Ο Δεκέμβρης του ΄44

Το ΕΑΜ έχασε εξαιτίας της ξεφτιλισμένης ηγεσίας του, και όχι από τον απελπισμένο και άνισο αγώνα των παιδιών της γαλαρίας

Όταν ξε­κί­νη­σε η να­ζι­στι­κή εξόρ­μη­ση για την κα­τά­λη­ψη του γερ­μα­νι­κού «ζω­τι­κού χώρου» με τον δια­με­λι­σμό της Τσε­χο­σλο­βα­κί­ας στο Μό­να­χο, κά­ποιοι δη­μο­σιο­γρά­φοι είχαν ρω­τή­σει τον πρω­θιε­ρέα της Θού­λης και ψευ­το-ιδε­ο­λο­γι­κό πα­τέ­ρα του εθνι­κο­σο­σια­λι­σμού, Άλ­φρεντ Ρό­ζεν­μπεργκ πώς σχε­δί­α­ζε το Βε­ρο­λί­νο να κυ­βερ­νή­σει την Ευ­ρώ­πη. Εκεί­νος είχε απα­ντή­σει ως εξής : «Σε κάθε χώρα θα βρού­με τα χίλια, ιδιο­τε­λή κα­θάρ­μα­τα, τα οποία θα εφαρ­μό­σουν τυφλά το πρό­γραμ­μά μας. Στις ίδιες χώρες, οι λαοί θα υπο­φέ­ρουν από την πείνα και τη δυ­στυ­χία. Όταν ένας λαός πει­νά­ει, δεν ασχο­λεί­ται με την πο­λι­τι­κή».

Γιάννης Νικολόπουλος

Το δόγμα Ρό­ζεν­μπεργκ δι­καιώ­θη­κε στην Ελ­λά­δα μόνο κατά το ένα μέρος. Τα πλέον των χι­λί­ων ιδιο­τε­λή κα­θάρ­μα­τα έρ­ρα­ψαν υπουρ­γι­κά κο­στού­μια στις δω­σι­λο­γι­κές κυ­βερ­νή­σεις Τσο­λά­κο­γλου, Λο­γο­θε­τό­που­λου και Ράλλη, τρο­μο­κρά­τη­σαν τον λαό της Αθή­νας πάνω στις μο­το­σι­κλέ­τες και τα κα­μιό­νια των Μπου­ρα­ντά­δων, υφάρ­πα­ξαν σπί­τια στου Ψυρρή για ένα κομ­μά­τι μπο­μπό­τα και μισή δα­χτυ­λή­θρα λάδι, εξώ­θη­σαν στην πορ­νεία διά­φο­ρες κατά Κα­τσί­μπα­λη εθνι­κές κοκ­κό­τες που αρ­γό­τε­ρα ορι­σμέ­νες έφτα­σαν να γί­νουν και υπουρ­γοί, εξό­πλι­σαν κοι­νούς εγκλη­μα­τί­ες με πε­ρί­στρο­φα και στι­λέ­τα για να δο­λο­φο­νή­σουν μέσα στη νύχτα αγω­νι­στές, ερ­γά­τες και γα­βριά­δες, σχε­δί­α­σαν την κατά Μπάκο ελ­λη­νι­κή Γα­λά­ζια Με­ραρ­χία, κατά τα φραν­κι­κά πρό­τυ­πα των εκεί φα­σι­στών Χιλ­φςβί­λι­γκε, που θα πή­γαι­νε στο Στά­λιν­γκραντ να πο­λε­μή­σει τον εβραιο­μπολ­σε­βι­κι­σμό και προ­γραμ­μά­τι­σαν τη μα­ζι­κή επι­στρά­τευ­ση ερ­γα­τών για τα γερ­μα­νι­κά ερ­γο­στά­σια, για να μα­ταιω­θούν τα σχέ­δια εξαι­τί­ας της αντί­δρα­σης του ΕΑ­Μι­κού πλή­θους, αλλά οι δω­σί­λο­γοι αντα­πά­ντη­σαν με την ορ­γά­νω­ση, τη στε­λέ­χω­ση και τη χρη­μα­το­δό­τη­ση των Ταγ­μά­των Ασφα­λεί­ας του Πα­πα­δό­γκω­να, του Κουρ­κου­λά­κου, του Το­λιό­που­λου, του Πού­λου, του Τζου­λιά, τον ΕΕΣ των Πα­πα­δο­που­λαί­ων και πλεί­στες άλλες ένο­πλες αντι­κομ­μου­νι­στι­κές και αντιΕ­Α­Μι­κές συμ­μο­ρί­ες που βγή­καν στην ύπαι­θρο, κατά Βάλ­τερ Σί­μα­να, για να επι­βά­λουν τη να­ζι­στι­κή τρο­μο­κρα­τία κα­λύ­τε­ρα και από τους ίδιους τους ναζί και για να προ­μη­θεύ­σουν με με­τα­γε­νέ­στε­ρες πλα­στο­γρα­φί­ες της ιστο­ρί­ας διά­φο­ρους κα­ψο­κα­λύ­βες ψευ­τοϊ­στο­ρι­κούς, έβα­λαν μαύ­ρες κου­κού­λες και υπέ­δει­ξαν γεί­το­νες, γνω­στούς και πο­λι­τι­κούς αντι­πά­λους στα μπλό­κα στο Δουρ­γού­τι και την Κοκ­κι­νιά, τσά­κι­σαν κόκ­κα­λα, έβγα­λαν νύχια, έκο­ψαν μαλ­λιά, έγδα­ραν σώ­μα­τα στα υπό­γεια της Μέρ­λιν και της Ει­δι­κής Ασφά­λειας του Λά­μπου και του Παρ­θε­νί­ου, έστει­λαν τους Εβραί­ους των Ιω­αν­νί­νων και της Θεσ­σα­λο­νί­κης στα τρένα των κρε­μα­το­ρί­ων, με τις λί­στες του Πα­πα­να­ούμ ανά χεί­ρας και τέλος, ορι­σμέ­νοι εξ αυτών εκτε­λέ­στη­καν από τα ίδια τους τα αφε­ντι­κά που δεν ήθε­λαν να αφή­σουν πίσω τους ενο­χο­ποι­η­τι­κές, μαρ­τυ­ρι­κές κα­τα­θέ­σεις και στοι­χεία, με μια σφαί­ρα στον αυ­χέ­να, στα ίδια υπό­γεια που βο­ού­σαν από τις κραυ­γές των βα­σα­νι­σμέ­νων κρα­του­μέ­νων και τις γεν­ναί­ες και απο­στο­μω­τι­κές απα­ντή­σεις της Ηλέ­κτρας Απο­στό­λου.

