε­ξά­γε­ται για τα κέρδη των εκά­στο­τε επεν­δυ­τών και οι φοι­τη­τές/τριες θα με­τα­τρα­πούν σε ένα φτηνό ερ­γα­τι­κό δυ­να­μι­κό αφού ο νέος νό­μος-πλαί­σιο θα φρο­ντί­ζει για «τη σύν­δε­ση της πρα­κτι­κής με τον πα­ρα­γω­γι­κό ιστό της χώρας». Δεν είναι τυ­χαίο ότι ήδη σε τμή­μα­τα του ΑΠΘ έχουν εγκρι­θεί προ­πτυ­χια­κά προ­γράμ­μα­τα σπου­δών με δί­δα­κτρα. Επι­πλέ­ον ανα­κοι­νώ­θη­κε η πλή­ρης ελευ­θε­ρία στα δί­δα­κτρα των με­τα­πτυ­χια­κών. Τα οι­κο­νο­μι­κά κρι­τή­ρια με τα οποία θα αξιο­λο­γού­νται τα ιδρύ­μα­τα από την κυ­βέρ­νη­ση και από τα οποία θα εξαρ­τά­ται η ελά­χι­στη κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση που θα λαμ­βά­νουν έρ­χο­νται να εδραιώ­σουν ένα κα­θε­στώς στε­νό­τα­της σύν­δε­σης των πα­νε­πι­στη­μί­ων με την κυ­βέρ­νη­ση αφού θα είναι υπο­χρε­ω­μέ­να να εφαρ­μό­ζουν κάθε αντι­δρα­στι­κή από­φα­ση του υπουρ­γεί­ου παι­δεί­ας για να εξα­σφα­λί­σουν οι­κο­νο­μι­κή στή­ρι­ξη.

Τέλος, η κα­νο­νι­κο­ποί­η­ση της τη­λεκ­παί­δευ­σης, απο­κα­λύ­πτει τις δια­θέ­σεις της κυ­βέρ­νη­σης να την χρη­σι­μο­ποι­ή­σει προς όφε­λός της όπως έκανε και στα σχο­λεία σε όλη την διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας. Με αυτόν τον τρόπο «κα­λύ­πτει» τα κενά της υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης αφού απο­ποιεί­ται την ευ­θύ­νη για τις ελ­λεί­ψεις σε υπο­δο­μές και χώ­ρους καθώς και την ευ­θύ­νη για την υπο­στε­λέ­χω­ση αφού όπως έγινε και με την τη­λερ­γα­σία μπο­ρεί να υπερ­φορ­τώ­νει τους δι­δά­σκο­ντες, αντί να προ­χω­ρή­σει σε νέες προ­σλή­ψεις δι­δα­κτι­κού και διοι­κη­τι­κού προ­σω­πι­κού. Επι­πλέ­ον, η εξ’ απο­στά­σε­ως εκ­παί­δευ­ση μπο­ρεί να χρη­σι­μο­ποι­η­θεί εύ­κο­λα ως όπλο απέ­να­ντι στο πιο δυ­να­τό μέσο διεκ­δί­κη­σης των φοι­τη­τών, την κα­τά­λη­ψη.

Πέρα από τον νέο νόμο που ακόμα δεν έχει τεθεί απέ­να­ντι ως άμεση απει­λή, σε μια πα­ράλ­λη­λη πο­ρεία με τον νόμο Κε­ρα­μέ­ως-Χρυ­σο­χο­ΐ­δη, η ΝΔ σε συ­νερ­γα­σία με τις εκά­στο­τε πρυ­τα­νεί­ες έχει εξα­πο­λύ­σει μια επί­θε­ση στην πο­λι­τι­κο­ποί­η­ση των φοι­τη­τών/τριών μέσα στις σχο­λές, χτυ­πώ­ντας τα φοι­τη­τι­κά στέ­κια και τους χώ­ρους που χρη­σι­μο­ποιού­νται από τις φοι­τη­τι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες  όπως έχει γίνει σε πολ­λές σχο­λές ανά τη χώρα και βά­ζο­ντας με κάθε ευ­και­ρία την αστυ­νο­μία μέσα στους χώ­ρους των ιδρυ­μά­των προ­σπα­θώ­ντας να εδραιώ­σει ότι το πα­νε­πι­στη­μια­κό άσυλο είναι πλέον πα­ρελ­θόν και ότι τα πα­νε­πι­στή­μια πρέ­πει να είναι απο­στει­ρω­μέ­να εκ­παι­δευ­τή­ρια που δε χω­ρούν τη συλ­λο­γι­κό­τη­τα, την πο­λι­τι­κή και τους αγώ­νες των φοι­τη­τών/τριών.

