Για τους μαθητές μου και τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις:
“Μπήκα” 75ος στην σχολή της έκτης μου επιλογής με την τρίτη φορά.
Στην πρώτη προσπάθεια, την πρώτη χρονιά, διάβαζα σαν πυροβολημένος, στερήθηκα εξόδους, ξενύχτισα, εξαφανίστηκα από προσώπου γης, είχα πρόγραμμα.
Πήρα τα τέτοια μου
Σπύρος Σιάτρας
Την δεύτερη φορά, δεν διάβασα Χριστό, με είχαν φάει τα γκομενιλίκια και τα συγκροτήματα. Παράλληλα έβγαζα και μια σχολή Ηλεκτρονικών, έφτιαχνα πειρατικούς σταθμούς, αγόραζα βινύλια και κόμικς, έκανα εκπομπές με έναν φίλο ως “Α30” και περίμενα “επίσημη” αναγνώριση από τον “267”.
Φυσικά στις εξετάσεις, ξαναπήρα τα τέτοια μου.
Την τρίτη φορά, διάβασα τέσσερις μέρες κάθε μάθημα με 2 ώρες ύπνο την μέρα, διάβαζα ακόμη και στην τουαλέτα, έλυσα 3 από τα 4 θέματα μαθηματικών με τριγωνομετρία αντί με άλγεβρα, μου βάλανε “μισό” (0,5) επειδή η τριγωνομετρία λέει, δεν ήταν στην διδαχθείσα ύλη εκείνη την χρονιά (ε, και;; πόσο μαλάκες ρε, πόσο;;;), αλλά οι λύσεις άρεσαν και δημοσιεύτηκαν και στο μαθηματικό περιοδικό “Ευκλείδης”…
Στην δε Κοινωνιολογία, στο τετραδιάκι των εξετάσεων, τράβηξα κάτι αναλυσάρες και αναφορές με παραδείγματα, που άφησα άγραφες μόνο 3 γραμμές για να υπογράψουν οι επιτηρητές. Περίμενα στο νερό ένα δεκαοκτάρι, βαθμολογήθηκα με “12”.
Εκείνη την χρονιά “πέρασα”
Ευτυχώς όχι στην Κοινωνιολογία που κυνηγούσα, γιατί ακόμη άνεργος θα ήμουν…
Με λίγα λόγια, και στερήθηκα, και πρόγραμμα είχα, και απέτυχα (δις) και τα έγραψα στα παλιά μου τα παπούτσια, και στεναχωρήθηκα και μπινελίκια έριξα και χάρηκα. Όλα έπαιξαν.
Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει όταν…
Αρκεί να μην το βάζετε κάτω και να τεστάρετε τον εαυτό σας για το τι γουστάρει να κάνει και πως ψιλοφαντάζεστε πως θα θέλατε να σας δείτε μετά από 10, 15, 20 χρόνια. (Όχι πως έχει κάποια σιγουριά αυτό, αλλά βάζει κάποιες αρχικές βάσεις για να ξεκαθαρίσετε κάποια πράγματα και για κίνητρο)
Μην τρελαίνεστε με την “επιτυχία” και την κάνετε “θεό”, ρίξτε μια ματιά γύρω σας και δείτε πόση ξεφτίλα και δυστυχία παίζει, πόσοι “επιτυχημένοι” είναι για φάπες και μπουνίδια και φτύσιμο δίχως έλεος.
Πολλούς από αυτούς τους βλέπετε στις τηλεοράσεις να έχουν “άποψη” και “κύρος” (μη χέσω…), ίσως και να έχετε αγοράσει και κάποιο βιβλίο τους…
Μετά, κοιτάξτε πόσο όμορφος έχω γίνει με τα χρόνια…
Όλα καλά θα πάνε.
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο…
*Arti: Διάβασα για τον μαθητή από την Κρήτη, που έφυγε «από άγχος», και είπα να στείλω στα παιδιά αυτό το κείμενο του Σπύρου Σιάτρα (2016) χωρίς την άδειά του
artinews.gr
