Φοιτητικές εκλογές στις 10 Απρίλη: Η Αριστερά μπροστά σε μια δύσκολη μάχη

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές θα διεξαχθούν στις 10 Απριλίου μέσα σε ένα όχι και τόσο ευνοϊκό κλίμα για το φοιτητικό κίνημα και την Αριστερά. Στο δρόμο προς τις κάλπες η φοιτητική Αριστερά καλείται να αναμετρηθεί όχι μόνο με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, αλλά και με τις παθογένειες που ταλανίζουν την ίδια τα τελευταία χρόνια.

Νικόλας Κολυτάς

Η κα­τά­στα­ση στα πα­νε­πι­στή­μια

Τις δύο προη­γού­με­νες χρο­νιές, που οι φοι­τη­τι­κές εκλο­γές συ­νέ­πι­πταν χρο­νι­κά με εθνι­κές εκλο­γές ή ευ­ρω­ε­κλο­γές (2012 και 2014), η κα­τά­στα­ση ήταν τε­λεί­ως δια­φο­ρε­τι­κή. Η Αρι­στε­ρά, ανε­ξάρ­τη­τα από τους χει­ρι­σμούς των ηγε­σιών της, είχε συ­γκρο­τή­σει ένα ισχυ­ρό κοι­νω­νι­κό μπλοκ, που συ­σπεί­ρω­νε δυ­νά­μεις και στε­κό­ταν απέ­να­ντι στη μνη­μο­νια­κή επέ­λα­ση και τις πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας. Τα ζη­τή­μα­τα της κε­ντρι­κής πο­λι­τι­κής σκη­νής ανα­πό­φευ­κτα έμπαι­ναν στην ατζέ­ντα και κα­θό­ρι­ζαν και τα επι­μέ­ρους θέ­μα­τα του φοι­τη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού σε μια κα­τεύ­θυν­ση αγω­νι­στι­κή και μά­λι­στα ευ­ρεί­ας απεύ­θυν­σης. Σε κε­ντρι­κές σχο­λές της Αθή­νας, όπως η Νο­μι­κή για πα­ρά­δειγ­μα, η Αρι­στε­ρά για λίγες ψή­φους έχανε την πρώτη θέση.

Σή­με­ρα η κα­τά­στα­ση είναι τε­λεί­ως δια­φο­ρε­τι­κή στα πα­νε­πι­στή­μια. Η μνη­μο­νια­κή με­τα­στρο­φή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ επη­ρέ­α­σε συ­νο­λι­κά τη φοι­τη­τι­κή Αρι­στε­ρά, που δεν έχει κα­τα­φέ­ρει ακόμη να ορ­θο­πο­δή­σει. Το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα είναι σε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή αδρά­νεια, καθώς δεν βγαί­νουν συ­νε­λεύ­σεις, δεν στή­νο­νται πρω­το­βου­λί­ες και υπο­χω­ρούν οι όποιες με­τω­πι­κές διερ­γα­σί­ες. Η κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχει κα­τα­φέ­ρει να επι­βά­λει δί­δα­κτρα στα με­τα­πτυ­χια­κά προ­γράμ­μα­τα, να συγ­χω­νέ­ψει τα ΤΕΙ υπό το πρό­σχη­μα της «πα­νε­πι­στη­μιο­ποί­η­σης», να προ­χω­ρή­σει  τη  δια­σπά­ση πτυ­χί­ων όπως αυτό του ΦΠΨ και να απο­σπά­σει επαγ­γελ­μα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα από τί­τλους σπου­δών. Εκτός όλων των πα­ρα­πά­νω, η υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση στην τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση συ­νε­χί­ζε­ται σε όλους τους το­μείς. Φοι­τη­τές στις εστί­ες δια­μαρ­τύ­ρο­νται για τις συν­θή­κες δια­βί­ω­σης, ερ­γα­ζό­με­νοι στη σί­τι­ση απο­λύ­ο­νται και η διά­θε­ση δω­ρε­άν συγ­γραμ­μά­των μειώ­νε­ται διαρ­κώς.

