«Η εξουσία βασίζεται στην επιμονή και η επιμονή δεν είναι ποτέ τόσο εύθραυστη όσο τη στιγμή του μεγαλύτερου θριάμβου της»
Ίταλο Καλβίνο, «Ένας βασιλιάς αφουγκράζεται»
Είναι εδώ και ένας μήνας που δεκάδες άνθρωποι του θεάτρου επιμένουν πως δεν είναι μόνο οι επώνυμοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες του ελεύθερου θεάτρου που είχαν στο παρελθόν και συνεχίζουν έως σήμερα κάποιοι από αυτούς, να ασκούν βία, ψυχολογική, σωματική ακόμα και σεξουαλική σε νέους ηθοποιούς γυναίκες και άνδρες, προβαίνοντας σε κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης τους στους θιάσους και στα ΜΜΕ, ασκώντας εργασιακή βία εκτός όλων των άλλων και εναντίον συναδέλφων τους νεώτερων ή και λιγότερο επώνυμων από τους ίδιους.
Που φωνάζουν και φωτογραφίζουν τον Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου στις καταγγελίες τους.
Τα κανάλια κανένα πρόβλημα δε είχαν να κατονομάσουν τον Γιώργο Κιμούλη για «εργασιακό και ψυχολογικό bulling» των συμπρωταγωνιστριών του στη σκηνή και μάλιστα μπροστά στα μάτια όλου του θιάσου.
Επίσης κανένα πρόβλημα δεν είχαν να παρουσιάζουν τις κατηγορίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεις από τους Κώστα Σπυρόπουλο, Π. Φιλιππίδη και Π. Χαϊκάλη και να φιλοξενούν τα θύματά τους στις εκπομπές τους, ανεξάρτητα εάν οι κατηγορίες αφορούσαν ή όχι παραγραμμένες ποινικά πράξεις και καλά έκαναν.
Το ίδιο έπραξαν και για άλλα θύματα σεξουαλικών εγκλημάτων σε άλλους χώρους, κυρίως του αθλητισμού.
Εκεί που η σιωπή τους μοιάζει ένοχη είναι σε ό,τι αφορά περιπτώσεις γνωστών δημοσιογράφων. Αλλά το άρθρο αυτό δεν προτίθεται ν’ ασχοληθεί με αυτό το θέμα, τουλάχιστον προσώρας.
Τα πράγματα όμως περιπλέκονται πολύ σε ό,τι αφορά στις καταγγελίες κατά του πρώην Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και την προσπάθεια της Υπουργού Πολιτισμού αλλά και του Μαξίμου αρχικά να συσκοτίσουν τα πράγματα και τα γεγονότα και κατόπιν εφόσον «ο κόσμος όλος βοούσε», να γίνει δεχτεί η παραίτηση του κου Λιγνάδη για λόγους …ευθιξίας του ιδίου και όχι γιατί η πολιτική ηγεσία είχε κάτι να του προσάψει!!!
Όμως τα ΜΜΕ συνεχίζουν έως σήμερα να αντιμετωπίζουν το όνομα του Δ. Λιγνάδη ως taboo.
Την Πέμπτη όμως 18/02/20202, εμφανίστηκε το πιο δημοφιλές hashtag στο instagram και το twitter:
#Nomoremendoni: Οι καλλιτέχνες ζητούν την άμεση παραίτηση της Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη για την υπόθεση Λιγνάδη.
Αρχικά το υπογράφουν οι Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Μάριος Αθανασίου, Γιώργος Χρανιώτης , Ευγενία Σαμαρά, Πέτρος Λαγούτης, ο σκηνοθέτης της ταινίας και σειράς «Έτερος Εγώ», Σωτήρης Τσαφούλιας.
