«Να παλέψουμε για περισσότερο κοινωνικό κράτος»

Την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου η ΛΑΕ Ηρακλείου Αττικής διοργάνωσε εκδήλωση με τίτλο: «Ασφαλιστικά ταμεία, σχολεία, δήμοι, νοσοκομεία – ΤΟ «ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ» ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΟΛΩΝ».

Η εκ­δή­λω­ση είχε σα στόχο να ανα­δεί­ξει όλες τις πτυ­χές της υπο­στε­λέ­χω­σης του Δη­μο­σί­ου, τις συ­νέ­πειες που έχει στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα του απλού κό­σμου, αλλά και να κα­τα­δεί­ξει τις ευ­θύ­νες της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ τόσο για τη συ­νο­λι­κό­τε­ρη κα­τά­στα­ση όσο και για την κα­τα­στο­λή. Αρ­κε­τός κό­σμος της πε­ριο­χής εν­δια­φέρ­θη­κε ενώ μετά τις ει­ση­γή­σεις ακο­λού­θη­σε και διά­λο­γος με το κοινό. Ομι­λη­τές ήταν ο Γκι­τά­κος Βα­σί­λης από ΠΟΕ-ΟΤΑ (αντι­πρό­ε­δρος της Ομο­σπον­δί­ας) και ο Αντώ­νης Κα­ρα­βάς – για­τρός (Ενω­τι­κό Κί­νη­μα για την Ανα­τρο­πή, ΓΣ ΜΕΤΑ). Πα­ρα­κά­τω ακο­λου­θεί από­σπα­σμα της ομι­λί­ας του Αντώ­νη Κα­ρα­βά από την εκ­δή­λω­ση:

 

«Για την Αρι­στε­ρά και τα συν­δι­κά­τα, η απαί­τη­ση για πε­ρισ­σό­τε­ρο και όχι λι­γό­τε­ρο κοι­νω­νι­κό κρά­τος θα πρέ­πει να είναι τόσο αυ­το­νό­η­τη όπως το να διεκ­δι­κού­με την αύ­ξη­ση του βα­σι­κού μι­σθού και την επα­να­φο­ρά των ΣΣΕ. Οι κοι­νω­νι­κές δα­πά­νες είναι στην ουσία ένας δεύ­τε­ρος κοι­νω­νι­κός μι­σθός, δη­λα­δή είναι ποσά που αντλούν οι κα­πι­τα­λι­στές με τη μορφή της άμε­σης φο­ρο­λο­γί­ας που απο­δί­δο­νται με τη μορφή κοι­νω­νι­κών πα­ρο­χών και κάθε πε­ρι­κο­πή σε αυτές είναι σαν πε­ρι­κο­πή του μι­σθού μας.

Αντώνης Καραβάς |

Η ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη είναι η πηγή της υπε­ρα­ξί­ας για τα κέρδη των κα­πι­τα­λι­στών. Οι κα­πι­τα­λι­στές και το κρά­τος δεν εν­δια­φέ­ρο­νται για την υγεία και τη μόρ­φω­ση των ερ­γα­τών γε­νι­κά, αλλά συ­γκε­κρι­μέ­να για τα ελά­χι­στα ανα­γκαία για την ανα­πα­ρα­γω­γή της ερ­γα­τι­κής δύ­να­μης, δη­λα­δή για τα μέσα απο­κα­τά­στα­σης της ερ­γα­τι­κής δύ­να­μης ώστε να μη φθα­ρεί η πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τα της ερ­γα­σί­ας. Τα ποσά όμως που θα δια­τε­θούν από το κρά­τος τους για κοι­νω­νι­κές δα­πά­νες είναι απο­τέ­λε­σμα της τα­ξι­κής πάλης, επει­δή από την πλευ­ρά τους οι κα­πι­τα­λι­στές διεκ­δι­κούν και από αυτές τις δα­πά­νες να παίρ­νουν όσο το δυ­να­τό πε­ρισ­σό­τε­ρα με τη μορφή επι­δο­τή­σε­ων, άτο­κων δα­νεί­ων, μεί­ω­σης φο­ρο­λο­γί­ας κ.λπ.