Η κυ­βέρ­νη­ση μένει απο­λύ­τως πιστή στον ακραίο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό. Το βά­θε­μα των αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων στην τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση και η έλ­λει­ψη χρη­μα­το­δό­τη­σης για την κά­λυ­ψη των ανα­γκών των πα­νε­πι­στη­μί­ων συν­θέ­τουν τη με­γά­λη ει­κό­να της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής για την εκα­πί­δευ­ση. Η απρο­κά­λυ­πτη πλέον εί­σο­δος της αγο­ράς στα πα­νε­πι­στή­μια, θα δη­μιουρ­γή­σει νέα πεδία κερ­δο­φο­ρί­ας για τις επι­χει­ρή­σεις της ιδιω­τι­κής εκ­παί­δευ­σης ενώ ταυ­τό­χρο­να θα συ­νε­χί­ζε­ται η υπο­τί­μη­ση και η απο­διάρ­θρω­ση του δη­μό­σιου πα­νε­πι­στή­μιου. Όπως έχει κάνει και με τη δη­μό­σια υγεία, η κυ­βέρ­νη­ση νοιά­ζε­ται για το πώς θα δίνει διαρ­κώς γεν­ναιό­δω­ρες ευ­και­ρί­ες κερ­δο­φο­ρί­ας στον ιδιω­τι­κό τομέα σε βάρος της κά­λυ­ψης των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών σε παι­δεία και υγεία.

Κι­νη­το­ποι­ή­σεις

Σε αντί­θε­ση με την περ­σι­νή χρο­νιά, φέτος, το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα κι­νή­θη­κε σε πολύ χα­μη­λό­τε­ρα επί­πε­δα τόσο μέσα στους συλ­λό­γους (ελά­χι­στες έως κα­θό­λου γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις), όσο και στις δια­δη­λώ­σεις ιε­ραρ­χώ­ντας ως κε­ντρι­κά τα ζη­τή­μα­τα εφαρ­μο­γής του νόμου Κε­ρα­μέ­ως-Χρυ­σο­χο­ΐ­δη που ψη­φί­στη­κε την προη­γού­με­νη Άνοι­ξη. Με την παν­δη­μία να έχει δη­μιουρ­γή­σει ου­σια­στι­κά 3 έτη φοι­τη­τών που δεν έχουν γνω­ρί­σει συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες και την κυ­βέρ­νη­ση μαζί με την κυ­βερ­νη­τι­κή νε­ο­λαία να επι­τί­θε­νται διαρ­κώς σε αυτές, οι γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις είναι ιδιαί­τε­ρα άμα­ζες και οι πρω­το­βου­λί­ες για κι­νη­μα­τι­κές δρά­σεις δεν κα­τα­φέρ­νουν να κι­νη­το­ποι­ή­σουν ευ­ρύ­τε­ρα τους/ις φοι­τη­τές/τριες. Ακόμα και οι απο­φά­σεις των συλ­λό­γων που λαμ­βά­νο­νται μέσω ΔΣ, πρατ­κι­κά στε­ρού­νται ου­σια­στι­κής νο­μι­μο­ποί­η­σης μέσα στους συλ­λό­γους λόγω της έλ­λει­ψης φοι­τη­τι­κών εκλο­γών την τε­λευ­ταία 3ετία, αλλά και λόγω της αδυ­να­μί­ας εμπλο­κής πε­ρισ­σό­τε­ρων φοι­τη­τών/τριών.

