“ΟΧΙ” στην ιδιωτικοποίηση του νερού!

Είκοσι μέρες μετά το έγκλημα στα Τέμπη, όπου έγιναν φανερές οι δολοφονικές συνέπειες της ιδιωτικοποίησης και της υποχρηματοδότησης, ψηφίστηκε στην βουλή το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, το οποίο στρώνει τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του νερού.

Απο­τέ­λε­σμα αυτού του πο­λυ­νο­μο­σχε­δί­ου ήταν η δη­μιουρ­γία μιας «Ανε­ξάρ­τη­της» Αρχής της ΡΑΑΕΥ που στόχο έχει την δια­χεί­ρι­ση του νερού και των απο­βλή­των από επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους με σκοπό το κέρ­δος. Το πο­λυ­νο­μο­σχέ­διο αυτό ψη­φί­στη­κε πα­ρό­τι η από­φα­ση του ΣτΕ το 2017 είχε κρί­νει άκυρη την με­τα­φο­ρά με­το­χών της ΕΥΔΑΠ στο Υπερ­τα­μείο με στόχο την εξα­γο­ρά τους από ιδιώ­τες. Όπως ανα­φέ­ρε­ται και στην αι­τιο­λό­γη­ση της από­φα­σης του ΣτΕ «το νερό είναι κοι­νω­φε­λές αγαθό και όχι εμπο­ρεύ­σι­μο προ­ϊ­όν». Ταυ­τό­χρο­να, το προη­γού­με­νο χρο­νι­κό διά­στη­μα, οι με­γα­λύ­τε­ρες ευ­ρω­παϊ­κές πό­λεις προ­χώ­ρη­σαν σε επα­να­δη­μο­τι­κο­ποι­ή­σεις των εται­ριών ύδρευ­σης και πέ­τυ­χαν την εξο­μά­λυν­ση των φαι­νο­μέ­νων που προ­κλή­θη­καν από αυτές.

Κατερίνα Καλλέργη

Η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του νερού είναι μια ακραία επί­θε­ση του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού στο πιο βα­σι­κό αν­θρώ­πι­νο δι­καί­ω­μα για να υπάρ­ξει ζωή. Είναι αδια­νό­η­το να σκε­φτού­με ότι μετά την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση είναι πι­θα­νόν να υπάρ­ξουν άν­θρω­ποι που για οι­κο­νο­μι­κούς λό­γους θα τους στε­ρεί­ται η πρό­σβα­ση στο νερό. Φτά­νει μόνο να γυ­ρί­σου­με το βλέμ­μα μας σε χώρες που έγινε πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του νερού για να δούμε τι μας πε­ρι­μέ­νει: εξω­φρε­νι­κές τιμές, κακή -ίσως και δυ­νη­τι­κά επι­κίν­δυ­νη ποιό­τη­τα νερού, δια­χεί­ρι­ση των απο­βλή­των χωρίς κα­νέ­ναν σε­βα­σμό στο πε­ρι­βάλ­λον. Ήδη, αντί­στοι­χα προ­βλή­μα­τα αντι­με­τω­πί­ζου­με με την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του ρεύ­μα­τος.

Απέ­να­ντι σε αυτήν την επί­θε­ση, υπάρ­χει η ενερ­γή αντί­δρα­ση του κό­σμου. Στην Θεσ­σα­λο­νί­κη, το Σω­μα­τείο Ερ­γα­ζο­μέ­νων της ΕΥΑΘ ορ­γα­νώ­νει στις 2 Απρί­λη μία με­γά­λη συ­ναυ­λία για την υπε­ρά­σπι­ση του δι­καιώ­μα­τος στο νερό στην Πλα­τεία Αρι­στο­τέ­λους. Την δράση αυτή στη­ρί­ζει και η Συ­νέ­λευ­ση Γυ­ναι­κών 8 Μάρτη, συν­δέ­ο­ντας το ζή­τη­μα του νερού ως δη­μό­σιο αγαθό με τους αγώ­νες των γυ­ναι­κών. Όπως ανα­φέ­ρει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά στην ανα­κοί­νω­ση της:

