Η Αυτοκρατορία της γαλλογερμανικής Ευρώπης αντεπιτίθεται

Οι τελευταίες εξελίξεις στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο διέλυσαν και τις έσχατες αυταπάτες για το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης που μπαίνει σε κατάσταση γενικού συναγερμού και εσωτερικού, ολοκληρωτικού, ταξικού πολέμου

Ο τί­τλος του ση­με­ρι­νού άρ­θρου, φυ­σι­κά, προ­έρ­χε­ται από τον εμ­βλη­μα­τι­κό και κι­νη­μα­το­γρα­φι­κό Πό­λε­μο των Άστρων. Η ση­μαία της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης δια­θέ­τει κά­μπο­σα άστρα, αλλά, όπως συμ­βαί­νει και με τα ζώα στην ορ­γου­ε­λι­κή Φάρμα, όλα τα αστέ­ρια της ΕΕ δεν είναι ίσα. Κά­ποια είναι πιο ίσα από τα ίσα και κά­νουν, ου­σια­στι­κά, ό,τι θέ­λουν… Αυτό απέ­δει­ξαν εκ νέου οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για τις λε­γό­με­νες top jobs στις Βρυ­ξέλ­λες και το Στρα­σβούρ­γο – ου­σια­στι­κά, Γερ­μα­νία και Γαλ­λία επέ­βα­λαν τις θε­λή­σεις τους και τους αν­θρώ­πους τους, ξε­δι­πλώ­νο­ντας ξε­διά­ντρο­πα και σε κοινή θέα πίσω από τις γραμ­μές των φτη­νών, επι­κοι­νω­νια­κών τε­χνα­σμά­των, το μέλ­λον όχι δυο ή τριών τα­χυ­τή­των, αλλά εσω­τε­ρι­κού σπα­ραγ­μού και κα­τα­βρό­χθι­σης της ΕΕ από δυο-τρεις χώρες και τους πρό­θυ­μους δο­ρυ­φό­ρους τους.

 

Δεν χρειά­ζε­ται νο­μί­ζω να μα­κρη­γο­ρή­σου­με και να επι­χει­ρη­μα­το­λο­γή­σου­με για την απί­στευ­τη, αντι­δη­μο­κρα­τι­κή και πα­ρα­σκη­νια­κή διελ­κυ­στίν­δα ει­δι­κά για τη θέση του νέου/νέας προ­έ­δρου της Κο­μι­σιόν. Ας πάμε κα­τευ­θεί­αν στα απο­τε­λέ­σμα­τα και τα πρό­σω­πα, που επε­λέ­γη­σαν, που από μόνα τους, έχουν πολλά να πουν. Εξάλ­λου, και για να θυ­μη­θού­με μια πο­λι­τι­κά και σε­να­ρια­κά, άρτια σκηνή από το πρό­σφα­το φι­νά­λε του Game of Thrones, ό,τι συ­νέ­βη ανά­με­σα στους ευ­ρω­παί­ους ηγέ­τες και τις δια­βου­λεύ­σεις τους, δεν δια­φέ­ρει από τη συ­νε­δρί­α­ση των αρ­χό­ντων του Γου­έ­στε­ρος που κλή­θη­καν να επι­λέ­ξουν τον νέο βα­σι­λιά των Επτά και στην πο­ρεία Έξι Βα­σι­λεί­ων, ερή­μην του λαού τους. «Μα, στα σο­βα­ρά, θέ­λε­τε να απο­φα­σί­σει ο λαός για αυτά τα ζη­τή­μα­τα!;», λέει ένας εκ των αρ­χό­ντων. «Σιγά μην δώ­σου­με ψήφο στον λαό! Σε λίγο θα μας πείτε, να δώ­σου­με ψήφο και στα άλογα!». Τα κα­νο­νι­κά άλογα, εκεί­να που είχαν βρει μυ­θι­στο­ρη­μα­τι­κή διά­στα­ση και στη Φάρμα των Ζώων. Άρα, ο λαός, και δη, ο ευ­ρω­παϊ­κός ή ευ­ρω­ε­νω­σια­κός, πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νει σε μια κα­τά­στα­ση ζωώδη και κτη­νώ­δη, βλα­κεί­ας και αμά­θειας.