Η Κλέλια Ρέμεση προβαίνει σε οργισμένες αναρτήσεις κατά της Υπουργού στο διαδίκτυο στηρίζοντας τα θύματα, ζητώντας την παραίτησή της και προειδοποιώντας «ο χαμένος τα παίρνει όλα». Το ίδιο και η Ναταλία Ρασσούλη, o Γιάννης Στάνκογλου, η Χρύσα Ρώπα, η Τάνια Τσανακλίδου δηλώνει ότι «η Υπουργός μολύνει τον χώρο» και έπεται συνέχεια.
Ταυτόχρονα καταγγελίες για πιέσεις και εκβιασμούς στα θύματα και τους υποστηρικτές τους έρχονται όλο και περισσότερο στην επιφάνεια.
Κυρίως εναντίον αυτών που κατέθεσαν στον εισαγγελέα επωνύμως και εναντίον όσων βγήκαν δημόσια να τους υποστηρίξουν.
Ένας κύκλος πιέσεων και εκβιασμών από κάποιους που είτε ανήκουν στο «κράτος» είτε όχι, λειτουργούν ως παρακρατική συμμορία.
Οργισμένες αναρτήσεις κατά της Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη δημοσίευσε στο Instagram ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης, ο οποίος την κατηγορεί ότι λέει ψέματα ότι δήθεν δεν γνώριζε τον κ. Λιγνάδη πριν την τοποθέτησή του στο Εθνικό Θέατρο και στηρίζεται σε κείμενο του Κώστα Γεωργουσόπουλου στα «Νέα», στο οποίο αναφέρεται ότι η Λίνα Μενδώνη και ο Δημήτρης Λιγνάδης γνωρίζονται από το 2012 – 13, όταν η ίδια ήταν Γ.Γ Πολιτισμού και ο Κ. Γεωργουσόπουλος δεν είχε ανανεώσει τη σύμβασή του Λιγνάδη μετά από σοβαρές καταγγελίες εις βάρος του».
Σημειώνεται ότι ο Δ. Λιγνάδης είχε εκδιωχθεί και από την σχολή θεάτρου «Ίασμος», καθώς, σύμφωνα με το protothema.gr, επέδειξε ανάρμοστη συμπεριφορά έναντι των σπουδαστών της σχολής που είχε ιδρύσει ο αείμνηστος Βασίλης Διαμαντόπουλος.
Αντίθετα όπως δημοσιεύτηκε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ο κ. Μπαμπινιώτης είχε ενθουσιωδώς συγχαρεί τον Κ. Λιγνάδη για την πρόσληψή του ως Διευθυντής του Εθνικού θεάτρου, όχι ως απλώς γνωστός και του ίδιου περιβάλλοντος αλλά και ως παλιοί συνεργάτες στο Αρσάκειο!!!
Συγκεκριμένα, στις 19 Αυγούστου 2019 ο κ. Μπαμπινιώτης είχε δώσει συγχαρητήρια «στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στη Λίνα Μενδώνη που δίνουν την ευκαιρία στον άξιο Δημήτρη Λιγνάδη να δείξει τις δημιουργικές ικανότητές του στη θέση τού καλλιτεχνικού διευθυντή τού Εθνικού μας Θεάτρου».
Είναι αλήθεια ότι ένα περίεργο παζλ δημιουργείται με τις ψηφίδες που έρχονται συνέχει στην επιφάνεια.
Συγκεκριμένα το τελευταίο διάστημα, είδαν το φως της δημοσιότητας καταγγελίες για τα πεπραγμένα του τέως διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου την περίοδο που ήταν υπεύθυνος της θεατρικής ομάδας του Αρσακείου. Και όχι μόνο.
Ερωτηματικά γεννά και η στάση του σχολείου απέναντι στις καταγγελίες.
Συγκεκριμένα, καταγγελία μαθήτριας του Αρσακείου κάνει λόγο για παρενόχλησή της από τον Δημήτρη Λιγνάδη, όταν ήταν 16 χρονών, την σχολική χρονιά 1990-91. Άλλες μαθήτριες του Αρσακείου σε προσωπικές αναρτήσεις έχουν αναφέρει, λιγότερο ή περισσότερο συγκαλυμμένα, ότι υπήρχαν ζητήματα, υπονοώντας μάλιστα συγκάλυψη περιστατικών από τη διοίκηση του σχολείου.
