H κυβέρνηση με τα τελευταία νομοσχέδια -Τσιάρα για τη συνεπιμέλεια, Βορίδη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και Χατζηδάκη για τα εργασιακά- προχωρεί ακάθεκτη προς την ολοκλήρωση της πλάγιας νομοθέτησης.
Γιώργος Σταματόπουλος
Πλάγια διότι μες στην πανδημία εκμεταλλεύτηκε τη λειψή συμμετοχή της αντιπολίτευσης και έκανε του κεφαλιού της [εφαρμογή του αντικοινωνικού σχεδίου της, εννοείται]. Προσθέτοντας την έως τούδε πολιτική των υπουργείων Πολιτισμού, Προστασίας του Πολίτη, Υγείας, Παιδείας, Οικονομικών, πολιτική που αποδιαρθρώνει τον διοικητικό μηχανισμό, αλλά κυρίως την ίδια την ελληνική κοινωνία, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο πίσω οδηγούμαστε· κυρίως συνειδητοποιεί τι εννοούσαν οι άγγελοι και φορείς (;) -αυτό κι αν είναι αστείο- της αριστείας, αυτοί που θα εξάλειφαν την εγκληματικότητα και θα έφερναν την τάξη και την ασφάλεια στη χώρα [και αντ’ αυτού φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε στους δρόμους, άσε που οι ένστολοι του Χρυσοχοΐδη επιδίδονται σε ασύστολη καταστολή όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούν τα δικαιώματά τους διαλύοντας κάθε συγκέντρωση].
Ανεπαρκείς ή ανίκανοι; Ανάξιοι; Μας έχουν που μας έχουν αποστεώσει, θα ήταν καλύτερα όμως αν ήσαν ικανοί -να το ευχαριστιόμασταν τουλάχιστον. Από καλού ξύλου καν απάγξασθαι, έλεγε ο οξυνούστατος και με διαβρωτικό χιούμορ Αριστοφάνης -αν είναι να κρεμαστείς, ας είναι τουλάχιστον από καλό ξύλο η κρεμάλα (αν είναι να σκοτωθείς στον πόλεμο, καλύτερα θα ήταν να έχεις έναν καλό στρατηγό). Το να υποφέρεις και να φταίνε γι’ αυτό μικροί και ανεύθυνοι πολιτικοί, ε, δεν μας περιποιεί τιμή. Τι να κάνεις -αεί τα πέρυσι βελτίω.
Βέβαια γίνεται αντιληπτό καθημερινά γιατί τόσα χρόνια ένιωθαν μειονεκτικά απέναντι στην Αριστερά και την ηγεμονία της στον πολιτισμό. Καλά έκαναν και ένιωθαν έτσι γιατί έτσι ήταν. Βλέπει κανείς τώρα ποιοι παρελαύνουν από τις «πολιτιστικές» εκπομπές και αμέσως γίνεται φανερό ότι οι άνθρωποι δεν τον «ήξεραν» ποτέ τον πολιτισμό, τους αρκούσε μια ελαφρολαϊκή νότα σε κάθε τέχνη -εξ ου και τα τσιμέντινα τερατουργήματα της Μενδώνη στην Ακρόπολη, η στάση της απέναντι στα προβλήματα των καλλιτεχνών και αρχαιολόγων και λοιπά. Δεν γίνεται λόγος για την ποιότητα στις εκπομπές λόγου (λόγου!) στην τηλεόραση αλλά και στις ψυχαγωγικές δήθεν εκπομπές. Πρέπει να κάνει κανείς τεράστιες προσπάθειες για να ακούσει έναν χαρούμενο, παιδαγωγικό ή ψυχαγωγικό ψίθυρο.
Ακάθεκτη πλέον η κυβέρνηση οδεύει προς ολοκλήρωση του έργου της, πιστή στην «ιδεολογία» της, που υπηρετεί το κεφάλαιο και την ίδια ώρα κάνει χρήση βίας στους εργατικούς αγώνες [ποιους αγώνες, αλλά τέλος πάντων]. Οι περισσότεροι στη Νέα Δημοκρατία εκφέρουν πλέον ανερυθρίαστα ακροδεξιό λόγο, νομίζουν δε ότι η θρησκευτική τους «ευλάβεια» τους απαλλάσσει από τον ακραίο συντηρητισμό τους, τον οποίο επιδεικνύουν ακόμη και μέσα στο Κοινοβούλιο. Χυδαίο παράδειγμα ο βουλευτής Λοβέρδος, ο οποίος, αν ξεστόμιζε το ίδιο σε ένα άλλο Κοινοβούλιο, θα πήγαινε την ίδια στιγμή σπίτι του, κλοτσηδόν μάλιστα. Εδώ οι βουλευτές σχεδόν συγκατένευσαν στον απερίγραπτα ανεπίτρεπτο λόγο του. Ηταν και δημοσιογράφος ώς πριν από δύο χρόνια. Ευδοκιμούν τέτοια άνθη στη δημοσιογραφία.
Να παραιτηθεί αυτός ο γίγαντας; Να ζητήσει δημόσια συγγνώμη; Α μπα.. Ευθιξία; Ευαισθησία; Μα, τι παρωχημένες έννοιες [αριστερές] είναι αυτές; Είναι φανερό -δεν ντρέπονται.
.efsyn.gr