Κατά το δεύ­τε­ρο σκέ­λος, το δόγμα Ρό­ζεν­μπεργκ πήγε στον ιστο­ρι­κό κά­λα­θο των αχρή­στων, όπως και οι ητ­τη­μέ­νοι του ΄45 για να ακο­λου­θή­σει ανα­πό­δρα­στα και η σάπια σπορά τους. Το είχε συ­μπυ­κνώ­σει και το σύν­θη­μα «το ΕΑΜ μας έσωσε από την πείνα, θα μας σώσει και από την σκλα­βιά».

Μισή αλή­θεια.

Η ανά­πη­ρη ελευ­θε­ρία της… εθνι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης

Από τη σκλα­βιά της γερ­μα­νοϊ­τα­λο­βουλ­γα­ρι­κής κα­το­χής, όντως. Με τε­ρά­στιο κό­στος και τί­μη­μα. Από την κο­τζα­μπα­σι­δο-αστο-βρε­τα­νι­κή που μετά το δόγμα του κο­ντο­πί­θα­ρου ψι­λι­κα­τζή από το Μι­ζού­ρι που έγινε κα­ρα­μαν­λι­κός αν­δριά­ντας τριών μέ­τρων στην οδό Βα­σι­λέ­ως Κων­στα­ντί­νου έγινε αμε­ρι­κα­νι­κή ως προς το εξω­τε­ρι­κό βάθρο της για να πα­ρα­μεί­νει μι­κρο­α­στι­κή και μι­κρο­αρ­ρω­στού­λι­κη στο μι­κρο­ελ­λα­δι­κό (παρα)κρά­τος ως προς το εσω­τε­ρι­κό,όχι. Τζά­μπα φώ­να­ζε και έγρα­φε η Ρόζα από τον Α ΄Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο – ο εχθρός είναι μέσα στην ίδια μας τη χώρα! Ποιά Ρόζα, θα ανα­ρω­τιό­ταν εν­δε­χο­μέ­νως ο αμα­θέ­στα­τος βλα­κέ­ντιος Γιαν­νά­κης Ιω­αν­νί­δης, που πα­ρα­δε­χό­ταν αρ­γό­τε­ρα, και αφού είχε στεί­λει τους ΕΑ­Μί­τες στις φυ­λα­κές, τις εξο­ρί­ες και τον τάφο, πως δεν ήξερε να απα­ριθ­μή­σει και να ονο­μα­τί­σει, όχι να έχει δια­βά­σει, ούτε τα βα­σι­κά βι­βλία της μαρ­ξι­στι­κής θε­ω­ρί­ας και της λε­νι­νι­στι­κής επα­να­στα­τι­κής πρα­κτι­κής.

