Γιατί, άραγε, έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογικές κάλπες;

Όντως, η τριτομνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και προθύμων έπρεπε να κερδίζει εις το διηνεκές…

Πα­ρα­κο­λου­θώ­ντας το ελ­λα­δι­κό, φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κό ίντερ­νετ, δυο δρό­μοι ανοί­γο­νται για τον ανα­γνώ­στη με στοι­χειώ­δη νοη­μο­σύ­νη και ανα­λυ­τι­κή ικα­νό­τη­τα. Εκεί­νος προς το ντι­βά­νι του πλη­σιέ­στε­ρου ψυ­χιά­τρου. Εκεί­νος προς το πλη­σιέ­στε­ρο φαρ­μα­κείο, μετά το ντι­βά­νι του πλη­σιέ­στε­ρου ψυ­χιά­τρου.

Οι ΣΥ­ΡΙ­ΖΑί­οι, οι πρό­θυ­μοι και οι πα­ρα­τρε­χά­με­νοί τους δεί­χνουν να πι­στεύ­ουν πως η ομάδα τους θα κέρ­δι­ζε εις το δι­η­νε­κές (το Μα­ξί­μου την έχει ακού­σει… αήτ­τη­τος ΠΑΟΚ του Σαβ­βί­δη;), φαί­νε­ται να βρί­σκο­νται σε κά­ποιο πα­ράλ­λη­λο σύ­μπαν άσχε­το με την ζέ­ου­σα, ελ­λη­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και τέλος, προ­σπα­θούν να κά­νουν το μαύρο, που έπεσε στην κάλπη, άσπρο και… αντι­δε­ξιό, ενό­ψει της νέας, εθνι­κής και ανα­πό­φευ­κτης ανα­μέ­τρη­σης…

Γιάννης Νικολόπουλος

Σο­βα­ρά; Ο τρι­το­μνη­μο­νια­κός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα κέρ­δι­ζε εις το δι­η­νε­κές; Η ιστο­ρία όλων των εκλο­γι­κών ανα­με­τρή­σε­ων από την ώρα που στη χώρα επι­βλή­θη­καν τα τα­ξι­κά μνη­μό­νια της αργής και επώ­δυ­νης πτώ­χευ­σης άλλα δεί­χνει και έδει­ξε.

Η πρώτη κάλπη έπει­τα από την επι­βο­λή και κυ­ρί­ως την εφαρ­μο­γή των μνη­μο­νί­ων, υπήρ­ξε πά­ντο­τε κάλπη απο­δο­κι­μα­σί­ας, ήττας και συ­ντρι­βής της εκά­στο­τε κυ­βέρ­νη­σης.

Με δυο εξαι­ρέ­σεις : Πρώτα, τη δεύ­τε­ρη εθνι­κή κάλπη του κα­λο­και­ριού του 2012, όταν ο Σα­μα­ράς έσβη­σε πρό­σκαι­ρα το στίγ­μα της υπο­στή­ρι­ξης της ΝΔ στη συ­γκυ­βέρ­νη­ση Πα­πα­δή­μου, παί­ζο­ντας τον ρόλο του «αντι­μνη­μο­νια­κού», κέρ­δι­σε τις εκλο­γές, χωρίς αυ­το­δυ­να­μία, συ­γκρό­τη­σε κυ­βέρ­νη­ση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ και συ­νέ­χι­σε την «αντι­μνη­μο­νια­κή» δράση του μέχρι το χρο­νι­κό ση­μείο, κατά το οποίο η Πα­να­γιά Μέρ­κελ του μί­λη­σε στο αυτί – ίσως και να το τρά­βη­ξε κιό­λας… – και του είπε ότι άλλος δρό­μος πτώ­χευ­σης δεν υπήρ­χε.

