Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού η περασμένη Δευτέρα, και τα σχολεία σε ολόκληρη τη χώρα την τίμησαν δεόντως, όπως κάθε χρόνο άλλωστε…
Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές έβγαλαν το κοστούμι της σοβαροφάνειας που φοράνε όλες τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου, φόρεσαν τις αθλητικές τους φόρμες της υποκρισίας και ξαμόλυσαν τους μαθητές τους στα προαύλια (όπου φυσικά αυτά υπάρχουν…) δίνοντας τους και μια μπάλα και ξεμπέρδεψαν και με αυτή την ημέρα…
Έτσι άλλωστε δε γίνεται στη χώρα αυτήν με κάθε ‘’παγκόσμια ημέρα’’; Ασχολούμαστε γεμάτοι υποκρισία με ανακοινώσεις και διάφορες τυπικές εκδηλώσεις καθώς και με τα απαραίτητα δακρύβρεχτα ποσταρίσματα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και με το ξημέρωμα της επόμενης μέρας ξεχνάμε τα πάντα και ξαναγυρνάμε στην καθημερινότητα μας…Ποιον ακριβώς όμως σχολικό αθλητισμό γιόρτασαν τη Δευτέρα τα παιδιά μας, ρε υποκριτές;
Μήπως γιορτάσαν τον αθλητισμό που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σ’ ένα εκπαιδευτικό εκείνο σύστημα που ισοπεδώνει τα παιδιά και τα συνθλίβει ανάμεσα στις υπέρογκες και απάνθρωπες απαιτήσεις του και σα μοναδικό του στόχο έχει την ενίσχυση της παραπαιδείας στερώντας τους κάθε στιγμή χαλάρωσης και παιχνιδιού;
Ή μήπως γιόρτασαν τη γενικότερη αντιμετώπιση που έχει το μάθημα της Γυμναστικής πρώτα από το ίδιο το σχολείο και την Πολιτεία και μετά απ’ τους γονείς αλλά και τα ίδια τα παιδιά που το αντιμετωπίζουν ως χάσιμο χρόνου ή ως ‘’ώρα του παιδιού’’;
Ή τίμησαν την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο των γυμναστών στα σχολεία μας, με έναν μεγάλο αριθμό αυτών να είναι υπέρβαροι ή αδιάφοροι;
Μήπως, τέλος, γιόρτασαν την άθλια υποδομή των σχολείων μας σε αθλητικό υλικό αλλά και χώρους άθλησης;
Είμαι στ’ αλήθεια περίεργος πως στην ευχή γιόρτασαν τη μέρα σε όλα εκείνα τα σχολεία που οι μαθητές τους προαυλίζονται σε ταράτσες ή σε διαδρόμους…Ημέρα του σχολικού αθλητισμού η περασμένη Δευτέρα και όπως συνηθίζεται κάθε χρόνο ακούστηκαν όμορφα λόγια για την ανάγκη της άθλησης στα σχολεία μας με την απαραίτητη συνοδεία του χιλιοειπωμένου κλισέ ‘’νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ’’.
Κούφια μεγαλόσχημα λογύδρια, βαρυσήμαντες δηλώσεις πολιτικών στα τηλεπαράθυρα και άλλη μια μέρα γεμάτη υποκρισία και φαμφαρονισμούς…
Κι απ’ την επομένη μια από τα ίδια…
Τα παιδιά που αθλούνται συνεχίζουν να ακροβατούν ανάμεσα στον αθλητισμό και στη (παρα)μόρφωση, αναγκασμένα να ζούνε σε μια διαρκή ισορροπία του τρόμου με αποτέλεσμα τα περισσότερα από αυτά να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα όνειρα τους μη μπορώντας να ξεφύγουν από τη μηχανή του κιμά των Πανελληνίων εξετάσεων…Κι αν κάποια από τα παιδιά αυτά καταφέρουν τελικά να κυνηγήσουν το όνειρο τους μέχρι τέλους, με μοναδική αρωγή τους φυσικά τη βοήθεια της οικογένειας και του σωματείου τους καθώς και το δικό τους πείσμα, είναι βέβαιο πως θα έχουν να αντιμετωπίζουν πέρα απ’ όλα τ’ άλλα και τη χυδαιότητα των διαφόρων ‘’επισήμων’’ που θα στριμώχνονται για μια φωτογραφία μαζί τους…
Φίλη και Κοντονή και όλοι οι υπόλοιποι που έχετε τις τύχες των παιδιών μας στα χέρια σας αφήστε τα λόγια, μπουχτίσαμε από αυτά! Δε σας πιστεύει πια κανένας…
Για να είναι κάθε μέρα ‘’Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού’’ πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα, με πρώτο απ’ όλα τη δικιά σας νοοτροπία…
Μέχρι τότε η Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού θα είναι μια ακόμα ημέρα σαν όλες τις υπόλοιπες, μια ημέρα κενή και γεμάτη υποκρισία και τυπικότητα…
Σχετικες Δημοσιευσεις