Η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία και το ΔΣ του Αρσακείου δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμα για τις καταγγελίες.
Πρόεδρος του ΔΣ της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας «Αρσάκεια – Τοσίτσεια Σχολεία» είναι ο καθηγητής, πρώην πρύτανης και Υπουργός Παιδείας Γεώργιος Μπαμπινιώτης.
Ο καθηγητής είναι γνωστός για τις δημόσιες παρεμβάσεις του σε πολλά θέματα, λαλίστατος γλωσσαμύντορας, όχι όμως στα θέματα που αφορούν σε καταγγελίες για αποπλάνηση ή ακόμα κακοποίησης ανηλίκων και δη μαθητών του Αρσακείου που τυγχάνει να διατελεί πρόεδρος.
Μια δε παλιότερη υπόθεση που αφορά στο στενό του οικογενειακό περιβάλλον ήλθε και πάλι στην επικαιρότητα, ρίχνοντας κι άλλες σκιές στο στρατόπεδο των «αρίστων», των «αρχαιολατρών», των «πλαστικών παρθενώνων» και της «ελληνικής παιδείας».
Σημειώνουμε δε ότι στο Β΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού διδάσκει και ο Γιάννης Λιγνάδης, αδερφός του Δημήτρη Λιγνάδη ως φιλόλογος.
Την ίδια στιγμή ρεπορτάζ του Mega που φωτογραφίζει τον Δ. Λιγνάδη, αποκαλύπτει ότι οι Αρχές είχαν ερευνήσει τον Μάιο του 2012 υπόθεση καταγγελλόμενης παιδεραστίας με πρωταγωνιστή το συγκεκριμένο άνθρωπο της τέχνης.
Το 2002 λαμβάνει χώρα το περιστατικό με το παρ’ ολίγον θανάσιμο μαχαίρωμα του Δ. Λιγνάδη μέσα στο σπίτι του, για το οποίο ο σκηνοθέτης δεν κατονόμασε το δράστη.
Ταυτόχρονα δημοσιεύτηκε κείμενο καταγγελία των Σπουδαστών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου για φαινόμενα εκφοβισμού και παρενοχλήσεων που προφανέστατα προκάλεσε πανικό τόσο στη διεύθυνση της Σχολής όσο και στο διδακτικό προσωπικό.
Κατόπιν μιας συνέλευσης με συμμετοχή των σπουδαστών, διδασκόντων και διεύθυνσης, δημοσιεύτηκε μία νέα επιστολή που «στρογγύλευε τα γεγονότα και μιλούσε για παρεξήγηση των γραφομένων και ατυχείς διατυπώσεις».
Κατόπιν των ανωτέρω ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Η προσπάθεια της Υπουργού Πολιτισμού αρχικά να απαλλάσσει προκαταβολικά τον Διευθυντή του Εθνικού από κάθε υποψία περί του «ήθους» του, κατόπιν να αποδέχεται την «οργισμένη παραίτησή του λόγω τοξικού κλίματος εναντίον του» και έως σήμερα με παραπλανητικές δηλώσεις και συνεντεύξεις να μην αναλαμβάνει καμία πολιτική τουλάχιστον ευθύνη για την ατυχή της αυτή επιλογή, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε σε μία διαδικασία τουλάχιστον προσπάθειας συγκάλυψης των όσων «φοβερών» καταγγέλλονται από τα θύματα που πλέον δεν είναι ανώνυμα.
Εν τω μεταξύ το θέμα έθεσαν προς συζήτηση στη βουλή τόσο η Αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και άλλα κόμματα
Επίσης γνωρίζουμε ότι έως σήμερα έχουν κατατεθεί τουλάχιστον δύο μηνύσεις στην Εισαγγελία, ενώ δύο από τα «θύματά του» έχουν μιλήσει δημόσια και επώνυμα.