 

Η αστι­κή τάξη υπο­χρε­ώ­θη­κε στη συ­γκρό­τη­ση του κοι­νω­νι­κού κρά­τους κάτω από μια διπλή πίεση. Από τη μια πλευ­ρά από την ανά­πτυ­ξη του κα­πι­τα­λι­σμού και την ανά­γκη του για ει­δι­κευ­μέ­νους ερ­γά­τες υγιείς και με γνώ­σεις και δε­ξιό­τη­τες, οι οποί­οι δεν θα πε­θαί­νουν πια στα τριά­ντα τους. Αυτοί οι ερ­γά­τες δεν αντι­κα­θί­στα­νται εύ­κο­λα από νε­ό­τε­ρους ανει­δί­κευ­τους ερ­γά­τες, απαι­τεί­ται χρό­νος και χρήμα για να με­γα­λώ­σουν και να απο­κτή­σουν ει­δί­κευ­ση. Από την άλλη πλευ­ρά η τα­ξι­κή πάλη, η άνο­δος των ερ­γα­τι­κών αγώ­νων και των ερ­γα­τι­κών σο­σια­λι­στι­κών και κο­μου­νι­στι­κών κομ­μά­των, υπο­χρέ­ω­σε ακόμα και αστι­κές αντι­δρα­στι­κές κυ­βερ­νή­σεις να πά­ρουν κοι­νω­νι­κά μέτρα.

 

Ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός απο­τε­λεί μια επι­θε­τι­κή πο­λι­τι­κή των κα­πι­τα­λι­στών απέ­να­ντι στους ερ­γά­τες για να απα­ντή­σει στην πτω­τι­κή τάση του πο­σο­στού κέρ­δους που πα­ρα­τη­ρεί­ται από τα τέλη της δε­κα­ε­τί­ας του 1970 και την από­σπα­ση των με­τα­πο­λε­μι­κών ερ­γα­τι­κών κα­τα­κτή­σε­ων.

 

Η αστι­κή τάξη υπο­χρε­ώ­θη­κε να πα­ρα­χω­ρή­σει ένα «κοι­νω­νι­κό συμ­βό­λαιο» για να απο­τρέ­ψει την απει­λή των ερ­γα­τι­κών αγώ­νων και την άνοδο της Αρι­στε­ράς αλλά και την πι­θα­νό­τη­τα ενός επα­να­στα­τι­κού κύ­μα­τος που ακο­λού­θη­σε το τέλος του Α’ Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου. Επι­πλέ­ον, η με­γά­λη αύ­ξη­ση του πο­σο­στού κέρ­δους των κα­πι­τα­λι­στών έδινε αυτήν τη δυ­να­τό­τη­τα.

 

Ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός χτύ­πη­σε το κοι­νω­νι­κό κρά­τος με:

-τις βα­θιές πε­ρι­κο­πές στη χρη­μα­το­δό­τη­ση των υπη­ρε­σιών υγεί­ας –και ιδιαί­τε­ρα των προ­γραμ­μά­των πρό­λη­ψης, πρό­νοιας και απο­κα­τά­στα­σης– και των δα­πα­νών για προ­σω­πι­κό με πα­ράλ­λη­λη απο­διάρ­θρω­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων

-τη με­τα­κύ­λι­ση του κό­στους στους μι­σθω­τούς με μέτρα όπως επι­βο­λή αντα­πο­δο­τι­κών ει­σφο­ρών για πα­ρε­χό­με­νες υπη­ρε­σί­ες υγεί­ας, αύ­ξη­ση των ασφα­λι­στι­κών ει­σφο­ρών, αύ­ξη­ση της συμ­με­το­χής στα φάρ­μα­κα κ.λπ.

-την εφαρ­μο­γή ποι­κί­λων μορ­φών ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης.

 

Η κρίση μετά το 2009 ενέ­τει­νε τις επι­θέ­σεις του κε­φα­λαί­ου, με τις πο­λι­τι­κές των μνη­μο­νί­ων στην Ελ­λά­δα, απέ­να­ντι στους ερ­γά­τες: η πτώση των μι­σθών πήγε χέρι χέρι με την πτώση του κοι­νω­νι­κού μι­σθού, δη­λα­δή των κοι­νω­νι­κών δα­πα­νών.

