Η κυβέρνηση μετατρέπει το δημόσιο σχολείο σε εμπορευματοποιημένη ζώνη

Δεν πάει πολύ καιρός από τότε που γράφαμε ότι η παρουσία του κ. Γαβρόγλου στο υπουργείο παιδείας ήταν μια επιλογή που έδειχνε την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης για την υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων για την εκπαίδευση.

 

Το νέο νο­μο­σχέ­διο «Ανα­διορ­γά­νω­ση των δομών υπο­στή­ρι­ξης της πρω­το­βάθ­μιας και δευ­τε­ρο­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης και άλλες δια­τά­ξεις», που κα­τα­τέ­θη­κε στη βουλή, επι­χει­ρεί να προ­σαρ­μό­σει τις δομές και τη λει­τουρ­γία της εκ­παί­δευ­σης στις κα­τευ­θύν­σεις του ΟΟΣΑ, της ΕΕ και του ΔΝΤ, λαμ­βά­νο­ντας υπόψη τις δυ­σκο­λί­ες του εγ­χει­ρή­μα­τος, που είχαν προ­κύ­ψει λόγω των αντι­δρά­σε­ων των εκ­παι­δευ­τι­κών τα προη­γού­με­να χρό­νια.

Νίκος Αναστασιάδης, Πόλυ Σύριγγα

Η έκ­θε­ση του ΟΟΣΑ

Ο ΟΟΣΑ στην έκ­θε­σή του, που μόλις κυ­κλο­φό­ρη­σε, «Εκ­παί­δευ­ση για ένα λα­μπρό μέλ­λον στην Ελ­λά­δα» κάνει μια σειρά δια­πι­στώ­σεις. Οι 99 στους 100 μα­θη­τές της Γ΄ λυ­κεί­ου πη­γαί­νουν φρο­ντι­στή­ρια ή κά­νουν ιδιαί­τε­ρα. Η οι­κο­νο­μι­κή κρίση είχε δρα­μα­τι­κές επι­πτώ­σεις στην εκ­παί­δευ­ση (με το 36% των δα­πα­νών της να πε­ρι­κό­πτο­νται την τε­λευ­ταία δε­κα­ε­τία σε ονο­μα­στι­κούς όρους). Το πά­γω­μα των διο­ρι­σμών εκ­παι­δευ­τι­κών είναι επι­βλα­βές για την εκ­παί­δευ­ση. Οι προ­τά­σεις όμως για να αντι­με­τω­πι­στούν αυτά τα προ­βλή­μα­τα κι­νού­νται στη γνω­στή νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη κα­τεύ­θυν­ση.

Ξε­κι­νώ­ντας από την άποψη ότι για την ανερ­γία της νε­ο­λαί­ας φταί­ει το ότι η εκ­παί­δευ­ση δεν είναι προ­σαρ­μο­σμέ­νη στις ανά­γκες των επι­χει­ρή­σε­ων –και όχι ότι οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες απλά δεν επεν­δύ­ουν– η έκ­θε­ση θε­ω­ρεί ότι η απά­ντη­ση είναι υψη­λό­τε­ρα πρό­τυ­πα για την ανώ­τε­ρη και ανώ­τα­τη εκ­παί­δευ­ση. Όμως τα υψη­λό­τε­ρα πρό­τυ­πα ξε­κι­νούν από το σχο­λείο. Το ανα­λυ­τι­κό πρό­γραμ­μα πρέ­πει να θέτει υψη­λές προσ­δο­κί­ες για κάθε παιδί, ανε­ξάρ­τη­τα από την κοι­νω­νι­κή του θέση. Είναι η κλα­σι­κή νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη συ­ντα­γή που, όπου εφαρ­μό­στη­κε στην ακραία της μορφή (ΗΠΑ και Με­γά­λη Βρε­τα­νία), έχει κα­τα­στρο­φι­κές συ­νέ­πειες για τους μα­θη­τές.

