Ποιος τη χάρη του -του Καμμένου (του αρχηγού, αλλά και του βουλευτή, persona grata για τα τηλεοπτικά παράθυρα και ας ανοηταίνει ακαταπαύστως). Από τις διαθέσεις λοιπόν του αρχηγού των Ανεξάρτητων Ελλήνων κρέμεται η τύχη της χώρας.
Οποια στιγμή θελήσει μπορεί να ρίξει την κυβέρνηση, ό,τι του καπνίσει μπορεί να το επιβάλει. Εκεί φτάσαμε. Μέγας στόχος του, μαζί και του πρωθυπουργού, να βγει η χώρα από τα μνημόνια και να ριχτεί άπλετο φως στα σκάνδαλα.
Γιώργος Σταματόπουλος
Κυνηγοί της διαφθοράς. Εάν η χώρα έχει γονατίσει, εάν πολλοί έχουν αρχίσει να αγροικάνε την πείνα, εάν τόσοι και τόσοι χάσουν τα σπιτάκια τους, ουδόλως τους ενδιαφέρει.
Θα είχε ενδιαφέρον μία μελέτη για τη μεταστροφή που υφίστανται όσοι ανέρχονται στην εξουσία. Πώς ήσαν, τι πρέσβευαν, τι οραματίζονταν και πού κατάντησαν. Πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο στους ανθρώπους, να αλλοιώνεται δηλαδή η προσωπικότητά τους, να χρησιμοποιούν κρατική βία χωρίς ντροπή;
Και καλά ο Καμμένος. Τέτοιος ήταν, έτσι παραμένει: άνθρωπος της εξουσίας με λίγη πόζα παραπάνω, άφθονη ειρωνεία στους αντιπάλους του (πρώην συμπολιτευτές), στρατιωτικές ενδυματολογικές προτιμήσεις -χαζά πράγματα. Αλλά ο πρωθυπουργός που άλλα έλεγε και άλλα πράττει, και μάλιστα χωρίς φραγμούς και άλλους ηθικούς ενδοιασμούς;
Ακουσα το παράπονο του καθηγητή του Πολυτεχνείου Γιάννη Πρωτονοτάριου (υποψήφιου με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015) στις εκδηλώσεις κατά των πλειστηριασμών την προηγούμενη Τετάρτη.
Με αμήχανη και τρεμάμενη φωνή πήρε την ντουντούκα και απευθύνθηκε στους διαμαρτυρόμενους αλλά και στον νυν πρωθυπουργό: «Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε τη διπλωματική του εργασία υπό την καθοδήγησή μου πριν από μερικά χρόνια. Τότε βέβαια άλλα μάς έλεγε.
Ηταν ένα νέο αγωνιστικό παιδί, που αγωνιζόταν για τα συμφέροντα του λαού. Ομως σήμερα κατάντησε [σ.σ.: να, η επίμαχη λέξη της μελέτης που αναφέραμε] να ασκεί βία, να στέλνει τα ΜΑΤ και να κάνει πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας. Του λέω λοιπόν: Αλέξη, σταμάτα όλα αυτά, άλλα μας έλεγες, φτάνει πια η βία, στοπ στους πλειστηριασμούς, έλα ξανά με την πλευρά του λαού».
Γνώρισα τον καθηγητή πριν από πολλά χρόνια. Ερχόταν στην «Ελευθεροτυπία» και καθόταν αρκετή ώρα, γράφοντας ενίοτε στα γραφεία της εφημερίδας τη συνεργασία του. Εξοχος άνθρωπος, αθώος, ιδεολόγος, ανιδιοτελής -στην κυριολεξία σπάνιος (και απ’ ό,τι μου λένε, το ίδιο έξοχος είναι και ως επιστήμων).
Τον συμπαθείς από την πρώτη στιγμή, τόσο αληθινός είναι. Ράγισε καρδιές ο ήπιος, οιονεί πατρικός τόνος του όταν απευθυνόταν στον πρωθυπουργό. Ούτε κραυγές, ούτε μίσος, ούτε καμιά εκδικητικότητα. Ρε παιδί μου, ήταν σαν να του έλεγε, εσύ ήσουν άλλος άνθρωπος. Ποια Κίρκη-εξουσία σε μεταμόρφωσε έτσι και δεν σε αναγνωρίζω;
Ελα, παιδάκι μου, στην αγκαλιά του λαού, γύρνα ξανά στη μήτρα σου, πώς μπορείς και παίρνεις τα σπίτια του λαού, πώς τολμάς και χρησιμοποιείς τις δυνάμεις καταστολής. Τι μάγια σού κάνανε; Τον άκουσε ο πρωθυπουργός;
.efsyn.gr