 

Ας προ­σπα­θή­σου­με να γκρε­μί­σου­με αυτή τη γε­νι­κή κα­τά­στα­ση θε­ρι­νής ρα­στώ­νης και γε­νι­κευ­μέ­νης άγνοιας.

 

Για τη θέση του προ­έ­δρου της Κο­μι­σιόν, προ­τεί­νε­ται και λο­γι­κά εξαι­τί­ας της συ­μπα­γούς συμ­μα­χί­ας Ευ­ρω­παϊ­κού Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος και Σο­σια­λι­στών θα εκλε­γεί, η υπουρ­γός Άμυ­νας της Γερ­μα­νί­ας, Ούρ­σου­λα φον ντερ Λάιεν. Για τη θέση του προ­έ­δρου της Ευ­ρω­παϊ­κής Κε­ντρι­κής Τρά­πε­ζας, προ­τεί­νε­ται η διευ­θύ­ντρια του Διε­θνούς Νο­μι­σμα­τι­κού Τα­μεί­ου, Κρι­στίν Λα­γκάρντ.

 

Για τους ΕΣΠΑ­τρε­φό­με­νους και ευ­ρω­δί­αι­τους ρυ­πα­ρο­γρά­φους της κα­τε­στη­μέ­νης πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης μέσω των αστι­κών ΜΜΕ, σε πα­νευ­ρω­παϊ­κή κλί­μα­κα, η ανά­θε­ση αυτών των θέ­σε­ων σε γυ­ναί­κες θε­ω­ρεί­ται – αν είναι δυ­να­τόν! – με­γά­λη νίκη του φε­μι­νι­σμού και στρο­φή στον πραγ­μα­τι­σμό και την τε­τρά­γω­νη λο­γι­κή των γυ­ναι­κών, που έχουν συν τοις άλ­λοις, ση­μα­ντι­κά, πο­λι­τι­κά δια­πι­στευ­τή­ρια και αξιό­λο­γη, διοι­κη­τι­κή εμπει­ρία.

 

Βέ­βαια, δια­φεύ­γει στους εν λόγω «ανα­λυ­τές» το γε­γο­νός πως η φον ντερ Λάιεν όπως και η πο­λι­τι­κά σια­μαία αδερ­φή της, Άν­γκε­λα Μέρ­κελ έχουν δη­λώ­σει κατά και­ρούς πως δεν είναι φε­μι­νί­στριες οι ίδιες, ούτε και θε­ω­ρούν τον φε­μι­νι­σμό, σο­βα­ρό, κοι­νω­νι­κό κί­νη­μα…

 

Η φον ντερ Λάιεν της Μπού­ντε­σβερ, του εμπο­ρί­ου όπλων και της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης Ατζέ­ντας Σρέ­ντερ

 

Η φον ντερ Λάιεν επι­βρα­βεύ­τη­κε με τη θέση της προ­έ­δρου της επό­με­νης Κο­μι­σιόν για τα φο­βε­ρά έργα και τις εξί­σου τρο­μα­κτι­κές μέρες της στο υπουρ­γείο Άμυ­νας της Γερ­μα­νί­ας, οι πύλες του οποί­ου άνοι­ξαν για αυτήν και εξαι­τί­ας του βα­ριού, αρι­στο­κρα­τι­κού ονό­μα­τος του συ­ζύ­γου της, που έλκει την κα­τα­γω­γή του από οι­κο­γέ­νεια πρώ­σων γιούν­κερς με έντο­νο, μι­λι­τα­ρι­στι­κό πα­ρελ­θόν.

