Τι φέρνει το Brexit;

Οι Κινέζοι υποστηρίζουν ότι μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Στην περίπτωση της Βρετανίας που ζει μέρες «πάμε Brexit, αλλά τι θα μπρέξιτ και θα κατεβάσει;», η τηλεοπτική εικόνα της πρωθυπουργού Τερέζας Μέι στην προπαρασκευαστική συζήτηση της συμφωνίας, που διεξήχθη στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής των Κοινοτήτων προτού η πρωθυπουργός πάει στους G20, ήταν ένα εκατομμύριο λέξεις.

Όταν η Μέι, σε ένα πρω­το­φα­νές ολί­σθη­μα της γλώσ­σας, υπο­νό­η­σε ότι πι­θα­νό­τα­τα ένα Brexit χωρίς συμ­φω­νία «δεν θα ήταν χει­ρό­τε­ρο από οποια­δή­πο­τε συμ­φω­νία», οι βου­λευ­τές του δικού της κόμ­μα­τος, του Συ­ντη­ρη­τι­κού, την κάρ­φω­σαν στον σταυ­ρό του μαρ­τυ­ρί­ου : «Μας λέτε ότι κα­λύ­τε­ρα θα ήταν να βγού­με χωρίς συμ­φω­νία με την ΕΕ»;

Γιάννης Νικολόπουλος

Η Μέι έχασε το χρώμα της, χρειά­στη­κε τέσ­σε­ρα δευ­τε­ρό­λε­πτα για να ξα­να­βρεί τη μιλιά της και απά­ντη­σε κου­κου­ρού­κου : «Όχι, λέω ότι η μη συμ­φω­νία δεν θα ήταν χει­ρό­τε­ρη από την πολύ χει­ρό­τε­ρη συμ­φω­νία. Η συμ­φω­νία που έχου­με, είναι η κα­λύ­τε­ρη δυ­να­τή». Πιάσ’ το αβγό και κού­ρε­ψ’ το! Στο με­τα­ξύ η γνω­μο­δό­τη­ση της Γε­νι­κής Ει­σαγ­γε­λί­ας για τις μα­κρο­πρό­θε­σμες συ­νέ­πειες σε ό,τι αφορά ει­δι­κά την ιδιό­τυ­πη τε­λω­νεια­κή ένωση Ιρ­λαν­δί­ας και Βό­ρειας Ιρ­λαν­δί­ας, που ου­σια­στι­κά είναι λες και η δεύ­τε­ρη πα­ρα­μέ­νει ευ­ρω­ε­νω­σια­κό έδα­φος, είναι επτα­σφρά­γι­στο μυ­στι­κό, προ­κα­λώ­ντας αντι­δρά­σεις στο Ερ­γα­τι­κό Κόμμα, που απει­λεί τη Μέι ακόμη και με πρό­τα­ση δυ­σπι­στί­ας. Μύλος!

Μέχρι να απο­φα­σί­σουν, ει­δι­κά μέσα στην κυ­βέρ­νη­ση και το κόμμα των Συ­ντη­ρη­τι­κών, τι θα μπρέ­ξιτ και θα κα­τε­βά­σει, στο από­γειο ενός εσω­κομ­μα­τι­κού και εν­δο­κυ­βερ­νη­τι­κού εμ­φυ­λί­ου, με πρώτο σταθ­μό την κρί­σι­μη ψη­φο­φο­ρία στις 11 Δε­κεμ­βρί­ου, ας δούμε τι… Brexit προ­μη­νύ­ει το τε­χνι­κό σκέ­λος των 585, χορ­τα­στι­κό­τα­των και δυ­σμε­νέ­στα­των για την ερ­γα­τι­κή τάξη, σε­λί­δων και η πο­λι­τι­κή δια­κή­ρυ­ξη των «27» που ακο­λού­θη­σε τη σχε­τι­κή σύ­νο­δο κο­ρυ­φής, στην οποία υπάρ­χουν ορι­σμέ­να εξαι­ρε­τι­κά «πε­ρί­ερ­γα» ση­μεία.

Κα­τρ­χήν, δεν υφί­στα­ται Brexit που να κόβει άπαξ και δια­πα­ντός τον ομ­φά­λιο λώρο της Βρε­τα­νί­ας με την ΕΕ. Η συμ­φω­νία στην οποία κα­τέ­λη­ξαν η λειψή και πα­ρα­παί­ου­σα κυ­βέρ­νη­ση Μέι και η δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή ομάδα του Μισέλ Μπαρ­νιέ, θυ­μί­ζει σύμ­φω­νο συμ­βί­ω­σης από την ανά­πο­δη –είναι σύμ­φω­νο διά­στα­σης και όχι κά­θε­του χω­ρι­σμού. Και τον λο­γα­ρια­σμό αυτής της διά­στα­σης έχουν ήδη αρ­χί­σει να πλη­ρώ­νουν οι βρε­τα­νοί και οι ευ­ρω­παί­οι πο­λί­τες, όχι όλοι, αλλά πάλι οι ερ­γα­τι­κές τά­ξεις των κρα­τών-με­λών.