Από κοντά και ο άλλος διό­σκου­ρος της κα­τα­στρο­φής, ο Γιώρ­γης ο Σιά­ντος, άλλη… μορφή του αγώνα, που αρ­χι­κώς πί­στευε πως αν στο τέλος του πο­λέ­μου είχε 1.000-2.000 ενό­πλους και πέντε τε­θω­ρα­κι­σμέ­να οχή­μα­τα θα κα­τα­λάμ­βα­νε την εξου­σία στην Αθήνα, όπως είχε κάνει ο Κον­δύ­λης με­σο­πο­λε­μι­κά, αλλά όταν πήρε στα χέρια του τα ηνία ενός ΕΛΑΣ, 80.000 ενό­πλων, με ιπ­πι­κό και όλ­μους και πυ­ρο­βό­λα μέσου βε­λη­νε­κούς, προ­τί­μη­σε να στεί­λει τους έμπι­στούς του και να κα­τα­διώ­ξει και να δο­λο­φο­νή­σει στα με­τό­πι­σθεν, τρο­τσκι­στές και αρ­χειο­μαρ­ξι­στές, σαν καλός ΚΟύΤ­Βης της σκλη­ρής, στα­λι­νι­κής αυ­το­κρι­τι­κής και όχι να εφαρ­μό­σει το σχέ­διο του Μα­κρί­δη για την κά­θο­δο στην Ατ­τι­κή και την εί­σο­δο στην Αθήνα.

Αυτά τα είχαν συμ­φω­νή­σει και τα είχαν υπο­γρά­ψει και τα είχαν δυ­να­μι­τί­σει στην Πλάκα, στον Λί­βα­νο και την Κα­ζέρ­τα, όταν ο Πε­τρά­κης ο Ρούσ­σος μπαι­νό­βγαι­νε νύχτα στη σο­βιε­τι­κή πρε­σβεία του Κα­ΐ­ρου χωρίς να μα­θαί­νου­με ποτέ τι ακρι­βώς ει­πώ­θη­κε τότε, όταν διε­ξή­γα­γαν κοινό «συμ­μα­χι­κό» και «εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό» αγώνα με τους Άγ­γλους του Γού­ντ­χα­ουζ και του Τσώρ­τσιλ, αφε­λώς πε­πει­σμέ­νοι ότι το με­τα­κα­το­χι­κό μέλ­λον τους ήταν στα έδρα­να της Βου­λής και στα μπαλ­κό­νια της προ­ε­κλο­γι­κής, πο­λι­τι­κής νο­μι­μό­τη­τας – ίσως και μόνο για το σω­σί­βιο των πε­νή­ντα «στε­λε­χών» του άρ­θρου 3 της Βάρ­κι­ζας, αρ­γό­τε­ρα, για τους υπό­λοι­πους, προ­ο­ρι­σμός ήταν η Σχε­δία της πρω­το­εμ­φυ­λια­κής Μέ­δου­σας, τα κελιά στου Αβέ­ρωφ, οι εμπρη­σμοί, οι ξυ­λο­δαρ­μοί, οι βια­σμοί και οι δο­λο­φο­νί­ες της λευ­κής τρο­μο­κρα­τί­ας, του Σούρ­λα, του Βουρ­λά­κη, του Μαγ­γα­νά.