Κό­ντρα στο γε­νι­κό κλίμα αδρά­νειας που επι­κρα­τεί στους συλ­λό­γους έχουν υπάρ­ξει ελ­πι­δο­φό­ρες κι­νη­το­ποι­ή­σεις που υπο­γραμ­μί­ζουν τη δυ­να­τό­τη­τα που υπάρ­χει να πάνε τα πράγ­μα­τα αλ­λιώς! Εντυ­πω­σια­κές είναι οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στις συγ­χω­νεύ­σεις του παι­δα­γω­γι­κού Αθή­νας με το νη­πια­γω­γών καθώς και των τμη­μά­των του ΔΙΠΑΕ. Και στις δύο πε­ρι­πτώ­σεις οι φοι­τη­τές/τριες αντέ­δρα­σαν με κα­τα­λή­ψεις σχο­λών και δια­δη­λώ­σεις με­γά­λης μα­ζι­κό­τη­τας ενώ σε πολύ σωστή κα­τεύ­θυν­ση ήταν η συμ­με­το­χή των συλ­λό­γων του ΔΙΠΑΕ στην πα­νερ­γα­τι­κή απερ­γία της 6 Απρί­λη. Είναι, επι­πλέ­ον, πολύ ελ­πι­δο­φό­ρο ότι η απει­λή της συγ­χώ­νευ­σης εκτός από το ότι κι­νη­το­ποί­η­σε συλ­λό­γους που ήταν για χρό­νια αδρα­νείς, οδή­γη­σε και στην ίδρυ­ση νέων όπως ο Σύλ­λο­γος Μη­χα­νι­κών του ΔΙΠΑΕ.

Επι­πλέ­ον, κατά την διάρ­κεια των Πα­σχα­λι­νών δια­κο­πών, με αφορ­μή την πα­ρε­μπό­δι­ση των έργων στο χώρο που στε­γα­ζό­ταν το «στέκι στο βιο­λο­γι­κό» από φοι­τη­τές/τριες, η αστυ­νο­μία βρέ­θη­κε μέσα στο ΑΠΘ με τη σύμ­φω­νη γνώμη της πρυ­τα­νεί­ας. Απέ­να­ντι στην πα­ρα­βί­α­ση του ασύ­λου και σε υπε­ρά­σπι­ση γε­νι­κό­τε­ρα της πο­λι­τι­κής έκ­φρα­σης μέσα στις σχο­λές, η φοι­τη­τι­κή αρι­στε­ρά και ευ­ρύ­τε­ρες δυ­νά­μεις του κι­νή­μα­τος απά­ντη­σαν με συ­νε­χό­με­νες κι­νη­το­ποι­ή­σεις επί μια βδο­μά­δα, οι οποί­ες κα­τέ­λη­ξαν πολ­λές φορές σε συ­γκρού­σεις με την αστυ­νο­μία. Δυ­στυ­χώς, βέ­βαια, και λόγω των δια­κο­πών του Πάσχα, οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις αυτές δεν είχαν ιδιαί­τε­ρη μα­ζι­κό­τη­τα, κα­τά­φε­ραν όμως να εξα­σφα­λί­σουν ότι η εί­σο­δος των αστυ­νο­μι­κών δυ­νά­με­ων στο κά­μπους ούτε είναι κα­νο­νι­κό­τη­τα, ούτε θα γί­νε­ται ανε­κτή.

Ακόμα και στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις για τη φε­μι­νι­στι­κή απερ­γία την 8η Μάρτη, η συμ­με­το­χή φοι­τη­τών/τριών και νε­ο­λαί­ας ήταν ση­μα­ντι­κή, απο­δει­κνύ­ο­ντας ότι έχει ση­μα­σία να μπο­ρεί η φοι­τη­τι­κή Αρι­στε­ρά να αφου­γκρά­ζε­ται τις ευ­ρύ­τε­ρες κοι­νω­νι­κές ανη­συ­χί­ες της νε­ο­λαί­ας και να είναι τμήμα της ατζέ­ντας της συν­δέ­ο­ντάς τες με τις φοι­τη­τι­κές διεκ­δι­κή­σεις.

Αρι­στε­ρά και εκλο­γές

Σε αυτή τη συ­γκυ­ρία, οι φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι θα έπρε­πε να κι­νού­νται με κέ­ντρο το αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα, την ακρί­βεια, την παν­δη­μία, και τη συ­νο­λι­κό­τε­ρη υπο­βάθ­μι­ση της τρι­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης, ώστε να μπο­ρέ­σουν να ενώ­σουν τις κε­ντρι­κές μάχες που δί­νο­νται ενά­ντια στην ακρί­βεια, τη φτώ­χεια και τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πο­λέ­μους, με τους αγώ­νες των φοι­τη­τών/τριών.