Τα υπό­λοι­πα είναι ανα­με­νό­με­να. Αξιο­λό­γη­ση των εκ­παι­δευ­τι­κών με δυ­να­τό­τη­τα μιας «δια­δρο­μής δια­κο­πής της απα­σχό­λη­σης των αδύ­να­μων εκ­παι­δευ­τι­κών» για να είναι απο­τε­λε­σμα­τι­κά τα σχέ­δια βελ­τί­ω­σης των σχο­λεί­ων, διευ­θυ­ντής από­λυ­τος άρχων που θα προ­σλαμ­βά­νει κα­θη­γη­τές και το προ­σω­πι­κό του σχο­λεί­ου, θα πα­ρα­κο­λου­θεί τον εκ­παι­δευ­τι­κό την ώρα του μα­θή­μα­τος, θα κα­ταρ­τί­ζει τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό του «απο­κε­ντρω­μέ­νου» σχο­λεί­ου. Αλλά και 5ε­τείς συμ­βά­σεις σε ανα­πλη­ρω­τές αντί για μό­νι­μους διο­ρι­σμούς.

Το νέο νο­μο­σχέ­διο για την παι­δεία

Στην πα­ρα­πά­νω κα­τεύ­θυν­ση κι­νεί­ται και το νέο νο­μο­σχέ­διο για την παι­δεία. Θε­τι­κή είναι η κα­τάρ­γη­ση του Π.Δ. 152/2013 και των αντί­στοι­χων νόμων για την αξιο­λό­γη­ση των εκ­παι­δευ­τι­κών, νο­μο­θε­τή­μα­τα που όμως είχαν έτσι κι αλ­λιώς κα­τα­στεί ανε­νερ­γά από τους αγώ­νες του εκ­παι­δευ­τι­κού κι­νή­μα­τος. Επί­σης το γε­γο­νός ότι δεν υπάρ­χει ρητή ανα­φο­ρά σε ατο­μι­κή αξιο­λό­γη­ση των εκ­παι­δευ­τι­κών της τάξης. Εδώ όμως τε­λειώ­νουν τα καλά νέα. Όλο το υπό­λοι­πο νο­μο­σχέ­διο είναι μια προ­σπά­θεια να υλο­ποι­η­θούν οι μνη­μο­νια­κές πε­ρι­κο­πές στην εκ­παί­δευ­ση και να ει­σα­χθεί η «κουλ­τού­ρα» της αξιο­λό­γη­σης, μέσω της αξιο­λό­γη­σης των στε­λε­χών και της αξιο­λό­γη­σης της σχο­λι­κής μο­νά­δας.

Δη­μιουρ­γού­νται τα Πε­ρι­φε­ρεια­κά Κέ­ντρα Εκ­παι­δευ­τι­κού Σχε­δια­σμού (ΠΕΚΕΣ) που, με ρόλο μι­κρών υπουρ­γεί­ων παι­δεί­ας, θα εξει­δι­κεύ­ουν την εκ­παι­δευ­τι­κή πο­λι­τι­κή σε επί­πε­δο πε­ρι­φέ­ρειας, συ­γκε­ντρώ­νο­ντας πλή­θος αρ­μο­διο­τή­των. Θα λει­τουρ­γή­σουν στην κα­τεύ­θυν­ση της «απο­κέ­ντρω­σης» του εκ­παι­δευ­τι­κού συ­στή­μα­τος. Θα απο­τε­λέ­σουν τα βα­σι­κά όρ­γα­να αξιο­λό­γη­σης των σχο­λι­κών μο­νά­δων και των εκ­παι­δευ­τι­κών.

Πλή­θος υπο­στη­ρι­κτι­κών δομών αντι­κα­θί­στα­νται από τα Κέ­ντρα Εκ­παι­δευ­τι­κής και Συμ­βου­λευ­τι­κής Υπο­στή­ρι­ξης (ΚΕΣΥ) και τα Κέ­ντρα Εκ­παί­δευ­σης για την Αει­φο­ρία ΚΕΑ. Αυτό γί­νε­ται στην κα­τεύ­θυν­ση της πε­ρι­στο­λής του κό­στους και σε βάρος βέ­βαια της υπο­στή­ρι­ξης των σχο­λι­κών μο­νά­δων. Η κα­τάρ­γη­ση μά­λι­στα των ΚΕ­ΠΛΗ­ΝΕΤ, που είχαν στην ευ­θύ­νη τους τη στή­ρι­ξη των δι­κτύ­ων και των ανα­γκών των σχο­λεί­ων στην πλη­ρο­φο­ρι­κή, θα οδη­γή­σει πι­θα­νό­τα­τα στην άμεση πα­ρά­δο­ση του τομέα αυτού στους ιδιώ­τες και τους ερ­γο­λά­βους. Η ει­δι­κή αγωγή είναι το πρώτο θύμα των συγ­χω­νεύ­σε­ων. Επι­πλέ­ον ο σύλ­λο­γος δι­δα­σκό­ντων κα­λεί­ται να δια­χει­ρι­στεί τη λει­τουρ­γία του σχο­λεί­ου με τη μι­κρό­τε­ρη δυ­να­τή υπο­στή­ρι­ξη.