«Το ΕΑΜ τηρεί κατά γράμ­μα τις συμ­φω­νί­ες. Απί­στευ­το. Αν το ΕΑΜ είχε κα­τα­λά­βει την Αθήνα,τότε θα έπρε­πε να δια­πραγ­μα­τευ­τού­με σε νέα βάση μαζί τους». Ποιος το έχει γρά­ψει αυτό; Ο υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών του Τσώρ­τσιλ, Άντο­νι Ήντεν. Όντως, απί­στευ­το. Το ΕΑΜ τη­ρού­σε τις αυ­το­κτο­νι­κές συμ­φω­νί­ες την ώρα που οι Βρε­τα­νοί έκα­ναν τα αδύ­να­τα, δυ­να­τά για να δια­σώ­σουν δω­σί­λο­γους και ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες από τους Γαρ­γα­λιά­νους, την Τρί­πο­λη, την Πάτρα (στον Με­λι­γα­λά, τους είχε πε­ρά­σει λε­πί­δι ο εξε­γερ­μέ­νος μεσ­ση­νια­κός λαός της Σκά­λας και των χω­ριών που είχαν κα­τα­κά­ψει, μέρες νω­ρί­τε­ρα, και όχι ο ΕΛΑΣ του Κα­νελ­λό­που­λου και του Μπα­σα­κί­δη), ώστε να τους εξα­πο­λύ­σουν τον Δε­κέμ­βρη,από το Γουδή και του Μα­κρυ­γιάν­νη – κατά πα­ρά­βα­ση των συμ­φω­νιών…

Έξι ολό­κλη­ρες μέρες με­σο­λά­βη­σαν ανά­με­σα στην απο­χώ­ρη­ση των Γερ­μα­νών από την Αθήνα, στις 12 του Οκτώ­βρη και την…επι­στρο­φή(!) της νό­μι­μης κυ­βέρ­νη­σης «εθνι­κής ενό­τη­τας» με επι­κε­φα­λής τον πα­πα­τζή από το Κα­λέν­τζι της Αχα­ΐ­ας και δίπλα του τον… στρα­τάρ­χη-φρού­ραρ­χο της Μάλ­τας, Ρό­ναλντ Σκό­μπυ, στις 18 του μήνα.

Έξι ολό­κλη­ρες μέρες.

Και το ΕΑΜ του Σιά­ντου και του Ιω­αν­νί­δη, των έξι υπουρ­γών που θα εφάρ­μο­ζαν την ελ­λα­δο­αγ­γλι­κή οι­κο­νο­μι­κή, πο­λι­τι­κή κα­τα­λή­στευ­σης των ερ­γα­τών τις πρώ­τες εβδο­μά­δες της «απε­λευ­θέ­ρω­σης», το ΕΑΜ της ξε­φτι­λι­σμέ­νης και γε­λοί­ας ηγε­σί­ας και όχι του ΕΛΑΣ των 80.000 μπα­ρου­το­κα­πνι­σμέ­νων μα­χη­τών δια­δή­λω­νε την πε­ποί­θη­ση του πως «ολο­κλη­ρω­νό­ταν το έργο της λε­φτε­ριάς, μαζί με τους συμ­μά­χους Άγ­γλους».

Κού­νια, που τους κού­να­γε και τρεις λα­λού­σαν, δύο χό­ρευαν.

Πάλι, λε­φτε­ριά ανά­πη­ρη μας τάζαν.

Ποιοί ήθε­λαν τον εμ­φύ­λιο πό­λε­μο;