Ενό­ψει φοι­τη­τι­κών εκλο­γών στις 18 Μαΐου, η ΔΑΠ, που εκ­φρά­ζει την κε­ντρι­κή γραμ­μή της κυ­βέρ­νη­σης, φαί­νε­ται να διεκ­δι­κεί την πρώτη θέση πα­νελ­λα­δι­κά. Φέτος, σε ένα πλαί­σιο απο­πο­λι­τι­κο­ποί­η­σης, έλ­λει­ψης μα­ζι­κών αγώ­νων αλλά και λόγω των δύο χρό­νων παν­δη­μί­ας, όπου με­γά­λο διά­στη­μα ήταν κλει­στά τα πα­νε­πι­στή­μια, υπάρ­χει σο­βα­ρός κίν­δυ­νος να απέ­χει με­γά­λο μέρος των φοι­τη­τών/τριών από τις φε­τι­νές εκλο­γές, ενώ παρά την κε­ντρι­κή από­φα­ση του δια­πα­ρα­τα­ξια­κού για εκλο­γές εκ του σύ­νεγ­γυς και πολ­λα­πλά ψη­φο­δέλ­τια, η συ­ζή­τη­ση για ηλε­κτρο­νι­κές εκλο­γές και ενιαίο ψη­φο­δέλ­τιο είναι ακόμα ανοι­κτή σε ορι­σμέ­νους συλ­λό­γους.

Το εν­δια­φέ­ρον της πλειο­ψη­φί­ας της φοι­τη­τι­κής, ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς -ενό­ψει και φοι­τη­τι­κών εκλο­γών- έχει επι­κε­ντρω­θεί στο νόμο πλαί­σιο και στην εφαρ­μο­γή του νόμου Κε­ρα­μέ­ως-Χρυ­σο­χο­ΐ­δη, ιε­ραρ­χώ­ντας ως δευ­τε­ρεύ­ο­ντα τα κρί­σι­μα ζη­τή­μα­τα της πε­ριό­δου που απα­σχο­λούν σε με­γά­λο βαθμό τους φοι­τη­τές/τριες. Από την άλλη, η ΚΝΕ, παρά τις πρω­το­βου­λί­ες που παίρ­νει σε ζη­τή­μα­τα σχο­λών (π.χ. συγ­χω­νεύ­σεις) αδυ­να­τεί (και δε θέλει) να ορ­γα­νώ­σει ενω­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις και πρω­το­βου­λί­ες που θα μπο­ρού­σαν πραγ­μα­τι­κά να τα­ρά­ξουν τα στά­σι­μα νερά του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος και να συ­σπει­ρώ­σει αγω­νι­στι­κά ένα με­γά­λο τμήμα των φοι­τη­τών/τριών. Η όποια δυ­να­μι­κή δη­μιουρ­γεί­ται από τις πρω­το­βου­λί­ες της ΚΝΕ, κα­τα­λή­γει εντέ­λει στην εκλο­γι­κή κα­τα­γρα­φή και δε λο­γο­δο­τεί στην ανα­συ­γκρό­τη­ση του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος.

Απέ­να­ντι σε αυτή την κα­τά­στα­ση, επο­μέ­νως, είναι ανα­γκαία η μέ­γι­στη δυ­να­τή ενό­τη­τα των δυ­νά­με­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής φοι­τη­τι­κής αρι­στε­ράς, επι­μέ­νο­ντας στη λο­γι­κή του «ενός σχή­μα­τος της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς σε κάθε σχολή». Η πε­ρί­ο­δος ωστό­σο βρί­σκει την αρι­στε­ρά στα πα­νε­πι­στή­μια σε κρίση, πο­λυ­δια­σπα­σμέ­νη και αδύ­να­μη να αντι­με­τω­πί­σει την απει­λή από τα δεξιά. Εν­δει­κτι­κή είναι η κα­τά­στα­ση που επι­κρα­τεί στο εσω­τε­ρι­κό των ΕΑΑΚ, όπου οι απο­κλί­νου­σες γραμ­μές με­τα­ξύ σχη­μά­των και δυ­νά­με­ων που συμ­με­τέ­χουν σε αυτά κα­τα­λή­γουν να λει­τουρ­γούν δια­λυ­τι­κά.

