Ρωτήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης για τους υπουργούς του που εμπλέκονται σε σκάνδαλα διαφθοράς και έτσι απάντησε: «Στενοχωριέμαι, ήταν απαράδεκτοι». -Τι κάνεις Γιάννη; -Κουκιά σπέρνω. -Στραβοί είστε, δεν βλέπετε τι κάνω; Σιωπώ… Υπό ποίου την εποπτεία ήσαν απαράδεκτοι δεν στέργει να μας πει. Εχει φροντίσει εξάλλου να δηλώσει πρόσφατα (Μάρτης ήταν του 2017) την τσουχτερή αλήθεια, ότι δηλαδή -ποιος να το πίστευε ποτέ!- η διαφθορά είναι κοινωνικό φαινόμενο και ότι η καταπολέμησή της δεν γίνεται με καταγγελίες, με μισαλλοδοξία και εξεταστικές επιτροπές. Μάλιστα. Οτι η διαφθορά αυτή ήκμασε επί δικής του πρωθυπουργίας ούτε λέξη. Δεν ασχολείται με τα χθαμαλά ο πρώην πρωθυπουργός.
Γιώργος Σταματόπουλος
Ο ίδιος είχε οράματα που τα έκανε πράξη· οδήγησε λόγου χάριν τη χώρα στη νομισματική ένωση [και αν τα στοιχεία ήσαν και λίγο πειραγμένα δεν τρέχει και τίποτα], την προετοίμασε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες [και τι προετοιμασία], άνθησε το χρηματιστήριο και βρήκαν οι Ελληνες έναν ανώδυνο και ασφαλή τρόπο να πλουτίσουν, ο ίδιος νομίζω μας προέτρεπε, ασχέτως εάν οι περισσότεροι πτώχευσαν, αυτοκτόνησαν ή έγιναν τρόφιμοι ψυχιατρείων. Ηταν η εποχή του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης. Ολη η χώρα φλεγόταν από την αγωνία να πλουτίσουμε μια ώρα αρχύτερα, αγοράζοντας πομφόλυγες και αδιαφορώντας για τη ματαιοδοξία, αφέλεια και ευπιστία μας -τέτοια η πολιτική μας συγκρότηση. Οι περισσότεροι περπατούσαν με φουσκωμένα μυαλά και με τον αέρα του χρηματιστή.
Ο πρώην πρωθυπουργός απέπνεε γερμανική αίγλη, μίλαγε γερμανικά καλύτερα από ελληνικά, δεν ήταν λαϊκιστής και δημαγωγός, ήταν Ευρωπαίος, εξ ου και πήγαινε στη Γερμανία να περάσει τα Χριστούγεννα [περί ορέξεως βέβαια… δικαίωμά του]. Ενοχλούνται μερικοί σήμερα από μερικούς άλλους, οι οποίοι τον εγκαλούν για την αφωνία του και τις αποστάσεις που κρατάει από την ελληνική Ιστορία ενώ την ίδια ώρα ο ίδιος έχει βάλει το λιθαράκι του για την αποτύπωσή της. Κακώς εκνευρίζονται· κάποια στιγμή όμως δεν έπρεπε να ξινίσει η σούπα της ευρωπαϊκότητας και του εκσυγχρονισμού που προωθούσε ο κ. Σημίτης και το περιβάλλον του, είτε στενό είτε μιντιακό;
Θα συμφωνήσω ότι ο τρόπος με τον οποίο του επιτίθενται δεν είναι ο κατάλληλος και ενδεδειγμένος, δεν κατασπαράσσεις έτσι έναν άνθρωπο, που συνειδητά σιωπά αλλά που γράφει άρθρα σε εφημερίδες για το μέλλον του τόπου -και αυτό αναφαίρετο δικαίωμά του, αλλά και μια μικρή αυτοκριτική δεν βλάπτει. Είναι γεγονός ότι στην οκταετία που διακυβέρνησε επικράτησε η νοοτροπία ενός αχαλίνωτου ευδαιμονισμού, στηριγμένου όμως σε επίπλαστη πραγματικότητα. Μια νοοτροπία που οδήγησε σε πνευματικό [πολιτιστικό κυρίως] εκφυλισμό· δεν είναι δυνατό να λησμονείται αυτή η διαστροφή της ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι λίγο κάτι τέτοιο.
Λοιδορήθηκε, όχι άδικα νομίζω, ως λογιστής των Βρυξελλών και πέραν τούτου ουδέν, αλλά αυτά δεν έχουν πια σημασία, η Ιστορία μόνο θα κρίνει. Πάντως παραμένει αξιοσημείωτο: να είσαι πρωθυπουργός της χώρας, η χώρα να βοά για σκάνδαλα και κακοδιαχείριση από τους υπουργούς σου και συ να σφυρίζεις κλέφτικα ή απλώς να ανεμίζεις τη σημαία του εκσυγχρονισμού, νομίζοντας ταυτόχρονα ότι υποστέλλεις αυτήν του λαϊκισμού. Δεν τίθεται θέμα, στη στοχοποίηση του κ. Σημίτη, «καινούργιου» εναντίον «παλιού» -το καινούργιο φαίνεται ίδιο με το παλιό και τούμπαλιν. Το κενό στην πολιτική ζωή παραμένει.
efsyn.gr