Την ώρα που η ηγε­σία του ΕΑΜ κοί­τα­ζε τον ου­ρα­νό της…εθνι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης, στα ημε­ρο­λό­για του Ζα­λο­κώ­στα και του Μαρ­κε­ζί­νη – ναι, του γνω­στού πρω­θυ­πουρ­γού της χού­ντας και επο­νο­μα­ζό­με­νου ως πί­θη­κα στα καλά, κο­λω­να­κιώ­τι­κα σα­λό­νια λόγω της ομορ­φά­δας του- κα­τα­γρά­φο­νται οι άο­κνες και υπό­γειες προ­σπά­θειες κα­τ’αρ­χάς της βα­σι­λι­κής πτέ­ρυ­γας του ελ­λα­δι­κού αστι­σμού για να ξε­σπά­σει εμ­φύ­λιος πό­λε­μος. «Μόνο ο εμ­φύ­λιος θα μας σώσει από το ΕΑΜ», Ζα­λο­κώ­στας. «Μα­ζεύ­ου­με χρή­μα­τα για να στρα­το­λο­γή­σου­με αν­θρώ­πους. Αν μας εγκα­τα­λεί­ψουν οι Άγ­γλοι και δεν επι­στρέ­ψει ο Βα­σι­λιάς, εί­μα­στε χα­μέ­νοι», Μαρ­κε­ζί­νης. Ήρθαν οι ρι­μι­νί­τες με επι­κε­φα­λής τον Τσα­κα­λώ­το – προ­πά­το­ρας γνω­στού υπουρ­γού, σή­με­ρα – και ανά­σα­ναν οι βα­σι­λό­φρο­νες αστοί από ανα­κού­φι­ση. «Τώρα, έχου­με και στρα­τό», Μαρ­κε­ζί­νης. Κατά τα άλλα, ακόμη και σή­με­ρα, διά­φο­ροι γε­λοί­οι αντι­πρό­ε­δροι της τη­λε­πώ­λη­σης ψε­μά­των και πλα­στο­γρα­φή­σε­ων και διά­φο­ροι ανι­στό­ρη­τοι κα­ψο­κα­λύ­βες της ανα­θε­ω­ρη­τι­κής χάλ­κευ­σης υπο­στη­ρί­ζουν ότι το «Κ»ΚΕ προ­ε­τοί­μα­ζε τη βίαιη κα­τά­λη­ψη της εξου­σί­ας σε τρεις γύ­ρους…

Οι θε­ω­ρού­με­νοι φι­λε­λεύ­θε­ροι και βε­νι­ζε­λι­κοί αστοί δεν ήταν κα­λύ­τε­ροι. Ο Σο­φού­λης δια­λα­λού­σε την ημέρα ει­σό­δου των χι­τλε­ρι­κών στρα­τευ­μά­των στην Αθήνα πως «από σή­με­ρα θα κοι­μη­θού­με και θα ξυ­πνή­σου­με όταν οι καλοί μας σύμ­μα­χοι Άγ­γλοι επι­στρέ­ψουν και μας απε­λευ­θε­ρώ­σουν». Δυό­μι­ση χρό­νια μετά, ο… κοι­μι­σμέ­νος Σο­φού­λης ξύ­πνη­σε και άρ­χι­σε να στέλ­νει αξιω­μα­τι­κούς και κομ­μα­τάρ­χες, ανά­με­σά τους τον Γο­να­τά, στον Ράλλη για να ορ­γα­νώ­σουν τα Τάγ­μα­τα Ασφα­λεί­ας, ώστε να σώ­σουν την Ελ­λά­δα από το κομ­μου­νι­στι­κό ΕΑΜ, καθώς «ετού­τοι έχουν κρά­τος στα βουνά και αν επι­κρα­τή­σουν εμείς τι θα γί­νου­με;», η αγω­νία του…κοι­μι­σμέ­νου που μετά έγινε και πρω­θυ­πουρ­γός του αστι­σμού, να πα­ρα­τη­ρεί με κυά­λια τον φλε­γό­με­νο από τις να­πάλμ Γράμ­μο, στα οχυρά του ΔΣΕ.

«Θά­να­τος στον Γο­να­τά!» έγρα­φε ένα πλα­κάτ στην πλα­τεία Συ­ντάγ­μα­τος όταν ο Έβερτ έδωσε την εντο­λή να βα­ρέ­σουν οι αστυ­φύ­λα­κες στο ψαχνό την ΕΑ­Μι­κή δια­δή­λω­ση που πλημ­μύ­ρι­ζε την Κυ­ρια­κή, τρεις του Δε­κέμ­βρη του ΄44,με τον πα­πα­τζή κλει­δω­μέ­νο στο δω­μά­τιο του στο ξε­νο­δο­χείο Με­γά­λη Βρε­τα­νία, κλει­δω­μέ­νο και δειλό. Κάτι ήξε­ραν οι συ­γκε­ντρω­μέ­νοι, για τον Γο­να­τά και όχι μόνο αυτόν. Αυτοί που κώ­φευαν ήταν οι… αρ­χι­στρά­τη­γοι τύπου Σιά­ντου, ο οποί­ος από τη Χασιά, από τη μία έστελ­νε αμού­στα­κα παι­δα­ρέ­λια να πο­λε­μή­σουν τα αγ­γλι­κά τανκς και τους ταγ­μα­τα­λή­τες ελεύ­θε­ρους σκο­πευ­τές, στην πρώτη μάχη του Πο­λυ­τε­χνεί­ου, εκεί έχασε το μισό του πρό­σω­πο ο με­γά­λος Ιάνης Ξε­νά­κης, και από την άλλη δί­νο­νταν εντο­λές στους εφε­δρο­Ε­ΛΑ­Σί­τες στον Μα­ρα­θώ­να να βοη­θούν τους Άγ­γλους, στη φόρ­τω­ση πυ­ρο­μα­χι­κών στα φορ­τη­γά! Μύλος και τρι­κυ­μία εν κρα­νίω!