Παρ’ όλα αυτά η θεσμική συγκάλυψη συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Στα ΜΜΕ δεν αναφέρεται το όνομα του, αλλά «ως γνωστός ηθοποιός – σκηνοθέτης» και από το Μαξίμου δίδονται με άγαρμπο τρόπο εντολές στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ιδίως στην ΕΡΤ, για αποσύνδεση του Πρωθυπουργού από το εν λόγω πρόσωπο, προσπάθεια που στον καιρό των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης εξελίσσεται σε φάρσα.
Και αυτό διότι οι φωτογραφίες υπάρχουν, οι δηλώσεις συνεχίζουν να υπάρχουν και επιπλέον αποκαλύπτεται ότι όχι μόνον ήταν φίλοι, αλλά και ότι παρέδιδε στον πρωθυπουργό μαθήματα ορθοφωνίας, ενώ είναι γνωστός ο αντιθεσμικός τρόπος που του ανατέθηκαν τα καθήκοντα του Διευθυντή του μεγαλύτερου Θεατρικού Οργανισμού της χώρας που τελεί υπό την εποπτεία του κράτους.
Αυτή η προσπάθεια μου έφερε στο νου την υπόθεση Επστάιν και τη φωτογραφία του με τον Τραμπ που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, μέχρι που την ανέσυραν μεγάλες εφημερίδες.
Αλλά αυτά γίνονται μόνο στην Αμερική. Εδώ βρισκόμαστε στη συντηρητική και θεοσεβούμενη Ελλάδα, όπου η Εκκλησία δεν έχει βγάλει κιχ για τα όσα τραγικά αποκαλύπτονται.
Και για να επανέλθουμε στην υπόθεση Λιγνάδη και να μην ξεχνιόμαστε: Στις 21 Μαΐου του 2019 παρουσιάζεται σε εκδήλωση ως ο νέος διευθυντής του Εθνικού και χαμογελώντας υπονοεί ότι αυτό θα συμβεί μόλις αλλάξει η πολιτική ηγεσία
Στις 25 Ιουνίου 2019 σε συνέντευξή του εκφράζει το ενδιαφέρον του για τη θέση του καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, αλλά τον προβληματίζει το πλαίσιο της διαδικασίας του διαγωνισμού, καθότι θέλει η θέση να του δοθεί με απευθείας ανάθεση.
«Γνωρίζουμε, δηλώνει σε αυτή τη χώρα και τη δουλειά και το βίο του άλλου. Αρκεί μια συνέντευξη και δεν χρειάζονται προσχηματικά αξιοκρατικές διαδικασίες, τύπου ΑΣΕΠ».
Ένα μήνα μετά τις εκλογές η Υπουργός Πολιτισμού κα Μενδώνη ανακοινώνει στη Βουλή την ανάκληση της προκήρυξης της θέσης του Διευθυντή με πρόσκληση ενδιαφέροντος, με αιτιολογία- μεταξύ των άλλων- λόγους δημοσίου συμφέροντος!
Προφανώς κάποια επιθυμία του κου Μητσοτάκη υλοποιούσε και όχι μόνο δική της.
Έτσι στις 13 Αυγούστου 2019μ και με συνοπτικές διαδικασίες, με απόφασή της, ο Δημήτρης Λιγνάδης ορίζεται ως καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.
Ταυτόχρονα η θεία της Μαρέβας Μητσοτάκη, Ερση Πίττα, αναλαμβάνει Αντιπρόεδρος και ταυτόχρονα διορίζεται στο Εθνικό και ο αδερφός του Ιωάννης Λιγνάδης, φιλόλογος, ως ηθοποιός!!!