Οι Ομά­δες σχο­λεί­ων ει­σά­γουν τη λο­γι­κή της «κι­νη­τι­κό­τη­τας» τόσο των εκ­παι­δευ­τι­κών όσο και των μα­θη­τών. Ανοί­γει ο δρό­μος στη με­τα­φο­ρά της ορ­γα­νι­κής στην ομάδα σχο­λεί­ων, κά­νο­ντας κα­νό­να την κι­νη­τι­κό­τη­τα.

Η αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση και η αξιο­λό­γη­ση της σχο­λι­κής μο­νά­δας (συλ­λο­γι­κός προ­γραμ­μα­τι­σμός και ανα­τρο­φο­δο­τι­κή απο­τί­μη­ση του εκ­παι­δευ­τι­κού έργου ονο­μά­ζε­ται) ει­σά­γο­νται με το νο­μο­σχέ­διο και οδη­γούν στην κα­τη­γο­ριο­ποί­η­ση των σχο­λεί­ων. Ο ρόλος του συλ­λό­γου δι­δα­σκό­ντων είναι απλά να νο­μι­μο­ποι­ή­σει δια­δι­κα­σί­ες που του έχουν επι­βλη­θεί εξω­τε­ρι­κά. Το 30ωρο δε θα επαρ­κεί για να υλο­ποι­η­θεί η απί­στευ­τη γρα­φειο­κρα­τία που θα απαι­τη­θεί. Μαζί μά­λι­στα με την υπο­χρε­ω­τι­κή αξιο­λό­γη­ση των προϊ­στα­μέ­νων ανοί­γει διά­πλα­τα ο δρό­μος για την αξιο­λό­γη­ση πολύ σύ­ντο­μα όλων των εκ­παι­δευ­τι­κών, όπως άλ­λω­στε το επι­θυ­μεί και ο ΣΕΒ!

Η απόρ­ρι­ψη του νέου νο­μο­σχε­δί­ου για την εκ­παί­δευ­ση είναι κα­θή­κον του εκ­παι­δευ­τι­κού κι­νή­μα­τος. Και παρά τις τρι­κλο­πο­διές που βά­ζουν οι πα­λιές και νέες πα­ρα­τά­ξεις του μνη­μο­νια­κού τόξου (ΔΑΚΕ, ΠΕΚ, ΣΥΝΕΚ) στην προ­σπά­θειά τους να εμπο­δί­σουν τις αντι­δρά­σεις του κλά­δου στην αξιο­λό­γη­ση και στις αντιεκ­παι­δευ­τι­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις (όπως έκα­ναν και στην τε­λευ­ταία συ­νέ­λευ­ση των προ­έ­δρων των ΕΛΜΕ), η αντί­στα­ση στον νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο κα­τή­φο­ρο της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ήδη ξε­κι­νή­σει.

 

Ει­δι­κή Αγωγή
Ένα από τα πιο βα­σι­κά ση­μεία, όπου οι αλ­λα­γές που προ­ω­θού­νται φαί­νο­νται πιο έντο­να, είναι στον τομέα της Ει­δι­κής Αγω­γής.  Εν­σω­μα­τώ­νο­ντας την αντί­λη­ψη ότι η ανα­πη­ρία είναι μια κοι­νω­νι­κή κα­τα­σκευή, δεν δί­νε­ται η έμ­φα­ση που χρειά­ζε­ται στους στό­χους και τον προ­σα­να­το­λι­σμό που πρέ­πει να ση­μα­το­δο­τεί η ει­δι­κή εκ­παί­δευ­ση. Σύμ­φω­να με αυτό, οι μα­θη­τές πρέ­πει να υπο­στη­ρί­ζο­νται εντός του γε­νι­κού σχο­λεί­ου σε τρία επί­πε­δα και αν τα απο­τε­λέ­σμα­τα της υπο­στή­ρι­ξης δεν είναι τα ανα­με­νό­με­να, τότε οι μα­θη­τές πα­ρα­πέ­μπο­νται σε εξω­τε­ρι­κό φορέα αξιο­λό­γη­σης. Η κα­τάρ­γη­ση των δομών ει­δι­κής αγω­γής και εκ­παί­δευ­σης (των λε­γό­με­νων ΚΕΔΔΥ) και η με­τα­φο­ρά τους στα ΚΕΣΥ εξα­φα­νί­ζει εντε­λώς τη λει­τουρ­γία της διά­γνω­σης.