Και τα αν­θρώ­πι­να πο­τά­μια της λα­ο­κρα­τί­ας είχαν γε­μί­σει τους δρό­μους και ένας πα­πα­ρο­γρά­φος του ελ­λη­νο­χρι­στια­νι­κού ιδε­ώ­δους της πα­τρί­δος, της θρη­σκεί­ας και της οι­κο­γε­νεί­ας, σε γνω­στή αστι­κή «κα­θη­με­ρι­νή» εφη­με­ρί­δα είχε ως έφη­βος τρο­μο­κρα­τη­θεί επει­δή «τα πόδια είχαν ση­κω­θεί να χτυ­πή­σουν το κε­φά­λι. Έβλε­πες τις πα­ρα­δου­λεύ­τρες και τους τσα­γκά­ρη­δες, τις υπη­ρε­τριού­λες να φω­νά­ζουν Λα­ο­κρα­τία, τους χα­μά­λη­δες και τα χα­μί­νια». Και ο Θε­ο­το­κάς τα έχει γρά­ψει πολύ κα­λύ­τε­ρα και διό­λου τρο­μο­κρα­τη­μέ­νος, θα­μπω­μέ­νος μάλ­λον και αυτός από την έκρη­ξη της ελ­πί­δας και την δια­δή­λω­ση για μια άλλη ζωή χωρίς τους αστούς, όσο και αν θε­ω­ρεί­ται τυ­πι­κός αστός. Πολύ πιο αλη­θι­νός – λα­ο­κρα­τία, μια πίστη για ένα κα­λύ­τε­ρο μέλ­λον,για τους κό­πους και τις θυ­σί­ες. Τους τα­ξι­κούς κό­πους και τις τα­ξι­κές θυ­σί­ες, την ώρα που οι αστοί είχαν πέσει για ύπνο πε­ρι­μέ­νο­ντας τους Άγ­γλους και είχαν συ­νερ­γα­στεί ποι­κι­λο­τρό­πως με τους Γερ­μα­νούς. Και μετά ήρθε η Βάρ­κι­ζα…

Στα γράφω λίγο σκόρ­πια, αλλά το 2011, είχαν προη­γη­θεί οι πλα­τεί­ες, είχε προη­γη­θεί η τα­ξι­κή ανά­τα­ση και η κι­νη­τι­κό­τη­τα ενα­ντί­ον των τότε μνη­μο­νια­κών κυ­βερ­νή­σε­ων του εγ­γο­νού του πα­πα­τζή, τέ­τοιες μέρες, στην ίδια αστι­κή, «κα­θη­με­ρι­νή» εφη­με­ρί­δα έτε­ρος πα­πα­ρο­γρά­φος με ψευ­δο­βρε­τα­νι­κή κουλ­τού­ρα και θα­τσε­ρι­κή χολή ανα­ζη­τού­σε έναν νέον Χόκ­σγου­ερθ για να έρθει στην Ελ­λά­δα και να στα­μα­τή­σει το τα­ξι­κό κακό που ανέ­τει­λε, ώστε να σωθεί η Ελλάς από τον κομ­μου­νι­σμόν!