Η Μέι υπο­στή­ρι­ξε στη Βουλή των Κοι­νο­τή­των ότι το Brexit που κο­μί­ζει, είναι το απο­λύ­τως δί­καιο και συμ­φέ­ρον για την οι­κο­νο­μία (σε γε­νι­κές γραμ­μές σωστά, αν το δούμε από τη σκο­πιά του βρε­τα­νι­κού κε­φα­λαί­ου), την ερ­γα­σία (από ερ­γα­τι­κή, τα­ξι­κή σκο­πιά, με τί­πο­τα!) και το «μή­νυ­μα» του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος (ποιό μή­νυ­μα;). Το βρε­τα­νι­κό κε­φά­λαιο μπο­ρεί να ανοί­ξει σα­μπά­νιες, επει­δή οι χρη­μα­τορ­ρο­ές, οι χρη­μα­τα­γο­ρές και κυ­ρί­ως οι εμπο­ρι­κές σχέ­σεις με την ΕΕ σε ένα επί­πε­δο εξο­μοί­ω­σης με εκεί­νες που δια­τη­ρεί η ΕΕ με τις ΗΠΑ και ενι­σχύ­ει έντο­να με την Ια­πω­νία, όχι μόνο δεν κλεί­νουν και δεν κλο­νί­ζο­νται, αλλά επα­να­σχε­διά­ζο­νται σε νέες βά­σεις κερ­δο­φο­ρί­ας. Πώς θα προ­κύ­ψει αυτό; Μα από τη συ­ντρι­βή της βρε­τα­νι­κής ερ­γα­τι­κής τάξης, στην οποία συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νο­νται και οι με­τα­νά­στες, είτε είναι είτε δεν είναι πο­λί­τες άλλων κρα­τών-με­λών της ΕΕ. Από πού προ­κύ­πτει αυτή η εκτί­μη­ση;

Μα, φυ­σι­κά από τις δια­τυ­πώ­σεις της τε­χνι­κής συμ­φω­νί­ας των 585, χορ­τα­στι­κό­τα­των και δυ­σοί­ω­νων σε­λί­δων, στις οποί­ες επα­να­βε­βαιώ­νε­ται η πλή­ρης πίστη της βρε­τα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης σε όλο το ευ­ρω­ε­νω­σια­κό πλέγ­μα νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης, αντερ­γα­τι­κής νο­μο­θε­σί­ας, όπως αυτή απα­ριθ­μεί­ται και επα­να­λαμ­βά­νε­ται εξα­ντλη­τι­κά στη συμ­φω­νία και συ­νο­μο­λο­γή­θη­κε δια­δο­χι­κά, όχι από κά­ποιο απρό­σω­πο «ευ­ρω­ιε­ρα­τείο» και κά­ποια «γρα­φειο­κρα­τία», αλλά από τη δια­κυ­βερ­νη­τι­κή συ­νερ­γα­σία και συ­νεν­νό­η­ση ήδη από τα μέσα της δε­κα­ε­τί­ας του 1990, των τότε κυ­βερ­νή­σε­ων των Ερ­γα­τι­κών με επι­κε­φα­λής δια­δο­χι­κά τον Τόνι Μπλερ και τον Γκόρ­ντον Μπρά­ουν με τις κυ­βερ­νή­σεις Σιράκ και Σαρ­κο­ζί, Σρέ­ντερ και Μέρ­κελ, Ντ’ Αλέμα και Μπερ­λου­σκό­νι, Ση­μί­τη και Κα­ρα­μαν­λή και πάει λέ­γο­ντας.