Οι συ­στη­μι­κές δυ­νά­μεις

Μέσα σε αυτό το δυ­σοί­ω­νο για το φοι­τη­τή πε­ρι­βάλ­λον θα διε­ξα­χθούν οι φε­τι­νές εκλο­γές. Εκλο­γές οι οποί­ες χρόνο με το χρόνο υπο­βαθ­μί­ζο­νται πο­λι­τι­κά, καθώς δεν φαί­νε­ται να επη­ρε­ά­ζουν με κά­ποιο τρόπο τα τε­κται­νό­με­να εντός του πα­νε­πι­στη­μί­ου. Οι συ­στη­μι­κές δυ­νά­μεις ΔΑΠ-ΠΑ­ΣΠ, μετά το τε­ρά­στιο αντι­μνη­μο­νια­κό κί­νη­μα του 2010-2015 και τις απώ­λειες που δέ­χτη­καν, φαί­νε­ται πως επα­να­συ­γκρο­τού­νται και περ­νούν στην αντε­πί­θε­ση με άλλον πλέον τρόπο. Δεν επεν­δύ­ουν στην ιδε­ο­λο­γι­κή και πο­λι­τι­κή πό­λω­ση με την Αρι­στε­ρά, ξέ­ρο­ντας πως αυτό θα δώσει χώρο στον πο­λι­τι­κό τους αντί­πα­λο. Παί­ζουν το χαρτί για την απο­πο­λι­τι­κο­ποί­η­ση των συλ­λό­γων, την απα­ξί­ω­ση των συλ­λο­γι­κών δια­δι­κα­σιών, την απο­νο­μι­μο­ποί­η­ση των συ­νε­λεύ­σε­ων και εστιά­ζουν απο­κλει­στι­κά σε δικά τους πράγ­μα­τα. Χτί­ζο­νται κά­νο­ντας πάρτι, διορ­γα­νώ­νο­ντας επι­στη­μο­νι­κές ημε­ρί­δες, στή­νο­ντας εκ­δη­λώ­σεις με ομι­λη­τές βου­λευ­τές των κομ­μά­των τους και φι­λι­κά προ­σκεί­με­νους κα­θη­γη­τές και πάνω απ’ όλα δια­τη­ρούν το αλι­σβε­ρί­σι των ση­μειώ­σε­ων και την εξα­γο­ρά ψήφων.

Με αυτόν τον τρόπο, κυ­ρί­ως η ΔΑΠ, προ­σπά­θη­σε να χτυ­πή­σει και ένα αντι­δρα­στι­κό ρεύμα που γεν­νή­θη­κε ως πιο πει­στι­κή και απο­τε­λε­σμα­τι­κή απά­ντη­ση απέ­να­ντι στη διαρ­κή άνοδο της Αρι­στε­ράς. Πρό­κει­ται για το ρεύμα των «ανε­ξάρ­τη­των» σχη­μά­των, που συ­γκρο­τή­θη­καν αρ­χι­κά ως μπλοκ «ανοι­χτής σχο­λής» και «αντι­κα­τά­λη­ψης» στις συ­νε­λεύ­σεις και εν συ­νε­χεία προ­χώ­ρη­σαν σε αρ­κε­τά εκλο­γι­κά κα­τε­βά­σμα­τα προ­κα­λώ­ντας πο­νο­κέ­φα­λο στη ΔΑΠ, αφού έκα­ναν τη δου­λειά της, χωρίς την κομ­μα­τι­κή της τα­μπέ­λα. Παρ’ όλα αυτά αυτοί οι σχη­μα­τι­σμοί φά­νη­κε πως είχαν ένα τέλμα και ένα όριο. Συ­γκρο­τή­θη­καν κάτω από συ­γκε­κρι­μέ­νες συν­θή­κες, επι­τέ­λε­σαν ένα συ­γκε­κρι­μέ­νο ρόλο και πλέον φαί­νε­ται πως μη έχο­ντας μια συ­γκε­κρι­μέ­νη πλατ­φόρ­μα και ένα ορατό δί­πο­λο, δεν μπο­ρούν να στα­θούν στα πόδια τους, πα­ρό­τι υπάρ­χουν ακόμη αρ­κε­τοί από αυ­τούς.