Η δη­μιουρ­γία μιας κε­ντρι­κής υπερ­δο­μής, καθώς κε­ντρι­κο­ποιού­νται και συ­μπυ­κνώ­νο­νται πολ­λές αρ­μο­διό­τη­τες, κρί­νε­ται προ­βλη­μα­τι­κή, καθώς θα υπάρ­χει με­γα­λύ­τε­ρη ενα­σχό­λη­ση με διοι­κη­τι­κά ζη­τή­μα­τα και λι­γό­τε­ρο με εκ­παι­δευ­τι­κά. Διότι μια τέ­τοια δομή, που έχει τε­χνο­κρα­τι­κό και διοι­κη­τι­κό σχε­δια­σμό, απέ­χει πολύ από τον παι­δα­γω­γι­κό ρόλο και την άμεση εφαρ­μο­γή εκ­παι­δευ­τι­κών πα­ρεμ­βά­σε­ων σε πραγ­μα­τι­κό χρόνο προς όφε­λος των πραγ­μα­τι­κών ανα­γκών των μα­θη­τών. Το βάρος ρί­χνε­ται υπο­τί­θε­ται στη συμ­βου­λευ­τι­κή υπο­στή­ρι­ξη, που όμως δεν γί­νε­ται από γρα­φεία και με επι­σκέ­ψεις. Η κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή πρό­θε­ση της κυ­βέρ­νη­σης είναι η με­τα­τό­πι­ση της συ­νο­λι­κό­τε­ρης ευ­θύ­νης για την ει­δι­κή αγωγή από την πο­λι­τεία στον εκ­παι­δευ­τι­κό, που συ­νε­χώς θα αξιο­λο­γεί­ται για τον σχε­δια­σμό και την υλο­ποί­η­ση των δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νων ανα­λυ­τι­κών προ­γραμ­μά­των και τη δια­χεί­ρι­ση των όποιων προ­βλη­μά­των προ­κύ­πτουν με τις υπο­στη­ρι­κτι­κές δομές να εξαϋ­λώ­νο­νται.

Σε ένα τοπίο συ­νε­χούς φτω­χο­ποί­η­σης, με την έλ­λει­ψη δη­μό­σιων δομών, με ανύ­παρ­κτες προ­σλή­ψεις μό­νι­μου προ­σω­πι­κού, που έχει ανά­γκη η ει­δι­κή αγωγή, και τον αχαρ­το­γρά­φη­το μα­θη­τι­κό πλη­θυ­σμό, με μη­δε­νι­κές επι­μορ­φώ­σεις, η συ­νο­λι­κή ευ­θύ­νη και άρα αξιο­λό­γη­ση του συ­νό­λου της εκ­παι­δευ­τι­κής πο­λι­τι­κής για την ει­δι­κή αγωγή πέ­φτει πάνω στον εκ­παι­δευ­τι­κό.

 

Προ­σχο­λι­κή Αγωγή
Το δεύ­τε­ρο στοι­χείο το οποίο απο­δει­κνύ­ει την επι­δί­ω­ξη της κυ­βέρ­νη­σης για τη στα­δια­κή με­τα­τρο­πή της δη­μό­σιας εκ­παί­δευ­σης σε εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νη ζώνη είναι το Νο­μο­σχέ­διο για το Πα­νε­πι­στή­μιο Δυ­τι­κής Ατ­τι­κής και ιδιαί­τε­ρα το άρθρο 33 που αφορά στην Προ­σχο­λι­κή Αγωγή.