 

Η εν λόγω «κυρία» ανα­θε­ώ­ρη­σε το νο­μο­θε­τι­κό πλαί­σιο δρά­σης της Μπού­ντε­σβερ, του γερ­μα­νι­κού, ομο­σπον­δια­κού στρα­τού, ο οποί­ος πλέον, σε μια πρόβα ίδρυ­σης ενός ενιαί­ου ευ­ρω­στρα­τού και για πρώτη φορά μετά τον τερ­μα­τι­σμό του Β’ Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου, δια­θέ­τει το δι­καί­ω­μα να επεμ­βαί­νει, κατά μόνας ή σε συ­νερ­γα­σία με τις ΗΠΑ και ανε­ξάρ­τη­τα από τις απο­φά­σεις του ΟΗΕ ή του ΝΑΤΟ, σε οποια­δή­πο­τε χώρα δια­κυ­βεύ­ο­νται ζω­τι­κά, γερ­μα­νι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Φυ­σι­κά, οι γερ­μα­νοί στρα­τιω­τι­κοί έχουν ανοί­ξει σα­μπά­νιες με την πρω­το­βου­λία της. Και «σε οποια­δή­πο­τε χώρα», άρα και επο­μέ­νως και σε όσες πι­θα­νώς απεί­θαρ­χες στο μέλ­λον, ευ­ρω­παϊ­κές, εκεί που έχουν εξα­πλω­θεί τα επεν­δυ­τι­κά σχέ­δια και οι ιστοί της αρά­χνης του γερ­μα­νι­κού κε­φα­λαί­ου.

 

Σα­μπά­νιες άνοι­ξαν και οι γερ­μα­νοί βιο­μή­χα­νοι πο­λε­μι­κών εξο­πλι­σμών, όταν η φον ντερ Λάιεν με αρι­στο­τε­χνι­κές κι­νή­σεις, κα­τά­φε­ρε να ανοί­ξει στη γερ­μα­νι­κή, πο­λε­μι­κή βιο­μη­χα­νία τις πύλες αγο­ρών όπως εκεί­νη της Σα­ου­δι­κής Αρα­βί­ας. Η Γερ­μα­νία πλέον είναι η δεύ­τε­ρη σε από­λυ­τους αριθ­μούς προ­ϊ­ό­ντων και κε­φα­λαί­ων, προ­μη­θεύ­τρια χώρα πο­λε­μι­κού υλι­κού στην Αρα­βι­κή Χερ­σό­νη­σο, πίσω από τις ΗΠΑ, και η νέα πρό­ε­δρος της Κο­μι­σιόν μαζί με την Μέρ­κελ πα­ρα­μέ­νουν οι μόνες γυ­ναί­κες ηγέ­τι­δες που πά­τη­σαν το πόδι τους στο Ριάντ και δεν υπο­χρε­ώ­θη­καν να φο­ρέ­σουν τη μα­ντί­λα που θα κά­λυ­πτε το κε­φά­λι τους μπρο­στά στα μέλη της οι­κο­γέ­νειας και της κυ­βέρ­νη­σης των Σα­ούντ. Φυ­σι­κά, και με­τα­ξύ άλλων, τα γερ­μα­νι­κά όπλα κα­τα­να­λώ­νο­νται πάνω στα γυμνά και απο­στε­ω­μέ­να από την πείνα κε­φα­λά­κια των παι­διών της Υε­μέ­νης…

 

Προ­τού ανα­λά­βει το χαρ­το­φυ­λά­κιο της Άμυ­νας, το 2013, η φον ντερ Λάιεν, θή­τευ­σε ομο­σπον­δια­κή υπουρ­γός Ερ­γα­σί­ας και Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης – δια­λύ­ο­ντας και τα δύο και ακο­λου­θώ­ντας πιστά την προ­ϋ­πάρ­χου­σα και συ­ναι­νε­τι­κή ανά­με­σα σε Σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες και Χρι­στια­νο­δη­μο­κρά­τες, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη Ατζέ­ντα Σρέ­ντερ για την απο­διάρ­θρω­ση της μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας και τη συ­ντρι­βή των συν­δι­κά­των.

 

Είναι, αναμ­φί­βο­λα, ένα από τα κα­ταλ­λη­λό­τε­ρα πρό­σω­πα για την Κο­μι­σιόν αυτής της ΕΕ που… αλ­λά­ζει και… εκ­δη­μο­κρα­τί­ζε­ται, όπως θα έλεγε και ο Varoufakis, και όχι μόνο…

 

Η δι­κη­γό­ρος της Γκόλ­ντμαν Σακς που έγινε διευ­θύ­ντρια του ΔΝΤ

 

Η Κρι­στίν Λα­γκάρντ δια­δέ­χε­ται τον Μάριο Ντρά­γκι στην προ­ε­δρία της ΕΚΤ, έναν παλιό της γνώ­ρι­μο και συ­νά­δελ­φο από τις μέρες εκεί­νες που και οι δύο υπήρ­ξαν υψη­λό­βαθ­μα στε­λέ­χη της αμε­ρι­κα­νι­κής τρά­πε­ζας, Γκόλ­ντμαν Σακς στην Ευ­ρώ­πη και το Λον­δί­νο.

