Οσο και να μαλλιάζει η γλώσσα πολλών για την ανάγκη να επανακάμψει, να εμφανιστεί καλύτερα, η σοβαρότητα στον πολιτικό λόγο, μερικοί της πολιτικής ζωής, εκεί, τον χαβά τους.
Ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, ο κύριος Σπίρτζης εννοείται, προέτρεψε τους οδηγούς ταξί στη Θεσσαλονίκη να μετατρέψουν τα οχήματά τους σε εκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον του πρωθυπουργού του ιδίου, που στάθηκε, λέει, στο πλευρό τους.
Γιώργος Σταματόπουλος
Αγνοώντας δε τους κανόνες που πρέπει να τηρηθούν ώστε να αποφευχθούν γελοιότητες, παρόντος του πατρός Παππά, προχώρησαν σε εκ νέου τελετή εγκαινίων του μετρό Θεσσαλονίκης αναγκάζοντας [εκβιάζοντας;] την υποψήφια δήμαρχο Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει στο επαναληφθέν φιάσκο, σε μια κωμωδία ανέμπνευστη και θλιβερή.
Είναι και εκείνος ο καθηγητής, ο κύριος Μυλόπουλος, που τυγχάνει να προΐσταται [πρόεδρος παρακαλώ] της εταιρείας Αττικό Μετρό, ο οποίος [άκουσον -και άπωσον] προλαβαίνοντας τον αξιότιμο υπουργό είχε προτείνει στους ανύπαρκτους επιβάτες του ανύπαρκτου μετρό να ψηφίσουν την κυρία Νοτοπούλου για δήμαρχο· όχι, παίζουμε.
Γι’ αυτό είναι οι καθηγητές, για να ανοίγουν δρόμους, ας είναι και στενάχωροι, ας είναι και κακοτράχαλοι και δυσπέλαστοι για τους κοινούς ανθρώπους -για τους πολιτικούς είναι βατοί και ολόκληρες λεωφόροι. Ποιος δεν καταλαβαίνει; Προφανώς επηρεάστηκε ο υπουργός, ο κύριος Σπίρτζης, από τη θαυμαστή ιδέα του καθηγητή [σκέτη έμπνευση] και επιχείρησε να τον μιμηθεί [μπας και χάσει κάτι από τη λάμψη αυτής της ιδέας].
Κάτι ασφαλώς συμβαίνει με τους κυβερνητικούς -ή καταλαμβάνονται από ντελίριο κι ενθουσιασμό για τα [επικείμενα] έργα τους και άρα δεν μπορούν να συγκρατηθούν συναισθηματικώς και λεκτικώς ή πραγματικά αυτοί είναι, τόσο τους κόβει αδερφέ· τι να πει κανείς…
Οι θεατές-ακροατές σηκώνουν τα χέρια, παραδίδονται στην εκπεμπόμενη κρατική ανοησία εννοείται. Είναι απορίας άξιον τι αισθάνονται κατά την ώρα που επιδίδονται σε αυτό το θέατρο, εκτός εάν έχουν κόψει και ράψει την πραγματικότητα στα μέτρα τους και αδιαφορούν για τον λαό και τη συνάφεια, για την επικοινωνία και την κοινωνία· προφανώς κάπως πρέπει να τους επηρεάζει η πλησμονή εξουσίας, η ηδονή που εξ αυτής απορρέει.
Εδώ που τα λέμε κάτι παραπάνω μάλλον γνωρίζει ο κ. Σπίρτζης -πιθανώς να είναι αναγνώστης του «Τρίτου Κύματος», βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα Αλβιν Τόφλερ. Είναι λοιπόν πιθανό να διάβασε εκεί την εκτίμηση του Αμερικανού συγγραφέα για τους ταξιτζήδες.
Ελεγε πάνω- κάτω ότι άμα θέλεις να μάθεις τι γίνεται σε μια χώρα που επισκέπτεσαι για πρώτη φορά δεν χρειάζονται… Μυλόπουλοι και σοβαρά ιστορικά κιτάπια· αρκεί να μπεις σε μερικά ταξί και οι οδηγοί θα σου εξηγήσουν σε χρόνο μηδέν τι ακριβώς συμβαίνει στην εν λόγω χώρα.
Ειδάλλως, είπαμε: δεν ξέρουν πού πατάν’ και πού πηγαίνουν ή ό,τι κατεβάσει η κούτρα τους. Ασε που και αυτό [η προτροπή του υπουργού προς τους ταξιτζήδες] είναι προσβολή της δημοκρατίας και εμπίπτει στις ταξικές διακρίσεις. Εντάξει, αυτά είναι ψιλά γράμματα…
efsyn.gr/