Το περασμένο καλοκαίρι ο ίδιος ο πρωθυπουργός με τη σύζυγό του, εν μέσω πανδημίας και οικονομικής κρίσης, πέταξε με στρατιωτικό ελικόπτερο Σικούκ προκειμένου να παραβρεθούν στην πρεμιέρα των «Περσών» που σκηνοθετούσε ο εκλεκτός τους, την ώρα που ο στρατός ήταν σε επιφυλακή εξ αιτίας του Oruk Reis που έκοβε βόλτες στη Μεσόγειο.
Έγινε επίσης και μια άκομψη προσπάθεια να ξεπλυθεί το πρόσωπο από τον τηλεοπτικό σταθμό Star που έφερε μάλλον τα αντίθετα αποτελέσματα, ενώ εμφανίστηκαν και κάποια φαιδρά άρθρα από γνωστές πέννες εφημερίδων και ιστοσελίδων που προσπάθησαν να προσδώσουν μία «τραγική ποιητική νότα» στην προσωπικότητα του Δ. Λιγνάδη, ως να ήταν ένας «καταραμένος ποιητής» που ζούσε τα σκοτάδια του μέσα από τους ρόλους και το θεατρικό σύμπαν.
Όλα αυτά έχουν πέσει στο κενό.
Στο κενό του βλέμματος των θυμάτων του…Στην καταστροφή της ψυχής νέων, ακόμα και παιδιών.
Και οι καταγγελίες συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό.
Η Πρωτοβουλία Εργαζομένων στις Τέχνες/ Support Art Workers πήρε θέση με ανακοίνωσή της που μεταξύ άλλων στηλιτεύει και τον τρόπο διαδοχής του κ. Λιγνάδη, απαιτώντας εκδημοκρατισμό των Φορέων Πολιτισμού.
Μεταξύ άλλων σημειώνουν:
«Σκοτάδι ή φως;
Οι σοβαρότατες καταγγελίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και αφορούν σε περιστατικά άσκησης σωματικής, λεκτικής, ψυχολογικής βίας και παρενόχλησης, μήπως φανερώνουν ότι ο κλάδος του πολιτισμού είναι βουτηγμένος στην εκμετάλλευση, την παραβατική συμπεριφορά, το ψέμα, τη συγκάλυψη, την ανθρωποφαγία και τον ανταγωνισμό; Ή μήπως ότι τελικά ο κλάδος μας επιτέλους τολμά να κοιτάξει κατάματα και να ξεριζώσει παγιωμένες αντιλήψεις, νοσηρές συμπεριφορές, φορεμένα πρότυπα αλλά και ανθρώπους που συναντάμε σε όλο το βαθύ κράτος της ελληνικής κοινωνίας εδώ και δεκαετίες; Ανθρώπους που όχι απλώς δεν στάθηκαν αντάξιοι των θέσεων εξουσίας που κατείχαν αλλά, όπως φαίνεται, τις καπηλεύτηκαν με τρόπο που καταργεί θεμελιώδεις αρχές της κοινωνίας και της τέχνης.
Η στάση του ΥΠΠΟΑ στα πρόσφατα τεκταινόμενα στον χώρο του πολιτισμού είναι απολύτως συνεπής με την πολιτιστική πολιτική που έχει επιλέξει να χαράξει συνολικά. Αυτή του αποκλεισμού, της οικογενειοκρατίας, της αρχαιολατρίας, των απευθείας διορισμών, της ευθυνοφοβίας, της λογικής «όλα κάτω από το χαλάκι», και της σαφούς έλλειψης οποιουδήποτε οράματος για τον πολιτισμό γενικότερα».
Όμως το τσουνάμι των αποκαλύψεων κινδυνεύει να καλύψει κι άλλους περίοπτους χώρους.
Εβδομήντα επώνυμες καταγγελίες φοιτητών της ΑΣΚΤ ήρθαν στο φως και αφορούν σε γνωστό καθηγητή της Σχολής και τις απρέπειες στις οποίες προέβαινε.