 

Η πρώην υπουρ­γός Οι­κο­νο­μι­κών της Γαλ­λί­ας στις κυ­βερ­νή­σεις του Νι­κο­λά Σαρ­κο­ζί φαι­νο­με­νι­κά είναι γνω­στή στους Ευ­ρω­παί­ους, αν και ελά­χι­στοι θυ­μού­νται πλέον πως η εν λόγω «κυρία» απο­δεί­χτη­κε «αλε­ξί­σφαι­ρη» στις ποι­νι­κές διώ­ξεις και τις δι­κο­γρα­φί­ες που σχη­μα­τί­στη­καν την εποχή που ξέ­σπα­σε το σκάν­δα­λο Μπερ­νάρ Ταπί ή το σκάν­δα­λο για τα μαύρα τα­μεία των γκω­λι­στών και των ρε­που­μπλι­κά­νων ή το σκάν­δα­λο Λο­ρε­άλ ή… Γε­νι­κά, το κυ­βερ­νη­τι­κό πα­ρελ­θόν της Λα­γκάρντ είναι γε­μά­το σκιές και βαριά κα­τη­γο­ρη­τή­ρια τα οποία, πε­ριέρ­γως πως, στα­μα­τού­σαν όλα έξω από την πόρτα του υπουρ­γι­κού της γρα­φεί­ου. Ούτε δέκα… Ρα­σπού­τιν της… ανε­ξάρ­τη­της ελ­λη­νι­κής δι­καιο­σύ­νης δεν θα μπο­ρού­σαν να συ­ντο­νι­στούν για να σώ­σουν την Λα­γκάρντ από τόσες δι­κο­γρα­φί­ες!

 

Πα­ρε­μπι­πτό­ντως, την ίδια «αντο­χή» σε ποι­νι­κές δι­κο­γρα­φί­ες έχει δεί­ξει και η φον ντερ Λάιεν, η οποία τα προη­γού­με­να χρό­νια και ήδη από την εποχή που ήταν κρα­τι­δια­κή υπουρ­γός Οι­κο­γε­νεια­κών Υπο­θέ­σε­ων στην Κάτω Σα­ξο­νία, στις αρχές του 2000, έχει βρε­θεί τρεις φορές στο στό­χα­στρο και το μι­κρο­σκό­πιο της γερ­μα­νι­κής δι­καιο­σύ­νης για κα­τά­χρη­ση δη­μό­σιου χρή­μα­τος, δω­ρο­λη­ψία, δια­σπά­θι­ση ευ­ρω­παϊ­κών κον­δυ­λί­ων (ώπα!) και διο­ρι­σμό μελών της οι­κο­γέ­νειάς της σε κρα­τι­κές θέ­σεις – χωρίς ποτέ να έχουν φτά­σει οι υπο­θέ­σεις σε δι­κα­στή­ριο…

 

Πολύ… κα­τάλ­λη­λα και… πε­ντα­κα­θα­ρί­δι­κα τα νέα, γυ­ναι­κεία πρό­σω­πα της ΕΕ…

 

Ο Κα­τα­λα­νός που σι­χαί­νε­ται τη Βαρ­κε­λώ­νη, το Λον­δί­νο, το Πε­κί­νο και τη Μόσχα – και λέει κάτι «αρι­στε­ρού­λι­κα» για τον Τραμπ

 

Στην ανά­θε­ση του χαρ­το­φυ­λα­κί­ου των Εξω­τε­ρι­κών Υπο­θέ­σε­ων της ΕΕ, Μέρ­κελ και Μα­κρόν, πραγ­μα­τι­κά, ξε­πέ­ρα­σαν εαυ­τούς, καθώς αφε­νός κά­λε­σαν στη στρογ­γυ­λή τρά­πε­ζα των νέων ισορ­ρο­πιών ισχύ­ος, την Ισπα­νία και αφε­τέ­ρου έδω­σαν τη θέση στον απερ­χό­με­νο υπουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών, Ζοσέπ Μπο­ρέλ, μια ιδιόρ­ρυθ­μη πο­λι­τι­κή περ­σό­να.