Πα­ρο­λαυ­τά, έχουν υπάρ­ξει πα­ρα­δείγ­μα­τα σε σωστή κα­τεύ­θυν­ση το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, όπως τα κοινά πλαί­σια στις συ­νε­λεύ­σεις και τα κοινά συ­ντο­νι­στι­κά δυ­νά­με­ων των ΑΡΕΝ, ΕΑΑΚ και ΑΡΔΙΝ, τα οποία όμως δεν είναι επαρ­κή από μόνα τους για να αντι­με­τω­πί­σουν την κυ­βερ­νη­τι­κή επί­θε­ση. Θε­μι­τά είναι επί­σης τα πα­ρα­δείγ­μα­τα των ενω­τι­κών πρω­το­βου­λιών όπως αυτής στην ΑΣΣΟΕ, η οποία αριθ­μεί κά­ποια χρό­νια λει­τουρ­γί­ας στα οποία έχει κα­τα­φέ­ρει να συ­σπει­ρώ­νει τις πε­ρισ­σό­τε­ρες αρι­στε­ρές δυ­νά­μεις που πα­ρεμ­βαί­νουν στον σύλ­λο­γο και να εξα­σφα­λί­ζει ως δε­δο­μέ­νο το κοινό εκλο­γι­κό κα­τέ­βα­σμα.

Στο διά­στη­μα μέχρι τις εκλο­γές, είναι ανα­γκαία και θε­μι­τή η κοινή πα­ρέμ­βα­ση των σχη­μά­των στης ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς τόσο για τα ζη­τή­μα­τα που αφο­ρούν αμι­γώς τις σχο­λές όσο και για τα θέ­μα­τα που απα­σχο­λούν τη νε­ο­λαία των πα­νε­πι­στη­μί­ων, που θα κα­τα­λή­γουν σε κοι­νές πρω­το­βου­λί­ες και κοινά ψη­φο­δέλ­τια στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές. Η ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά πρέ­πει να μι­λή­σει για την επί­θε­ση στο πα­νε­πι­στή­μιο, πρέ­πει να μι­λή­σει για την ανα­γκαία ενό­τη­τα των σχη­μά­των της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς και την υπέρ­βα­ση του κα­τα­κερ­μα­τι­σμού αλλά πρέ­πει να μι­λή­σει και για τον αγώνα ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πο­λέ­μους και τους πο­λε­μι­κούς εξο­πλι­σμούς, για τον αγώνα ενά­ντια στην ακρί­βεια και τη φτώ­χεια, για τον αγώνα υπε­ρά­σπι­σης της δη­μό­σιας υγεί­ας και παι­δεί­ας. Να δοθεί ισχυ­ρό στίγ­μα υπε­ρά­σπι­σης των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών απέ­να­ντι στα κέρδη!

Για να έχει η αρι­στε­ρά τη δυ­να­τό­τη­τα να απο­τε­λέ­σει για τους/ις φοι­τη­τές/τριες ένα δυ­να­τό πόλο που θα μπο­ρεί να πάρει πρω­το­βου­λί­ες, να συ­σπει­ρώ­σει κόσμο και να συμ­βάλ­λει κα­θο­ρι­στι­κά σττην ανα­συ­γκρό­τη­ση του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος, πρέ­πει να αφή­σει  στην άκρη την μι­κρο­πο­λι­τι­κή, τον ηγε­μο­νι­σμό, και κάθε  σε­χτα­ρι­στι­κή τα­κτι­κή.

Στις τε­λευ­ταί­ες φοι­τη­τι­κές εκλο­γές, η Αρι­στε­ρή Ανα­τρε­πτι­κή Συ­νερ­γα­σία (ενω­τι­κή προ­σπά­θεια των σχη­μά­των της ΑΡΕΝ, των ΕΑΑΚ και του ΑΡΔΙΝ) είχε κα­τα­φέ­ρει να δώσει ένα πο­λι­τι­κό στίγ­μα ενό­τη­τας και αγώνα καθώς και μία προ­σπά­θεια υπέρ­βα­σης του κα­τα­κερ­μα­τι­σμού των δυ­νά­με­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς. Πα­ρό­τι αυτή η προ­σπά­θεια μπο­ρεί να μην έχει κάνει τα ανα­γκαία βή­μα­τα, είναι μία από τις βα­σι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τη δη­μιουρ­γία ενός ενω­τι­κού, ρι­ζο­σπα­στι­κού, αγω­νι­στι­κού πόλου της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς. Για αυτό στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές στις 18 Μάη θα πρέ­πει να στη­ρι­χτούν τα ενω­τι­κά ψη­φο­δέλ­τια της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς.

rproject.gr