Δημιουργήθηκε δε ειδική πλατφόρμα στο facebook για καταγγελίες και δημοσιοποιήθηκε ηλεκτρονικό ταχυδρομείο για άμεση και μυστική επικοινωνία των θυμάτων μεταξύ τους η οποία είναι η: protovoulia.katagrafon@protonmail.com
Μετά από όλα αυτά, μόλις την Πέμπτη έγινε γνωστό από το χώρο της Δικαιοσύνης, ότι εισαγγελικός λειτουργός φέρεται να έχει καλέσει τον πρόεδρο του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), Σπύρο Μπιμπίλα, προκειμένου να προσκομίσει τυχόν καταγγελίες ή αναφορές προς το Σωματείο, σχετικά με τον Δημήτρη Λιγνάδη. Ή κάτι αναγκάστηκαν να κινήσουν ή η προσπάθεια συγκάλυψης θα πάρει άλλες μορφές
Και μέσα σ’ όλα αυτά μετά τον σάλο που έχει ξεσπάσει, ο ξένος τύπος γράφει για τις σεξουαλικές παραβάσεις και τα θεμέλια που τρίζουν στο Εθνικό Θέατρο!
Κάτι λοιπόν πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της …Δανιμαρκίας που δε φαίνεται να μπορεί πλέον να ξεπλυθεί με όσες συνεντεύξεις Τύπου κι αν ανακοινώνει η Υπουργός καθότι «το να παραιτηθεί είναι λίγο πιά. Το να μην παραιτηθεί όμως είναι (πάρα)πολύ» όπως γράφτηκε εύστοχα.
Η πολιτική ευθύνη λοιπόν της κυβέρνησης είναι τεράστια και τη χρεώνεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Αυτή η ζοφερή κατάσταση, αυτή η εκπόρνευση της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής μέσα στους κύκλους της εξουσίας αλλά και της αστικής τάξης που έχει, πρέπει να δεχτούμε μολύνει και λαϊκά στρώματα, γιγαντώθηκε μέσα στις δεκαετίες 1990-2000. Σ’ αυτό, μοιραίο ρόλο έπαιξε η Ιδιωτική Τηλεόραση και τα πρότυπα που εξέπεμψε και κανονικοποίησε. Είναι θέματα που πολύ σοβαρά πρέπει να απασχολήσουν το σύνολο της κοινωνίας, αλλά και εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που ομνύουν στο όνομα της δημοκρατίας, της Αριστεράς, του σοσιαλισμού, της εργατικής τάξης.
Κρατάω όμως κάτι πολύ ελπιδοφόρο που αναδείχτηκε σ’ αυτήν την κατάσταση.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στις αποκαλύψεις έπαιξαν και παίζουν με πρωτόγνωρο πάθος και θάρρος, όχι οι εγνωσμένοι και προβεβλημένοι διανοούμενοι και καλλιτέχνες της «πρώτης γραμμής», αλλά νέοι και άνθρωποι που υπηρετούν τις τέχνες με τρόπο που οι άλλοι, αυτοί που πρωταγωνιστούν στα σκάνδαλα, κατά το κοινώς λεγόμενο «σνομπάρουν», καθότι δεν ανήκουν στον δήθεν «υψηλό τους θεατρικό και πνευματικό κόσμο».
Είναι οι καλλιτέχνες που γνωρίζουμε περισσότερο από τα σήριαλ της τηλεόρασης, αλλά όχι οι ακριβοπληρωμένοι.
Αυτοί λοιπόν δείχνουν μια ψυχική και ηθική δύναμη συγκλονιστική. Και αυτό αποτελεί ιδιαίτερο μάθημα για τους λεγόμενους «κοινωνικούς αγωνιστές».
Επίσης τώρα μας έγινε κατανοητό γιατί παρέμενε αναπάντητο το ερώτημα που διατυπώναμε συχνά τα δέκα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων: Μα πού είναι ο πνευματικός και καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας; Γιατί δεν αντιδρά στο ξεπούλημα, την εξαθλίωση των φτωχών, την ερημοποίηση;
Τώρα δυστυχώς ξέρουμε.
.kommon.gr
