Nα βρει κανείς σήμερα λέξεις που να εκφράζουν τη συνοχή της κοινότητας δεν είναι εύκολο -οι περισσότερες αιμορραγούν όταν εκστομίζονται, πρωταγωνίστριες, θαρρείς, σε αρχαία ελληνική τραγωδία. Προτιμότερη είναι η σιωπή, ειδικά όταν διαβαίνεις πύλες νοσοκομείου και βλέπεις γύρω σου την κατήφεια και βλέμματα απλανή, κυρίως από τους συνοδούς των ασθενών. Μετά και την κήρυξη του δεύτερου λοκντάουν, αν δεν έχεις κάνει τεστ για τον κορονοϊό, δεν μπορείς να διαβείς αυτές τις πύλες -δικαίως, σωστά, αλλά οδυνηρό.
Γιώργος Σταματόπουλος
Επιστρατεύονται τότε λέξεις που είναι ξεχασμένες, λέξεις κοινές οι οποίες έχουν χάσει τη σημασία τους, την πρωταρχική, εννοείται, όπως είναι η ταραχή λ.χ., η αγωνία, η λαχτάρα, η ίασις, η υγεία. Διαφορετικά προφέρονται από τους ανθρώπους που δεν είναι περιτριγυρισμένοι από αυτές και εντελώς άλλη χροιά αποκτούν όταν εκείνος που τις αφήνει να βγουν από τη στοματική του κοιλότητα δονείται και ταράσσεται από αυτή την έξοδο. Είναι λογικό επόμενο να αρνείται να ακούσει τις παλιλλογίες των ειδικών περί τον ιό και τη διασπορά του, αναγκασμένος όμως να τηρεί τα μέτρα που αυτοί οι ειδικοί προτείνουν στην κυβέρνηση και αυτή με τη σειρά της τα επιβάλλει στο πόπολο· καλά κάνει η κυβέρνηση, αλλά δεν το κάνει καλά.
Οι λέξεις αυτές σε εξουθενώνουν μεν, σε παρηγορούν δε διότι περιμένεις το καλό άγγελμα, την καλή πορεία προς την ίαση. Μερικές φορές μουδιάζεις σύγκορμος, σαν να είσαι ο ίδιος στον θάλαμο της θεραπείας, έτσι που δυσκολεύουν τα πράγματα στο να είσαι δίπλα στον αγαπημένο σου, στην αγαπημένη σου. Ετσι νιώθοντας δεν αντέχεις τον φτηνό αντιπολιτευτικό λόγο καθώς και την άτολμη κυβερνητική πολιτική -ζητάς κάτι ουσιαστικό, κάτι που να υπερβαίνει την ιλαρότητα της ιδεολογικής τάχα σύγκρουσης, κάποιον σοβαρό λόγο για την αντιμετώπιση, όχι μόνο του ιού αλλά και των άλλων πλείστων ασθενειών που πλήττουν τους ανθρώπους.
Πραγματικά είναι λυπηρό να ακούς το ένα και το άλλο από στόματα ειδικών είτε ανεύθυνων πολιτικών. Ευτυχώς τα ξεχνάς εντελώς όταν βλέπεις να απλώνεται στο πρόσωπο του ασθενή [πρόσωπο: ίσον όλο του το σώμα] χαμόγελο -το χαμόγελο της νίκης (!), της αισιόδοξης προοπτικής [και έκβασης]. Δεν είναι μόνο ο κορονοϊός που βασανίζει τους ανθρώπους, γι’ αυτό ας μην είμαστε εμμονικοί. Τι ξέρουμε τι συμβαίνει στους άλλους ασθενείς, που δίνουν αγώνα για την πλήρη ίασή τους, για την έξοδό τους από τους θαλάμους του πόνου και της ομίχλης; Καλά τα μεγάλα λόγια, καλές και οι προσπάθειες να αποτραπεί η διασπορά του ιού, υπάρχουν όμως και άλλα κατεπείγοντα στα νοσοκομεία, μη διαταραχτεί η μέριμνα και φροντίδα για τους άλλους πάσχοντες.
Με λίγα λόγια: οι λέξεις να επαναποκτήσουν την αρχική τους σημασία -αυτό φαντάζει εκ των ων ουκ άνευ. Είπαμε: να μη διαταραχτεί η ισορροπία του εθνικού συστήματος υγείας -εάν ποτέ υπήρξε αυτή η ισορροπία. Φιλελευθερισμός και ΕΣΥ: λέξεις αντίθετες, αντίπαλες, δυστυχώς.
w.efsyn.gr/
Σχόλια (0)