Η Δί­χρο­νη Υπο­χρε­ω­τι­κή Προ­σχο­λι­κή Αγωγή σε όλη τη χώρα χωρίς δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις είναι πρώτα και κύρια μία παι­δα­γω­γι­κή και κοι­νω­νι­κή ανα­γκαιό­τη­τα που αφορά την ανά­πτυ­ξη, εκ­παί­δευ­ση και δια­παι­δα­γώ­γη­ση του παι­διού και πα­ράλ­λη­λα δί­καιο αί­τη­μα που βρί­σκε­ται στην προ­με­τω­πί­δα των διεκ­δι­κή­σε­ων του εκ­παι­δευ­τι­κού και γο­νεϊ­κού κι­νή­μα­τος. Στην αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση και στην πα­ρά­γρα­φο 3 του άρ­θρου 33 ανα­φέ­ρε­ται ότι ξε­κι­νά­ει η στα­δια­κά εφαρ­μο­γή της 2χρο­νης Υπο­χρε­ω­τι­κής Προ­σχο­λι­κής Αγω­γής στα Νη­πια­γω­γεία.

Στην ουσία, όπως ανα­φέ­ρουν, τα προ­νή­πια θα εντάσ­σο­νται στα νη­πια­γω­γεία, εφό­σον εκτι­μη­θούν δύο βα­σι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις: η ύπαρ­ξη εκ­παι­δευ­τι­κών και υλι­κο­τε­χνι­κών προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων.

Από την πρώτη στιγ­μή της ανα­κοί­νω­σης του νο­μο­σχε­δί­ου υπάρ­χει μια «υπο­νό­μευ­ση» από την ίδια την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή, η οποία την ίδια ώρα που «θε­σμο­θε­τεί» την κα­θο­λι­κό­τη­τα και την υπο­χρε­ω­τι­κό­τη­τα του νο­μο­σχε­δί­ου, δεν προ­βλέ­πει καμία δα­πά­νη για την εφαρ­μο­γή του (μό­νι­μοι διο­ρι­σμοί, κτη­ρια­κές υπο­δο­μές). Την ίδια στιγ­μή συ­ντη­ρεί ένα πα­ράλ­λη­λο δί­κτυο νη­πια­γω­γεί­ων και παι­δι­κών σταθ­μών για τα προ­νή­πια, διότι δεν είναι δυ­να­τή η υλο­ποί­η­σή τους σε πολ­λούς Δή­μους .

Η υλο­ποί­η­ση του αι­τή­μα­τος αυτού με­τα­φέ­ρε­ται σε βάθος τριε­τί­ας και συν­δέ­ε­ται άμεσα με τις δυ­να­τό­τη­τες των Δήμων να το υπο­στη­ρί­ξουν με δομές και γι’ αυτό θε­σμο­θε­τεί­ται η συμ­με­το­χή των Δη­μάρ­χων σε γνω­μο­δο­τι­κή επι­τρο­πή. Είναι επί­σης απο­κα­λυ­πτι­κό ότι στην αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση προ­βλέ­πε­ται μη­δε­νι­κή δα­πά­νη για την υλο­ποί­η­ση του προ­γράμ­μα­τος!

Το εκ­παι­δευ­τι­κό κί­νη­μα πρέ­πει να συ­νε­χί­σει τον αγώνα του για το δί­χρο­νο δη­μό­σιο νη­πια­γω­γείο, χωρίς να υπο­χω­ρεί στα συμ­φέ­ρο­ντα των Δήμων και της ΚΕΔΕ που αντι­δρούν, αλλά και των ιδιω­τών που κερ­δο­σκο­πούν. Αλλά δεν μπο­ρού­με να το υπο­στη­ρί­ξου­με μόνοι μας. Χρεια­ζό­μα­στε ένα ενιαίο, ενω­τι­κό μέ­τω­πο ερ­γα­ζο­μέ­νων στην εκ­παί­δευ­ση, γο­νιών και μα­θη­τών, που θα ορ­γα­νώ­σει τους επό­με­νους αγώ­νες για ένα σχο­λείο που θα αντα­πο­κρί­νε­ται στις μορ­φω­τι­κές ανά­γκες των μα­θη­τών μας και θα υπε­ρα­σπί­ζε­ται τα μορ­φω­τι­κά δι­καιώ­μα­τα των μα­θη­τών και τα ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα των εκ­παι­δευ­τι­κών.

/rproject.gr