Οι αυ­τα­πά­τες τμή­μα­τος της «Αρι­στε­ράς» ότι μια κά­ποια εθνο­κρα­τι­κή ανα­δί­πλω­ση στο πλαί­σιο μιας κά­ποιας νε­φε­λώ­δους δια­τα­ξι­κής συμ­μα­χί­ας και μιας κά­ποιας εθνι­κής ηγε­σί­ας φέρ­νει κα­λύ­τε­ρες μέρες για την ερ­γα­τι­κή τάξη, στις 29 του Μάρτη της Βρε­τα­νί­ας και, στο μέλ­λον π.χ. της Ελ­λά­δας, κάπου εδώ σβή­νουν ορι­στι­κά και καλό θα είναι να αλ­λά­ξει ρότα το «αρι­στε­ρό» κα­ρά­βι, γιατί στρα­βά αρ­με­νί­ζει και δεν του φταί­ει ο στρα­βός εθνο­κρα­τι­κός για­λός. Lexit, όχι Brexit ή Grexit, είναι η σωστή εκ­στρα­τεία και πο­λι­τι­κή αντι­με­τώ­πι­ση στην πρό­κλη­ση που άνοι­ξε η «συμ­φω­νία» Λον­δί­νου και Βρυ­ξελ­λών.

Τι θα συμ­βεί με τους ευ­ρω­παί­ους πο­λί­τες, με­τα­νά­στες και ντό­πιους ερ­γα­ζό­με­νους στις δύο πλευ­ρές της Μάγ­χης; «Θα» σας πούμε σε πέντε χρό­νια, μετά από μια μακρά και επώ­δυ­νη, ως φαί­νε­ται, πε­ρί­ο­δο «χά­ρι­τος», όπου και τα δύο μέρη, Βρε­τα­νία και ΕΕ, δεί­χνουν εξαι­ρε­τι­κά απρό­θυ­μα κα­ταρ­χήν να δε­χθούν πίσω τους με­τα­νά­στες που έφυ­γαν και αυτό, σε ό,τι αφορά την ΕΕ, απο­τε­λεί πε­ρισ­σό­τε­ρο υπα­γό­ρευ­ση των ανα­το­λι­κών χωρών (Πο­λω­νία, Βουλ­γα­ρία, Ρου­μα­νία κλπ) ου μη και της Ελ­λά­δας.

Τι θα συμ­βεί με όσους ευ­ρω­παί­ους πο­λί­τες-ερ­γα­ζό­με­νους δεν έχουν συ­μπλη­ρώ­σει κατ’ ελά­χι­στον πε­ντα­ε­τία πα­ρα­μο­νής στη Βρε­τα­νία (και το αντί­στρο­φο) ή θα θε­λή­σουν έως τις 29 Μαρ­τί­ου να εγκα­τα­στα­θούν στη Βρε­τα­νία; «Θα» μά­θε­τε αν θα σας απο­δε­χθού­με ή αν θα σας απε­λά­σου­με, μετά τις 29 του Μάρτη, αν και κατά τα άλλα θα δε­χό­μα­στε τις αι­τή­σεις σας για προ­σω­ρι­νές άδειες πα­ρα­μο­νής. Αν γίνει δεκτή η αί­τη­ση πα­ρα­μο­νής, μένει κα­νείς Βρε­τα­νία ή ΕΕ; «Θα» το μά­θε­τε μέσα στα επό­με­να πέντε χρό­νια. Μύλος! Η κι­νε­ζο­ποί­η­ση του λευ­κού, ευ­ρω­παί­ου ερ­γά­τη περνά από τη νο­μα­δο­ποί­η­ση και την κα­τά­στα­ση μό­νι­μης, ψυ­χο­λο­γι­κής αβε­βαιό­τη­τας και ανα­σφά­λειας ως προς το κα­θε­στώς πα­ρα­μο­νής και ημια­πα­σχό­λη­σης (η ερ­γα­σία ως πλήρη απα­σχό­λη­ση μας έχει αφή­σει νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρους χρό­νους) και στην πε­ρί­πτω­ση του Brexit.