Η κρίση του κοι­νω­νι­κού κρά­τους δεν είναι κρίση έλ­λει­ψης αν­θρώ­πων και πόρων αλλά ακρι­βώς το αντί­θε­το, είναι κρίση «υπερ­πα­ρα­γω­γής» όπως συμ­βαί­νει και στην οι­κο­νο­μία: δεν λεί­πουν π.χ. οι για­τροί και οι αξο­νι­κοί το­μο­γρά­φοι, αντί­θε­τα είναι πάρα πολ­λοί αλλά δεν μπο­ρούν να «αγο­ρα­στούν» και γι’ αυτό κα­τα­στρέ­φο­νται με τη με­τα­νά­στευ­ση και την ανερ­γία του επι­στη­μο­νι­κού και ερ­γα­τι­κού δυ­να­μι­κού και τα κλει­σί­μα­τα και τις συγ­χω­νεύ­σεις κέ­ντρων, κλι­νι­κών και νο­σο­κο­μεί­ων. Ο κα­πι­τα­λι­σμός είναι η οι­κο­νο­μία του τρε­λο­κο­μεί­ου που κο­στί­ζει κυ­ριο­λε­κτι­κά αν­θρώ­πι­νες ζωές!

 

Η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ ακο­λου­θεί την ίδια νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή των δο­λο­φο­νι­κών μνη­μο­νί­ων, της απο­πλη­ρω­μής του λη­στρι­κού χρέ­ους και των μα­τω­μέ­νων πλε­ο­να­σμά­των για να ενι­σχυ­θεί η κερ­δο­φο­ρία του κε­φα­λαί­ου. Στην Ελ­λά­δα εί­χα­με κα­τα­στρο­φι­κή μεί­ω­ση των δια­θέ­σι­μων πόρων που έφε­ραν τις δα­πά­νες υγεί­ας στο 6% του ΑΕΠ συ­νο­λι­κά από 9% το 2012, με συ­νε­χώς πτω­τι­κή τάση σε από­λυ­τους αριθ­μούς δε­δο­μέ­νης και της πα­ράλ­λη­λης μεί­ω­σης του ΑΕΠ της χώρας και με συρ­ρί­κνω­ση ακόμα με­γα­λύ­τε­ρη του πο­σο­στού του κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού, με πε­ρί­που ανα­λο­γί­ες 30% κρα­τι­κός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός, 30% ει­σφο­ρές ασφα­λι­στι­κών τα­μεί­ων, 30% απευ­θεί­ας πλη­ρω­μές (όταν στα κα­θο­λι­κά συ­στή­μα­τα υγεί­ας της Βό­ρειας και Δυ­τι­κής Ευ­ρώ­πης έχου­με 80% κά­λυ­ψη από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό). Οι δα­πά­νες του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού για το 2019, μετά τη δήθεν έξοδο από τα μνη­μό­νια, δια­τη­ρού­νται σε ακόμα χα­μη­λό­τε­ρα επί­πε­δα, κάτω και από το 2% του ΑΕΠ.

 

Το κυ­βερ­νη­τι­κό σχέ­διο για την Πρω­το­βάθ­μια Φρο­ντί­δα Υγεί­ας είναι στην ουσία ένα μνη­μο­νια­κό μέτρο που στο­χεύ­ει στην από­συρ­ση του κρά­τους από την υπο­χρέ­ω­ση της χρη­μα­το­δό­τη­σης και τη με­τα­βί­βα­σή της σε κον­δύ­λια ΕΣΠΑ, τη θε­σμο­θέ­τη­ση του οι­κο­γε­νεια­κού για­τρού «gate-keeper»-«κόφτη» που ο ρόλος του θα είναι η απα­γό­ρευ­ση της πρό­σβα­σης των ασθε­νών σε εξει­δι­κευ­μέ­νες ια­τρι­κές υπη­ρε­σί­ες και στη νο­σο­κο­μεια­κή πε­ρί­θαλ­ψη, ενώ επε­κτεί­νει τις ελα­στι­κές ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις για τους για­τρούς και όλους τους υγειο­νο­μι­κούς.