Ο Χόκ­σγου­ερθ, αν δεν το ξέ­ρεις, ήταν ο τα­ξί­αρ­χος που ανέ­λα­βε να υπο­κα­στα­στή­σει τον βλάκα Σκό­μπυ στη στρα­τιω­τι­κή διοί­κη­ση της κα­τε­χό­με­νης πό­λε­ως των Αθη­νών, μαζί με με­ρι­κά αποι­κια­κά συ­ντάγ­μα­τα από Ιν­δούς φα­ντά­ρους που ήρθαν εσπευ­σμέ­να από την Ιτα­λία γιατί ο Τσώρ­τσιλ δια­πί­στω­νε έντρο­μος ότι παρά την άθλια ΕΑ­Μι­κή ηγε­σία και την υπε­ρο­πλία αε­ρο­πλά­νων και πυ­ρο­βο­λι­κού που είχε ο αγ­γλι­κός, κα­το­χι­κός στρα­τός της… εθνι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης, οι ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες κου­μπου­ρο­φό­ροι και ο αστυ­νο­μι­κός μη­χα­νι­σμός του ελ­λα­δι­κού αστι­σμού, οι από­κο­τοι του αθη­ναϊ­κού ΕΛΑΣ όχι μόνο βα­στού­σαν γερά, αλλά νι­κού­σαν και υπερ­φα­λάγ­γι­ζαν ενί­ο­τε.

Τζά­μπα είχαν ει­ση­γη­θεί ο Μα­κρί­δης και ένας κά­ποιος Θα­νά­σης Κλά­ρας ή Μι­ζέ­ριας ή Άρης Βε­λου­χιώ­της την κά­θο­δο του αγρο­τι­κού ΕΛΑΣ της Ρού­με­λης και της Θεσ­σα­λί­ας στην Ατ­τι­κή, Σε τρεις μέρες τους έχου­με, Γιώρ­γη, είπε ο Μα­κρί­δης στον Σιά­ντο, αλλά ο… αρ­χι­στρά­τη­γος είχε και τη βλα­κεία και τα κό­μπλεξ και τα στιγ­μιαία λάθη του… Και όχι μόνο ένα… ο Κλά­ρας εστά­λη από το… αλάν­θα­στο Κόμμα, στην Ήπει­ρο να κυ­νη­γά­ει τον Ζέρβα, για να μην τον έχουν – τον Μι­ζέ­ρια – μέσα στα πόδια τους… Μύλος και τρι­κυ­μία εν κρα­νίω!

Γε­νι­κά το στιγ­μιαίο λάθος στην ελ­λη­νι­κή και όχι μόνο αυτήν Αρι­στε­ρά είναι σαν την πέτρα που κυλά στη χιο­νι­σμέ­νη πλα­γιά – η πέτρα κα­τα­λή­γει χιο­νο­στι­βά­δα από στιγ­μιαία λάθη. Τότε, στην Πλάκα, και πιο πριν από αυτήν, στον Λί­βα­νο, στη Βάρ­κι­ζα, και πάει λέ­γο­ντας (και κλαί­γο­ντας).

«Το ΕΑΜ τηρεί κατά γράμ­μα τις συμ­φω­νί­ες. Απί­στευ­το». Ο Ήντεν τα έχει γρά­ψει κα­λύ­τε­ρα και τα έχει συ­μπυ­κνώ­σει πλη­ρέ­στε­ρα από δέκα ανα­λυ­τές της δικής μας πλευ­ράς. Όπως ο Θε­ο­το­κάς είχε κα­τα­λά­βει κα­λύ­τε­ρα το κλίμα στους λα­ο­κρα­τι­κούς δρό­μους της Αθή­νας από τον Γιαν­νά­κη τον Ιω­αν­νί­δη, που δεν ήξερε την τύφλα του από τους κλα­σι­κούς θε­ω­ρη­τι­κούς του τα­ξι­κού αγώνα και της επα­νά­στα­σης. Κατά τα άλλα είχε δια­τά­ξει την αρ­πα­γή ομή­ρων και τις πο­ρεί­ες θα­νά­του προς τη Ρού­με­λη, με πέντε μέτρα χιόνι, ως τάχα αντί­ποι­να στην εξο­ρία ΕΑ­Μι­τών στην έρημο της Ελ Ντά­μπα,από τους Άγ­γλους, χωρίς προ­ε­τοι­μα­σία, χωρίς επι­με­λη­τεία, στα κου­του­ρού… Τρι­κυ­μία εν κρα­νίω!