Κα­τό­πιν, η εθνι­κή κάλπη του Σε­πτεμ­βρί­ου του 2015, όταν παρά την υπερ­ψή­φι­ση του τρί­του μνη­μο­νί­ου από σύ­μπα­σα την συ­μπο­λί­τευ­ση (πλην Λα­κε­δαι­μο­νί­ων…) και την αντι­πο­λί­τευ­ση (πλην των εφε­δρειών του συ­στή­μα­τος) σχε­δόν ανή­με­ρα της άλλης, της κα­θιε­ρω­μέ­νης Πα­να­γιάς των μο­να­στη­ριών και του Αι­γαί­ου, ο Τσί­πρας κέρ­δι­σε τις κάλ­πες της κω­λο­τού­μπας υπο­σχό­με­νος «μνη­μό­νιο με αν­θρώ­πι­νο πρό­σω­πο».

Το… μνη­μό­νιο με αν­θρώ­πι­νο πρό­σω­πο υπέ­στη άγριο και τα­ξι­κό λί­φτινγκ από τον πρώτο, τρι­το­μνη­μο­νια­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό, τότε του 2016.

Τις κάλ­πες από το 2010, έως και σή­με­ρα, τις κρί­νει η οι­κο­νο­μία, ανό­η­τοι!

Και για την ακρί­βεια, η πραγ­μα­τι­κή ακρί­βεια στα ράφια των σού­περ μάρ­κετ, η πραγ­μα­τι­κή ανερ­γία στα σπί­τια, η πραγ­μα­τι­κή απου­σία τρο­φί­μων και φαρ­μά­κων στα ντου­λά­πια και τα συρ­τά­ρια, η πραγ­μα­τι­κή κα­τάρ­ρευ­ση του βιο­τι­κού επι­πέ­δου στις γει­το­νιές και τις οι­κο­γέ­νειες, η πραγ­μα­τι­κή φο­ρο­ε­πι­δρο­μή, άμεση και έμ­με­ση, στα εκ­κα­θα­ρι­στι­κά ση­μειώ­μα­τα και τις ασφα­λι­στι­κές ει­σφο­ρές, η πραγ­μα­τι­κή με­τα­νά­στευ­ση εκα­το­ντά­δων χι­λιά­δων στο εξω­τε­ρι­κό, η πραγ­μα­τι­κή αγω­νία για ένα όλο και πιο αβέ­βαιο και τα­ξι­κά «πο­λε­μι­κό» μέλ­λον.

Εντά­ξει, στο με­σο­διά­στη­μα συ­νέ­τρε­ξαν και ορι­σμέ­να κρί­σι­μα, άλ­λο­τε τρα­γε­λα­φι­κά, άλ­λο­τε απο­κα­λυ­πτι­κά, άλ­λο­τε κα­τα­στρε­πτι­κά ορό­ση­μα – από τον αντι­συ­νταγ­μα­τι­κό και προ­κλη­τι­κά με­ρο­λη­πτι­κό τρόπο που απο­πει­ρά­θη­κε η κυ­βέρ­νη­ση να μοι­ρά­σει τη­λε­ο­πτι­κές άδειες, έως το Μάτι και το μα­κε­δο­νι­κό στις ευ­ρω­να­τοϊ­κές «Πρέ­σπες». Κάτι ανά­λο­γο, ως ση­μειο­λο­γι­κή και συμ­βο­λι­κή, με­γά­λη ζημιά είχε υπο­στεί και ο Σα­μα­ράς πχ με το λου­κέ­το στην ΕΡΤ.

Αλλά δεν έκρι­ναν και δεν θα κρί­νουν αυτά, τις κάλ­πες, προη­γού­με­νες και επό­με­νες.

Ούτε το… ύφος και το… ήθος της δια­κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έκρι­ναν τις κάλ­πες – της στρα­βής αυτής, οι τρί­χες, τής φταί­νε…

Είναι η οι­κο­νο­μία, ανό­η­τοι, και μόνο αυτή. Η ελ­λα­δι­κή, κα­πι­τα­λι­στι­κή οι­κο­νο­μία που δεν μπο­ρεί και δεν πρό­κει­ται να βγει από την αργή και επώ­δυ­νη δια­δι­κα­σία πτώ­χευ­σης που έχουν επι­βά­λει οι ντό­πιοι αστοί και της πα­ρα­τε­τα­μέ­νης ευ­ρω­α­τλα­ντι­κής ομη­ρί­ας, που έχουν εγκα­τα­στή­σει το Βε­ρο­λί­νο, οι Βρυ­ξέλ­λες και η Ουά­σιγ­κτον.