Στην πο­λι­τι­κή δια­κή­ρυ­ξη της συμ­φω­νί­ας, ελά­χι­στοι έδω­σαν ση­μα­σία στη δια­τύ­πω­ση περί «κα­θο­ρι­σμέ­νων πε­ριο­χών στις οποί­ες θα επι­τρέ­πε­ται η προ­σω­ρι­νή εγκα­τά­στα­ση φυ­σι­κών προ­σώ­πων για επι­χει­ρη­μα­τι­κούς σκο­πούς». Προ­σο­χή, φυ­σι­κών, όχι νο­μι­κών προ­σώ­πων. Αν­θρώ­πων, όχι εται­ρειών. Τι υπο­νο­ούν οι ηγέ­τες της ΕΕ με αυτή την εξαι­ρε­τι­κά ανοι­χτή ερ­μη­νειών δια­τύ­πω­ση; Θα ιδρυ­θούν στη Βρε­τα­νία ει­δι­κές, οι­κι­στι­κές και οι­κο­νο­μι­κές ζώνες, όπου θα με­τε­γκα­τα­στα­θούν υπο­χρε­ω­τι­κά και «προ­σω­ρι­νά» όλοι οι με­τα­νά­στες, ευ­ρω­παί­οι πο­λί­τες; Θα χω­ρο­θε­τη­θούν μικρά επι­χει­ρη­μα­τι­κά Σίτι του Λον­δί­νου, στα οποία θα υφί­στα­ται ευ­ρω­ε­νω­σια­κό κα­θε­στώς, ενώ κατά τα άλλα η Βρε­τα­νία θα είναι (στο πε­ρί­που) εκτός ΕΕ; Θυ­μί­ζου­με ότι το Σίτι του Λον­δί­νου απο­τε­λεί ως γνω­στόν ένα χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό «Βα­τι­κα­νό» της οι­κου­μέ­νης, που ελέγ­χει σχε­δόν το σύ­νο­λο των φο­ρο­λο­γι­κών πα­ρα­δεί­σων του πλα­νή­τη, μια οιο­νεί αυ­τό­νο­μη επι­κρά­τεια μέσα στο Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο. Πολύ «πε­ρί­ερ­γες» δια­τυ­πώ­σεις ενέ­κρι­ναν οι «27» πα­νη­γυ­ρί­ζο­ντας το Brexit.

Μέχρι να υλο­ποι­η­θούν όλα τα πα­ρα­πά­νω, οι «27» έχουν ήδη με­τα­κυ­λή­σει το οι­κο­νο­μι­κό βάρος του Brexit στις πλά­τες των ευ­ρω­παϊ­κών, ερ­γα­τι­κών τά­ξε­ων. Οι αυ­ξή­σεις στη φο­ρο­λο­γία των καυ­σί­μων και στη χρήση της πλα­στι­κής σα­κού­λας, προ­ϊ­ό­ντα ευ­ρεί­ας κα­τα­νά­λω­σης, και στην πε­ρί­πτω­ση των καυ­σί­μων με επι­πτώ­σεις στις με­τα­φο­ρές τρο­φί­μων, αγα­θών και υπη­ρε­σιών, οφεί­λο­νται στην από­φα­ση των κρα­τών-με­λών της ΕΕ να αντι­κα­τα­στή­σουν την ετή­σια συμ­με­το­χή της Βρε­τα­νί­ας στον ευ­ρω­ε­νω­σια­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό με επι­βα­ρύν­σεις στην έμ­με­ση φο­ρο­λο­γία και σε άλλα τέλη, που αφο­ρούν και ανα­φέ­ρο­νται σε πλα­τιές, κοι­νω­νι­κές μάζες. Με άλλα λόγια, πάλι οι ερ­γά­τες θα πλη­ρώ­σουν για τους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς των οι­κο­νο­μι­κών και πο­λι­τι­κών αφε­ντι­κών της ΕΕ.

Κλεί­νο­ντας, οποια­δή­πο­τε εκτί­μη­ση για το αν θα υπερ­ψη­φι­στεί ή όχι η συμ­φω­νία από το βρε­τα­νι­κό κοι­νο­βού­λιο στις 11 του Δε­κέμ­βρη, θα ήταν πα­ρα­κιν­δυ­νευ­μέ­νη. Το Συ­ντη­ρη­τι­κό Κόμμα είναι βαθιά δι­χα­σμέ­νο. Ορι­σμέ­νοι απαι­τούν την κε­φα­λή της Μέι επί πί­να­κι, προ­τού ρί­ξουν θε­τι­κή ψήφο. Δεν απο­κλεί­ε­ται και η πε­ρί­πτω­ση μιας διό­λου βε­λού­δι­νης δια­δο­χής στη Ντά­ου­νιγκ Στριτ, είτε με εσω­τε­ρι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα των Συ­ντη­ρη­τι­κών, είτε με εκλο­γές στην πε­ρί­πτω­ση απόρ­ρι­ψης, όπου το βάρος της επό­με­νης μέρας και η πολύ καυτή πα­τά­τα θα πέσει, με τα ση­με­ρι­νά δε­δο­μέ­να, στα χέρια του Τζέ­ρε­μι Κόρ­μπιν. Το Ερ­γα­τι­κό Κόμμα έχει τα δικά του εσω­τε­ρι­κά προ­βλή­μα­τα και με­τα­ξύ άλλων τον υπερ­δρα­στή­ριο ενα­ντί­ον κάθε Brexit δή­μαρ­χο του Λον­δί­νου, Σα­ντίκ Καν, που έχει τεθεί επι­κε­φα­λής της πτέ­ρυ­γας που θέλει ένα νέο δη­μο­ψή­φι­σμα «διόρ­θω­σης» του προη­γού­με­νου.

rproject.gr/