«Η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ θα έχει ως άμεση συ­νέ­πεια την υπο­βάθ­μι­ση  της ποιό­τη­τας του νερού, μέσα από την πε­ρι­κο­πή επεν­δύ­σε­ων και την ελ­λι­πή συ­ντή­ρη­ση αφού σκο­πός της δια­χεί­ρι­σης των υδά­τι­νων πόρων από τις πο­λυ­ε­θνι­κές είναι το κέρ­δος. Πα­ράλ­λη­λα, η αύ­ξη­ση των τι­μο­λο­γί­ων θα δη­μιουρ­γή­σει ανι­σό­τη­τα στην πρό­σβα­ση στο νερό. Η ανι­σό­τη­τα αυτή θα βάλ­λει εκεί­νες και εκεί­νους που ήδη κοι­νω­νι­κά υπο­φέ­ρουν, όπως οι φτω­χοί και οι γυ­ναί­κες οι οποί­ες βιώ­νουν αυτή την ανι­σό­τη­τα κα­θη­με­ρι­νά σε όλο τον κόσμο. Σε όλες τις  ανα­πτυσ­σό­με­νες χώρες, το βάρος της εύ­ρε­σης και με­τα­φο­ράς νερού για τις οι­κο­γέ­νειες, πέ­φτει κατά κύριο λόγο στις γυ­ναί­κες. Στην προ­σπά­θειά τους να βρουν κα­θα­ρό νερό σπα­τα­λούν τε­ρά­στιο μέρος της κα­θη­με­ρι­νό­τη­τάς τους με απο­τέ­λε­σμα να πα­ρα­τά­νε το σχο­λείο. Στις μα­κρι­νές δια­δρο­μές που με­τα­κι­νού­νται για να βρουν νερό πέ­φτουν συχνά θύ­μα­τα σε­ξουα­λι­κών επι­θέ­σε­ων αλλά κι επι­θέ­σε­ων από ζώα. Η υγεία τους κα­τα­στρέ­φε­ται από τα βάρη που κου­βα­λούν, ενώ πε­θαί­νουν από λοι­μώ­δεις ασθέ­νειες που προ­κα­λού­νται από τα βρώ­μι­κα νερά. Στην Ταν­ζα­νία για πα­ρά­δειγ­μα σχε­δόν 8.000 γυ­ναί­κες πε­θαί­νουν κάθε χρόνο κατά τη διάρ­κεια του το­κε­τού ή αμέ­σως μετά από λοι­μώ­ξεις που θα μπο­ρού­σαν να είχαν προ­λη­φθεί αν υπήρ­χε κα­θα­ρό νερό. Η με­γά­λη ενα­σχό­λη­ση των γυ­ναι­κών με την πε­ρι­συλ­λο­γή και χρήση του νερού έχει ως απο­τέ­λε­σμα την από­κτη­ση πο­λύ­τι­μης γνώ­σης όσον αφορά την προ­σβα­σι­μό­τη­τα, τη δια­θε­σι­μό­τη­τα, τη δια­χεί­ρι­ση και την απο­θή­κευ­σή του. Γνώση που θα μπο­ρού­σε να αξιο­ποι­η­θεί για την βελ­τί­ω­ση της δια­χεί­ρι­σης των υδά­τι­νων πόρων, αν ανήκε το νερό στην κοι­νό­τη­τα».

Η σύν­δε­ση όλων των κι­νη­μά­των που ανα­πτύ­χθη­καν το προη­γού­με­νο διά­στη­μα με το κί­νη­μα για την υπε­ρά­σπι­ση του νερού ως δη­μό­σιο αγαθό είναι ανα­γκαία για να εξα­σφα­λι­στεί πως δεν θα κιν­δυ­νέ­ψου­με να μι­λά­με για αν­θρώ­πους χωρίς επαρ­κή πρό­σβα­ση στο νερό, τα επό­με­να χρό­νια. Η συ­ναυ­λία στις 2 Απρί­λη είναι ένα πρώτο βήμα, που πρέ­πει όμως να συ­νε­χι­στεί. Όπως έδει­ξαν και οι μα­ζι­κές δια­δη­λώ­σεις και απερ­γί­ες για το δυ­στύ­χη­μα στα Τέμπη, το ζή­τη­μα των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων αγ­γί­ζει πολύ κόσμο και λει­τουρ­γεί ως συν­δε­τι­κός κρί­κος για τα κι­νή­μα­τα και τους κοι­νω­νι­κούς χώ­ρους. Και για το νερό, θα πρέ­πει να μα­ζι­κο­ποι­η­θεί κάθε δράση υπε­ρά­σπι­σης του, ώστε να μην έχου­με άρ­ρω­στους, νε­κρούς και εξα­θλιω­μέ­νους, λόγω της μη πρό­σβα­σης στο πιο απα­ραί­τη­το για την επι­βί­ω­ση του αν­θρώ­που αγαθό.

rproject.gr