Και έπει­τα ήρθε η Τσωρ­τσι­λά­ρα τα Χρι­στού­γεν­να για να ολο­κλη­ρώ­σει το έργο της συ­ντρι­βής της ΕΑ­Μι­κής αντί­στα­σης και κα­τέ­λυ­σε στη Με­γά­λη Βρε­τα­νία, στο κέ­ντρο των Αθη­νών και της Σκο­μπί­ας και μπήκε σε εφαρ­μο­γή το σχέ­διο για ανα­τί­να­ξη του ξε­νο­δο­χεί­ου και μία ο «Φάνης» έδωσε από το «Κ»ΚΕ την εντο­λή να μπει το φυ­τί­λι και ο δυ­να­μί­της στους υπο­νό­μους κάτω από το ξε­νο­δο­χείο και την επό­με­νη η δια­τα­γή έγινε «δεν θα σκο­τώ­σου­με τον πα­τέ­ρα της συμ­μα­χι­κής νίκης». Λες και ο Ουίν­στον θα τούς τη χά­ρι­ζε αν ήταν στη θέση τους! Αλλά όπως έλεγε μετά τη Βάρ­κι­ζα ο Γιαν­νά­κης ο Ιω­αν­νί­δης «αν δεν εφαρ­μο­στεί η συμ­φω­νία, θα κά­νουν πο­ρεί­ες συ­μπα­ρά­στα­σης οι άγ­γλοι Ερ­γα­τι­κοί στο Λον­δί­νο και θα πιέ­σουν την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση για να την εφαρ­μό­σει»! Μι­λά­με για τρι­κυ­μία στο κρα­νίο…

Και αν πι­στεύ­εις ότι όλα αυτά συ­νι­στούν την ελ­λη­νι­κή ιδιαι­τε­ρό­τη­τα και τη…μοίρα της Ελ­λά­δας που βρέ­θη­κε σε πο­σο­στό 90% στα χέρια της Αγ­γλί­ας κατά το γνω­στό χαρ­τά­κι που έγρα­ψαν ο Ουίν­στον και ο Ιωσήφ στη Μόσχα, σου συ­νι­στώ να με­λε­τή­σεις την ιστο­ρία της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» του Πα­ρι­σιού από τα αμε­ρι­κα­νι­κά στρα­τεύ­μα­τα. Τότε που ο Ντε Γκωλ ωρυό­ταν στον Τσώρ­τσιλ επει­δή η εί­σο­δος των αμε­ρι­κα­νι­κών στρα­τευ­μά­των στην γαλ­λι­κή πρω­τεύ­ου­σα δεν προ­βλε­πό­ταν σε κα­νέ­να επι­τε­λι­κό σχέ­διο, τότε που οι Ελεύ­θε­ροι Γάλ­λοι του Ντε Γκωλ είχαν μόνο 396 ορ­γα­νω­μέ­να μέλη στο Πα­ρί­σι ενώ οι γάλ­λοι κομ­μου­νι­στές πε­ρί­που 9.000 ενό­πλους σε διαρ­κές αντάρ­τι­κο πόλης με τους Γερ­μα­νούς, τότε που ο Αλ­μπέρ Καμύ αρ­θρο­γρα­φού­σε στην Combat ζη­τώ­ντας από τους Πα­ρι­ζιά­νους «να συ­νε­χί­σουν την αντί­στα­ση, ολο­κλη­ρώ­νο­ντας την Επα­νά­στα­ση».

Τότε που ο Αϊ­ζεν­χά­ου­ερ έδωσε τε­λι­κά την εντο­λή, τα αμε­ρι­κα­νι­κά άρ­μα­τα μάχης έκα­ναν το μπρος, πίσω και το Πα­ρί­σι «απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε» και πα­ρα­δό­θη­κε στη συμ­μα­χι­κή διοί­κη­ση, με τη συ­ναί­νε­ση του Γαλ­λι­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος και ο Ντε Γκολ ανά­σα­νε ανα­κου­φι­σμέ­νος.

Η αντί­στα­ση δεν είχε ολο­κλη­ρω­θεί με την Επα­νά­στα­ση και ο άνι­σος αγώ­νας των παι­διών της γα­λα­ρί­ας πα­ρέ­μει­νε αδι­καί­ω­τος και μισός, κάτω από τις με­τα­πο­λε­μι­κές ιστο­ρί­ες της «αντι­φα­σι­στι­κής» νίκης.

rproject.gr