 

Ο Μπο­ρέλ που είναι Κα­τα­λα­νός στην κα­τα­γω­γή, είναι φα­να­τι­κός εχθρός και πο­λέ­μιος της κα­τα­λα­νι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας, έχει ανα­φερ­θεί με απα­ξιω­τι­κούς όρους για την κυ­βέρ­νη­ση των Συ­ντη­ρη­τι­κών της Βρε­τα­νί­ας και το Μπρέ­ξιτ, έχει τε­τα­μέ­νες σχέ­σεις με το Πε­κί­νο και έχει προ­κα­λέ­σει την οργή της Μό­σχας για τη ροπή και την εμπλο­κή της Ισπα­νί­ας στα εσω­τε­ρι­κά ζη­τή­μα­τα της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής και συ­γκε­κρι­μέ­να της Βε­νε­ζου­έ­λας. Μι­λά­με για τζακ-ποτ, ει­δι­κά αν βρε­θεί στην ηγε­σία των Τόρις ο Μπό­ρις Τζόν­σον και στα χέρια του Μπο­ρέλ πέσει η καυτή πα­τά­τα ενός Μπρέ­ξιτ χωρίς συμ­φω­νία.

 

Πα­ράλ­λη­λα, και ενώ ο Μπο­ρέλ έχει χα­ρα­κτη­ρί­σει «κα­ου­μπόι» τον Ντό­ναλντ Τραμπ για τους χει­ρι­σμούς του στο θέμα της Βε­νε­ζου­έ­λας, ο ίδιος είναι άν­θρω­πος απο­λύ­του εμπι­στο­σύ­νης του ισπα­νι­κού κα­τε­στη­μέ­νου και της πε­τρε­λαϊ­κής εται­ρεί­ας Ρεπ­σόλ που θέλει να επα­νέλ­θει στην εκ­με­τάλ­λευ­ση των κοι­τα­σμά­των στο σύ­νο­λο του Νό­τιου Κώνου.

 

Και τον Μπο­ρέλ βά­ρυ­ναν στο πα­ρελ­θόν, ποι­νι­κές κα­τη­γο­ρί­ες για φο­ρο­λο­γι­κές απά­τες και δω­ρο­λη­ψί­ες, ήδη από την εποχή που ανήκε ως στέ­λε­χος στις σο­σια­λι­στι­κές κυ­βερ­νή­σεις του Φε­λί­πε Γκον­ζά­λεθ, χωρίς όμως οι υπο­θέ­σεις να φτά­σουν σε ακρο­α­τή­ριο και τε­λι­κή, δι­κα­στι­κή ετυ­μη­γο­ρία.

 

Πάρα, πολύ καλά και… ευ­ρω­ε­νω­σια­κά…

 

Ο άνερ­γος πρω­θυ­πουρ­γός και το σω­σί­βιο Μέρ­κελ-Μα­κρόν

 

Ο βέλ­γος Σαρλ Μισέλ που θα δια­δε­χθεί τον πο­λω­νό Ντό­ναλντ Τουσκ στην προ­ε­δρία του Ευ­ρω­παϊ­κού Συμ­βου­λί­ου, μπήκε στο τα­μείο ανερ­γί­ας των πρω­θυ­πουρ­γών έπει­τα από την πρό­σφα­τη κρίση στη βελ­γι­κή κυ­βέρ­νη­ση, που προ­κά­λε­σαν οι φλα­μαν­δοί εθνι­κι­στές, εξαι­τί­ας της εσω­τε­ρι­κής ασυμ­φω­νί­ας για τους με­τα­νά­στες. Άχρω­μος και άο­σμος πο­λι­τι­κός, βρέ­θη­κε στην πρω­θυ­πουρ­γία έπει­τα από την πα­ρα­τε­τα­μέ­νη ακυ­βερ­νη­σία του Βελ­γί­ου για πε­ρί­που τρία χρό­νια και η συ­νερ­γα­σία του με την ακρο­δε­ξιά και αντι­με­τα­να­στευ­τι­κή Φλα­μαν­δι­κή Συμ­μα­χία έγινε μπού­με­ρανγκ, που τον χτύ­πη­σε κα­τα­κέ­φα­λα. Ου­σια­στι­κά, Μέρ­κελ και Μα­κρόν τού σώ­ζουν την πο­λι­τι­κή κα­ριέ­ρα και τον έχουν του χε­ριού τους.