 

Η κυ­βέρ­νη­ση την ίδια ώρα ετοι­μά­ζε­ται να δώσει ανα­δρο­μι­κά στους «φύ­λα­κες του συ­στή­μα­τος», στην αστυ­νο­μία, στους στρα­τιω­τι­κούς και τους δι­κα­στές, εκ­πρό­σω­πος του Υπουρ­γεί­ου Οι­κο­νο­μι­κών στο ΣτΕ ει­ση­γεί­ται ότι οι για­τροί δεν δι­καιού­νται να ζη­τούν τα δικά τους ανα­δρο­μι­κά, και κάτω από την πίεση των συν­δι­κά­των στην υγεία υπο­χρε­ώ­θη­κε ο Τσί­πρας να δώσει ένα μέρος από τις πα­ρά­νο­μες πε­ρι­κο­πές των μνη­μο­νί­ων αφή­νο­ντας απέξω τους υπό­λοι­πους «αν­θρα­κω­ρύ­χους με άσπρες μπλού­ζες», νο­ση­λευ­τές και υγειο­νο­μι­κούς, χωρίς ούτε ένα ευρώ αύ­ξη­ση στους μι­σθούς. Η «τα­ξι­κή με­ρο­λη­ψία» δεν είναι τυ­χαία, καθώς εντάσ­σε­ται στο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο σχέ­διο για το μικρό επι­τε­λι­κό κρά­τος που θα απαρ­τί­ζε­ται από μια γρα­φειο­κρα­τι­κή ελίτ μό­νι­μης υπαλ­λη­λί­ας, συ­μπλή­ρω­μα ενός διο­γκω­μέ­νου κα­τα­σταλ­τι­κού μη­χα­νι­σμού. Οι κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες θα πε­ρά­σουν σε ιδιω­τι­κές ερ­γο­λα­βί­ες με ελα­στι­κά κα­κο­πλη­ρω­μέ­νους ερ­γα­ζό­με­νους και το εθνι­κό σύ­στη­μα υγεί­ας θα συρ­ρι­κνω­θεί και θα με­τα­τρα­πεί σε δί­κτυο υπη­ρε­σιών φι­λαν­θρω­πί­ας.

 

Αυτά τα σχέ­δια πρέ­πει να ανα­τρα­πούν! Ο κό­σμος μας σή­με­ρα δεν πρέ­πει να πε­ρι­μέ­νει πα­θη­τι­κά τις εκλο­γές, αλλά με ορ­γά­νω­ση και αγω­νι­στι­κή διεκ­δί­κη­ση να πα­λέ­ψει για πε­ρισ­σό­τε­ρο κοι­νω­νι­κό κρά­τος.

 

Είναι ευ­τύ­χη­μα το ξέ­σπα­σμα του κοι­νω­νι­κού κι­νή­μα­τος στη Γαλ­λία, σε αυτήν τη χώρα «ερ­γα­στή­ρι της τα­ξι­κής πάλης» όπως έλεγε ο Μαρξ, όπου το κί­νη­μα των κί­τρι­νων γι­λέ­κων των αγα­να­κτι­σμέ­νων νέων, άνερ­γων και απο­κλει­σμέ­νων μαζί με το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και την Αρι­στε­ρά έχουν στρι­μώ­ξει για τα καλά τον Μα­κρόν και την κυ­βέρ­νη­σή του που απα­ντά με βάρ­βα­ρη κα­τα­στο­λή πα­ράλ­λη­λα με αδια­νό­η­τες υπο­χω­ρή­σεις, παίρ­νο­ντας πίσω την αύ­ξη­ση του φόρου στα καύ­σι­μα και τά­ζο­ντας 100 ευρώ αύ­ξη­ση στον βα­σι­κό μισθό. Να λοι­πόν άλλο ένα πα­ρά­δειγ­μα του ότι ο δρό­μος του επί­μο­νου μα­ζι­κού ενω­τι­κού αγώνα σύ­γκρου­σης και ανα­τρο­πής μπο­ρεί να απο­δώ­σει εδώ και τώρα.».

rproject.gr/