Ουδείς μπορεί να προβλέψει πώς θα είναι η επόμενη μέρα των εκλογών της 7ης Ιουλίου, όλοι όμως είναι σε θέση να καταλάβουν ότι τα πράγματα δεν θα είναι όπως τα λένε οι κύριοι της Νέας Δημοκρατίας.
Εκείνο που όλοι πρέπει να ευχόμαστε είναι να αποτραπεί η αυτοδυναμία και να αρχίσει επιτέλους ένας διάλογος με τα μικρότερα κόμματα, που έχουν κάτι να προτείνουν, όπως λένε τα ίδια, για την «ανόρθωση» της χώρας, π.χ., το κόμμα του κυρίου Βαρουφάκη, που κατέρχεται με αξιώσεις εισόδου στην ελληνική Βουλή.
Γιώργος Σταματόπουλος
Στελεχώνεται βέβαια με ανθρώπους από όλο το πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα και εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται να έχει κομματική συνοχή. Αυτό, όμως, το ότι δεν έχει αυτή τη συνοχή, είναι ίσως αυτό που το συνέχει στο βάθος. Κάτι σαν μια χοάνη «πολιτικοποίησης», που όλα τα αλέθει με την ίδια παρατηρητικότητα και μεγαλοφροσύνη [διότι, πώς αλλιώς;].
Η συνύπαρξη τόσων διαφορετικών τάσεων σε ένα καινούργιο κόμμα, που δεν είναι ακριβώς μιντιακό κατασκεύασμα, όπως ήταν το Ποτάμι, ίσως να είναι και ένα πείραμα για ανάδυση κινημάτων, όχι από τα πάνω ή από τα κάτω αλλά από το πουθενά -αρκεί να δείχνουν αυτά τα κινήματα ότι προκαλούν ρωγμή στο θεωρούμενο αμετακίνητο, αλώβητο και άτρωτο πολιτικό σύστημα.
Αυτό δεν στέκει πολιτικά και υποκρύπτει πιθανώς στρακαστρούκες στο εσωτερικό του, που μόλις εκραγούν κάνουν λίγο θόρυβο και εξαφανίζονται στη στιγμή -μένει να φανεί στο άμεσο μέλλον [διότι η είσοδός του στη Βουλή είναι παραπάνω από βέβαιη, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις δα].
Εχει σημασία πώς θα επέλθει, εάν ποτέ επιτευχθεί, η ώσμωση εντός αυτού του καινοφανούς κόμματος, που, είναι γεγονός, έχει προσελκύσει αρκετούς αλλοτριογενείς ανθρώπους και έχει κινήσει το ενδιαφέρον πολλών προβληματισμένων ψηφοφόρων.
Ο αρχηγός του είναι παγκοσμίως αναγνωρίσιμος, ειδικά στους φοιτητές και στους λάτρεις της θεωρίας των παιγνίων, αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι στα ατού του κόμματος, δεν ξέρει κανείς πώς ακριβώς αντιδρά η ελίτ απέναντι σε μια τέτοια [δικιά της, εν πολλοίς] προσωπικότητα -μια τέτοια κατάσταση οδηγεί σε αρχηγισμούς και αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο για την ελληνική κοινωνία και για το ετοιμόρροπο πολιτικό σύστημα.
Λέει ο αρχηγός του ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί με οποιονδήποτε αρκεί να συμπίπτουν οι προγραμματικές του θέσεις με αποφάσεις κυβερνητικές· οψόμεθα, διότι είναι λίγο θολό αυτό που λέει [και επιμένει να το λέει -ο αρχηγός].
Σε ένα κόμμα όμως δεν μετράει και δεν αρκεί η ευφυΐα και το ταλέντο ενός μόνο προσώπου -απαιτείται σκληρή δουλειά επάνω στην οικονομία του ρεαλισμού και στις δυνατότητες που έχει [εάν έχει] ένα μικρό κράτος σαν την Ελλάδα μέσα στα γρανάζια του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου γίγνεσθαι.
Εχει εντούτοις αποκτήσει τη συμπάθεια και την ευμένεια ενός ικανού αριθμού ψηφοφόρων και μένει να φανεί αντάξιο αυτών των [απελπισμένων;] προσδοκιών. Εδώ είμαστε για να δούμε εάν πληροί τις προϋποθέσεις να εξυψώσει το ηθικό ενός λαού, που, δυστυχώς, στρέφει, τελείως δεξιά αντί να πειραματιστεί με νέες δυνάμεις. Είναι, όμως, καιρός για τέτοια;
efsyn.gr