 

Οι με­γά­λοι χα­μέ­νοι : η Ιτα­λία και η Ανα­το­λι­κή και Νότια Ευ­ρώ­πη.

 

Από τους συμ­βι­βα­σμούς και τις δια­τα­γές της Γερ­μα­νί­ας και της Γαλ­λί­ας, με­γά­λοι χα­μέ­νοι βγή­καν η Ιτα­λία και οι χώρες της Ανα­το­λι­κής Ευ­ρώ­πης. Όσο «δια­κο­σμη­τι­κές» και αν είναι οι θέ­σεις, όσο και αν προ­α­παι­τεί­ται ολο­φά­νε­ρα η συμ­φω­νία και η συ­νέρ­γεια ανά­με­σα στο Βε­ρο­λί­νο και το Πα­ρί­σι για να παρ­θούν οι μεί­ζο­νες απο­φά­σεις της ΕΕ, τα όρ­γα­να, οι θέ­σεις και η στε­λέ­χω­ση, δεν παύ­ουν να απο­τε­λούν τρό­παια γο­ή­τρου και εσω­τε­ρι­κής επιρ­ρο­ής και με αυτό το πρί­σμα η υπο­βι­βα­σμέ­νη Ιτα­λία που είχε τρεις top jobs (Ντρά­γκι στην ΕΚΤ, Μο­γκε­ρί­νι στις Εξω­τε­ρι­κές Υπο­θέ­σεις και Τα­γιά­νι στην προ­ε­δρία του Ευ­ρω­κοι­νο­βου­λί­ου) έμει­νε μόνο με την τε­λευ­ταία που κα­τέ­λη­ξε στον σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τη Ντα­βίντ – Μαρία Σασ­σό­λι, πάντα στο πλαί­σιο της προ­γραμ­μα­τι­κής συμ­μα­χί­ας ανά­με­σα στις ευ­ρω­ο­μά­δες του Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος και των Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών.

 

Είναι μια ήττα της Ρώμης και ένα σαφές μή­νυ­μα στην κυ­βέρ­νη­ση Κόντε σχε­τι­κά με την πο­ρεία του ιτα­λι­κού ελ­λείμ­μα­τος και τις «αρ­ρυθ­μί­ες» και τους λε­ο­ντα­ρι­σμούς που πα­ρα­τη­ρού­νται στη συ­νερ­γα­σία με τις Βρυ­ξέλ­λες.

 

Πα­ράλ­λη­λα και οι χώρες της Ανα­το­λι­κής και της Νό­τιας Ευ­ρώ­πης λο­γι­κά πήραν το μή­νυ­μα πως οι δρό­μοι για πο­λι­τι­κά στε­λέ­χη από τις χώρες τους προς τις ανώ­τα­τες θέ­σεις της ΕΕ έχουν πλέον κλεί­σει – η ΕΕ με­τα­σχη­μα­τί­ζε­ται ρα­γδαία σε κλει­στό κλαμπ δυο χωρών και των δο­ρυ­φό­ρων τους, με τις υπό­λοι­πες να ξε­πέ­φτουν σε ιδιό­μορ­φο κα­θε­στώς οι­κο­νο­μι­κής και πο­λι­τι­κής ομη­ρί­ας με σαφή τα­ξι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα και συ­νέ­πειες.

 

Αν δεν έχουν πει­στεί ακόμη, η φον ντερ Λάιεν θα τους τό κάνει λιανά, αν χρεια­στεί και με τη συν­δρο­μή των γερ­μα­νι­κών όπλων.

//rproject.gr