Η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά

Το με­γά­λο αγκά­θι είναι η στάση της φοι­τη­τι­κής Αρι­στε­ράς. Η ΚΝΕ φαί­νε­ται ότι εδώ και χρό­νια δεν εν­δια­φέ­ρε­ται να μπει με ενω­τι­κούς και ρι­ζο­σπα­στι­κούς όρους στα φοι­τη­τι­κά αμ­φι­θέ­α­τρα, προ­κει­μέ­νου να συ­γκρο­τη­θεί κάτι πραγ­μα­τι­κά επι­κίν­δυ­νο. Το σύν­δρο­μο του κι­νή­μα­τος 2006-2007, όπου το κί­νη­μα την ξε­πέ­ρα­σε και την άφησε πίσω του, τη δια­περ­νά ακόμη. Η ΚΝΕ έχει κα­τα­φέ­ρει να επα­να­συ­σπει­ρώ­σει τη φοι­τη­τι­κή της πα­ρέμ­βα­ση και τα εκλο­γι­κά πο­σο­στά της όχι με βάση την οι­κο­δό­μη­ση κά­ποιου μα­ζι­κού κι­νή­μα­τος ή την ανά­λη­ψη της ευ­θύ­νης για κά­ποια κι­νη­μα­τι­κή μάχη, αλλά επεν­δύ­ο­ντας πο­λι­τι­κά πάνω στην απο­συ­σπεί­ρω­ση της υπό­λοι­πης Αρι­στε­ράς.

Η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά μέσα σε αυτό το δύ­σκο­λο πε­ρι­βάλ­λον κα­λεί­ται να βρει το βη­μα­τι­σμό της. Η ΑΡΕΝ και τα ΕΑΑΚ οφεί­λουν έστω και την ύστα­τη ώρα να ανα­λά­βουν τις ευ­θύ­νες τους, όχι προ­σβλέ­πο­ντας στη δική τους αυ­το­συ­ντή­ρη­ση, αλλά επι­διώ­κο­ντας την ανα­συ­γκρό­τη­σή τους μέσα από την πραγ­μα­τι­κή σύν­δε­ση με φοι­τη­τές/τριες που ανα­ζη­τούν πο­λι­τι­κή έκ­φρα­ση και εκ­προ­σώ­πη­ση απέ­να­ντι στα μνη­μό­νια και τις πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας. Το κί­νη­μα που ανα­πτύ­χθη­κε στα ΤΕΙ πέ­ρυ­σι, είναι ένας «μπού­σου­λας» για το πώς πρέ­πει να κι­νη­θεί η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά. Η με­τω­πι­κή απά­ντη­ση απέ­να­ντι στην κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τις πο­λι­τι­κές που δια­λύ­ουν το δη­μό­σιο πα­νε­πι­στή­μιο οφεί­λει να γίνει ορατή και με εκλο­γι­κούς όρους έστω σαν αφε­τη­ρία για ευ­ρύ­τε­ρες και νι­κη­φό­ρες διερ­γα­σί­ες το επό­με­νο διά­στη­μα.

Πα­ράλ­λη­λα η φοι­τη­τι­κή Αρι­στε­ρά κα­λεί­ται να βγει από τους τέσ­σε­ρις τοί­χους της σχο­λής και να συν­δε­θεί με την υπό­λοι­πη κοι­νω­νία. Ο τρό­πος που ορ­γα­νώ­θη­κε πέ­ρυ­σι η κι­νη­το­ποί­η­ση για την πα­γκό­σμια ημέρα ενά­ντια στο ρα­τσι­σμό, αλλά και φέτος η κι­νη­το­ποί­η­ση για την ημέρα της γυ­ναί­κας στις 8 Μάρτη, είναι ση­μά­δια ότι η κι­νη­μα­τι­κή ακαμ­ψία σπάει, αν υπάρ­χει πο­λι­τι­κή βού­λη­ση, μα­ζι­κή απεύ­θυν­ση και με­τω­πι­κή λο­γι­κή. Η «Αρι­στε­ρή Ανα­τρε­πτι­κή Συ­νερ­γα­σία» πάνω σε αυτή τη λο­γι­κή συ­γκρο­τή­θη­κε ως κοινό εκλο­γι­κό κα­τέ­βα­σμα της ΑΡΕΝ, δυ­νά­με­ων των ΕΑΑΚ και του ΑΡΔΙΝ. Το στοί­χη­μα είναι οι κοι­νές μάχες να μη δί­νο­νται μόνο εκλο­γι­κά, αλλά και μέσα στους κοι­νω­νι­κούς χώ­ρους και το κί­νη­μα. Μόνο έτσι η αντε­πί­θε­ση της Αρι­στε­ράς στα πα­νε­πι­στή­μια δεν θα είναι απλώς ένα ευ­χο­λό­γιο, αλλά μια πραγ­μα­τι­κή πο­λι­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή.

rproject.gr