Και πώς να βγει, όταν το μέ­γι­στο και το από­λυ­το κα­τόρ­θω­μα της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ άλ­λο­τε ΑΝΕΛ και σή­με­ρα προ­θύ­μων και προ­σω­πι­κά του Αλέξη του Τσί­πρα είναι ότι πήρε την κυ­βερ­νη­τι­κή σκυ­τά­λη από την νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη και εθνι­κι­στι­κή (ακρο)δεξιά του Σα­μα­ρά και την πα­ρα­δί­δει στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη και αντι­δρα­στι­κή (ακρο)δεξιά του Κυ­ριά­κου Μη­τσο­τά­κη;

Το πα­ρά­δο­ξο και το πρω­τό­τυ­πο των τε­λευ­ταί­ων εκλο­γών και των εθνι­κών που έρ­χο­νται είναι ακρι­βώς αυτό – για πρώτη φορά από το 2010, εκλο­γές κερ­δί­ζει, με αυ­το­δυ­να­μία ή όχι θα φανεί, το κόμμα και ο αρ­χη­γός που υπό­σχο­νται «μνη­μό­νιο με τα­ξι­κά άγριο πρό­σω­πο».

Τέ­τοιο ξε­σά­λω­μα…

Και τέ­τοια αυ­το­μα­στι­γω­τι­κή προ­σέ­λευ­ση των ψη­φο­φό­ρων που επέ­λε­ξαν ό,τι επέ­λε­ξαν στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές και τις ευ­ρω­ε­κλο­γι­κές κάλ­πες και θα προ­σέλ­θουν ξανά να επι­λέ­ξουν ανά­με­σα στο μνη­μό­νιο που σφά­ζει με το μα­χαί­ρι, το οποίο υπό­σχε­ται ο Τσί­πρας και το μνη­μό­νιο, που εκτε­λεί με το πε­ρί­στρο­φο, που τάζει ο Μη­τσο­τά­κης…

Αυ­το­κτο­νία ή αυ­το­χει­ρία;

Δια­λέξ­τε. Αυτό ήταν και είναι το τε­χνη­τό, πλα­στό και επι­κοι­νω­νια­κά πει­στι­κό δί­λημ­μα που έχουν επι­βά­λει κόμ­μα­τα, θε­σμοί και ΜΜΕ στην Ελ­λά­δα του σή­με­ρα.

Και οι ψη­φο­φό­ροι, ως φαί­νε­ται, απά­ντη­σαν και θα απα­ντή­σουν. Κα­τάλ­λη­λα και ανά­λο­γα. Αργή αυ­το­κτο­νία στη ρώ­σι­κη ρου­λέ­τα του νε­ο­δη­μο­κρα­τι­κού πε­ρι­στρό­φου.

Μέχρι την επό­με­νη κάλπη. Όποτε και αν υπάρ­ξει.

Γιατί η ΝΔ και ο Μη­τσο­τά­κης έχουν κάνει και ορι­σμέ­νες «πε­ρί­ερ­γες» προ­τά­σεις για την ανα­θε­ώ­ρη­ση του συ­ντάγ­μα­τος στο θέμα του πότε και του πώς θα προ­κη­ρύσ­σο­νται εκλο­γές…

Αλλά στην Ελ­λά­δα που γεν­νή­θη­κε η δη­μο­κρα­τία (sic) και έχουν πε­θά­νει ο πο­λι­τι­σμός και η λο­γι­κή, δεν θα επι­κρα­τή­σουν πο­λι­τεια­κά εκτρώ­μα­τα τύπου Κίνας, Ρω­σί­ας ή Τουρ­κί­ας! Έτσι δεν είναι, διό­λου αγα­πη­τοί φι­λε­λεύ­θε­ροι (μη χέσω!) αστού­λη­δες;

Ή μήπως ορι­σμέ­νοι έχουν ζη­λέ­ψει και τη δόξα του Γκουαϊ­δό;

Δεν ξέρω, τι να λένε άραγε οι ψυ­χί­α­τροι και οι φαρ­μα­κο­ποιοί των νι­κη­τών και των ητ­τη­μέ­νων;

/rproject.gr